Ψάρεμα Heavy casting για μαγιάτικα
Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στο Ψάρεμα Heavy casting για μαγιάτικα. Το µαγιάτικο είναι ψάρι της οικογένειας των καραγκιδών και η επιστηµονική του ονοµασία είναι Seriola dumerilli (Σεριόλα του Ντυµερίλ).
Είναι ένα ψάρι που συναντάται σε πολλές θάλασσες. Είναι δεινός κυνηγός και ρυθµιστής του οικοσυστήµατος των θαλασσών που κινείται.
Τρέφεται από κοπάδια ψαριών. Στο χώρο της Μεσογείου κύρια τροφή του είναι ψάρια όπως ο γαύρος, η σαρδέλα, οι γόπες, οι µπακαλιάροι, τα σκουµπριά, οι κολιοί, καθώς επίσης και διάφορα είδη κεφαλόποδων. Στην περίοδο του Μαΐου που η θάλασσα της Μεσογείου αρχίζει να θερµαίνεται, τα µαγιάτικα πλησιάζουν στις ακτές για να κυνηγήσουν µεγάλες µάζες µικρών ψαριών, αλλά και να αναπαραχθούν. Τα ενήλικα άτοµα είναι µοναχικά ή συναντώνται σε οµάδες 2-3 ατόµων, σε αντίθεση µε τα νεότερα ψάρια τα οποία είναι κοπαδιάρικα.
Το µαγιάτικο κυνηγιέται από πολλούς ψαράδες, µε διαφορες τεχνικές, όχι τόσο για το νόστιµο κρέας του, αλλά για την τεράστια δύναµή του η οποία χαριίζει δυνατές συγκινήσεις. Eίναι είδος βενθοπελαγικό της υποτροπικής ζώνης και το συναντάµε συνήθως σε βάθη 20-70 µ., κοντά σε υφάλους ή βαθιές παράκτιες χαραδρώσεις. Υπάρχουν όµως και πολλά λιµάνια, που για κάποιους λόγους (όπως µορφολογία βυθού, ύπαρξη άφθονης τροφής, κάποια κοντινή ξέρα, θερµά ρεύµατα) φιλοξενούν αυτά τα ψάρια για πολλούς µήνες του χρόνου.
Προσωπικά, ψαρεύοντας σε λιµάνια τα έχω συναντήσει όλες τις εποχές, ακόµα και στα µέσα του χειµώνα. Έτσι ακριβώς συνέβη και το προηγούµενο Σαββατοκύριακο, όταν αποφάσισα να πάω για ψάρεµα σε ένα από αυτά τα λιµάνια. Ξεφυλλίζοντας τις προηγούµενες µέρες ένα ψαρευτικό προσωπικό ηµερολόγιο που έχω ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια (και που θα σας συνιστούσα να το ξεκινήσετε όλοι σας), είδα ότι την ίδια εβδοµάδα πριν ένα χρόνο και µε παρόµοιες καιρικές συνθήκες, είχα πάρει τέτοια ψάρια και άξιζε τον κόπο να δοκιµάσω πάλι. Το πλάνο της εκδροµής είχε βγει (λέω εκδροµή, γιατί εµείς οι κάτοικοι της Κεντρικής Θεσσαλίας είναι λίγο δύσκολο να περιοριστούµε σε µονοήµερο ψάρεµα) και αφού ετοιµάσαµε τον εξοπλισµό µαζί µε όλα τα απαραίτητα, φορτώσαµε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαµε.
Εννοείται ότι είχαµε προµηθευτεί τα απαραίτητα δολώµατα για αυτό το είδος του ψαριού, και δεν αναφέροµαι σε τίποτα άλλο από φρέσκα καλαµάρια, θράψαλα και σουπιές, που κατά την γνώµη µου είναι τα καλύτερα για αυτήν την εποχή. Τριµµένος πάγος και τοποθέτηση µε ευλάβεια το ένα δίπλα στο άλλο, συνθέτουν την τελική εικόνα του ψυγείου-φελιζόλ που χρησιµοποιώ για τα δολώµατα. Μετά από τρεις περίπου ώρες, βρισκόµαστε στο µεγάλο λιµάνι και ξεκινάει το ξεφόρτωµα. Τα πράγµατα δεν είναι και πάρα πολλά, µιας και είχαµε αποφασίσει ότι το ψάρεµά µας θα επικεντρωθεί στο casting και σε λίγο spinning, χωρίς περιττό εξοπλισµό για άλλες τεχνικές.
Στο σηµείο αυτό θα ήθελα να επισηµάνω, ότι είναι καλό να ασχολείστε µε ένα ή το πολύ δύο είδη ψαρέµατος κάθε φορά και να επιµένετε σε αυτά. Έτσι, είναι σίγουρο ότι θα έχετε καλύτερα αποτελέσµατα! Τα καλάµια στήνονται και οι βαριές αρµατωσιές δένονται µε συνοπτικές διαδικασίες.
Ο εξοπλισµός που χρησιµοποιήσαµε, ήταν ο εξής:
– ∆ίσπαστα και τρίσπαστα καλάµια µε casting weight έως 200 gr
– Μηχανισµοί 8.000 έως 10.000
– Μάνες µηχανισµού 0,45 έως 0,50 mm (ή νήµα 50 lbs)
– Παράµαλλα 0,60-0,70 mm
– ∆ύο αγκίστρια, το ένα σταθερό 7/0 και το άλλο συρόµενο 5/0, πάντα µε κρίκο (στραβή θηλιά) για καλύτερο κάρφωµα
– Αρµατωσιά: για νωπό δόλωµα µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε συρόµενη µε τη χρήση του γνωστού sissy ή σταθερή. Για τη σταθερή αρµατωσιά, πάνω στην µάνα δένουµε ένα ενισχυµένο στριφτάρι-σταυρό και στην απέναντι άκρη του δένουµε µια πετονιά µικρότερης πάντα διαµέτρου (πχ. 0,30 mm), απόστασης µιας οργιάς, έτσι ώστε αν σκαλώσει να κοπεί. Στο τέλος βάζουµε το µολύβι, βάρους 80-120 gr. Στην τρίτη πλάγια τρύπα δένουµε το παράµαλλο, του οποίου το µήκος είναι 40-50 cm.
Στην περίπτωση που διαθέτουµε ζωντανό δόλωµα, προτείνω την αρµατωσιά τελεφερίκ. Λόγω του ότι τα δολώµατά µας καταστρέφονται όταν πέσουν σε βυθό όπου κατοικούν πορφύρες, αστερίες και καβούρια (και αυτό συµβαίνει συνήθως σε λιµάνια), προτιµώ να δουλεύω µε floater, για να αποφεύγω την επαφή και να σηκώνεται κάποιους πόντους.
Κόβω λοιπόν ένα κοµµάτι φελλού και το τοποθετώ µέσα στο σώµα του καλαµαριού ή της σουπιάς και έχει πραγµατικά απίστευτα αποτελέσµατα. Επιπλέον, το δόλωµά µας αιωρείται, και σε συνδυασµό µε τα ρεύµατα κάνει ένα γλυκό παίξιµο, που ξυπνάει το κυνηγητικό ένστικτο αυτών των θηρευτών. Τα καλάµια πέφτουν στο νερό µε σχετικά µεγάλη απόσταση µεταξύ τους, για να αποφύγουµε τυχόν µπλεξίµατα. Οι βολές µας δεν πρέπει να είναι και πολύ µακρινές και δεν κρίνεται απαραίτητο να χρησιµοποιήσουµε τηλεκατευθυνόµενο βαρκάκι, για το λόγο ότι τα ψάρια συνηθίζουν να κινούνται σε µικρή απόσταση από τον ντόκο, εκεί δηλαδή που βρίσκονται τα µικρόψαρα.
Η νύχτα έχει πέσει για τα καλά, και αποφασίζουµε να ασχοληθούµε µε το ψάρεµα καλαµαριών ή καµιάς σουπιάς, µιας και η εποχή είναι καταλληλη, ενώ και τα φώτα των λιµανιών προσελκύουν αυτά τα κεφαλόποδα και γίνεται πιο εύκολη η σύλληψή τους.
Γενικά, τα ζωντανά δολώµατα αποτελούν πάντα την καλύτερη επιλογή και αυξάνουν κατακόρυφα τις πιθανότητές µας. Έτσι, σταθήκαµε τυχεροί και πιάσαµε δύο σουπιές, τις οποίες τις διατηρήσαµε ζωντανές µε την βοήθεια µιας πάνινης φυλακής (keepnet). Ένας ακόµη τρόπος διατήρησης των ζωντανών, είναι να τα τοποθετήσουµε µέσα σε ένα ψυγείο 20-40 λίτρων, µε τη βοήθεια ενός οξυγονωτή µπαταρίας. (ΠΡΟΣΟΧΗ, η φυλακή πρέπει να είναι µε όσο γίνεται πιο ψιλό µάτι και να µην ακουµπήσει ποτέ στον πάτο, γιατί υπάρχει περίπτωση να µπουν µέσα οι ψείρες, όπως τις αποκαλούν οι ψαράδες, και να µας καταστρέψουν το δόλωµα)
Σκοπός µας ήταν να δολώσουµε τις σουπιές το πρωί, µιας και θεωρήσαµε ότι είναι η πιο κατάλληλη ώρα. Έτσι και έγινε. Όλο το βράδυ δεν τσίµπησε τίποτα. Με το πρώτο φως αρµατώνουµε τα δύο καλάµια µας µε φρέσκα νωπά και τα αλλά δύο µε τις ζωντανές σουπιές, η µία µε τη χρήση της µεθόδου τελεφερίκ και η άλλη µε µια σταθερή αρµατωσιά. Το πρώτο και µεγαλύτερο ψάρι, τίµησε το ζωντανό µας µέσα σε λίγα λεπτά και παραδόθηκε µετά από µια πολύ δυνατή µάχη, περίπου 8 λεπτών. Η ζυγαριά έδειξε 14.200 γρ. και τα χαµόγελα δεν είχαν σταµατηµό. Το τέλος του ψαρέµατος µας βρήκε µε ακόµη δύο ψάρια στο ψυγείο, βάρους 8 και 7 κιλών, πιασµένα αντίστοιχα µε ζωντανή σουπιά και νωπό καλαµάρι.
Έτσι, άλλη µια εξόρµηση έλαβε τέλος, χαρίζοντάς µας νέες εµπειρίες και απερίγραπτες στιγµές χαράς, που µόνο µέσα από αυτό το χόµπι που λέγεται ψάρεµα µπορείς να ζήσεις.
