«Αόρατα» τεχνητά στο spinning και το LRF
Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουµε να προσεγγίσουµε µια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία τεχνητών στο spinning και το LRF. Πρόκειται για τα τεχνητά εκείνα τα οποία δεν είναι βαµµένα µε κάποιο συµπαγή χρωµατισµό σε όλη τους την επιφάνεια. Αλλά πολλές φορές είναι βαµµένα ή καλυµµένα εν µέρει ή ακόµα και σχεδόν εντελώς διάφανα.
Τεχνητό με έντονο το στοιχείο του καθρεπτισμού
Οι κωδικοί τους συνήθως αναφέρονται µε ονοµασίες όπως «ghost» ή «clear». Οι οποίες παραπέµπουν στο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, τη διαφάνεια, µικρότερη ή µεγαλύτερη κατά περίπτωση.
Μέσα από τη µελέτη της βιβλιογραφίας, κυρίως σχετικά µε τις µεθόδους απόκρυψης που χρησιµοποιούν τα ψάρια λείας, αλλά και µέσα από την βιωµατική εµπειρία στο ψαρευτικό πεδίο. Ξεκινάµε να δούµε το γιατί σχεδόν κάθε εταιρία που παράγει τεχνητά δολώµατα έχει στο δυναµικό της την επιλογή πολλών κωδικών στην ηµιδιαφανή ή σχεδόν διαφανή τους έκδοση.
Μια µέθοδος προσέγγισης θα ήταν να αρχίσουµε να διερευνούµε το πώς βλέπουν οι θαλάσσιοι θηρευτές και ποια προτερήµατα µάς προσφέρουν τα διάφανα και ηµιδιάφανα τεχνητά σε αυτή τη βάση. ∆υστυχώς µελετώντας τις απόψεις επιστηµόνων της θάλασσας, ιχθυολόγων και υδροβιολόγων, ανακαλύπτει κανείς πως το θέµα της όρασης των ψαριών αποτελεί ακόµα και σήµερα ένα πεδίο αντιπαραθέσεων. Για το οποίο έχουν γραφτεί πολλά, λίγα όµως θεωρούνται από όλους τους ειδικούς εξίσου βέβαια.
Γνωρίζουµε , πως τα µάτια των ψαριών έχουν φωτοϋποδοχείς που µπορούν να συγκριθούν µε τους δικούς µας. Δεν υπάρχει ακόµα µία και µόνη άποψη για το αν τα ψάρια βλέπουν χρώµατα όπως εµείς. Ούτε µια άποψη για το ποια χρώµατα του φάσµατος βλέπουν και πότε.
Με ασφάλεια µπορεί ίσως να πει κανείς, πως ορισµένα ψάρια µπορούν να αντιλαµβάνονται χρώµατα σε µια διαφορετική από τη δική µας γκάµα και ιεραρχία. Η λέξη «περιορισµένη» αντί «διαφορετική» ίσως να ακούγεται παραπλανητική. Από την άποψη ότι τα ψάρια υστερούν σε αντίληψη σε σχέση µε τα θηλαστικά ή τον άνθρωπο. Τίποτα δε θα µπορούσε να είναι πιο λανθασµένο.
Η αντίληψη για το περιβάλλον που έχουν τα πλάσµατα στον πλανήτη µας, σπάνια περιορίζεται στις πληροφορίες που φτάνουν στον εγκέφαλο από τους οφθαλµούς, και µάλιστα τις χρωµατικές. Η όραση είναι πολύ περισσότερα από το «χρώµα».
Γνωρίζουµε, πως πολλά ψάρια µπορούν και βλέπουν στο υπέρυθρο φάσµα, ενώ µερικά από αυτά για να προστατευτούν και να κυνηγήσουν, µπορούν και σχηµατίζουν περισσότερες από µια εικόνες του περιβάλλοντος στο νου τους. Κάτι σα να βλέπαµε εµείς τον κόσµο από δύο οθόνες ταυτόχρονα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι κάποια είδη µπορούν να δουν σε αργή κίνηση πράγµατα που για εµάς γίνονται αστραπιαία (όπως κάνουν οι µύγες).
Τα ψάρια χρησιµοποιούν και άλλα όργανα για να αντιληφθούν το περιβάλλον τους. Αισθάνονται τον περίγυρο µέσα από µια πλειάδα άλλων τρόπων. Που εν πολλοίς παραµένουν άγνωστοι στην ανθρώπινη εµπειρία. Έχουν την λεγόµενη «πλευρική γραµµή» (αυτή η γραµµή που είναι εµφανής κατά µήκος του σώµατός τους, αν παρατηρήσουµε). Η οποία αποτελεί απίθανο αισθητήριο όργανο εντοπισµού κίνησης και πίεσης. Σε µερικά είδη -όπως το σαφρίδι- είναι διπλή.
Ορισµένα ψάρια (όπως το χέλι και ο σολοµός) µπορούν να ανιχνεύουν διαλυµένες ουσίες στο νερό (πχ. ορµόνες). Σε απίστευτα µικρές ποσότητες, µέχρι και ένα µέρος στο δισεκατοµµύριο. Σκεφτείτε µια «σταγόνα» ουσίας διαλυµένη µέσα σε ένα δισεκατοµµύριο «σταγόνες»! Άλλα ψάρια µπορούν να ανιχνεύουν µαγνητικά πεδία, άλλα υπεριώδη ακτινοβολία…Υπάρχει µήπως µια µέθοδος για να µπει µια τάξη σε όλες αυτές τις πληροφορίες και µάλιστα επικεντρωµένη στα ψάρια στα οποία στοχεύουµε στις ελληνικές θάλασσες;
Μέθοδοι καµουφλάζ στα ψάρια
Η απάντηση ίσως δεν κρύβεται µόνο στον τρόπο λειτουργίας των µατιών των θηρευτών. Αλλά και στα «κόλπα» που κάνουν τα ψάρια λείας για να ξεφύγουν από αυτούς. Αν τα µελετήσουµε, ίσως µπορούµε να µάθουµε πολλά για τα τεχνητά που µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µε έναν τρόπο αµεσότερο. Ο οποίος συνυπολογίζει τη δική µας παρατηρητικότητα και δηµιουργικότητα. Ούτως ή άλλως τα τεχνητά µας προσπαθούν να µιµηθούν τη φύση και µάλιστα τη φύση της λείας και όχι του θηρευτή. Ας δούµε από κοντά τι συµβαίνει.
Αντίρροπη σκίαση, τo λευκό χρώμα ως αόρατο
Το φως του ήλιου
Στο θαλάσσιο περιβάλλον, το φως του ήλιου έχει δύο ιδιαιτερότητες. Πρώτον, έρχεται πάντοτε από µια γενική κατεύθυνση από πάνω προς τα κάτω. ∆εύτερον, από ένα βάθος και έπειτα χάνεται εντελώς. Στο spinning και στο LRF µας ενδιαφέρει µια ζώνη της υδάτινης στήλης η οποία ονοµάζεται «επιπελαγική». Στα πρώτα της µέτρα, στα οποία και ψαρεύουµε, το φως είναι συνήθως άπλετο. Ενώ ο βαθµός διάθλασης και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά είναι τέτοια που µας επιτρέπουν να πούµε πως τα χρώµατα των τεχνητών µας δεν υπόκεινται τεράστιες αλλοιώσεις. Τουλάχιστον φωτοµετρικά.
Σε γενικές γραµµές γνωρίζουµε πως όσο προχωράµε προς το κόκκινο φάσµα, τα χρώµατα «χάνονται» µε το βάθος, µε τα µπλε και τα πράσινα να έχουν τη δυνατότητα να «επιµένουν» περισσότερο.
Crypsis
Για να δούµε σε αυτό το επίπεδο της θαλάσσας τι κάνουν τα ψάρια λείας για να προστατευτούν από τους θηρευτές. Θα ασχοληθούµε µε τις τρεις κυριότερες µεθόδους καµουφλάζ σε αυτό το βάθος. Με αυτό που η αγγλική επιστηµονική ορολογία αναφέρει µε τον όρο “crypsis”, από το αρχαιοελληνικό «κρύψις < κρύπτω».
Crypsis, δηλαδή ο τρόπος που έχουν τα ψάρια για να κρύβονται από τους θηρευτές τους: διαφάνεια, καθρεπτισµός και αντίρροπος φωτισµός (ελεύθερη µετάφραση των όρων transparency, reflection, counter-illumination).
Η διαφάνεια είναι ιδιότητα µιας τεράστιας πλειάδας πλασµάτων, από τις µέδουσες και ορισµένα πολύχαιτα (σκουλήκια), έως τα καρκινοειδή (γαρίδες) και το γόνο των ψαριών. Οι µύες, η σκελετική δοµή ή τα όργανα των πλασµάτων αυτών, είναι εν πολλοίς διάφανα, επιτρέποντας έτσι το φως να περάσει µέσα από αυτά και να τους προσφέρει µια σχετική αορατότητα. Λέµε «σχετική», γιατί όπως και να έχει ο δείκτης διάθλασης του σώµατος αυτών των πλασµάτων δεν είναι ο ίδιος µε αυτόν του νερού, οπότε δεν είναι εντελώς αόρατα.
Ο καθρεφτισµός τώρα, στα ψάρια οφείλεται στη γουανίνη από την οποία φτιάχνονται λέπια. Τα οποία αντανακλούν το φως σαν επάργυροι καθρέφτες, δίνοντας στα ψάρια όπως η σαρδέλα ένα έντονο ασηµί χρώµα. Το φως που έρχεται από ψηλά αντανακλάται και κάνει το ψάρι σε ορισµένες συνθήκες αδράνειας ή αγέλης δύσκολο να εντοπιστεί.
Σε πολλές περιπτώσεις, µε τον καθρεφτισµό τα ψάρια παίρνουν το χρώµα και τα χαρακτηριστικά του περίγυρου. Εφόσον είναι σε ρηχά νερά µε ανάφλυγο τριγύρω, µε βλάστηση κτλ. Ενώ αν βρίσκονται σε ανοιχτή θάλασσα καθρεφτίζεται το «τίποτα» του νερού), κάτι που τα καµουφλάρει αρκετά καλά.
Τέλος, ο αντίρροπος φωτισµός και ένα «παρακλάδι» της ίδιας τακτικής, η αντίρροπη σκίαση (countershading), έχει να κάνει µε το ότι τα ψάρια χρειάζεται να µη φαίνονται στους θηρευτές που κοιτάζουν από χαµηλά προς τα ψηλά. Οι σηµαντικότεροι θηρευτές τους οποίους ψαρεύουµε στο spinning και LRF, έχουν εξελιχθεί να εντοπίζουν και να επιτίθενται στη λεία τους από τα κάτω προς τα πάνω. Όπως άλλωστε προδίδει και η µορφολογία του στόµατός τους. Με την κάτω σιαγόνα να είναι προτεταµένη (στο λούτσο, το γοφάρι, το µελανούρι, τη ζαργάνα κ.α.). Με βιοφωτισµό ή έχοντας εξελίξει λευκές κοιλιές, ορισµένα ψάρια λείας και πλάσµατα όπως το καλαµάρι, «φροντίζουν» να µοιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο µε τη φωτεινότερη επιφάνεια ψηλά.
Είναι ο κύριος λόγος που τα περισσότερα ψάρια έχουν σκουρόχρωµη ράχη και λευκή κοιλιά. Μια σκούρη κοιλιά θα έκανε το ψάρι να µοιάζει µε έναν πολύ καλά ορισµένο όγκο που κινείται κόντρα στο φως, κάτι που θα το έκανε ιδιαίτερα ευάλωτο στον εντοπισµό του.
Μια «αποτυχηµένη» απόπειρα απόκρυψης
Όταν λέµε πως ένα τεχνητό έχει «φυσικό» χρωµατισµό, συνήθως εννοούµε πως είναι βαµµένο όπως φαίνεται στα δικά µας µάτια ένα ψάρι λείας. Ποτέ σχεδόν δε θα σκεφτούµε πως ένα «φυσικό» τεχνητό θα πρέπει να απηχεί όχι το πώς φαίνεται ένα ψάρι λείας σε εµάς, αλλά το πώς εκείνο προσπαθεί να παραµείνει αόρατο στα µάτια των θηρευτών. Αυτό θα ήταν κυριολεκτικά το «φυσικό». Παρόλα αυτά, καµία απόπειρα απόκρυψης στη φύση δεν είναι τέλεια. Αν ήταν, οι θηρευτές θα πέθαιναν από την πείνα. Συνήθως ένα υγιές ψάρι καταφέρνει να ξεφύγει µε τους µηχανισµούς που του έχει προσφέρει η φύση. Και οι θηρευτές όµως έχουν εξελιχθεί ως κυνηγοί να παρακάµπτουν αυτούς τους µηχανισµούς…
Τα τεχνητά µας, όσο «φυσικά» και αν µας φαίνονται, όσο «ρεαλιστικό» κολύµπι κι αν κάνουν, πάντοτε διαφέρουν από το όντως φυσικό, και αυτό βέβαια είναι ορισµένες φορές το πλεονέκτηµά τους!
Εξηγούµαι: η Φύση έχει προνοήσει να εκκαθαρίζει τους υγιείς πλυθησµούς και να τρέφει τα πλάσµατά της, «θυσιάζοντας» τον πιο αδύναµο κρίκο. Το γέρικο, το άρρωστο, το τραυµατισµένο, θα γίνει βορά των θηρευτών για να συντηρήσει τον κύκλο της ζωής. Ένα τέτοιο ψάρι «χαµηλώνει» τις άµυνές του, ενώ ορισµένες φορές µάλιστα εκπέµπει σήµατα πως είναι διαθέσιµο για να γίνει τροφή. Μαγνητικά σήµατα, αλλά και χηµικά µέσα από την απώλεια αίµατος, κινητικά µέσα από τον «παράξενο» τρόπο που κάνει κολύµπι, σήµατα που λένε στο θηρευτή πως αξίζει να επιτεθεί, ξοδεύοντας την µικρότερη ενέργεια µε το µεγαλύτερο θερµιδικό όφελος.
Αυτό δε σηµαίνει πως οι θηρευτές δεν κυνηγούν υγιή ψάρια, όµως θαρρώ πως µε τα τεχνητά µας, τα οποία όσο «φυσικά» κι αν είναι παραµένουν «τεχνητά» όπως λέει και το όνοµά τους, εµείς µιµούµαστε ένα ψάρι το οποίο έχει ρίξει τις άµυνες του, στο καµουφλάζ, στην κίνηση, ένα ψάρι στο οποίο «κάτι πάει στραβά» και «εκπέµπει» πως προσφέρεται για λεία…
Μια εµπειρία µε διάφανα και ηµιδιάφανα τεχνητά
Η θάλασσα παραµένει ένα µεγάλο µυστήριο και ο τρόπος των πλασµάτων της το ίδιο. Όσο µελετάµε το φυσικό µας περιβάλλον, τόσο µαθαίνουµε, και όσο περνάµε ώρες στο πεδίο µας και έχουµε το νου µας ανοιχτό, τόσο η εµπειρία µας αυξάνει. Ο κανόνας για τεχνητά, «φυσικός χρωµατισµός» όσο έχει φως και καθαρό νερό, έντονος όσο νυχτώνει ή έχει θολούρα, εν πολλοίς έχει επιβεβαιωθεί άπειρες φορές, θαρρώ όµως ότι δεν έχει αποδώσει άλλες τόσες.
Σε κάθε περίπτωση θα µας βοηθήσει µια προσεγµένη ποικιλία στην κασετίνα µας, καθώς και η διάθεση για πειραµατισµό εκτός «θεωρίας». Τα διάφανα και ηµιδάφανα τεχνητά, όπως και αυτά µε καθρεπτίζουσες πλευρές, νοµίζω πρέπει να βρίσκονται συνεχώς στο παιχνίδι αυτό. Για να βγάλουµε κάποιο νόηµα από όλη την παραπάνω «θεωρία», αξίζει να περάσουµε στο τι συνέβη στο πεδίο.
Λιµάνι αρκετά φωτισµένο και πολυψαρεµένο µέχρι εκεί που δεν πάει. Παρ’ όλα αυτά «καµατερός» τόπος που κρατάει πολύ γόνο και έλκει πολλούς θηρευτές. Το όνειρο ή ο εφιάλτης του spinner; Αστειευόµενοι όταν είµαστε εκεί, λέµε πως πλέον τα ψάρια όταν πέφτει τεχνητό µπορούν να πουν από το «πλάτς» τι µάρκα, γραµµάρια και είδος είναι…Ψαρεύαµε εκεί µε άπνοια και σχετικά καθαρά νερά, µε ένα βαροµετρικό 1020 και το φεγγάρι άσχηµο, άµπωτη, τα νερά τραβηγµένα αρκετά.
Συνθήκες δηλαδή καθόλου ευνοϊκές από καµιά άποψη. Υπήρχαν πάντως κυνήγια. ∆ύο χτυπήµατα πολύ δειλά και αυτά σε «φυσικά» χρώµατα µε έντονα twitch, δεν έφεραν ψάρι. Ήταν η εποχή που βράδυ το πολύ να έβαζα κανένα τεχνητό σε φυσικό χρώµα, απλά όταν τίποτα άλλο σε έντονο δεν χτυπούσε. Για ηµιδιάφανα και διάφανα τεχνητά ούτε να συζητώ στο σκοτάδι, έστω και όταν ο τόπος είχε φώτα. Λίγο η αψαρία, λίγο η βαρεµάρα, µε έκαναν να περάσω στην παραµάνα ένα διάφανο minnow 110 mm.
Ακόµα και όταν το έφερνα κοντά, δε µπορούσα να το εντοπίσω να κάνει µπάνιο. Ξεκίνησα µε σταθερές ανακτήσεις, µε χτυπήµατα, µε stop and go, µε µικρές ή µεγάλες παύσεις…τίποτα. Σε κάποια στιγµή το έριξα και από πλάκα σκέφτηκα: δε µένει άλλη ανάκτηση παρά η φουλ ταχύτητα! Φώναξα στο διπλανό µου, «ρε κοίτα, πατηµένο!», και άρχισα µε όλη τη δύναµή µου να παίρνω µανιβελιές όσο πιο γρήγορα µπορούσα. Όταν το καλάµι λύγισε και πήρα το χτύπηµα, έβαλα τα γέλια. Πλάκα µας κάνει! Εδώ το τεχνητό δε φαινόταν, το εντόπισαν µε φουλ ταχύτητα εκεί που δε χτυπούσαν σε τίποτα;
Μετά από εκείνη τη µέρα, έναν καλό λούτσο που ακολουθήθηκε από ένα γοφάρι και ένα βραδινο µελανούρι στο ίδιο τεχνητό, άρχισα να βλέπω τα διάφανα τεχνητά µε άλλο µάτι. Υπέθεσα, και νοµίζω πως η θεωρία συνηγορεί, πως τα υποψιασµένα ψάρια είδαν ως φυσικό διαθέσιµο ένα ψάρι που προσπαθούσε µάταια να κρυφτεί, που είχε µεν κάποιο «πρόβληµα» το οποίο το έκανε να προδίδεται, αλλά το οποίο σε σχέση µε τα τεχνητά που ρίχναµε µέχρι στιγµής τους φαινόταν το λιγότερο «ύποπτο», καθώς ήταν το πλέον «αόρατο».
Διάφανη…κάμπια για LRF
Έκτοτε έχουν έρθει πολλές επιτυχίες µε διάφανα και ηµιδιάφανα τεχνητά. Ακόµα και όταν είναι θολά τα νερά, ακόµα και στο σκοτάδι. Πολλές φορές η «φυσική» παρουσίαση είναι να φαίνεται το τεχνητό όσο το δυνατόν πιο λίγο ή και καθόλου, πολλές φορές ξεκλειδώνουµε τα καχύποπτα ψάρια όταν απευθυνθούµε και στις άλλες τους κυνηγητικές αισθήσεις, αφήνοντας στην άκρη το έντονο χρώµα των «νυχτερινών» τεχνητών µας. Η πλεύση βέβαια και οι τεχνικές ανάκτησης παίζουν τεράστιο συνεπικουρικό ρόλο.
Και στο LRF;
Στο LRF τώρα, τα διάφανα και ηµιδιάφανα τεχνητά και σιλικόνες αποτελούν για την κασετίνα µου τις περισσότερες επιλογές µετά το λευκό, το οποίο όπως εξηγήσαµε, θα πρέπει ίσως να κατατάξουµε και αυτό στα πλέον «αόρατα» χρώµατα, εξαιτίας της αντίρροπης σκίασης την ηµέρα. Ο γόνος µε τον οποίο τρέφονται τα αλιεύµατα στο LRF, είναι κατά βάση διάφανος.
Με την προσθήκη glitter ή µιας πολύ λεπτής προσθήκης χρώµατος, µε διαποτισµένες µυρωδιές και γεύσεις, αλλά και εγκοπές και σχεδιασµό που προκαλεί δονήσεις στο νερό, τα τεχνητά του LRF στο διάφανο και ηµιδιάφανο νοµίζω µε έχουν βγάλει ασπροπρόσωπο, και µάλιστα σε δύσκολες συνθήκες άπνοιας, µεγάλης καχυποψίας ή πολύ επιλεκτικών ψαριών εξαιτίας της εποχής. Ακόµα και πατωτά, σε βάθη από 10 µέτρα και κάτω, τα διάφανα και ηµιδιάφανα σιλικονούχα δεν έχουν αφήσει αδιάφορα σπαρειδή και «µαύρα», ακόµα και σε µικτό ή παράξενο µορφολογικά βυθό.
∆ιαβάζοντας ιστορίες και αναφορές πεδίου από ψαράδες από όλον τον κόσµο, για δύο πράγµατα µπορούµε να είµαστε σίγουροι: µπορεί ο καθένας να δικαιολογεί την αγορά διάφανων και ηµιδιάφανων τεχνητών µε το δικό του, λιγότερο ή περισσότερο επιστηµονικό τρόπο, όλοι όµως τα έχουν στην κασετίνα τους και θα έλεγα ως µια από τις βασικές τους επιλογές.
Ελπίζω αυτό το άρθρο να αποτελέσει έναυσµα για συζήτηση και πειραµατισµό. Γνωρίζω καλά πως όταν πλησιάζει το σκοτάδι, ο καθένας από εµάς θα βάλει στην παραµάνα του πιο εύκολα ένα τεχνητό µε έντονο χρωµατισµό. Οι ανθρώπινες αισθήσεις πάνω στο σούρουπο ή πριν το ξηµέρωµα είναι ελλιπείς και εµπιστευόµαστε τα δικά µας µάτια που θέλουν να ξεχωρίζουν καλά τα χρώµατα. Ένα τεχνητό µε λαχανί ράχη, λευκή ιριδίζουσα πλευρά και πορτοκαλί κοιλιά, µας καλεί να το χρησιµοποιήσουµε! Θέλει λίγο πίστη να περάσουµε ένα διάφανο ή ηµιδιάφανο τεχνητό εκείνη τη στιγµή. Πίστη, δηλαδή επιµονή στην κατανόηση και στην τεχνική τελειοποίηση.
Θα τελειώσω µε ένα µικρό συµβάν. Λίγο πριν το ξηµέρωµα είχαµε φτάσει σε έναν τόπο αγαπηµένο, σε ψηλά βράχια µε ελάχιστο τεχνητό φωτισµό τριγύρω, µε έντονο βοριά και κύµα, αν και –όπως φάνηκε όταν ξηµέρωσε- αρκετά διαυγή νερά. Όπως ήταν φυσικό, δύο από τα τρία άτοµα της παρέας περάσαν τα πιο παρδαλά χρώµατα στις παραµάνες τους. ∆ύο µικροί λούτσοι όχι πάνω από κιλό, χτύπησαν µε διαφορά δέκα λεπτών ο ένας από τον άλλο, και άλλοι δύο στην αλλαγή τεχνητών πάλι µε έντονα χρώµατα. ∆ε χρειάζεται να αναφέρω πως τα ψάρια ελευθερώθηκαν.
Από πείσµα!
Από πείσµα είχα ξεκινήσει µε φυσικούς χρωµατισµούς, αλλά µετά τους πρώτους λούτσους που έπιασε η παρέα µου, πάλι από παραξενιά, άλλαξα σε ένα ηµιδιάφανο τεχνητό. Να σηµειώσω πως όλοι ψαρεύαµε µε τεχνητά 200mm. Όταν πήρα το χτύπηµα, κατάλαβα πως το ψάρι ήταν µεγάλο. Ένας λούτσος κοντά στα τέσσερα κιλά είχε επιλέξει το τεχνητό αυτό, που του προκαλούσε προφανώς λιγότερη υποψία.
Μετά τους άλλους δύο µικρούς της παρέας, άλλαξα σε διάφανο. Μετά από λίγες βολές και ενώ οι πρώτες αχτίνες του ήλιου άρχισαν να χαράζουν, ήρθε δεύτερος λούτσος, λίγο µικρότερος από τον πρώτο, µα πολύ µεγαλύτερος από εκείνους που έτρωγαν σε έντονα χρώµατα. Το ψάρεµα είχε τελειώσει για µένα εκείνη τη µέρα, µε ένα πολύτιµο συµπέρασµα! Έκτοτε η ιστορία έχει επαναληφθεί αρκετές φορές και την αφήνω εδώ για προβληµατισµό.
Μαζί αφήνω και την ευχή που συντροφεύει κάθε µου άρθρο. νΝα µη χρησιµοποιούµε τη γνώση που έρχεται σε εµάς για να κάνουµε ασχήµιες, για υπερψαριές και εκατόµβες. Ειδικά όταν βρούµε τα ψάρια σε όρεξη. Αν ξεγελάσουµε ένα-δύο πλάσµατα µε την τεχνολογία και τη σκέψη µας, θα πρέπει να είµαστε χαρούµενοι.
Γνώση που χρησιµοποιείται για κακό σκοπό, για την αδηφαγία, την πλεονεξία και την κενότητά µας, επιστρέφει πάντα πίσω ως δυστυχία. Θέλουµε την ευτυχία του ψαρέµατος να την απολαύσουν και τα παιδιά µας οπότε ο καθένας ας αναλογιστεί το µέτρο της ευθύνης του!
Βιβλιογραφία – Πηγές
• Στεργίου Ι. Κ. (κ.α.), “Κραυγή Ιχθύος. Ψάρια των Ελληνικών Θαλασσών, Βιολογία, Αλιεία, ∆ιαχείριση”, Πατάκης, Αθήνα: 2011.
• Marvin A. B., “Underwater Camouflage”, Ocean optics IX: 4-6 April 1988, Orlando, Florida: 1999.
• Gabor H. & Dezso V. “Polarized Light in Animal Vision, Polarization Patterns in Nature”, Springer, Heidelberg: 2004.
• Stevens M. & Sami M., “Animal Camouflage, Mechanisms and Function”, Cambridge University Press, London: 2011.
• Hara, T. & Zielinski, B., “Fish Physiology: Sensory Systems Neuroscience”. Academic Press. 536 p. London: 2011.
• http://www.baitsoaker.com/tackle/transparent-lures/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Vision_in_fishes
• https://allyouneedisbiology.wordpress.com/2017/03/05/vision-fish/
• https://www.ru.ac.za/media/rhodesuniversity/content/ichthyology/documents/Vision.pdf
