Ψάρεμα με Inchiku: Τα 14 tips της επιτυχίας
Ανήκω σε αυτούς που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν µε την αναζήτηση ζωντανών δολωµάτων. Ο χρόνος µου είναι πολύ περιορισµένος, οπότε η αναζήτηση ζωντανού δολώµατος είναι πολυτέλεια.
Το χειµώνα τα πράγµατα είναι κάπως καλύτερα, όµως και πάλι το ζωντανό δόλωµα είναι πρόβληµα, αφού θα πρέπει να το αναζητήσουµε πολύ πρωί ή να έχουµε φροντίσει να είµαστε στο νερό το προηγούµενο απόγευµα και να το συντηρήσουµε µέχρι την άλλη µέρα. Έτσι, ξεκινήσαµε τα πρώτα ψαρέµατα µε πλάνους (jigging, inchiku κτλ.), και στην πορεία µαγευτήκαµε από την οµορφιά της τεχνικής του inchiku, όπου η επιτυχία έχει ως προϋπόθεση συγκεκριµένους κανόνες και τα λάθη δε συγχωρούνται!
Παρακάτω αναφέρουµε συνοπτικά όλες εκείνες τις οδηγίες, τους κανόνες και τις συµβουλές, για αυτούς που σκέπτονται να ασχοληθούν µε τη συγκεκριµένη τεχνική, ή εκείνους που έχουν ήδη ξεκινήσει και αναµένουν τα πρώτα τους αποτελέσµατα.
•Σωστά εργαλεία, καλάµι και µηχανισµός, κατάλληλα για την τεχνική αυτή. ∆υστυχώς αρκετοί πιστεύουν ότι µπορούν να ψαρέψουν µε οποιοδήποτε εξοπλισµό, και έτσι βλέπουµε καλάµια που προορίζονται για vertical jigging ή ακόµα χειρότερα για µολύβι φύλακα, να χρησιµοποιούνται στο inchiku. Η σύλληψη κάποιου ψαριού µε τον παραπάνω εξοπλισµό δεν είναι απίθανη, όµως αργότερα, όταν θα έχετε εντρυφήσει στην τεχνική, θα καταλάβετε ότι το καλάµι και το µηχανάκι πρέπει να είναι ιδανικά γι’ αυτή, δηλαδή το καλάµι να µεταφέρει σωστή κίνηση στο πλάνο (inchiku) και το µηχανάκι να είναι ξεκούραστο σε πολύωρη χρήση.
•Τα ψαρέµατά µου είναι κυρίως στα βαθιά, δηλαδή σε βάθη 80-140 µέτρα. Αυτό δηµιουργεί µία επιπλέον δυσκολία, και γι’ αυτό χρησιµοποιώ σχεδόν πάντα ηλεκτρικό µηχανισµό. Έτσι γλιτώνω και τους πόνους λόγω της χρόνιας τενοντίτιδας.
•Γενικά, πολλοί φίλοι µου που δεν έχουν ασχοληθεί µε το inchiku ή άλλες jigging τεχνικές, κάνουν ένα από τα πιο βασικά λάθη και απογοητεύονται. Ψαρεύουν ρηχά, σε βάθη 20-30 µέτρα, και ενώ βλέπουν ψάρια στο βυθόµετρο, σπάνια παίρνουν χτύπηµα. Η υπεραλίευση έχει πονηρέψει ακόµα και τα αρπακτικά του βυθού, οπότε σε αυτά τα βάθη µόνο κάποια στήρα µπορεί να φάει. Συνεπώς, τα ψαρέµατά µας πρέπει είναι καλό να γίνονται βαθύτερα από τα 40-50 µέτρα, εκεί δηλαδή όπου ο θόρυβος του σκάφους δε θα δηµιουργήσει υποψίες.
•Σε βάθη 80-140 µέτρα, δουλεύω πλάνους από 150 γραµµάρια όταν δεν έχει ρέµα, και µέχρι 300 γραµµάρια όταν τα ρέµατα είναι ισχυρά. Γενικά, δεν προτιµώ την εύκολη λύση του βαρύτερου inchiku για να φτάσω στο βυθό. Ο πλάνος δε θα πρέπει να κατεβαίνει σαν οβίδα, αλλά να έχει πιο οµαλή βύθιση, και αυτό γίνεται µε όσο το δυνατόν ελαφρύτερους πλάνους. Από την άλλη, όταν έχει ρεύµα, είναι αδύνατο ένας ελαφρύς πλάνος να φτάσει σε ικανοποιητικό χρόνο στον πάτο, οπότε θα πρέπει να ζυγίσουµε σωστά όλα αυτά και να επιλέξουµε το σωστό βάρος του τεχνητού, ανάλογα µε τις συνθήκες και το βάθος.
•Αλλάζουµε πάντα τα αγκίστρια που µας δίνουν έτοιµα οι εταιρείες, µε δικά µας πιο ενισχυµένα. Σε τέτοια βάθη δε συγχωρούνται λάθη, τα ψάρια µπορεί να είναι από ένα µικρό τσαουσάκι, ως ένα µεγάλο µαγιάτικο ή κάποια µαχητική συναγρίδα. Όσο πιο έτοιµοι είµαστε, τόσο µεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να βγει το ψάρι-τρόπαιο.
•Τα χρώµατα των πλάνων είναι άλλος ένας πονοκέφαλος για τους νεοεισερχόµενους στην τεχνική. Αυτά που δουλεύουν αρκετά καλά και είναι γνωστά σε όλους όσους ασχολούµαστε µε την τεχνική, είναι το ασηµένιο, το ροζ, το κόκκινο και το πράσινο. Μη φοβάστε να πειραµατιστείτε όταν τα ψάρια φαίνονται στο βυθόµετρο και δεν τρώνε, πολλές φορές η εναλλαγή χρωµάτων είναι καθοριστικός παράγοντας για το strike και τη σύλληψη ενός ανόρεκτου αρπακτικού.
•Εξίσου σηµαντικό στο inchiku, αλλά και άλλες τεχνικές jigging, είναι το βυθόµετρο και το GPS. Η γνώση τους είναι πολύ σηµαντική και θα πρέπει να αφιερώσουµε χρόνο για να τα µάθουµε καλά.
•Αφού φτάσουµε στο κοµµάτι ή την ξέρα, τη «σταυρώνουµε» για να εντοπίσουµε τυχόν ψάρια. Πρώτη µας κίνηση είναι να δούµε πως πάνε τα ρέµατα και που µας κατευθύνουν.
•Παραπάνω αναφέραµε την σηµαντικότητα του καλαµιού. Εγώ θα προτείνω καλύτερα τη χρήση δύο καλαµιών, ενός κατηγορίας 15 lb για τους 150άρηδες πλάνους (150 gr.) και ενός δεύτερου 20-30 λιµπρών, για τους 300άρηδες (300 gr.).
•Στο ψάρεµα του inchiku, ο βασικός κανόνας είναι ένας: να συγχρονίσουµε τη µύτη του καλαµιού µε το ρυθµό ανάκτησης µέσω του µηχανισµού µας, ώστε να είναι σε αρµονία µεταξύ τους. Πρέπει να βρεις το ρυθµό της τεχνικής αυτής, ώστε να περάσεις το µήνυµα και να ξεγελάσεις το µεγάλο θηρευτή, ότι ο πλάνος µας είναι ένα ψαράκι πληγωµένο, το οποίο αποτελεί εύκολη λεία.
•Πολλές φορές τα ψάρια επιτίθενται για να το διώξουν («κουτουλιά» όπως συνηθίζουµε να λέµε). Όταν γίνεται αυτό, τα πιασίµατα είναι επιπόλαια, στα χείλια ή απέξω, γι’ αυτό και δε χρειάζονται πολύ σφιγµένα φρένα.
•Προσωπικά, ρυθµίζω τα φρένα του µηχανισµού µου στα 3 κιλά. Ανάλογα την περίπτωση, «ψυχολογείς» τον αντίπαλο και µε ψυχραιµία αντιδράς αναλόγως.
•Ο τρόπος ανάκτησης, είναι άλλο ένα σηµαντικό θέµα που κρίνει την επιτυχία. Πολλοί υποστηρίζουν πως η τεχνική αυτή θέλει αργή ανάκτηση. Θα συµφωνήσω εν µέρει, αφού αυτό ισχύει για τα µαύρα ψάρια. Όµως, όταν κυνηγάµε φαγκριά, συναγρίδες ή µαγιάτικα, τότε ο ρυθµός πρέπει να αυξάνεται κατά πολύ.
•Τα νήµατά µας, πρέπει να έχουν διάµετρο 0,22-0,28 χιλιοστά και να είναι άριστης ποιότητας φυσικά. Επίσης άριστης ποιότητα πρέπει να είναι και τα 3-4 µέτρα fluorocarbon, που θα χρησιµοποιήσουµε για παράµαλλο. Όταν έχουµε καιρό να πάµε ψάρεµα, φροντίζουµε πάντα να φρεσκάρουµε όλα τα παραπάνω, όπως και τους κόµπους. Σε ένα ολοήµερο ψάρεµα, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χτυπήσει το ψάρι και φυσικά δεν υπάρχει λόγος να το χάσεις από µια επιπολαιότητα!
Επίλογος
Ελπίζω να έλυσα µερικές από τις απορίες όσων σκέφτονται να ξεκινήσουν το inchiku, αλλά και των φίλων που ήδη «έχουν βρέξει τα πλάνα τους» και θέλουν να αποφύγουν οδυνηρά λάθη. Το inchiku, είναι µια τεχνική που γνωρίζει συνέχεια νέους φίλους, αφού µπορεί να πιάσει µία τεράστια ποικιλία ψαριών: στήρες, ροφούς, σκορπίνες, φαγκριά, συναγρίδες, µαγιάτικα κλπ. Υπάρχουν µέρες που τα ψάρια τρώνε χωρίς κανένα πρόβληµα, αλλά σε δύσκολες µέρες καλό είναι να δοκιµάζονται διάφοροι ρυθµοί της τεχνικής αυτής. Όταν λοιπόν οι λάτρεις του ζωντανού δολώµατος δεν τολµούν να βγουν για ψάρεµα λόγω έλειψής του, και θεωρούν ότι το ψάρεµα έφτασε στο τέλος του, εµείς δικαιωνόµαστε για την επιλογή µας και συνεχίζουµε ακάθεκτοι!
