Εγγλέζικο: Κέφαλοι σε καθαρά νερά
Σε αντίθεση µε την πλειοψηφία των ψαριών που έχουν δόντια κι αρπάζουν την τροφή τους µε το στόµα, τεµαχίζοντάς την στη συνέχεια σε κοµµάτια, ο κέφαλος είναι φαφούτης. ∆εν έχει δόντια για να µπορέσει να πραγµατοποιήσει κάτι τέτοιο.
Αυτός θα πιπιλίσει την τροφή του, θα την σπάσει-αν είναι µαλακή κι εύθραυστη-σε µικρά κοµµάτια και στη συνέχεια θα τα ρουφήξει ή πιπιλώντας την θα προσπαθήσει να της δώσει τέτοιο σχήµα, ώστε να είναι εύκολο να την καταπιεί. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι και µόνο αυτή η ιδιαιτερότητα στη λήψη της τροφής, είναι ικανή να δώσει στο ψάρεµά του ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον και να το εξειδικεύσει σηµαντικά σε σχέση µε τα άλλα ψαρέµατα. Η τεχνική του match fishing, δηλαδή το ψάρεµα µε εγγλέζικο ή µπολονέζ και λεπτά εργαλεία, όπως ξέρουµε, εύκολα καλεί το οποιοδήποτε ψάρι να έρθει κοντά στην αρµατωσιά µας και το παρασύρει να τσιµπήσει το δόλωµα, εφόσον αυτό παρουσιάζεται µε το σωστό τρόπο. Ο κέφαλος, ψάρι πανέξυπνο εκτός από ιδιόµορφο, δύσκολα πιάνεται σε χοντρά εργαλεία, οπότε η match τεχνική αποτελεί πολλές φορές µονόδροµο. Αρκετοί είναι οι ψαράδες που αφήνουν στην άκρη τα υπόλοιπα είδη και ασχολούνται αποκλειστικά µαζί του. Σήµερα θα δούµε πως µπορούµε να προσεγγίσουµε το ψάρι αυτό, ακόµη κι αν τα νερά είναι ιδιαίτερα καθαρά.
Καθαρά νερά-δύσκολο ψάρεµα
Το ψάρεµα σε καθαρά νερά, αποτελεί το δυσκολότερο τρόπο για µια έστω και πενιχρή ψαριά. Τα ψάρια, έχουν µάθει να προφυλάσσονται από τις παγίδες και τις πλεκτάνες που τους στήνει ο κάθε ψαράς, εύκολα διακρίνουν τις πετονιές µας και όσο καλά δολώµατα και αν τους προσφέρουµε δύσκολα συγκινούνται. Βλέπουµε να πλησιάζουν τα ελεύθερα δολώµατα και να τα αφανίζουν σε ελάχιστο χρόνο, ενώ δεν πλησιάζουν τα περασµένα στα αγκίστρια. Ο ψαράς θα πρέπει να χρησιµοποιήσει τη φαντασία του και να επιστρατεύσει όλες του τις δεξιοτεχνίες, ώστε να καταφέρει να δελεάσει κάποιο αξιόλογο ψάρι.
Πολύ λεπτά παράµαλλα
Η χρησιµοποίηση λεπτών πετονιών στο ψάρεµά µας, είναι κάτι το δεδοµένο σε συνθήκες µεγάλης διαύγειας των υδάτων. Στο ψάρεµα του κεφάλου αυτό µπορεί να εφαρµοστεί σε πολύ µεγαλύτερο βαθµό, µιας και όπως είπαµε στην εισαγωγή δεν έχει δόντια. Ο ψαράς που έχει εξοικειωθεί µε το ψάρεµά του, µπορεί να κατέβει αρκετά χαµηλά και να χρησιµοποιήσει παράµαλλα ακόµα και µε µονοψήφια διάµετρο, κάτι το οποίο σε πολλούς φαντάζει παράτολµο και γιατί όχι, παράλογο. Εµείς το έχουµε δοκιµάσει αρκετές φορές και σας διαβεβαιώνουµε ότι µπορεί να αποφέρει ιδιαίτερα καλά αποτελέσµατα χωρίς σηµαντικές, αρκεί να τηρηθούν κάποιοι κανόνες.
Σύνδεση παράµαλλου µε µάνα, µε βοήθεια θηλιών και µικρά µολυβάκια, είναι κάποια από αυτά που προσέχουµε στην κατασκευή αρµατωσιάς.
Οι 13 κανόνες της επιτυχίας
1. Το λεπτό παράµαλλο, συνδυάζεται µε λεπτή πετονιά για µάνα. ∆ε µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε δεκάρι παράµαλλο και εικοσάρα µάνα. ∆ύο µε τέσσερα νούµερα διαφορά είναι το ιδανικό. Αυτό σηµαίνει ότι το δεκάρι παράµαλλο θα ταιριάξει µε µια δωδεκάρα ή δεκατεσσάρα το πολύ µάνα. Σε αυτές τις διαµέτρους, δεν είναι δεσµευτική η χρήση fluorocarbon.
2. Το αγκίστρι µας θα είναι µικρό και όχι ιδιαίτερα σκληρό. Θέλουµε να ανοίγει εύκολα αν παρουσιαστεί ζόρι και όχι να είναι άκαµπτο, όπως ζητάµε σε άλλα ψαρέµατα. Συνήθως χρησιµοποιούµε αγκίστρια ακόµη και 20 νούµερο, µε λεπτό πάντα κορµό (τα τύπου crystal είναι µια πολύ καλή λύση).
3. Η σύνδεση του παράµαλλου µε τη µάνα γίνεται µε σίγουρο και διακριτικό τρόπο. Οι θηλιές, είναι µάλλον ο πιο εύχρηστος. Αυτό που προσέχουµε εδώ, είναι το -ίδιο περίπου- µέγεθός τους και η καλή εφαρµογή τους.
4. Το ελάχιστο βάρος της αρµατωσιάς, είναι αυτό που θα κάνει το δόλωµά µας να κατεβαίνει αργά στο βυθό, χωρίς να δηµιουργεί υποψίες στα ψάρια, αλλά απεναντίας να τους κεντρίζει το ενδιαφέρον.
5. Φελλός µακρόστενος και πολύ ευαίσθητος. Η παραµικρή τσιµπιά θα πρέπει να είναι ορατή, αλλά ταυτόχρονα να µη φέρνει την παραµικρή αντίσταση στο ψάρι που έχει πάρει το δόλωµα στο στόµα του. Αν το βάθος είναι µικρότερο από το µήκος του καλαµιού µας, προτιµούµε ένα σταθερό φελλό, ερµατίζοντας πάνω και κάτω από αυτόν. Έτσι, εξασφαλίζουµε ακόµα µεγαλύτερη ευαισθησία.
6. Καλάµι µε αργή δράση (να λυγίζει δηλαδή σε όλο περίπου το µήκος του), για να µπορεί να κουράζει το ψάρι αλλά και να συγχωρεί τυχόν λάθη
του ψαρά.
7. Μηχανισµός µικρός, µε σωστή λειτουργία και φρένα αξιόπιστα, ρυθµισµένα λίγο κάτω από την αντοχή του παράµαλλου µας (συνήθως στα 2/3 αυτής). Η ύπαρξη lever drag ίσως είναι χρήσιµη σε πολλούς από εµάς, γιατί είναι ευκολότερες και πιο γρήγορες οι µικρορυθµίσεις που υπαγορεύονται από τη συµπεριφορά του ψαριού και απαιτούν αµεσότητα και ακρίβεια.
8. Οριακή βυθοµέτρηση. Έχει παρατηρηθεί ότι τα ψάρια, τις µέρες µε καλοσύνη, κατεβαίνουν πολύ χαµηλά για να αναζητήσουν την τροφή τους. Συνεπώς, το αγκίστρι µας πρέπει να σχεδόν να ακουµπά στο βυθό ή να βρίσκεται έως το πολύ δυο δάκτυλα πιο ψηλά. Η βυθοµέτρηση θα πρέπει να επαναληφθεί πολλές φορές, σε διαφορετικά σηµεία, περιµετρικά από το κοµµάτι που υπολογίζουµε να ψαρέψουµε, ώστε να «ψάξουµε» καλύτερα το βυθό. Έτσι, αν ο φελλός µετακινηθεί από τον αέρα ή η αρµατωσιά µας ξεσύρει από βαθύ ρεύµα και παρασυρθεί µακρύτερα ή πιο κοντά µας, δε θα βρεθούµε να ψαρεύουµε πολύ ψηλά, χάνοντας το πλεονέκτηµα της ακρίβειας και κατ’ επέκταση τα ψάρια. Συνήθως τα ψάρια µαζεύονται στο βαθύτερο σηµείο µιας περιοχής και έτσι µαλαγρώνουµε εκεί και έτσι µετά τις βυθοµετρήσεις, προσαρµόζουµε το βάθος ψαρέµατος ώστε η αρµατωσιά µας να ψαρεύει µέσα στη «γούβα».
9. ∆ολώµατα µικρά, για να µπορεί ο κέφαλος να τα πάρει στο στόµα και αφού τα πιπιλίσει κάπως να τα καταπιεί στη συνέχεια. Το µπικατίνι αποτελεί µια από τις καλύτερες επιλογές µας.
Το bigattini είναι ένα από τα καλύτερα δολώµατα για λεπτά εργαλεία.
10. Μαλάγρα παραπλήσια µε το δόλωµα (σε συστατικά, γεύση και αρώµατα). Μαλαγρώνουµε αρχικά µε µία µπάλα µαλάγρας, όχι πολύ σφικτή ή µε µια χούφτα σκέτο µπικατίνι, για να δούµε αν παρασύρονται από ρεύµατα και τελικά αλλού µαλαγρώνουµε και αλλού ψαρεύουµε. Αφού διαπιστώσουµε τις συνθήκες που επικρατούν στο νερό, µαλαγρώνουµε εντατικά µε 8-10 µπάλες και αφήνουµε να δράσει ,καλώντας τα ψάρια µέχρι εµείς να αρµατώσουµε το καλάµι µας. Από εκεί και µετά έχει µεγάλη σηµασία να πέφτει η µαλάγρα στο νερό µε µέτρο, γιατί σκοπός µας δεν είναι να ταΐσουµε τα ψάρια, αλλά να τα µαζέψουµε στην ψαρεύτρα µας. Κάθε φορά που οι τσιµπιές αραιώνουν, ρίχνουµε στο νερό 1-2 µπάλες.
11. Μικρό παράµαλλο για να µπορούµε να καταλαβαίνουµε τις τσιµπιές. Το µακρύ παράµαλλο µπορεί να φοβίζει λιγότερο τα ψάρια, αλλά όταν χρησιµοποιούµε τόσο λεπτές πετονιές αυτό δεν είναι απαραίτητο.
12. Επειδή τα παράµαλλα είναι ιδιαίτερα λεπτά και οι κέφαλοι πολύ µαχητικά ψάρια, αν πιαστεί κάποιος µεγάλος που µάχεται µε σθένος, διαδοχικά κεφάλια, πλαγιάσµατα κτλ., πρέπει να τον παλέψουµε αργά και πολύ προσεκτικά, µε τέχνη και µαεστρία, δε µπορούµε να τον βγάλουµε έξω χωρίς ανάσα. Προσπαθούµε λοιπόν να τον αποµακρύνουµε από το κοπάδι για να µην τροµάξει τα υπόλοιπα ψάρια. Πριν ξεψαρίσουµε ρίχνουµε στο νερό 1-2 µπάλες µαλάγρας, για να ξαναµαζέψουµε τα ψάρια που πιθανόν τρόµαξαν και διαλύθηκαν από τη µαλαγρωµένη ψαρεύτρα µας.
13. Τέλος αφήσαµε την απόχη. Αυτή θα πρέπει να είναι µακριά και ελαφριά για να µπορούµε να τη χειριστούµε µε άνεση και αν είναι δυνατόν να διαθέτει διαφανές νάιλον διχτάκι, ώστε να µην τροµάζει το ψάρι καθώς πλησιάζει σε αυτήν. Και µην ξεχνάµε: δεν κυνηγάµε το ψάρι µε την απόχη µας, αλλά το οδηγούµε εµείς µέσα σε αυτήν.
