Casting: Αναζήτηση των εαρινών θηραμάτων
Η άνοιξη αποτελεί τη δυσκολότερη εποχή για τις τεχνικές του casting και του surfcasting. Οι καιρικές συνθήκες, η ύπαρξη µαλούπας στο βυθό που «εξαφανίζει» τα δολώµατά µας, η ωοτοκία των ψαριών συνοδευόµενη πάντα από ανορεξία, τα σουπόδιχτα στο γιαλό από τους επαγγελµατίες ψαράδες, τα οποία καλύπτουν µεγάλο τµήµα της ακτογραµµής-και µάλιστα το ωφέλιµο για εµάς τους λάτρεις των παραπάνω τεχνικών-, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την επιτυχία.
Βέβαια υπάρχουν και οι ανέλπιστες ψαριές στο «πουθενά», όπου καταφέρνουµε να πάρουµε αξιόλογα ψάρια σε σηµεία που δεν υπολογίζαµε. Για αυτές τις απρόσµενες ψαριές, αξίζει τον κόπο να προσπαθούµε έστω και αν οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες. Αν µάλιστα καταφέρουµε να προσαρµόσουµε τον εξοπλισµό και τις τεχνικές µας στην εποχή αυτή, τότε οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται κατακόρυφα.
Tα 2 στόπερ κανονίζουν που θα κινηθεί ο σύνδεσµος του παράµαλλου. Το σωληνάκι σιλικόνης αποµακρύνει το παράµαλλο από την αρµατωσιά ενώ το άγκιστρο του συνδέσµου µας βοηθά στην εύκολη αλλαγή του παράµαλλου.
Ανύψωση δολωµάτων
Ένας από τους λόγους αποτυχίας στο ψάρεµά µας αυτήν την εποχή, είναι η ύπαρξη ενός στρώµατος «βρώµας» στο βυθό. Εποχιακή µαλούπα και άλλοι µικροοργανισµοί έχουν κατακαθίσει πάνω στο βυθό, µε αποτέλεσµα ότι δόλωµα και αν πέσει εκεί, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να έχει εξαφανιστεί ανάµεσά της. Λογικό είναι οι τσιµπιές να µην υπάρχουν, και µάταια, όσο και να περιµένουµε, δεν πρόκειται να υπάρξει αποτέλεσµα.
Η λύση σε αυτό το πρόβληµα, είναι η ανύψωση των δολωµάτων σε τέτοιο ύψος που να µην τα φθάνει η «βρώµα». Έχουµε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν στα floaters, και πως αυτά µπορούν να τοποθετηθούν στις αρµατωσιές µας. Αυτά τα ανυψωτικά είναι που θα δώσουν τη λύση στο συγκεκριµένο πρόβληµα. Μπαίνουν πολύ κοντά στο αγκίστρι µας, και έχουν µεγέθη ανάλογα µε το χρησιµοποιούµενο δόλωµα, για να µπορούν να το ανυψώσουν πάνω από το βυθό. ∆ηλαδή άλλο µέγεθος θα τοποθετήσουµε για τον ελαφρύ ακροβάτη, και άλλο για τη µάνα ή το µεγάλο µονοδόλι. Αν δε µπορούµε να υπολογίσουµε το µέγεθος του floater, µπορούµε να πειραµατιστούµε σε αυτό συνδυάζοντας διαφορετικά δολώµατα και µεγέθη ανυψωτικών.
Εποχιακές αρµατωσιές
Όπως γνωρίζουµε, στο casting αναζητούµε ψάρια που βρίσκονται πολύ κοντά στο βυθό, και για αυτό κατασκευάζουµε αρµατωσιές µε το βασικό µας αγκίστρι πολύ πιο κάτω από το βαρίδι, ώστε να ακουµπά στο βυθό. Βέβαια αυτό γίνεται όλες τις υπόλοιπες εποχές και όχι µόνο όταν ο βυθός «διαφοροποιείται». Για να µπορέσει όπως είπαµε και πιο πάνω το δόλωµά µας να είναι ορατό στα ψάρια, δεν πρέπει να ακουµπά στο βυθό.
Για αυτόν το λόγο κατασκευάζουµε αρµατωσιές όπου το παράµαλλο ξεκινά αρκετά πιο µακριά από το βαρίδι, και µάλιστα συνοδεύεται και από ανυψωτικό, για ακόµη µεγαλύτερη αποµάκρυνση από τις δυσάρεστες συνέπειες της µαλούπας. Όσοι κατασκευάζουν αρµατωσιές µε κόµπους stop σε διαφορετικά σηµεία, και στη συνέχεια τοποθετούν τα παράµαλλά τους στο επιθυµητό σηµείο µε τη βοήθεια χαντρών grizzly ή άλλων εξαρτηµάτων, τώρα θα αφήσουν ελεύθερη την κάτω θέση κοντά στο βαρίδι και θα τοποθετήσουν παράµαλλα στις υπόλοιπες θέσεις. ∆ε θα υπάρχει δηλαδή παράµαλλο µε αγκίστρι «ξαπλωτό» στο βυθό, αλλά όλα τα αγκίστρια θα «κρέµονται».
To floater κοντά στο αγκίστρι θα σηκώσει το δόλωµα µας αρκετά πιό ψηλά από τον «επικίνδυνο» αυτή την εποχή βυθό.
Χάντρες-πούλιες
Πολλές φορές επιθυµούµε η αρµατωσιά µας να είναι όσο γίνεται πιο λιτή, για να µην τροµάζει τα ψάρια. Τα διάφορα πρόσθετα βάζουν σε καχυποψία τα εκλεκτά θηράµατα, µε αποτέλεσµα να πιάνουµε µόνο «δεύτερα». Τώρα όµως που θέλουµε να κάνουµε ορατά τα δολώµατά µας µέσα στη θολούρα, θα αναγκαστούµε να βάλουµε εξαρτήµατα ικανά να κινήσουν το ενδιαφέρον των ψαριών από αρκετά µεγάλη απόσταση. Ποια θα είναι αυτά; Η πράξη έχει δείξει ότι οι πούλιες και οι χάντρες σε συνδυασµό µε µικρά ανυψωτικά, φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσµατα. Για αυτό ας διαλέξουµε έντονους χρωµατισµούς και ας τους τοποθετήσουµε εναλλάξ κοντά στα αγκίστριά µας.
∆ολώµατα ζωντανά και κινητικά
Τα ζωντανά δολώµατα, είναι πάντα καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο νωπό ή κατεψυγµένο. Αυτήν την εποχή που τα ψάρια δεν έχουν ιδιαίτερες ορέξεις, είναι ένας παραπάνω λόγος για να τα χρησιµοποιούµε. Μάλιστα φροντίζουµε να διαλέγουµε τα πιο κινητικά από αυτά. Έτσι, ζωντανές γαριδούλες, καραβιδάκια, σκαρτσίνια, µικρόψαρα, σουπιές και καλαµάρια, αποτελούν τις πρώτες επιλογές για τα εαρινά ψαρέµατα. Αν µάλιστα συνδυάσουµε αυτά και µε τις ανάλογες αρµατωσιές και τα ανυψωτικά µας, τότε έχουµε πολλές προϋποθέσεις επιτυχίας.
Μεγάλα δολώµατα
Υπάρχουν ψάρια στα οποία παίζει πολύ σηµαντικό ρόλο το µέγεθος του δολώµατος, προκειµένου να δελεαστούν και να το δοκιµάσουν. Σκαθάρια, µελανούρια και φαγκρόπουλα, θα επιλέξουν µέγεθος και όχι ποιότητα. Εµείς βέβαια, για ακόµη καλύτερα αποτελέσµατα θα επιλέξουµε µέγεθος και ποιότητα συγχρόνως. Τέλος, να µην ξεχνάµε ότι τα ψάρια την εποχή της ωοτοκίας παρουσιάζουν µια αλλόκοτη συµπεριφορά. Πλησιάζουν λοιπόν κοντά σε οτιδήποτε φαγώσιµο έχει µεγάλο µέγεθος, και το τσιµπούν χωρίς να θέλουν να το φάνε. Έτσι µια ολόκληρη µάνα, µια σαρδέλα, ένα µεγάλο κοµµάτι φαραώ, µπορεί να πάρουν τσιµπιά από ένα ψάρι όχι τόσο για να τα γευτεί, όσο για να «αναχαιτίσει» τον «εισβολέα» στην περιοχή του και να ικανοποιήσει τα χωροκρατικά του ένστικτα. Για αυτόν το λόγο πολλά αγκιστρώµατα είναι επιπόλαια, και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να βγει ένα µεγάλο ψάρι στην ακτή. Η απόχη είναι ιδιαίτερα χρήσιµη, και αυτή θα καταφέρει να µας αποχιάσει ένα ψάρι ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν ξεψαρίσει.
∆ολώνοντας ακροβάτη στο αγκίστρι µας µε την βοήθεια βελόνας.
Κάρφωµα στις τσιµπιές
Όταν παίρνουµε µια αξιόλογη τσιµπιά, µας γεννιέται πάντα το ερώτηµα αν πρέπει να καρφώσουµε, ή να αφήσουµε το ψάρι να καταπιεί το δόλωµα και να το αγκιστρώσουµε στη συνέχεια µε σιγουριά. Σε διαφορετική εποχή θα επιλέγαµε το δεύτερο. Τώρα όµως την άνοιξη που οι τσιµπιές είναι λιγοστές και πολλές από αυτές «εξειδικευµένες», η –πρώτη- επιλογή του καρφώµατος είναι η πρέπουσα. Έτσι, ίσως καταφέρουµε να πάρουµε ακόµη και το ψάρι που θα θεωρήσει το δόλωµα εισβολέα. Για αυτό και έχουµε τις αρµατωσιές µας σχετικά τεντωµένες και τα φρένα σφικτά, ενώ βαστάµε στο χέρι ένα καλάµι που παίρνει περίεργες µικροτσιµπιές, για να καρφώσουµε στη δυνατότερη από αυτές ή στις συνεχόµενες.
Ψάρεµα σε σηµεία β΄ επιλογής
Ένα από τα συχνά προβλήµατα των παράκτιων ψαράδων αυτήν την εποχή, είναι τα πολλά δίχτυα κοντά στο γιαλό, αρκετές φορές σε απόσταση µικρότερη των δέκα µέτρων από την ακτογραµµή. Η ύπαρξη σουπιών σπρώχνει τους επαγγελµατίες στα ρηχά, µε αποτέλεσµα όλα τα καλά σηµεία να είναι κατειληµµένα, ή στην καλύτερη περίπτωση ψαρεµένα, µε τα ψάρια της περιοχής τροµαγµένα και απίστευτα επιφυλακτικά. Από την άλλη υπάρχουν και οι βόλοι, δηλαδή δίχτυα που πέφτουν στο νερό κυκλώνοντας µια περιοχή, και στη συνέχεια τα ψάρια τροµάζουν και πέφτουν πάνω στα δίχτυα, από τον υπόκωφο ήχο ενός ανάποδου γουδιού στην επιφάνεια της θάλασσας. Αυτό ο τρόπος ψαρέµατος απαγορεύεται µεν, αλλά στα περισσότερα µέρη της Ελλάδας συνεχίζει να χρησιµοποιείται έστω και παράνοµα, αφού πιάνει –κυρίως- κοπαδιαστά ψάρια όπως γόπες, µελανούρια, κέφαλους κ.α..
Η επίδρασή του πάνω στα ψάρια που γλιτώνουν από τα δίχτυα είναι πολύ αρνητική και έρχεται να προστεθεί στις δυσάρεστες συνέπειες από την εκτεταµένη χρήση σουπόδιχτων. Όπως καταλαβαίνετε, το ψάρεµα σε µια περιοχή στατιστικά καλή µιας και έχει ψαρευτεί επανειληµµένα και έχει δώσει αξιόλογα αποτελέσµατα, δεν έχει νόηµα όταν συµβαίνουν τα παραπάνω. Για αυτό θα αναζητήσουµε περιοχές και τόπους που δεν ψαρεύαµε άλλες εποχές γιατί δεν τα θεωρούσαµε καλά, αλλά αποδεδειγµένα οι επαγγελµατίες αποφεύγουν να ρίξουν δίκτυα εκεί. Μην εκπλαγείτε αν πραγµατοποιήσετε την ψαριά του έτους, εκεί που δεν περιµένατε να πιάσετε κάτι καλό. Τα ψάρια βρίσκονται όλα µαζί συγκεντρωµένα, όπου νιώθουν ασφάλεια και δεν τα ενοχλεί κανείς. Σαργοί, κακαρέλοι, σηκιοί, µελανούρια, σκαθάρια, δε θα αργήσουν να επισκεφτούν τα αγκίστρι σας και να ξεκινήσει ένα απερίγραπτο πανηγύρι συλλήψεων.
Μάνα µε ελαστικό νήµα
Επειδή αυτήν την εποχή χρειαζόµαστε µεγάλα δολώµατα για να προσελκύσουµε τα εαρινά θηράµατα, η µάνα αποτελεί µια λύση. Με τη βοήθεια ελαστικού νήµατος που το τυλίγουµε στο σηµείο που θέλουµε να κόψουµε τη µάνα, εµποδίζουµε να αδειάσει από τα υγρά της και έτσι είναι ιδιαίτερα ελκυστική στα ψάρια αφού µοιάζει µε µικρό µονοδόλι. Μια µεγάλη µάνα βγάζει συνήθως 2-3 δολωσιές.
