Kayak Fishing: Συρτή & Spinning για λούτσους
Το ψάρεµα του λούτσου, του ελληνικού µπαρακούντα, ανέκαθεν γινόταν στη χώρα µας µε την τεχνική της συρτής. Μάλιστα, σε αρκετά µέρη υπάρχουν συγκεκριµένα εργαλεία για το ψάρεµά τους, όπως πχ. το ζαργανέλι στην Σάµο.
Η επιθετική συµπεριφορά του τον κάνει ευάλωτο και σχετικά εύκολο και κοινό θήραµα. Αν φυσικά µπορέσουµε να αποκωδικοποιήσουµε την συµπεριφορά του και να εντοπίσουµε τα σηµεία που συνηθίζει να κινείται και να κυνηγά. Με το καγιάκ έχουµε τη δυνατότητα να διανύσουµε αρκετά µεγάλες αποστάσεις. Αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να βρούµε τα ψάρια, να προσεγγίσουµε «υγιείς» ψαρότοπους και δυσπρόσιτα σηµεία. Ενώ παράλληλα µε τη συρτή, απολαµβάνουµε και τη βόλτα µας. Όταν εντοπίσουµε τα κυνήγια τους, µπορούµε κάλλιστα να κάνουµε spinning περιµετρικά του σκάφους. Αφήνοντας το καγιάκ να παρασύρεται από το ρεύµα.
Kατάλληλος εξοπλισµός για τη συρτή από το καγιάκ είναι ένα καλάµι spinning µε µήκος γύρω στα 2,4 µέτρα. Ένας γρήγορος διχίλιαρος µηχανισµός και µερικά τεχνητά δολώµατα. Συνήθως ψαράκια minnow µε γλώσσα σε µεγέθη από 9 ως 16 εκατοστά και χρωµατισµούς παρόµοιους µε τα κοπαδιαστά είδη τα οποία κυνηγά ο λούτσος (σαρδέλες, αθερίνα, µπαλαδάκια, κεφαλόπουλα κτλ). Στη συρτή είναι καλύτερα να χρησιµοποιούµε σκληρά τεχνητά. Αλλά αν θέλουµε να ψαρέψουµε µε χελάκια τύπου raglou, θα πρέπει να είναι µεγαλύτερου µεγέθους. Η κάθε περιοχή έχει τα αγαπηµένα της χρώµατα, µεγέθη και συγκεκριµένες µάρκες τεχνητών που δουλεύουν και χρησιµοποιούνται κατά κόρον.
Έτσι, παρατηρείται σε µία περιοχή το τάδε minnow να αποκαλείται από τους ντόπιους «σφάχτης» για τους λούτσους και σε άλλη να το κατηγορούν. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Αφού ανάλογα τις συνθήκες, την ώρα, την εποχή και την «ελεύθερη τροφή» σε ένα τόπο, κάποια ψαράκια έχουν περισσότερα χτυπήµατα. Όταν όµως ο λούτσος αποφασίσει να φάει -και συνήθως αυτό γίνεται πιο έντονα το σούρουπο ή την αυγή-. Θα επιτεθεί σε µεγάλη γκάµα τεχνητών, ιδίως αν πρόκειται για κοπάδι µε πολλά ψάρια. Τραβάµε, λοιπόν, συρτή µε ταχύτητα 3-3,5 µίλια, σε κάβους, λιµενοβραχίονες και µπούκες των λιµανιών. Όπου «µπουλουκιάζουν» το απόγευµα και το πρωί αναζητώντας σίγουρη τροφή ανάµεσα στις πολυπληθείς αγέλες του γόνου.
Συνήθως διανυκτερεύουν στο λιµάνι ή σε µικρούς κολπίσκους. Μιας και εκτός από εύκολη τροφή, βρίσκουν επίσης προστασία από τα ρεύµατα και τα µεγαλύτερα αρπακτικά. Το καγιάκ λειτουργεί πολύ θετικά στο ψάρεµα της συρτής αφού κινείται αθόρυβα. Και επιπλέον η συνεχής αυξοµείωση ταχύτητας κατά την διάρκεια της κωπηλασίας, κάνει περισσότερο ελκυστικά τα τεχνητά µας δολώµατα.
Έτσι, δεχόµαστε πολλαπλά «τυφλά χτυπήµατα» στο τεχνητό µας ψαράκι. Καθώς η µεταβολή της ταχύτητας το κάνει να µοιάζει µε κουρασµένο και αποκοµµένο από το κοπάδι ή πληγωµένο µικρόψαρο, του δίνει επιπλέον ζωντάνια και το καθιστά απολύτως δελεαστικό για τους θηρευτές του. Όταν ο λούτσος πιαστεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να τον ανεβάσουµε στο καγιάκ. Γιατί τα έντονα σπαρταρίσµατα µπορεί να γίνουν αιτία να πληγωθούµε από τις σαλαγκιές του τεχνητού. Θα χρειαστούµε λοιπόν οπωσδήποτε ένα µεγάλο µυτοτσίµπιδο πρόχειρο ανάµεσα στα πόδια µας ή ακόµα καλύτερα ένα lip gripper για να το πιάσουµε από τα σαγόνια. Φυσικά ξαγκιστρώνουµε πλάγια, µακριά από τα πόδια µας και πάντα µε προσοχή στα κοφτερά δόντια του λούτσου!
