Casting: Ψαρεύοντας γοφάρια µε ψαροδόλια
Φθινόπωρο επιτέλους… Για πολλούς είναι µια κάπως µελαγχολική εποχή. Για εµάς όµως τους ψαράδες τα πράγµατα σοβαρεύουν, αφού διανύουµε τους καλύτερους µήνες από πλευράς ψαρέµατος.
Τα θηράµατα που θα πέσουν στα αγκίστριά µας θα είναι αξιόλογα και τα ψαρέµατα µας πιο ήρεµα. Έχουν µειωθεί δραµατικά οι περίπατοι στα λιµάνια-ειδικά τις βραδινές ώρες- και η ανθρώπινη παρουσία στις παραλίες. Έτσι έχουµε την ευχέρεια να πραγµατοποιούµε και ηµερήσια ψαρέµατα από παραλίες και γενικά από ακτές, που τους καλοκαιρινούς µήνες κατακλύζονταν από κόσµο.
∆ολώνοντας σαρδέλα. Μια εύκολη επιλογή αν δε βρούµε άλλο δόλωµα.
Με στόχο τα κυνηγόψαρα
Φυσικό είναι λοιπόν να εκµεταλλευτούµε την εποχή και να δώσουµε βαρύτητα στο ψάρεµα των κυνηγόψαρων. Ποια είναι αυτά; Οι λίτσες, οι κυνηγοί, τα µανάλια και φυσικά τα γοφάρια.
Το γοφάρι ή αλλιώς δαγκανιάρης ή σαλταδόρος (ονοµασίες που έχουν βγει από ψαράδες και από διαφορές τοποθεσίες του τόπου µας) δίνει πραγµατική µάχη µέχρι τη στιγµή του αποχιάσµατος. Πολλές φορές, αν τα εργαλεία µας είναι ψιλά βγαίνει κερδισµένο στη µάχη της ελευθερίας. Ο λόγος προφανής! Τα δόντια του δε συγχωρούν, αφού µπορεί να κόψει µια σαραντάρα πετονιά µε µεγάλη ευκολία. Γενικά, η οδοντοστοιχία αυτού του ψαριού µοιάζει µε πριόνι.
Καταλληλα δολώματα
Τα δολώµατα που θα χρησιµοποιήσουµε, αν δουλέψουµε µε την τεχνική του spinning, είναι κατά κόρον ψαροδόλια ή τεχνητά ψαράκια. Από τα ψαροδόλια του αρέσουν περισσότερο η σαρδέλα, η φρίσα και η ζαργάνα.
Το µικρό φρισάκι αποτελεί «λιχουδιά» για τα γοφάρια.
Τόσο ή σαρδέλα όσο και η φρίσα, µπορούν να του προσφερθούν δολωµένα σε πολυάγκιστρο ή σε δυάγκιστρο µε µια µικρή επισήµανση: στη φρίσα τα αποτελέσµατα είναι καλύτερα αν δολωθεί ανάποδα! Δηλαδή να αφαιρέσουµε το κεφάλι, να την ανοίξουµε στη µέση (σύρριζα στο κόκαλο) και να τη δολώσουµε ανάποδα, µε τη σάρκα δηλαδή προς τα έξω.
Ένα ακόµα «δυνατό» ψαροδόλι είναι και η ζαργάνα, η οποία αποτελεί αναµφισβήτα «διακαή πόθο» του γοφαριού, µε αποτέλεσµα να ανακηρύσσεται κορυφαία σε αποτελεσµατικότητα. Φυσικά προτιµούµε να τη δολώνουµε ζωντανή µε ένα δυάγκιστρο για να έχουµε τα καλύτερα αποτελέσµατα (το γοφάρι συνηθίζει να τη χτυπά στη µέση, οπότε µε ένα αγκίστρι οι πιθανότητες επιτυχίας µειώνονται σηµαντικά).
Αν όµως δεν υπάρχει δυνατότητα να την έχουµε ζωντανή µπορούµε να την έχουµε νωπή ή κατεψυγµένη αλλά πάντα πολύ φρέσκια και να τη δολώσουµε σε πολυάγκιστρο. Πολύ σηµαντικό για τη ζωντάνια της ζαργάνας είναι κατά τη διαδικασία της σύλληψης να την ξαγκιστρώνουµε πιάνοντάς την µε ένα βρεγµένο πανί, γιατί η επαφή µε το γυµνό χέρι της προκαλεί θερµοκρασιακό σοκ και µειώνει τη διάρκεια ζωής της και εποµένως την αποτελεσµατικότητά της.
Συντήρηση ζαργάνας
Αν ξέρουµε ότι µπορούµε να πιάσουµε κάποιες ζαργάνες και θέλουµε να τις διατηρήσουµε ζωντανές για ώρες προτείνω έναν τρόπο:
– Κόβουμε πλαστικούς σωλήνες υδραυλικού σε µήκος λίγο µεγαλύτερο των ψαριών. Το µέγεθος είναι πάνω κάτω γνωστό ανάλογα µε τον τόπο και την εποχή.
– Γεμίζουμε µία τετράγωνη ή παραλληλόγραµµη λεκάνη µε θαλασσινό νερό και βυθίζουµε µέσα τους σωλήνες. Κάθε φορά που πιάνουµε µία ζαργάνα, την τοποθετούµε µέσα στο σωλήνα.
– Αλλάζουµε το νερό αρκετά συχνά για να οξυγονώνεται καλά.
Η ελάχιστη κίνηση των ψαριών µέσα στους σωλήνες τις βοηθά να κάνουν οικονοµία δυνάµεων. Ουσιαστικά µόνο τα πτερύγιά τους µπορούν να κουνήσουν και έτσι µένουν ζωντανές για µεγάλο χρονικό διάστηµα.
Ζωντανή ζαργάνα δολωµένη για γοφάρια.
Δυνατά εργαλεία
Όσον αφορά στον εξοπλισµό τα εργαλεία µας πρέπει να είναι δυνατά. Οι µηχανισµοί να έχουν τη δυνατότητα έλξης πολλών κιλών αφού είναι δεδοµένο ότι θα συναντήσουµε σθεναρή αντίσταση µε ισχυρά κεφάλια και τραβήγµατα. Οι πετονιές επιλέγονται σχετικά χοντρές. Για παράδειγµα µάνα 0,40 µε 0,45 και για παράµαλλα -είτε δυάγκιστρα, είτε πολυάγκιστρα-, είναι προτιµότερο να χρησιµοποιήσουµε νήµατα ή ακόµα καλύτερα σύρµα. Όπως είπαµε τα δόντια αυτού του ψαριού δε συγχωρούν λάθη.
Το ψάρεµά τους µπορεί να γίνει από παραλία ή από λιµάνι και γενικά από οποιαδήποτε ακτή που κρατά τέτοιου είδους ψάρια. Γενικά ψαρεύεται σε όλες τις ζώνες του νερού, από την επιφάνεια µέχρι και το βυθό. Προτιµούν να κυνηγούν τη λεία του κυρίως από τις βραδινές ώρες µέχρι και τις πρώτες πρωινές. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί κανόνα για το ψάρεµά τους, αφού οι ορέξεις και οι συνήθειες των ψαριών αλλάζουν µέρα µε τη µέρα και από τόπο σε τόπο.
