Ψαροτούφεκο: Εσωτερική ικανοποίηση
Υποβρύχιο ψάρεµα δεν είναι µόνο τα θηράµατα. Η συνολική ψυχοσωµατική κατάσταση που απαιτεί και οι εικόνες που χαρίζει (τις οποίες λίγοι έχουν την δυνατότητα/ευκαιρία να αντικρίσουν), συχνά θαρρείς ότι υποκαθιστούν το κυνηγετικό ένστικτο. Χαρίζοντας µια εσωτερική ικανοποίηση, που δεν είναι ότι πιο εύκολο να αποτυπώσεις σε λόγια. Όχι ότι και τα ψάρια δεν είναι θεµιτά, έτσι; Αλλά να, είναι αυτή η ικανοποίηση που νιώθεις µέσα σου µετά από µια ωραία βουτιά, ανεξαρτήτως αλιευτικού αποτελέσµατος δύσκολα περιγραφεται!
Ιστορία δίχως ψάρι
Το βαθινό αυτό ναυάγιο, ήταν αρκετά δύσκολο να προσεγγιστεί. Πολλοί οι λόγοι, και ενδεχοµένως καλύτερα έτσι! Είχα κάνει το απαραίτητο ζέσταµα, και εκείνη τη µέρα φαινόταν πως οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Σε λίγο ακουµπούσα το βυθισµένο κουφάρι του ναυαγίου. Το ψιλό άφθονο, όµως ένα αρκετά πηχτό στρώµα θολούρας έκανε την προσπάθεια αισθητά δύσκολη. Ένας µεγάλος ροφός ξεπρόβαλε µέσα από τη σιδερένια µάζα. Κυρίαρχος και άφοβος, στάθηκε κοιτώντας µε και πάλλοντας τα πλαϊνά του πτερύγια. ∆ε µε ενδιέφερε σα θήραµα σε αυτόν τον τόπο, πράγµα που υποσυνείδητα φαίνεται πως κατανοούσε εξαιτίας της έλλειψης κάθε επιθετικής αντίδρασης εκ µέρους µου. Το αµοιβαία διερευνητικό και φιλικό βλέµµα, ήρθε να διακόψει η απότοµη κίνηση µιας σφυρίδας. Ψάρι µε πρωτόγνωρο για το είδος του µέγεθος, τουλάχιστον στα δικά µου µάτια. Καχύποπτη και πονηρή αυτή, σε κατακόρυφη αύξηση του κυνηγετικού ενστίκτου εγώ. Συνδυασµός κακός, οπότε ευτυχώς δε δοκίµασα την αµφισβητούµενη βολή που µπορούσα να κάνω. Χάθηκε λοιπόν ξανά µέσα σε µια τρύπα, σηκώνοντας και διατηρώντας ένα σύννεφο σκόνης. Όσες βουτιές και αν ξαναέκανα, το σκηνικό δεν άλλαξε. Μόνο ο ροφός ξεθάρρεψε και πλησίασε εξαιρετικά κοντά σε δύο περιπτώσεις, µέχρι βέβαια να εξαφανιστεί και αυτός. Εις το επανιδείν…
Οι στήρες και οι συναγρίδες είναι από τα πιο όμορφα θηράματα για τον ψαροκυνηγό. Οι εικόνες που μας προσφέρει το κυνήγι τους συχνά μας γεμίζουν περισσότερο και από τη σύλληψη κάποιου εξ αυτών!
