Feeder: Ψαρεύοντας µε µαλαγρωτή
Πρόκειται για µια παλιά τεχνική, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει αρκετούς φανατικούς υποστηρικτές και στη χώρα µας. Η ιστορία της ξεκινά από την Αγγλία, και επινοήθηκε για το ψάρεµα σε γλυκά νερά. Με την πάροδο του χρόνου όµως, πέρασε στα χέρια των Ιταλών ψαράδων, όπου τροποποιήθηκε και εξελίχθηκε, έτσι ώστε να µπορεί να χρησιµοποιηθεί και στα θαλασσινά ψαρέµατα.
Μιλάµε λοιπόν για µια ιδιαίτερη τεχνική, που διαθέτει κοινά στοιχεία µε τις mαtch (λεπτά καλάµια, πετονιές µικρής διαµέτρου, µικρά αγκίστρια), αλλά και αρκετές δικές της λεπτοµέρειες, ώστε να διαφέρει και να ξεχωρίζει από αυτές, όπως για παράδειγµα ότι το έρµα µιας αρµατωσιάς feeder µπορεί να φτάσει και τα 180 gr. Συνοψίζοντας λοιπόν, θα λέγαµε ότι το feeder είναι µια τεχνική η οποία µαλαγρώνει κοντά στο δόλωµά µας, µε τη βοήθεια ενός ειδικού µαλαγρωτή, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο αντικαθιστά και το βαρίδι της αρµατωσιάς. Η τεχνική αυτή χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες:
α) light feeder
β) medium feeder, και,
γ) method feeder, και ο λόγος που τις χωρίζουµε έχει να κάνει µε το casting weight των καλαµιών.
Για παράδειγµα ένα καλάµι της κατηγορίας light feeder µπορεί να αρµατωθεί µέχρι και 40 gr, ενώ στη method µπορεί να φτάσει και τα 180 gr. Το ψάρεµα µε την τεχνική του feeder µπορεί να πραγµατοποιηθεί κυρίως από παραλία ή από τον ντόκο ενός λιµανιού, ενώ για τους πιο θαρραλέους από βραχώδη σηµεία, µιας και εκεί υπάρχει ο φόβος να µας σκαλώσει ο µαλαγρωτής.
Εξοπλισµός
Μαλαγρωτές: Τα πιο «δυνατά» όπλα της τεχνικής, οι µαλαγρωτές, όσον αφορά στον τρόπο προσάρτησής τους στην αρµατωσιά, είναι δύο ειδών, οι περαστοί (in-line) και οι σταθεροί (fixed). Ο ρόλος τους, είναι να αποθηκεύουν µέσα τους ή να συγκρατούν επάνω τους τη µαλάγρα, και εφόσον πέσουν στο βυθό, να την απελευθερώνουν σταδιακά, µε σκοπό να µαζευτούν τα ψάρια γύρω από το δόλωµά µας.
Στα καταστήµατα µε είδη αλιείας, µπορούµε να βρούµε µια τεράστια ποικιλία από µαλαγρωτές, συρόµενους και σταθερούς. Η διαφορά µεταξύ τους, έγκειται στο ότι στους συρόµενους η µάνα της αρµατωσιάς περνά από µέσα τους, ενώ στους σταθερούς ενώνεται µέσω µιας στριφταροπαραµάνας. Τα σχήµατά τους πάρα πολλά. Μπορεί να είναι σε µορφή ελατηρίου (συρόµενος), σε µορφή κυλινδρική µε κλειστά ή ανοιχτά άκρα (σταθερός) ή σε µορφή «καλαθιού» (σταθερός).
Υπάρχουν επίσης και οι µολυβωµένοι µαλαγρωτές, οι οποίοι φέρουν επάνω τους κολληµένο κάποιο µολύβι για πρόσθετο βάρος. Ανάλογα µε την εκάστοτε εταιρεία που τους κατασκευάζει, κάθε µοντέλο µαλαγρωτή διαθέτει κάποιο καινοτόµο χαρακτηριστικό, και έτσι έχουµε σαν αποτέλεσµα µια τεράστια ποικιλία παραλλαγών των βασικών τύπων, η οποία αυξάνει σηµαντικά την γκάµα τους. Τα πιο βασικά και συνηθισµένα σχήµατα όµως είναι τα παραπάνω, και αυτά χρησιµοποιούν οι περισσότεροι φίλοι της τεχνικής.
1. Εξαρτήµατα για τοποθέτηση µαλαγρωτή, 2. Κορυφές καλαµιών, 3. Μαλαγρωτής.
Καλάµια: Όπως προαναφέραµε, υπάρχουν σε τρεις τύπους: light, medium και method, έχουν σαν υλικό κατασκευής το carbon, είναι τηλεσκοπικά, δίσπαστα ή τρίσπαστα, και συνοδεύονται από δύο ή τρεις µύτες, διαφορετικής σκληρότητας. Το µήκος τους ξεκινά από 3,60 και φτάνει τα 4,20 µέτρα. Οι µύτες που συνοδεύουν τα καλάµια, είναι φτιαγµένες από fiber glass, ώστε να προσφέρουν µεγαλύτερη ευαισθησία και καλύτερη ανίχνευση του τσιµπήµατος. Υπάρχουν όµως και πιο ενισχυµένες µύτες από carbon, οι οποίες θα µας βολέψουν σε ένα ψάρεµα όπου επικρατεί κυµατισµός.
Μηχανισµοί: Οι κατάλληλοι για την τεχνική µηχανισµοί, είναι της τάξεως 2500 έως και 5000 (για την πιο βαριά κατηγορία method). Μπορεί να έχουν τα φρένα εµπρός ή πίσω, αν και η καλύτερη πρόταση θα έλεγα ότι είναι οι µηχανισµοί baitrunner, οι οποίοι χρησιµοποιούνται περισσότερο σε ψαρέµατα carpfishing.
Μαλαγρωτές διάφορων τύπων.
Αρµατωσιά: Η αρµατωσιά είναι απλή και λιτή, αφού στην ουσία έχουµε να κάνουµε µε ένα συρόµενο µονάγκιστρο, µε το µαλαγρωτή στη θέση του µολυβιού. Η διάµετρος της µάνας και του παράµαλλου, εξαρτάται από την κατηγορία και το casting weight του καλαµιού, δηλαδή στο light feeder θα εφοδιάσουµε τον µηχανισµό µε µια πετονιά 0,18 έως 0,22 χιλ. και για παράµαλλο θα χρησιµοποιήσουµε κατά προτίµηση fluorocarbon 0,16 έως 0,20 mm. Στο medium feeder ανεβαίνουν τα νούµερα, εφόσον αυξάνεται και το c.w. του καλαµιού. Θα πάµε λοιπόν σε µάνα 0,25 έως 0,28 και παράµαλλα 0,22 έως 0,26, ενώ στη πιο βαριά κατηγορία method, θα προτιµήσουµε µάνα της τάξεως των 0,30 έως 0,35 χιλ. και παράµαλλα 0,28 έως 0,33.
Τα αγκίστρια στην άκρη των παράµαλλών µας, όσον αφορά τύπο, διάµετρο σύρµατος, µήκος στελέχους, χρώµα και τρόπο δεσίµατος (θηλιά ή πεπλατυσµένο άκρο), έχουν να κάνουν κυρίως µε τον όγκο του δολώµατος (µικρό ή µεγαλύτερο µέγεθος), τα ψάρια-στόχο και τον τρόπο που τσιµπούν (πιπιλούν, ρουφούν ή «επιτίθενται κατά µέτωπο» στο δόλωµα), το είδος του βυθού (καθαρή άµµος, µικρά µονόπετρα, αραιές φυκιάδες) κ.α. Μπορούµε επίσης να χρησιµοποιήσουµε νήµα αντί της πετονιάς, για καλύτερη ανίχνευση των τσιµπιών, εκµεταλλευόµενοι την πλήρη απουσία ελαστικότητας που το χαρακτηρίζει.
Μαλάγρα: Αποτελεί και αυτή αναπόσπαστο κοµµάτι της τεχνικής, όπως φυσικά και οι µαλαγρωτές τους οποίους συνοδεύει. Ο ρόλος της αρκετά σηµαντικός, αφού φροντίζει να συγκεντρώσει τα ψάρια σε όποιο σηµείο πέσει το δόλωµα µας. Η µαλάγρα που θα εφοδιάσουµε τους µαλαγρωτές µπορεί να είναι σε µορφή αλεύρων, pellet ή ακόµα και σκέτο µπιγκατίνι, ενώ εξυπακούεται ότι ανάλογα µε τη µαλάγρα θα χρησιµοποιήσουµε και τον κατάλληλο µαλαγρωτή.
Για παράδειγµα είναι πολύ δύσκολο να µαλαγρώσουµε µπιγκαντίνι µε ένα µαλαγρωτή ανοιχτών άκρων (είναι εφικτό, µόνο αν ψεκάσουµε τα σκουλήκια µε ψυκτικό σπρέυ ώστε να αναισθητοποιηθούν πρόσκαιρα, και κατόπιν τα εγκλωβίσουµε ανάµεσα σε δύο στρώµατα στερεής µαλάγρας αλεύρων), ενώ χάνουµε κάθε ακαριαίο πλεονέκτηµα από το σπάσιµο της ελαφρά συµπιεσµένης µάζας «υγροποιηµένου» ψωµιού, αν αντί του µαλαγρωτή-κλουβιού (cage feeder), το τοποθετήσουµε σε έναν µαλαγρωτή κλειστών άκρων.
