Ψάρεμα Casting: Τσιπούρες με σκληρά δολώματα (δόλωμα πορφύρα και καβουράκι)
Ο χειµώνας µπήκε για τα καλά, και τα πρώτα χιόνια -αν και αργοπορηµένα- έκαναν και φέτος έντονη την παρουσία τους. Μιλάµε φυσικά για την περίοδο του νέου έτους, και πιο συγκεκριµένα για τους µήνες ∆εκέµβριο και Γενάρη.
Άλλες εποχές, τέτοιους µήνες ασχολιόµουν αποκλειστικά µε την τεχνική του εγγλέζικου στοχεύοντας στα µεγάλα λαυράκια, τα τελευταία όµως χρόνια έχει «κλέψει» την καρδιά µου ένα άλλο θήραµα, πιο «βασιλικό», πιο δύσκολο να ξεγελαστεί και φυσικά πιο ζόρικο στο χειρισµό του, η µεγάλη τσιπούρα!
Η τσιπούρα συγκαταλέγεται αναµφισβήτητα στην elite των θηραµάτων, και όσοι θέλετε να ασχοληθείτε µε το ψάρεµά της, θα πρέπει να εφοδιαστείτε µε πολύ υποµονή και ατσαλένια νεύρα. Συνήθως, σε ένα θεωρητικά καλό ψάρεµα για µεγάλες τσιπούρες, οι τσιµπιές που θα πάρουµε σπάνια ξεπερνούν τις 5-6. Το πιο εκνευριστικό όµως απ’ όλα, είναι ότι υπάρχουν µεγάλες πιθανότητες το ψάρι να µην πιαστεί, και όλα πάλι να ξεκινήσουν από το µηδέν! Το φαινόµενο αυτό οφείλεται κυρίως στη µορφολογία του στόµατος του συγκεκριµένου ψαριού, το οποίο αποτελείται ως επί το πλείστον από πολύ σκληρές επίπεδες οστέινες επιφάνειες, µε αποτέλεσµα το αγκίστρι να µη βρίσκει εύκολα µαλακή σάρκα για σίγουρο πιάσιµο. Ειδικά µάλιστα την περίοδο όπου τα ψάρια είναι αυγωµένα, η συµπεριφορά τους είναι πολύ περίεργη και το ψάρεµά τους αποτελεί µία τεράστια πρόκληση για κάθε ψαρά.
Στην αναζήτηση των µεγάλων αυτών ψαριών, έχουµε δοκιµάσει διάφορα δολώµατα προσπαθώντας να βρούµε ποιο θα έκανε τα ψάρια να επιτεθούν µε µεγαλύτερη όρεξη και θα αύξανε το βαθµό επιτυχίας στα ψαρέµατά µας. Εκτός από τα γνωστά και κοινά δολώµατα που χρησιµοποιούνται κατά κόρον στο συγκεκριµένο είδος ψαρέµατος (µονοδόλια, µάνες, καραβιδάκι κ.α.), σκοπός του συγκεκριµένου άρθρου είναι να σας παρουσιάσουµε δύο ακόµα σκληρά δολώµατα, κατεξοχήν «τσιπουρίσια», ικανά να κάνουν τη διαφορά στα δικά σας µέρη, όπως πολλές φορές συνέβη και σε εµάς!
Πορφύρα, ένα πολύ ανθεκτικό δόλωµα που διατηρείται πολύ εύκολα.
Δόλωμα πορφύρα η “παρεξηγηµένη”
Είναι πλέον κοινό µυστικό, ότι τα οστρακοειδή βρίσκονται στις πρώτες διατροφικές προτιµήσεις των ψαριών αυτών. Μύδια, γυαλιστερές, πεταλίδες, σκαρτσίνια, σίγουρα δε θα αφήσουν ασυγκίνητη οποιαδήποτε τσιπούρα περάσει από κοντά τους. Ωστόσο, προσωπικά πιστεύω πως βασιλιάς της συγκεκριµένης κατηγορίας δολωµάτων, είναι η πορφύρα! Ένα πολύ σκληρό δόλωµα, µε διακριτική οσµή που κάνει κυριολεκτικά θραύση στο ψάρεµα της τσιπούρας, κυρίως αν την ψαρεύουµε σε µικτούς βυθούς, µε διάσπαρτες πέτρες και βράχια.
Την πορφύρα µπορούµε να την προµηθευτούµε απευθείας από διάφορα καταστήµατα ειδών αλιείας, ή να την αναζητήσουµε µόνοι µας σε βραχώδεις κυρίως βυθούς και σε µικρά λιµανάκια, όπου ξεψαρίζουν οι επαγγελµατίες τα δίχτυα τους.
∆ολωσιά µε δύο πορφύρες µαζί, για µεγάλες τσιπούρες.
Αποτελεί ένα πολύ ανθεκτικό δόλωµα, και µπορεί να διατηρηθεί για µέρες µέσα σε έναν κουβά µε λίγο θαλασσινό νερό, τοποθετηµένο σε σκιερό µέρος. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να δολώσουµε µια πορφύρα, και σίγουρα ο καθένας µας έχει επιλέξει αυτόν που ταιριάζει περισσότερο στο δικό του στυλ. ∆ύο πολύ αποτελεσµατικοί τρόποι δόλωσης, είναι να περάσουµε δύο µετρίου µεγέθους πορφύρες σε ένα ανθεκτικό αγκίστρι No 2/0, για να αντέξουν στις πιθανές µικροτσιµπιές άλλων ψαριών, ή να κόψουµε στη µέση µία µεγάλη πορφύρα και στη συνέχεια να δολώσουµε τα δύο κοµµάτια σε ένα αγκίστρι ίδιου µεγέθους, σταθεροποιώντας την τελική µας παρουσίαση µε ελαστικό νήµα.
Με λίγο θαλασσινό νερό και σε δροσερό µέρος τα καβουράκια µπορούν να αντέξουν για εβδοµάδες.
Πράσινο καβουράκι της άµµου
Ένα ακόµα πολύ καλό και αποτελεσµατικό δόλωµα, είναι το καβουράκι της άµµου ή αλλιώς «στρογγυλοκέλυφο». Πρόκειται για ένα δόλωµα µε αποκλειστικό στόχο τη µεγάλη τσιπούρα, και µε αυτό έχουν βγει τα µεγαλύτερα ψάρια! Οι τσιµπιές που θα πάρουµε είναι συνήθως αρκετά λιγότερες, αλλά το µόνο σίγουρο είναι, πως όταν το ανακαλύψει κάποια περαστική τσιπούρα, θα του επιτεθεί µε ιδιαίτερο ζήλο! Συνήθως, οι τσιπούρες επιτίθενται αρχικά στο πίσω µαλακό µέρος του καβουριού, όπου πιθανόν να υπάρχουν και µερικά αυγά. Έτσι, είναι φυσικό και απολύτως λογικό, το αρπάδι του αγκιστριού µας να βγαίνει πάντα σε εκείνο το µέρος. Μια πολύ καλή δολωσιά, πραγµατοποιείται αν αφαιρέσουµε τα δύο πίσω µικρά πόδια του καβουριού, και περάσουµε από εκεί το αγκίστρι.
Καβουράκι δολωµένο στο αγκίστρι µας.
Στη συνέχεια, σταθεροποιούµε τα πόδια του καβουριού πάνω στο παράµαλλο µε τη χρήση ελαστικού νήµατος, και είµαστε έτοιµοι! Με τον τρόπο αυτό δυσκολεύουµε την κίνηση του καβουριού µέσα στο νερό, µε αποτέλεσµα να µη µπορεί να τρυπώσει σε κάποια πιθανή προεξοχή του βυθού. Αν παρατηρήσουµε ότι υπάρχουν πονηρές τσιµπιές και τα ψάρια δεν πιάνονται, τότε µπορούµε να δέσουµε δύο µικρότερα αγκίστρια στο παράµαλλό µας (π.χ Νο 1 ή Νο 2) και να περάσουµε καθένα από αυτά στο πίσω µέρος του κελύφους του δολώµατος! Μοναδικό µειονέκτηµα του συγκεκριµένου δολώµατος, είναι ότι δε µπορούµε να επιτύχουµε µακρινές βολές, διότι εξαιτίας του σχήµατος και του όγκου του, αναπτύσσεται µεγάλη αντίσταση κατά τη ρίψη.
