Παραγάδι: Φελλό & Μολύβια
Ένας από τους πιο ενδεδειγµένους τρόπους να καλάρουµε τα παραγάδια µας, είναι αυτό µε τα φελλά και τα µολύβια. ∆ηλαδή για όσους δεν το καταλαβαίνουν, σε άλλο σηµείο να πατώνουµε το παραγάδι µας µε το µολύβι και σε άλλο να το κρατάµε πιο ψηλά µε φελλό.
Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να εφαρµόσει κάποιος αυτή την τακτική, εµείς εδώ θα δούµε κάποιους που θεωρούµε αρκετά εύκολους ακόµα και για φίλους που δεν έχουν την απαιτούµενη εµπειρία. Πολλές φορές όταν λεβάρουµε το παραγάδι µας, θα διαπιστώσουµε πως αρκετά ψάρια είναι πιασµένα είτε κοντά στα βαρίδια, είτε στα φελά. Ορισµένοι πιστεύουν πως αυτός ο τρόπος καλαρίσµατος ενδείκνυται µόνο όταν κυνηγάµε µαζί µε ψάρια του βυθού και µελανούρια. ∆εν είναι ακριβώς έτσι, σίγουρα είναι τρόπος για τα µελανούρια αλλά αυτό δεν σηµαίνει πως ένας σαργός δεν θα σηκωθεί αρκετά µέτρα για να αρπάξει ένα δόλωµα.
Σε σκληρούς τόπους είναι και µία βοήθεια ώστε να έχουµε κοµµάτια του παραγαδιού που δεν ακουµπάνε βυθό, άρα έχουµε ένα πιο εύκολο λεβάρισµα, χωρίς να υστερούµε στο να πάρουµε κάποιο ψάρι σε εκείνα τα σηµεία. Επίσης όταν καλάρουµε µε φελά, επειδή αυτά είναι άκρες για το παραγάδι µας, δεν είµαστε υποχρεωµένοι να βάζουµε πολλά καλαδούρια µε την κλασική έννοια. Έτσι αν µας κοπεί κάπου το παραγάδι µπορούµε εύκολα να σηκώσουµε ένα τέτοιο φελλό και να έχουµε την πετονιά στα χέρια µας εύκολα, αφού σίγουρα εκεί δεν θα έχει πατώσει για να το βρούµε µπλεγµένο.
Τα καλαδούρια πρέπει να είναι δίπλα µας κατά το καλάρισµα.
Πρώτος Τρόπος
Ας δούµε λοιπόν έναν εύκολο τρόπο για αυτό το καλάρισµα. Ας υποθέσουµε λοιπόν πως θέλουµε να ρίξουµε ένα βαθυνό παραγάδι και όχι ένα στη ρηχή ή µεσαία ζώνη που κάνει την τεχνική αυτή ακόµα καλύτερη. Ξεκινώντας λοιπόν θα πρέπει να έχουµε έτοιµα και κοντά µας κατά το καλάρισµα τα εργαλεία µας που είναι τα µολύβια και τα φελά. Αυτά τα δύο εργαλεία θα πρέπει να εφαρµόζουν αρµονικά, δηλαδή το ζητούµενο είναι να µην έχουµε ένα πολύ µεγάλο µολύβι µε ένα πολύ µικρό φελλό και το αντίστροφο. Το ζητούµενο είναι να στρώσουµε το παραγάδι µας στο βυθό µε οµοιοµορφία.
∆ηλαδή να κάνουµε συνεχόµενα βουναλάκια µε τη χρήση των µολυβιών και των φελλών, αλλά όµοια µεταξύ τους και µε το ίδιο ύψος που θα πρέπει να είναι ανάλογο και µε τα ψάρια που κυνηγάµε. Αν λοιπόν καλάρουµε για παράδειγµα στα 60 µέτρα αλλά βάλουµε πολύ µεγάλα φελά, τότε το παραγάδι µας στα σηµεία που θέλουµε θα είναι πολύ σηκωµένο µε αποτέλεσµα να µην δουλεύει. ∆ε νοµίζω πως µπορεί κανείς να φανταστεί πως θα κυνηγάµε ψάρια στο βυθό και θα τα περιµένουµε να τσιµπήσουν και στα µεσόνερα. Τα σηκώµατα µας λοιπόν θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να δελεάζουν κάποιο ψάρι να σηκωθεί και να τα αρπάξει.
Τα βαρίδια που θέλουµε για αυτή τη δουλειά και µας διευκολύνουν καλύτερα από όλα είναι τα µικρά στρογγυλά της καθετής µε τη θηλιά από πάνω για να περνάει η πετονιά. ∆εν χρειαζόµαστε πολύ µεγάλα για αυτό που θέλουµε, ιδιαίτερα αν βάζουµε αρκετά. Θα τα πάρουµε λοιπόν και θα περάσουµε ένα ψιλό συρµατάκι ή ένα καλώδιο από τη θηλιά, τόσο ώστε να µπορεί να περαστεί πάνω στη µάνα του παραγαδιού.
Περνάµε λοιπόν συρµατάκι το δένουµε και αφήνουµε µία ελεύθερη άκρη. Όταν έρθει η στιγµή να το βάλουµε, τότε πιάνουµε την ελεύθερη άκρη και µε λίγη δύναµη το στρέφουµε ώστε να φέρει µερικές στροφές πάνω στη µάνα. Το βαρίδι µας είναι έτοιµο. Ένας άλλος τρόπος είναι να δέσουµε το σύρµα και να αφήσουµε δύο ελεύθερες άκρες σε σχήµαV . Ανάµεσα εκεί θα περάσουµε την µάνα του παραγαδιού και θα δέσουµε τις άκρες.
Ο πιο εύκολος τρόπος για να πάρουµε τώρα τα φελά µας είναι να πάρουµε κάποια παλιά λωρίδα παραγαδιού και µε ένα µαχαίρι να την κόψουµε σε µικρά κοµµάτια. Τέτοια όσο χρειαζόµαστε. Αυτά τα κοµµάτια θα τα δέσουµε µε κοµµάτια πετονιάς που στη συνέχεια θα δεθούν πάνω στη µάνα, αλλά µε τρόπο τέτοιο ώστε να λύνουν εύκολα όταν µας έρχονται στο λεβάρισµα. Αυτά λοιπόν τα εργαλεία θα τα έχουµε δίπλα µας όταν καλάρουµε για να µπορούµε να τα βρίσκουµε και να τα βάζουµε γρήγορα.
Ξεκινάµε λοιπόν µε καλαδούρι δηλαδή µε βαρίδι, άρα µετά θα πρέπει να βάλουµε φελλό. Θα δέσουµε ένα φελλό και θα συνεχίσουµε, σε µία µικρή απόσταση και ανάλογα µε το πώς το έχουµε σχεδιάσει θα βάλουµε το βαρίδι µας. Αυτές οι αποστάσεις µπορεί να είναι κάθε 10, κάθε 20 αγκίστρια ή και παραπάνω ανάλογα µε το πώς θέλουµε να το στρώσουµε στο βυθό. Η ίδια τεχνική τώρα σε ένα χοντρό για παράδειγµα παραγάδι είναι πολύ καλή, απλά ο φελλός εδώ θα πρέπει να γίνει πιο µεγάλος µιας και τα δολώµατα είναι µεγάλα και βαριά.
Αυτό λοιπόν θα αφήσει το παραγάδι να κατέβει αρκετά αργά και µε πιο φυσικό τρόπο. Εύκολα µία στήρα µπορεί να σηκωθεί αρκετά για να αρπάξει ένα δόλωµα που θα της προσελκύσει το ενδιαφέρον.
Σχεδιάζουµε και κόβουµε το φελλό µας και το φελλάρι µαςείναι έτοιμο. Το σχοινί αυτό έχει µπει για τη φωτογραφία.
Δεύτερος Τρόπος
Μια άλλη λογική στο να βάζουµε φελλό µολύβι, είναι η παρακάτω. Ας υποθέσουµε πως έχουµε ένα παραγάδι που θα το καλάρουµε στη µεσαία ζώνη δηλαδή γύρω στα 20-30 µέτρα. Κάποιος λοιπόν που θέλει να είναι σωστός στα παραγάδια του, όταν φτάσει στον τόπο και αφού γνωρίζει το βάθος που θα καλάρει θα ξεκινήσει να µετρήσει τα καλαδούρια του. ∆ηλαδή τα δύο βασικά καλαδούρια του που θα είναι αρχή και τέλος θα τα µετρήσει και θα τα δέσει γύρω στα 30 µέτρα αφού δεν θα τα ξεπεράσει. Αυτά λοιπόν τα καλαδούρια µπορεί να είναι τα κλασικά µεγάλα, από κει και πέρα θα έχει µαζί του µικρά καλαδούρια µε σχοινί, τα οποία και θα βάλει µε τη µορφή του φελλού.
Αν λοιπόν θέλει να κρατήσει το παραγάδι του στα 17-18 µέτρα ή στα 20 τότε ανάλογα µε το πλήθος των αγκιστριών που έχει και την συχνότητα που θα βάλει φελλό µολύβι, θα έχει και τα ανάλογα καλαδούρια. Πριν ξεκινήσει θα τα µετρήσει και θα τα δέσει σε αυτό το µήκος. Το σχοινί σε αυτήν την περίπτωση δεν µας πειράζει και να µην είναι βυθιζόµενο, αφού τα βαρίδια δεξιά αριστερά θα το κάνουν να µην είναι στην επιφάνεια.
Τα βαρίδια παραµένουν ίδια και σε αυτήν την περίπτωση αλλά αλλάζουν τα φελά που τώρα µπορούµε να τα εφαρµόζουµε στη µάνα είτε µε το να έχουν ένα µικρό µολυβάκι κάτω κάτω είτε χωρίς µολυβάκι. Μπορούµε να εφαρµόσουµε και µικρές παραµάνες πάνω στο σχοινί ώστε όταν είναι να βάλουµε το καλαδούρι (φελλό), να κάνουµε µία θηλιά στη µάνα χωρίς να τη σφίξουµε και να το περάσουµε στην παραµάνα εύκολα και γρήγορα.
Με αυτόν τον τρόπο µπορούµε να σηκώσουµε το παραγάδι µας όσο εµείς θέλουµε αφού στο καλαδουράκι µας έχουµε αρκετό σχοινί αλλά εµείς θα το δέσουµε όπου θέλουµε. Επειδή όµως εδώ µιλάµε για καλαδουράκι που δεν βυθίζεται εύκολα θα πρέπει να υπολογίσουµε την απόσταση που θα είναι τα βαρίδια δεξιά αριστερά να µην τα κρατήσει και αυτά πιο ψηλά αλλά να πατώσουν το παραγάδι εκεί που θέλουµε. Η συγκεκριµένη περίπτωση ενδείκνυται περισσότερο, όταν τα παραγάδια µας είναι στα ανοιχτά και ακόµα και ο µικρός κυµατισµός θα έκανε κάτι µικρότερο αρκετά δυσδιάκριτο από απόσταση.
Τρίτος Τρόπος
Σε αυτήν την τρίτη περίπτωση ας θεωρήσουµε πως έχουµε να καλάρουµε γιαλό, δηλαδή µέχρι 10 µέτρα νερό. Ο ψαρευτικός µας εξοπλισµός θα πρέπει να αποκτήσει µερικά εργαλεία ακόµα που θα είναι και τα φελά που βάζουµε. Παίρνουµε λοιπόν µία πλάκα φελιζόλ και πάνω της σχεδιάζουµε και κόβουµε τετράγωνα κοµµάτια που θα είναι και τα φελά µας. Στη συνέχεια θα πάρουµε κοµµάτια από ένα σχοινί βυθιζόµενο τόσο µακρύ όσο εµείς θέλουµε δηλαδή λιγότερο από 10 µέτρα και όχι λιγότερο από 2. Σε καµία περίπτωση δεν θα πρέπει το παραγάδι µας να ενοχλεί παραµένοντας στον αφρό.
Με τη µία άκρη του σχοινιού θα σταυρώσουµε και θα το δέσουµε το κοµµάτι του φελιζόλ, αφήνοντας το υπόλοιπο να κρέµεται. Στο τελείωµα του σχοινιού θα εφαρµόσουµε ένα µικρό µολυβάκι που θα κατεβάζει γρήγορα σε κάποια µέτρα το παραγάδι µας αλλά δεν το αφήνει στον αφρό για ώρα, µιας και σε αυτά τα σηµεία ιδιαίτερα όταν το δόλωµα είναι µαλακό και έχει και φεγγάρι, το ψιλό δεν θα µας αφήσει τίποτα πάνω στα αγκίστρια.
Στο ίδιο σηµείο θα βάλουµε και µία παραµάνα ή ένα κοµµάτι καλώδιο για να το πιάνουµε πάνω στη µάνα του παραγαδιού µας. Με το µικρό µολυβάκι που βάλαµε δεν έχουµε πρόβληµα, αφού το κοµµάτι του φελιζόλ είναι αρκετό και δεν µπορεί να το βυθίσει. Όταν λοιπόν φτάσουµε να καλάρουµε το παραγάδι έχουµε αυτά τα φελά δίπλα µας και όταν έρθει η ώρα τους να µπουν στο παραγάδι απλά ξεδιπλώνουµε το σχοινί και αφού το δέσουµε στην µάνα το ρίχνουµε στο νερό. Το λευκό χρώµα του φελιζόλ και η µικρή απόσταση από την ακτή τα κάνει αρκετά ευδιάκριτα ακόµα και µε σκοτάδι φτάνει να φέξουµε µε ένα φακό. Κάτι δηλαδή που δεν µας βολεύει αν καλάρουµε ανοιχτά. Είδαµε λοιπόν µερικούς τρόπους που µπορούµε να βάλουµε φελά και µολύβια πάνω στο παραγάδι µας. ∆εν είναι οι µοναδικοί.
Μπορούµε να καλάρουµε παραγάδι µόνο µε µολύβια και καθόλου φελά. Το µόνο που θέλω να προσέχετε είναι να τα βάζετε µε τη σωστή σειρά και να ξέρετε πως τα µολύβια θα πατώσουν το εργαλείο µας εκεί που θέλουµε, αν δεν γίνει αυτό έχουµε αποτυχία, αφού το παραγάδι µας θα µείνει στον αέρα. Ακόµα και αν τελευταία στιγµή διαπιστώσετε πως τα µολύβια είναι µικρά και δεν πατώνουν το παραγάδι, βάλτε διπλά µολύβια ή και κάποιο µεσιανό καλαδούρι για να είστε σίγουροι. Με ένα τέτοιο ψιλό παραγάδι καλοβαλµένο σε καλό τόπο για σαργούς θα εκπλαγείτε όταν θα διαπιστώσετε πως αυτό το ψάρι µπορεί να σηκωθεί τόσο ψηλά να αρπάξει το δόλωµα. Μην το φοβηθείτε λοιπόν και δοκιµάστε την επόµενη φορά µε φελά και µολύβια.
