Casting: Δυνατές τσιμπιές, καθόλου ψάρια...
Σε όλους µας έχει τύχει να πάρουµε µια πολύ δυνατή τσιµπιά, να βγάλουµε το καλάµια από τη βάση, να καρφώσουµε και… τίποτα! Το δόλωµα λείπει από το αγκίστρι, ενώ άφαντος είναι και ο υπαίτιος της τσιµπιάς. Τι συµβαίνει όµως; Το φαινόµενο να παίρνουµε τσιµπιές, αλλά όχι ψάρια, έχει δυστυχώς πολλές πηγές και γι’ αυτό θα τις εξετάσουµε ενδελεχώς.
Επιλογή καλαµιού
Πρώτα από όλα, πρέπει να δώσουµε ιδιαίτερο βάρος στην επιλογή του καλαµιού, για να ταιριάζει και να καλύπτει τις προδιαγραφές του ψαρέµατος που θέλουµε να κάνουµε. Το έχουµε πει πάρα πολλές φορές, και ίσως η επανάληψη να κουράζει κάποιους, είναι όµως η αλήθεια: το κάθε ψάρεµα θέλει και το ανάλογο καλάµι. Μα θα µου πείτε -και µε το δίκιο σας-, έχουµε τόσα είδη ψαριών, θα πάρουµε και τόσα καλάµια;
Όχι βέβαια, δεν κατηγοριοποιούµε τα καλάµια µε το ψάρι, αλλά µε την τεχνική, και το παράκτιο ψάρεµα χωρίζεται σε τρεις βασικές κατηγορίες, µε το διαχωρισµό να γίνεται λαµβάνοντας υπόψη τη µορφολογία της ακτής, τη διαµόρφωση του βυθού και τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. «Πρώτο και καλύτερο» το ψάρεµα από παραλία µε ήσυχη θάλασσα (casting), έπειτα το ψάρεµα από βράχια σε βυθούς ήπιους ή δύσκολους, µε θάλασσα ήσυχη είτε κυµατισµό (rock fishing), και τέλος το ψάρεµα από παραλία µε δυνατούς κόντρα ανέµους, το λεγόµενο surfcasting.
Στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή στο ψάρεµα από παραλία µε ήπιο καιρό, θέλουµε λεπτά και ευαίσθητα καλάµια, που είναι και τα πιο ιδανικά για το ψάρεµα της µουρµούρας, του κυριότερου εκπρόσωπου του ψαροβασιλείου στην παράκτια ζώνη.
Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο, αλλά συνήθως στο ψάρεµα πάνω σε αµµώδη βυθό µε συνθήκες νηνεµίας, το κύριο αλίευµα είναι η µουρµούρα, οπότε λοιπόν λεπτά καλάµια, λεπτές αρµατωσιές και µικρά αγκίστρια, θα µας βοηθήσουν να ψαρέψουµε τη ριγωτή κυρία µε αξιώσεις. Στις άλλες δύο περιπτώσεις τώρα, rock fishing και ψάρεµα µε δυνατούς, κόντρα ανέµους (surf casting), τα πράγµατα αλλάζουν σηµαντικά. Τα ψάρια που αναζητούµε είναι πολύ πιο δυνατά ή/και διαθέτουν ισχυρά δόντια (σε αντίθεση µε τη µουρµούρα), ενώ οι συνθήκες είναι αναµφισβήτητα πιο δύσκολες.
Μεγάλα λαβράκια και µυλοκόπια έρχονται να φέρουν τα καλάµια µας στα όρια, σε βυθούς έντονα ανακατεµένους, γεµάτους µε εµπόδια (νεκρά φύκια, πλαστικές σακούλες, ξύλα). Τα σαργοειδή (χαρακωτοί, κακαρέλοι, ούγενες) οι σηκιοί και τα µαύρα, µε την έµφυτη συµπεριφορά τους να βραχώνουν, απαιτούν δυνατή κόντρα για να µην το πετύχουν ή για να τα ξεβραχώσουµε όταν προλαβαίνουν να τρυπώσουν στα θαλάµια τους.
Τέλος, οι πάντα απρόβλεπτες τσιπούρες, µε τα πανίσχυρα, γεµάτα δόντια σαγόνια και τα τόσα τεχνάσµατα, συµπληρώνουν το παζλ µε τα συνηθέστερα ψάρια που θα συναντήσουµε στις τεχνικές του βράχου και του κύµατος και αναγκαστικά θα προδιαγράψουν το βασικότερο κοµµάτι του εξοπλισµού µας, το καλάµι. Όπως καταλαβαίνουµε λοιπόν, τα λεπτά καλάµια µε τις φινετσάτες αρµατωσιές, εδώ δεν έχουν καµία τύχη. Όσοι ψαρεύετε µε κόντρα καιρούς και δυνατό κυµατισµό, το ξέρετε καλά ότι για να καταφέρεις να ρίξεις την αρµατωσιά σου πίσω από τα κύµατα, εκεί που τρέφονται τα ψάρια, είτε µονάγκιστρη είναι αυτή είτε µε δύο αγκίστρια, πρέπει να τη φέρεις έξω χωρίς να γίνει κουβάρι.
Όταν δηλαδή έρθει η στιγµή να ανακτήσεις την αρµατωσιά σου -ανεξάρτητα από το αν πάρεις τσιµπιά ή όχι- και η αρµατωσιά σου είναι όπως ακριβώς την έριξες, χωρίς να έχει γίνει ένα µάτσο χάλια, έχεις ήδη κάνει το µισό ψάρεµα σωστά. Για να γίνει όµως αυτό, χρειάζονται µεγαλύτερα βαρίδια για να µην παρασύρονται από το κύµα, πιο χοντρές µάνες αρµατωσιάς και παράµαλλα, µεγάλα αγκίστρια για να µπορούν να δεχτούν ογκώδη δολώµατα. Όλα αυτά όµως είναι φυσικό να απαιτούν δυνατά καλάµια. Αντίστοιχα στο ψάρεµα από βράχια σε βυθό µε εµπόδια, σκαλώµατα, πλάκες, το ψάρι δε µπορεί να ψαρευτεί µε τα φρένα.
Βλέπετε, αν λύσουµε τα φρένα όσο τα καλάµια µας στέκονται στη βάση, µπορεί να πάρει πετονιά και να βραχώσει πριν προλάβουµε να τα σφίξουµε και να περιστρέψουµε τη χειρολαβή του µηχανισµού µας. ∆ε µπορούµε επίσης να λύνουµε και να χαλαρώνουµε την ένταση του µηχανισµού στην πετονιά, προσπαθώντας να µη ζορίζουµε τα κεφάλια του, γιατί κάθε υποχωρητική συµπεριφορά µπορεί να αποβεί µοιραία και να χαθεί το ψάρι.
Η τριβή µε κοφτερά βράχια προϋποθέτει µάνες µεγαλύτερης διαµέτρου, πιο χοντρά παράµαλλα, ενώ τα ψάρια-στόχοι πρέπει να δελεαστούν µε ιδιαίτερα ογκώδη δολώµατα (ειδικά τα µαύρα), όπως πχ. ολόκληρα ψάρια ή µικρά κεφαλόποδα (σουπιές, καλαµάρια, µοσχιοί). Εξυπακούεται λοιπόν ότι και στο rock fishing δε χωρούν συµβιβασµοί και «εκπτώσεις» στην ποιότητα και τη δύναµη των καλαµιών µας.
Το αγκίστρι
Όµως ακόµη µε την προϋπόθεση να έχουµε το σωστό καλάµι και την κατάλληλη για την κάθε τεχνική αρµατωσιά, τα πράγµατα δεν είναι και πάλι τόσο απλά, και κανείς δε µπορεί να πει ότι οι τσιµπιές θα δώσουν σίγουρα ψάρια.. Αυτή όµως δεν είναι και η µαγεία του ψαρέµατος; Εδώ λοιπόν θα φανεί ο επιµελής και παρατηρητικός ψαράς. Ο συνηθέστερος λόγος της αποτυχίας, όταν όλες οι άλλες συνιστώσες έχουν προβλεφθεί, δε µπορεί να είναι άλλος από το αγκίστρι.
Μα θα µου πείτε «εγώ αυτά τα αγκίστρια τα έχω δουλέψει πολύ, έχω πιάσει καλά ψάρια και δεν τα αλλάζω». Συµφωνώ µε την πίστη σε όσα υλικά έχουν αποδείξει πολλάκις την αξία τους και είµαι µαζί σας. Όµως τίποτα δεν είναι πανάκεια… Πιστέψτε µε, µου έχει τύχει πολλές φορές να παίρνω τσιµπιές χωρίς αποτέλεσµα, µε τα ίδια εργαλεία που άλλοτε θα µου είχαν δώσει ψάρια και επιλέγοντας σαν πρώτη αντισταθµιστική κίνηση την αλλαγή του αγκιστριού µου, ξαφνικά τα αποτελέσµατα ήταν θεαµατικά.
Αυτή η µικρή αλλαγή, όσο και αν φαίνεται παράξενο, δίνει πολλές φορές λύση προσφέροντας πολλά και καλά ψάρια. Η αλλαγή κωδικού, µεγέθους και σχήµατος των αγκιστριών για να µπορούν να «φιλοξενήσουν» καλύτερα τα µεγάλα δολώµατα (µονοδόλια, µανάκια, µεγάλα κοµµάτια φαραώ) ή συνδυασµούς διαφορετικών µικρότερων (αµερικάνικο µε ακροβάτη, λωρίδα µάνας, µαύρο κτλ.), θα κάνει σίγουρα τη διαφορά.
Ρύθµιση των φρένων -Τσιπούρες
Ένα ακόµα αίτιο µη σύλληψης ψαριών, ειδικά αν έχει το µέρος τσιπούρες, είναι η ρύθµιση των φρένων στο µηχανισµό. Αν δηλαδή ψαρεύουµε µε κλειστά φρένα και φέρµα την πετονιά, ή το αντίθετο.
Έτσι, όταν παίρνουµε τσιµπιές χωρίς τα ψάρια να καρφώνονται και έχουµε φρένα και πετονιά «καργαρισµένα», τα χαλαρώνουµε, ενώ αν τα έχουµε χαλαρά αλλά µε το ίδιο αποτέλεσµα, τα σφίγγουµε, και να είστε σίγουροι ότι σύντοµα θα έλθει το επιθυµητό. Έχουµε πολλές φορές ξαναπεί ότι το ψάρεµα και η επαφή µε τη θάλασσα είναι ένας τρόπος χαλάρωσης, µια γιατρειά για το µυαλό, την ψυχή και το σώµα όλων όσων έχουµε την ευκαιρία να το εξασκούµε.
Με τη διαφορά όµως ότι η χαλάρωση από τα προβλήµατα της καθηµερινότητας δεν πρέπει να επεκταθεί στο ψάρεµά µας και να µας κάνει νωθρούς. Πρέπει να είµαστε πάντα σε εγρήγορση και όποτε δε βλέπουµε αποτέλεσµα να πειραµατιζόµαστε και να δοκιµάζουµε νέα πράγµατα. Μόνο έτσι θα γίνουµε καλύτεροι και θα έχουµε καλά αποτελέσµατα.
