Eging: Ψαρεύοντας τα καλαμάρια, εισαγωγή στην τεχνική
Το ψάρεµα των καλαµαριών είναι πολύ διασκεδαστικό, και αν είµαστε λίγο διαβασµένοι µπορούµε να το κάνουµε και αρκετά αποδοτικό. Το άρθρο αυτό, θα σας βρει στην έναρξη του ψαρέµατός τους. Αφού τα πρώτα καλαµάρια κάνουν την εµφάνισή τους σε πολλές περιοχές της χώρας µας, αλλά και στις ακτές της Αττικής, από τα µέσα του Σεπτέµβρη.
Όταν ξεκίνησα να τα κυνηγώ, βρήκα το ψάρεµα τους πραγµατικά πολύ ενδιαφέρον. Όσο µάθαινα και γνώριζα όλα τα σχετικά µε αυτό, τόσο πιο πολύ εντυπωσιαζόµουν µε την τεχνική του eging. Σε ορισµένες µάλιστα περιπτώσεις που κάποια µεγάλα έπαιρναν και φρένα, µε έκαναν να γίνω φανατικός µε το ψάρεµα τους.
Καλάµι- µηχανισµός
Στην αγορά πλέον υπάρχουν εξειδικευµένα καλάµια ειδικά γι’ αυτή την τεχνική, τα λεγόµενα «Egi». Τα καλάµια αυτά έχουν µήκος από 2,40 έως 2,60 µέτρα, και ανάλογα µε το αναγραφόµενο egi size, πετούν και τις αντίστοιχες σε βάρος καλαµαριέρες. Μην σας πιάνει όµως πανικός ότι θα πρέπει να δώσετε πάλι χρήµατα για αγορά νέου καλαµιού. Μπορούµε για αρχή να ψαρέψουµε και µε καλάµια τύπου sea bass, που δεν είναι εξειδικευµένα γι’ αυτή την τεχνική.
Τα κατάλληλα χαρακτηριστικά, που θα διακρίνουν αυτά τα καλάµια ώστε να µην έχουµε προβλήµατα στο ψάρεµά µας. Είναι απαραιτήτως βασικά αν θέλουµε να ψαρέψουµε σωστά και χωρίς απώλειες. Έτσι λοιπόν, ιδανικά για το ψάρεµα αυτό είναι καλάµια µε casting weight 5-25 gr. Ώστε να µπορεί να πετά καλαµαριέρες µε µεγέθη από 1,8 έως 3,5. Το επιθυµητό µήκος µπορεί να είναι από 2,5 έως 2,7 µέτρα, και προτιµότερο η δράση τους να είναι moderate ή fast. Για να µεταφέρει σωστά την κίνηση στην καλαµαριέρα, να καρφώνει, αλλά και να αποσβένει τις κόντρες του καλαµαριού χωρίς να σκίζεται.
Ο µηχανισµός, αφού όπως ξέρουµε οι αποστάσεις που «πιάνουν» οι καλαµαριέρες είναι πολύ µικρές, θα είναι και αυτός ανάλογου µεγέθους. Κανένα καλαµάρι δε θα αδειάσει τη µποµπίνα του µηχανισµού, ούτε θα τραβά σα «µουλάρι». Έτσι, επειδή ένα µεγάλο µηχανάκι θα µας κούραζε γρήγορα, οι κατηγορίες 1500-2500 είναι ιδανικές γι’ αυτό το ψάρεµα. Ενώ θα φροντίσουµε οπωσδήποτε να το γεµίσουµε µε νήµα καλής ποιότητας. Αναφέρω νήµα και όχι πετονιά, για τους εξής παρακάτω λόγους.
• Αµεσότητα στο κάρφωµα και την µεταφορά της κίνησης στην καλαµαριέρα.
• Μεγαλύτερη απόσταση βολής.
• Και φυσικά µεγαλύτερη δύναµη και αντοχή σε περίπτωση σκαλώµατος της καλαµαριέρας στις φυκιάδες που –συνήθως- τα ψαρεύουµε.
Στις θήκες µας πρέπει να έχουµε µερικές επιλογές σε χρώµατα για τις παραξενιές των καλαµαριών.
Καλαµαριέρες
Στην πλειοψηφία τους, οι καλαµαριέρες αναγράφουν στη συσκευασία ή στο µολύβι τους κάποια νούµερα. Αυτά τα νούµερα χαρακτηρίζουν το µήκος και το βάρος της καλαµαριέρας, και είναι χρήσιµο να τα γνωρίζουµε. (δες πίνακα δίπλα). Επίσης, αν η καλαµαριέρα είναι γνωστής εταιρείας, θα αναγράφει στη συσκευασία της και πόσα δευτερόλεπτα βύθισµα έχει στο µέτρο. Αυτή η πληροφορία, µας βοηθά πολύ να αποφύγουµε κατά πρώτον ένα ενδεχόµενο σκάλωµά της, και κατά δεύτερο λόγο να την ψαρεύουµε στο βάθος που επιθυµούµε.
Για παράδειγµα, αν ο κατασκευαστής γράφει ότι η καλαµαριέρα βυθίζεται ένα µέτρο στα τρία δευτερόλεπτα, και το βάθος που θα ψαρέψουµε γνωρίζουµε ότι είναι τέσσερα µέτρα, θα ξέρουµε ότι σε 12 δεύτερα η καλαµαριέρα µας θα έχει ξαπλώσει στο βυθό.
Από τότε που το eging έγινε δηµοφιλές και στην Ελλάδα, οι εταιρείες έφεραν µεγάλη γκάµα καλαµαριέρων. Οι οποίες εκτός από τη µεγάλη γκάµα χρωµατισµών, διαθέτουν και πολλά άλλα χαρακτηριστικά. Που ανάλογα µε τον καιρό και τις περίεργες ορέξεις του καλαµαριού, θα έρθει η ώρα της καθεµιάς για να µας αποζηµιώσει. Αν ζητήσετε να σας προτείνουν κάποια που να δουλεύει, όσες γνώµες και να ακούσετε θα είναι διαφορετικές. Γι’ αυτό οι περισσότεροι από εµάς που τα ψαρεύουµε συστηµατικά, έχουµε στην συλλογή µας τουλάχιστον 10-15 καλαµαριέρες µε διαφορετικά χρώµατα, βάρη, και χαρακτηριστικά.
Κάποιοι προτιµούν συγκεκριµένα χρώµατα, ενώ τα πιο δηµοφιλή στην Ελλάδα έχουν αναδειχτεί το πορτοκαλί, το ροζ, το κόκκινο και το πράσινο. Από προσωπικές εµπειρίες, έχω καταλήξει ότι εκτός από τον χρωµατισµό της καλαµαριέρας, στο βασικό ερέθισµα του καλαµαριού έχει µεγάλη σηµασία και η κίνηση που θα της δώσουµε κατά το βύθισµα και την ανάκτηση.
Κάποιες καλαµαριέρες αναγράφουν επάνω στην συσκευασία «glow». Αν τις φωτίσουµε, θα βγάλουν ένα ροζ, µπλε ή πράσινο χρώµα. Ακόµα, έχω παρατηρήσει πως όταν φωτίσουµε την καλαµαριέρα µε το φακό µας, αυτή θα δουλέψει µετά από 3-4 βολές, και αυτό συµβαίνει γιατί ο έντονος, αφύσικος φωτισµός της ξενίζει το καλαµάρι. Το καλύτερο που έχουµε να κάνουµε, είναι να φωτίσουµε µια φορά την καλαµαριέρα και µετά να την αφήσουµε να ψαρέψει µε τον εξωτερικό φωτισµό περιβάλλοντος. Αν είµαστε σε εντελώς σκοτεινό µέρος, µπορούµε να κάνουµε ένα γρήγορο πέρασµα µε το φακό µας από πάνω της. Ώστε να µην πάρει απορροφήσει πολύ φως και να ξεκινήσει να δουλεύει αµέσως.
Πού θα τα βρούµε;
Αν δε γνωρίζουµε τους τόπους που γιαλώνουν, τότε θα πρέπει να ρωτήσουµε κάποιους που τα ψαρεύουν συστηµατικά. Διαφορετικά θα πρέπει να έχουµε τα µάτια µας ανοιχτά στους µώλους και τα βραχάκια που πάµε, για τυχόν σηµάδια από µελάνια. Τους χειµερινούς µήνες, τα καλαµάρια βγαίνουν τόσο έξω, που η αναζήτησή τους δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Κυρίως θα τα ψάξουµε σε µέρη της ακτογραµµής που ο βυθός της έχει φύκια. Αλλά και σε λιµάνια και κάβους µε πιο βαθιά νερά. Οι καλύτερες ώρες για την αναζήτησή τους, όπου µπορούµε να πιάσουµε αρκετά, είναι κοντά στην ώρα που νυχτώνει. Δηλαδή µισή ώρα πριν και 1-2 ώρες µετά τη δύση του ηλίου, καθώς και οι πρωινές 1-2 ώρες πριν το ξηµέρωµα. Τα καλαµάρια θα χτυπήσουν και την υπόλοιπη βραδιά, αλλά οι ώρες δεν είναι σίγουρες, όπως αυτές που αναφέρω παραπάνω.
Μερικές φορές τα καλαµάρια µπορεί να πλησιάσουν σε µήκος κοντά στο µέτρο.
Τεχνική ανάκτησης
Τα καλαµάρια θα τα βρούµε άλλοτε στο βυθό, και άλλοτε στην επιφάνεια του νερού. Έτσι λοιπόν όταν θα κάνουµε τις πρώτες βολές, θα τα ψάξουµε αφήνοντας την καλαµαριέρα µας να βυθιστεί και θα τη φέρουµε σταθερά και αργά προς τα έξω. Πέρα από το βάθος που θα τα βρούµε, κάποιες τεχνικές ανάκτησης µε καλά αποτελέσµατα είναι οι παρακάτω. Αφού την αφήσουµε να βυθιστεί στο επιθυµητό βάθος, θα ξεκινήσουµε µια αργή και σταθερή ανάκτηση. Ενώ κατά διαστήµατα θα κάνουµε µικρά τινάγµατα, µε το καλάµι µας όρθιο.
Μια άλλη τεχνική είναι να την αφήσουµε να βυθιστεί, να κάνουµε δύο µε τρία έντονα τινάγµατα και να την αφήσουµε να ξαναβυθιστεί. Αυτό το επαναλαµβάνουµε µέχρι να έρθει έξω. Αν ο βυθός είναι µικτός, µε βράχια και φύκια, θα αποφύγουµε να αφήσουµε την καλαµαριέρα να βυθιστεί. Θα τη δουλέψουµε στα µεσόνερα, όπου µπορούµε να τη φέρουµε µε σταθερή ανάκτηση ή και µε µικρά τιναγµατάκια. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουµε στις ανακτήσεις µας είναι η ταχύτητα, καθώς δε χρειάζεται µεγάλη ταχύτητα αλλά αργή.
Κάποια µεγάλα στις αρχές του φθινοπώρου σε καλαµαριέρες σε λευκά χρώµατα.
Χρήσιµα
Αν το καλαµάρι µας «κολλήσει» και αµολήσει χωρίς να πιαστεί, θα σταµατήσουµε αµέσως την ανάκτηση της καλαµαριέρας. Θα την αφήσουµε να βυθιστεί λίγο, και µετά θα κάνουµε δύο-τρία έντονα τινάγµατα. Το καλαµάρι, κατά 99%, θα ξαναπάει πάλι στην καλαµαριέρα µας και αυτή τη φορά θα πιαστεί σίγουρα. Πάντα θα έχουµε µια απόχη µαζί µας. Γιατί τα µεγάλα δε βγαίνουν µε το σήκωµα του καλαµιού. Αν παρ’ όλα αυτά δεν έχουµε µαζί µας, θα το φέρουµε από κάτω µας, θα βγάλουµε το κεφάλι του έξω από το νερό, και θα το αφήσουµε να φυσήξει το νερό ώστε να ελαφρύνει. Για να είναι πιο νόστιµο το καλαµάρι όταν το µαγειρέψουµε, προτείνεται να το σκοτώσουµε αµέσως µόλις το βγάλουµε από το νερό, τρυπώντας το ανάµεσα στα µάτια.
