Τσιπούρα: 8 σημεία επιτυχίας στο casting
Τσιπούρα! Ένα από τα κυριότερα αλιεύµατα της παράκτιας ζώνης και συγχρόνως διακαής πόθος για εµάς, τους παράκτιους ψαράδες. Πόσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί και πόσα ακόµη θα ειπωθούν για το ψάρεµα της… Kι εκεί που λες «κάτι έχω µάθει τόσα χρόνια για τα χούγια της», να σου, κάνει ένα καινούριο κόλπο και µένεις κάγκελο. Να τη φέρνεις έξω µε τα χίλια ζόρια και µόλις πείθεσαι πως είναι δικιά σου, κάνει το ύστατο κεφάλι ή φτύνει το αγκίστρι και µένεις σύξυλος, µε το καλάµι στα χέρια.
Φυσικά όταν µιλάµε για τσιπούρα δεν συµπεριλαµβάνουµε τις λεγόµενες «κλουβίσιες», που κατά καιρούς το σκάνε από τα κλουβιά των ιχθυοτροφείων και περιφέρονται σαν περιοδεύων θίασος, σαν αποπροσανατολισµένο µπουλούκι, µέσα στη θάλασσα. Αυτές µόλις πεινάσουν θα φάνε ότι βρουν µπροστά τους και µάλιστα προτιµούν µαλακιά τροφή, για να µπορούν οι άµοιρες να την καταπιούν. Ο λόγος γίνεται φυσικά για τις τσιπούρες τις άγριες, τις πελαγίσιες. Αυτές λοιπόν, γνωρίζουν τον τόπο που «σεργιανάνε», όπως ο καθένας µας γνωρίζει το σπίτι του. Ένα ψάρι πάνω από κιλό, έχει περάσει αρκετά χρόνια µέσα στη θάλασσα και έχει συναντήσει πολλές κακοτοπιές. Για να πέσει στην παγίδα µας θα το σκεφτεί πολύ και θα περιεργαστεί ενδελεχώς ότι της σερβίρουµε στο αγκίστρι για φαγητό. Να είστε σίγουροι, ότι αν κάτι την ξενίσει θα αποµακρυνθεί αµέσως, χωρίς να υποκύψει στον πειρασµό να δοκιµάσει το δόλωµά µας, ακόµα και αν της προσφέρουµε το καλύτερο. Προτιµά απλά να µείνει νηστική, φτάνει να αποφύγει τους µπελάδες. Έτσι, το να πούµε ότι πάµε για ψάρεµα τσιπούρας είναι το µόνο εύκολο, το δύσκολο είναι να τη δούµε στο αγκίστρι µας. Για να πραγµατοποιηθεί αυτό υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις.
Ψαρότοπος με τσιπούρες
Πρώτη προϋπόθεση είναι ο τόπος της τσιπούρας. Όλοι λίγο-πολύ ξέρουµε πως αυτές οι ακριβοθώρητες κυρίες συχνάζουν σε συγκεκριµένους τόπους. Κάθε χρόνο από αρχές Μαΐου και λίγο πριν, κάνουν την εµφάνιση τους στα γνωστά στέκια, τα λεγόµενα τσιπουροτόπια. Αν τις αναζητήσουµε εκεί, οι πιθανότητες να πάρουµε κάποιο καλό ψάρι αυξάνονται σηµαντικά. Όµως υπάρχουν και άλλες περιοχές όπου τις συναντάµε φθινόπωρο ή χειµώνα. Η γνώση των σηµείων αυτών αποτελεί πολύτιµο εφόδιο
για κάθε ψαρά.
Όταν δολώνουµε ολόκληρη µάνα ενδείκνυται η χρήση δύο αγκιστριών, το ένα κοντά στο άλλο, αφού µπορούν να µας δώσουν ευκολότερα τη µεγάλη τσιπούρα
Εργαλεία – παράμαλλα για τσιπούρες
∆εύτερος κανόνας επιτυχίας είναι τα εργαλεία µας. ∆εν εννοώ µόνο τα καλάµια και τους µηχανισµούς, που ούτως ή αλλιώς πρέπει να είναι αξιόπιστα και στιβαρά. Μιλάω για το παράµαλλο, το αγκίστρι και τα διάφορα παρελκόµενα της αρµατωσιάς. Το παράµαλλό µας, εκτός από αόρατο πρέπει να είναι και υψηλής αντοχής. Την αντοχή θα µπορούσαµε να την εξασφαλίσουµε µε τη χρήση ενός υλικού µεγάλης διαµέτρου, πχ. 0,50 χιλ., αλλά τότε θα αντιµετωπίζαµε άλλου είδους πρόβληµα. Γιατί τσιπούρες εκτός από δυνατές γνάθους και πανίσχυρη οδοντοστοιχία, διαθέτουν επίσης και µάτια «ξυράφι». Έτσι, το παράµαλλό µας πρέπει να είναι όσο πιο λεπτό γίνεται σε διατοµή και συνάµα πολύ ισχυρό.
Μονάγκιστρο η πιο ευέλικτη αρµατωσιά για τσιπούρες.
Αρµατωσιές για τσιπούρες
Όλοι µας είµαστε λίγο-πολύ υπερβολικοί στις διάφορες αρµατωσιές µας. Εγώ λέει ο ένας βάζω «πάτερ νόστερ», εγώ «τελεφερίκ» λέει ο άλλος, εγώ βάζω τριπλάρι, εγώ χάντρες, εγώ αµορτισέρ και πολλά άλλα, που µόνο για να τα απαριθµίσεις χρειάζεσαι βιβλίο. Εγώ προσωπικά, όταν πάω για τσιπούρες, δουλεύω παραδοσιακά συρόµενο, µονάγκιστρο παράµαλλο, διαµέτρου 0,30 χιλ., αόρατο και ένα µέτρο µήκος.
∆όλωµα για τσιπούρες
Τέταρτος και τελευταίος κανόνας επιτυχίας είναι το δόλωµα και το αγκίστρι που θα κρύψουµε µέσα, το οποίο εννοείται πως θα είναι ισχυρό και µεγάλου µεγέθους, όπως ανάλογου µεγέθους άλλωστε πρέπει να είναι και το δόλωµα… Όµως τι δόλωµα θα προτιµήσουµε όταν ο κατάλογος διατροφής της είναι τεράστιος; Εδώ είναι και τα δύσκολα… Αχινοί, καβουράκια, µύδια, γυαλιστερές, πορφύρες, σκαρτσίνια, σαµάρια, µικρά µαλάκια και γενικά ότι σχεδόν υπάρχει µέσα στη θάλασσα το τρώει. Από αυτά τώρα που µπορούµε να προµηθευτούµε από τα καταστήµατα ειδών αλιείας υπάρχει επίσης µεγάλη επιλογή. Αµερικάνικα, µονοδόλια ντόπια, µάνες, φαραώ, ακροβάτες. Όλα τα τρώει Αρκεί να τα σερβίρουµε σωστά ώστε να τη δελεάσουµε και να τα αρπάξει. Κατά τη γνώµη µου, βασιλιάς των δολωµάτων από πλευράς συλλήψεων ψαριών, είναι τα µεγάλα ντόπια µονοδόλια, χωρίς βέβαια και τα υπόλοιπα να υστερούν. Τι γίνεται όµως αν δε βρούµε µονοδόλια; ∆εν πάµε για ψάρεµα; Φυσικά και πάµε! Μπορούµε κάλλιστα να πάρουµε µάνες που βρίσκουµε σχεδόν πάντα και παντού και να τις χρησιµοποιήσουµε µε διάφορους τρόπους, µε την κατάλληλη πάντα επεξεργασία για να γίνουν πολύ ελκυστικές (µερικούς τρόπους επεξεργασίας και χρήσης τους, παραθέτουµε στο ειδικό ένθετο). Ένα µεγάλο κοµµάτι φαραώ και ολόκληρος αµερικάνος είναι εξίσου αποτελεσµατικά, φτάνει να είναι δολωµένα σωστά, µε το αγκίστρι καλά κρυµµένο µέσα τους -αφήνοντας µόνο την ακίδα να εξέχει-, ώστε να µοιάζει µε φυσική τροφή, χωρίς να κινεί υποψίες στην από φύση επιφυλακτική τσιπούρα.
Τρόποι δολώµατος της µάνας για µεγάλες τσιπούρες
Ο πρώτος τρόπος δολώµατος είναι η µάνα-µακαρόνι. Κόβουµε τη µάνα και από τις δύο άκρες και την πλάθουµε στα χέρια µας. Έτσι αδειάζοντας η άµµος από µέσα, λεπταίνει και γίνεται αρκετή σκληρή. Την κόβουµε σε µέγεθος περίπου 5 η 6 εκατοστά και την περνάµε στο αγκίστρι µας, προσέχοντας να µείνει έξω µόνο το αρπάδι. Άλλος τρόπος είναι να δέσουµε τη µάνα ακριβώς στη µέση, σφιχτά, µε ελαστικό νήµα, δύο φορές, σε απόσταση περίπου ένα εκατοστό. Έτσι κόβοντας µε το ψαλίδι ανάµεσα στα δύο δεσίµατα, έχουµε δύο ωραία, µεγάλα και ζουµερά µονοδόλια. Ένας ακόµη τρόπος είναι να σκίσουµε τη µάνα κατά µήκος, να την κεντήσουµε πάνω στη βελόνα δόλωσης και µε ελαστικό νήµα να τη δέσουµε τούµπα το µέσα έξω. Και πάλι την κόβουµε σε κοµµάτια µεγάλου µονοδολιού.
Καιρικές συνθήκες για το ψάρεμα της τσιπούρας
Εντάξει λοιπόν, βρήκαµε δολώµατα, ξέρουµε τον άλφα τσιπουρότοπο, πάµε να πιάσουµε τσιπούρες. Πότε πάµε όµως; Άλλος λέει µέρα, άλλος νύχτα, άλλος µεσηµέρι, άλλος χάραµα. Εγώ προσωπικά φροντίζω να πάω για ψάρεµα τσιπούρας πάντα µε κόντρα καιρό, ώστε να έχω σύµµαχο την αφρουδιά. Όχι βέβαια να έχει θεοµηνία, αλλά ένας µέτριος έως δυνατός αέρας είναι ότι πρέπει, αρκεί να τον έχουµε κόντρα, να ανακατώνει το βυθό και να ταράζει την επιφάνεια, για να δηµιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες που θα κάµψουν την παροιµιώδη καχυποψία της τσιπούρας.
Ψάρεµα – η τεχνική, πως τσιμπάει, πότε καρφώνουμε και άλλες λεπτομέρειες
Τώρα πια είµαστε έτοιµοι! Βρήκαµε δόλωµα, βρήκαµε τον κατάλληλο καιρό, στο κατάλληλο µέρος. Άρα τι µένει; Η επιτυχία είναι σίγουρη… Αµ δε! Αυτό το διαολόψαρο ακόµη και να µας κάνει την τιµή και τσιµπήσει το δόλωµα που της προσφέρουµε, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Τι και αν γονατίσει το καλάµι, τι ειδοποιητές να φεύγουν στον αέρα, τι φρένα και αν ακούσαµε, αυτή την ύστατη στιγµή χρειάζεται ψυχραιµία και ατσάλινα νεύρα, µα πάνω από όλα υποµονή. Η τσιπούρα πολύ σπάνια θα πιαστεί µε την πρώτη. Απλά παίρνει το δόλωµα στα δόντια και σουλατσάρει χωρίς να έχει καρφωθεί. Για αυτό πρέπει τα φρένα να είναι ανοιχτά, να παίρνει πετονιά χωρίς την παραµικρή αντίσταση, αλλιώς το φτύνει και άντε γεια. Την έχω πατήσει αρκετές φορές, όπως και πολλοί άλλωστε. Ψυχραιµία λοιπόν, το καλάµι στα χέρια και µόλις νιώσετε το πιο αποφασιστικό τράβηγµα, κρατάτε την µποµπίνα, καρφώνετε και ναι, επιτέλους το ψάρι είναι πάνω! Κλείστε ελαφρώς τα φρένα και αρχίστε να µαζεύετε. Προς Θεού όµως µη βιαστείτε να χαρείτε! Θα το κάνετε µόνο όταν έχετε το ψάρι στα χέρια και µακριά από το νερό. Όσο είναι µέσα στο νερό, να είστε σίγουροι ότι δεν έχει παίξει το τελευταίο χαρτί πριν παραδώσει τα όπλα. Έχουν χαθεί τα πιο µεγάλα ψάρια και τα πιο σίγουρα, εκεί που σβήνει το νερό και αρχίζει η άµµος. Μη σας πιάνει όµως απελπισία. Προσοχή, υποµονή και επιµονή είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας. Μην ξεχνάτε ότι το κάθε παιχνίδι έχει νικητή και ηττηµένο. Κάπως έτσι είναι και η τσιπούρα. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν ξέρεις ποιος θα είναι ο νικητής. Αυτή άλλωστε είναι και η µαγεία στο ψάρεµα της. Να είστε όλοι καλά και να ‘χετε πλούσια τσιπουροψαρέµατα.
Published in CASTING
