Συναγρίδα στο Spinning και στο LRF
H συναγρίδα αποτελεί το Χρυσό ∆ισκοπότηρο των ελληνικών αλιευµάτων, καθώς της ανήκει η κορυφή και δίκαια της έχει αποδοθεί ο τίτλος της «βασίλισσας». Οι λόγοι είναι πολλοί και πρώτος από αυτούς η καταπληκτική της εµφάνιση.
Το πανέµορφο πεπλατυσµένο σχήµα της, τα άγρια πορτοκαλί της µάτια, το επιθετικό της στόµα µε τα µυτερά σαν βαµπίρ δόντια και πάνω από όλα το χρώµα της! Αυτό το µαγικό χρώµα που δεν έχει όµοιό του: κόκκινο ροζ µεταλλικό µε µωβ φωσφορούχες κηλίδες, αλλάζει συνεχώς καθώς πετάγονται παχιές γκρι λωρίδες, χρυσοκίτρινες αποχρώσεις, µεταλλικές και χρυσές πινελιές… Κάτι το απίστευτο!
Και έπειτα, η µαχητικότητά της. Ένα ψάρι που θα κάνει τα πάντα για να ελευθερωθεί και σε λίγο µεγαλύτερα µεγέθη θα φροντίσει να µας κάνει να µην ξεχάσουµε την αναµέτρηση µαζί της. Στο spinning και στο LRF, σε αυτές τις δύο παράκτιες τεχνικές, κάθε συνάντηση µε µια συναγρίδα είναι σχετικά σπάνιο γεγονός και πάντοτε χαιρετίζεται µε ενθουσιασµό από τον ίδιο τον ψαρά και την ψαρευτική κοινότητα.
Για τους αρχάριους σε αυτές τις τεχνικές, το όνοµα της συναγρίδας φέρνει ρίγη, ενώ ακόµα και για τους έµπειρους η µάχη µε µια συναγρίδα αποτελεί πάντοτε πρόκληση.
Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να καταθέσω τη δική µου εµπειρία στις συναντήσεις µε τη συναγρίδα και ορισµένα σηµεία στα οποία µετά από χρόνια είµαι πλέον βέβαιος πως αξίζει να δώσει κανείς βαρύτητα.
Έχω έρθει αντιµέτωπος µε συναγρίδες λίγων γραµµαρίων µέχρι και εκείνην την αξέχαστη που ξεπερνούσε τα 5.5 κιλά πριν λίγα χρόνια, όλα τους καταπληκτικά ψάρια από το µικρότερο έως το µεγαλύτερο, όλα τους αξιοµνηµόνευτα.
Nα σηµειώσουµε από τον πρόλογο κιόλας κάτι πολύ σηµαντικό. Η ελληνική νοµοθεσία πολύ κακώς δεν έχει ακόµα προβλέψει τα νόµιµα µεγέθη για πολύ σηµαντικά ψάρια σαν τον λούτσο, το γοφάρι, την παλαµίδα, όπως επίσης και για τη συναγρίδα, κάτι που αποτελεί τροχοπέδη σε προσπάθειες προστασίας αυτών των ειδών.
Σύµφωνα µε τη βιβλιογραφία (Καραχλέ, Στεργίου, κ.α. 2011), η συναγρίδα κατατάσσεται στην οικολογική ευπάθεια της ζώνης «υψηλή έως πολύ υψηλή». Το ψάρι φτάνει σε σεξουαλική ωριµότητα όταν το µήκος του προσεγγίσει τα 25 εκατοστά.
Εµείς, προκειµένου να είµαστε σωστοί, θα πρέπει να απελευθερώνουµε κάθε άτοµο µικρότερο από τα 50 εκ., προκειµένου να είµαστε σίγουροι πως έχει προλάβει να πάρει µέρος αρκετά στον κύκλο της ζωής δίνοντας κι άλλες γενιές στη θάλασσά µας!
Πού, πώς, πότε;
Πού χτυπάνε οι συναγρίδες; Σε τι τεχνητά; Σε τι ανακτήσεις; Τι εποχή; Λοιπόν νοµίζω πως το να επιµένουµε σε αυτές τις ερωτήσεις αποτελεί εν πολλοίς µια άσκηση στη µαταιότητα. Οι συναγρίδες είναι ικανές να κυνηγήσουν σε όλη την υδάτινη στήλη, µε καρτέρια στον πάτο, µε εφορµήσεις στα µεσόνερα, µέχρι και µανιακές επιθέσεις σε τεχνητά αφρού. Και θα χτυπήσουν σε γρήγορες µέχρι και «νεκρές» ανακτήσεις.
Πραγµατικά το εύρος των δυνατοτήτων αυτού του ψαριού είναι απίστευτο, αφού το βρίσκουµε σε βάθη από µερικές δεκάδες µέχρι και σε λίγα µέτρα, ακόµα και σε ρηχαδούρα. Είναι αλήθεια πως προτιµούν βραχώδεις, απότοµες ακτές στα σύνορα µε την ποσειδωνία, µα τις βλέπεις να βγαίνουν ακόµα και κοντά σε εκβολές ή σε αµµώδεις παραλίες, και είναι να απορείς µε αυτές.
Στα χρόνια που πέρασαν δεν µπόρεσα πραγµατικά να πω ότι η συναγρίδα αποκλείεται να χτυπήσει σε αυτόν και αυτόν τον τρόπο και τον τόπο… Υπάρχει η παροιµία «χιόνι στο βουνό, συναγρίδα στο γιαλό» που υπονοεί πως τα ψάρια αυτά γιαλώνουν τους κρύους µήνες του χρόνου.
Όµως, πέρσι τον Ιούλιο πήραµε µια κοντά στα τρία κιλά και χάσαµε άλλη µια µεγαλύτερη, ενώ την ίδια στιγµή σε όλον τον τόπο µας και άλλες παρέες είχαν συχνές-πυκνές συναντήσεις, όχι περισσότερες ή λιγότερες απ’ ότι όταν έρχεται το κρύο. Η αλήθεια είναι πως αν θέλαµε ντε και καλά να ορίσουµε κάποιους κανόνες, τότε θα λέγαµε πως -τουλάχιστον στα µέρη που ψαρεύουµε εµείς- οι συναγρίδες «προβλέπονται» εκεί τους τελευταίους µήνες του φθινοπώρου και τρώνε σε µεγάλα τεχνητά 200mm και άνω.
Στο LRF οι µικρότερες συναγρίδες έχουν κάπως πιο έντονη παρουσία το καλοκαίρι, αλλά συναγελάζονται µε τις µεγαλύτερες και τους ψυχρούς µήνες δε διστάζουν να χτυπήσουν σε τεχνητά όχι µόνο του LRF, µα και του spinning και µάλιστα διπλάσια από το µπόι τους. Ο λόγος που σε αυτό το άρθρο βάζουµε µαζί το spinning και το LRF, είναι κυρίως για να σταθούµε σε κοινές τεχνικές συνισταµένες και όχι για να απαντήσουµε στις «µαγικές» συνηθισµένες ερωτήσεις της κάθε τεχνικής, που τελικά µάλλον άστοχα ρητορικά ερωτήµατα είναι παρά κάτι ουσίας.
Η συναγρίδα είναι η βασίλισσα, και αργά ή γρήγορα, εκεί που πήγες εξειδικευµένα για αυτή ή εκεί που δεν το περιµένεις, όταν την ψάχνεις ή δεν την ψάχνεις, εκείνη θα χτυπήσει… Και έπειτα; Νοµίζω πως υπάρχουν πιο ειδικοί και µεγαλύτεροι γνώστες των παραπάνω «µαγικών» ερωταπαντήσεων. Θα µου επιτρέψετε λοιπόν να επικεντρωθώ στη συναγρίδα αλλιώς: στο «πριν» και στο «έπειτα».
Το πριν: προετοιµάζουµε προσεκτικά τον εξοπλισµό µας
Πριν από καιρό, µε αφορµή τη µεγαλύτερη συναγρίδα που έχω πιάσει, έγραψα για τα ψάρια-τρόπαια πως αποτελούν θέµα τύχης αλλά σίγουρα και θέµα τεχνικής και προετοιµασίας. Με τον καιρό θα ήθελα να συνοψίσω αυτές τις σκέψεις στα βασικότερα σηµεία τους. Το πρώτο σηµείο είναι τα χαρακτηριστικά και η κατάσταση του εξοπλισµού µας.
Για να παλέψουµε στα ίσια µια συναγρίδα ικανού µεγέθους στο spinning, σίγουρα θέλουµε βαρύ (για τα ελληνικά δεδοµένα) εξοπλισµό, οπότε όταν υπάρχει έστω και µικρή πιθανότητα να συναντηθούµε µαζί τους, πάµε µε δυνατά καλάµια µε µεγάλη δύναµη κορµού και δυναµική παραβολικότητα, µε νήµατα PE 1,5-2,5 και παράµαλλα 0.45-0.50mm, µηχανισµούς 4000+, ενώ καλό είναι να ξεχάσουµε τις παραµάνες και να πάµε σε split rings κλπ.
Από πλευράς δολωµάτων, διαλέγουµε µεγάλα minnows και µεγάλες σιλικόνες, κατά βάση.
Σχετικά µε ένα σετάρισµα το οποίο θεωρητικά θα το λέγαµε ιδανικό, µου γεννιέται το εξής ερώτηµα. Άντε και ξέρουµε ένα µέρος που κρατάει σίγουρα συναγρίδια από την ακτή, άντε και πάµε µε αυτόν τον εξοπλισµό να τα ψαρέψουµε και πιάνουµε ψάρια. Τέλειο σενάριο, ιδανικό, τα ψάρια είναι εκεί, τσιµπούν, ο εξοπλισµός µας βαρύς, έχουµε πιθανότητες να βγούµε νικητές.
Πόσο συχνά όµως συµβαίνει αυτό; Πόσο συχνά αυτό περιγράφει µια µέση εξόρµηση ενός έλληνα spinner; Θα έλεγα πως όποιος τυχερός έχει τέτοια γνώση τόπων και εποχών και γνωρίζει αδηφάγα ψάρια που θα χτυπήσουν σίγουρα (και φυσικά έχει και τα µπράτσα να ψαρεύει ώρες µε τόσο βαρύ σύνολο), ας πάει επί τούτου συγκεκριµένα για αυτά και ας τα αντιµετωπίσει στα ίσια. Εξειδικευµένο, στοχευµένο spinning, ξεκάθαρα πράγµατα!
Προσωπικά, ακόµα και σε ολοήµερες εξορµήσεις σπάνια θα βγω στο πεδίο µε τόσο βαρύ εξοπλισµό και ακόµα σπανιότερα θα κάνω εξορµήσεις αποκλειστικά για συναγρίδες. Γιατί αυτό το «αποκλειστικά» µού στερεί τις περισσότερες φορές την πιθανότητα να έρθω αντιµέτωπος µε ένα ψάρι.
Πόσες φορές δεν έχουµε πάει «για γοφάρια» µε διπλαρωµένα ή συρµάτινα παράµαλλα και µεγάλα τεχνητά, και δεν πήραµε τίποτα;
Πόσες φορές δεν είδαµε συναγρίδια σε έναν τόπο, την εποµένη γυρίσαµε µε τον πιο βαρύ εξοπλισµό µας για να τα πιάσουµε και εννοείται δεν πιάσαµε παρά τον καπνό των ονείρων µας; Πλέον ψαρεύω µε σεταρίσµατα που µου επιτρέπουν να απευθύνοµαι σε µια πλειάδα θηρευτών όταν βρίσκοµαι στη θάλασσα.
Όταν βγαίνουµε για ψάρεµα, βγαίνουµε τις περισσότερες φορές για εξερεύνηση και όχι µε συγκεκριµένους στόχους. Ας είναι καλά όσοι µπορούν και θέλουν να βγουν µε τον πιο βαρύ τους εξοπλισµό για εξερεύνηση, είµαι σίγουρος ότι σε κάποια στιγµή θα ανταµειφθούν για τον κόπο και την υποµονή τους.
Οι εποχές που έψαχνα το ψάρι «τρόπαιο» µε εξοπλισµό βαρέων βαρών, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Κι όµως, τα «τρόπαια» δεν λείπουν και ούτε θα µας λείψουν. Μπορούν να µας έρθουν µε έναν µέσο εξοπλισµό, µε ένα ευέλικτο καλάµι all around -ας πούµε max. c.w. 30 έως 45gr.- που θα µας επιτρέπει να ψαρεύουµε µικρά minnows µε ιδεατό στόχο τα λαβράκια, αλλά και σιλικόνες πατωτά, µεγάλα minnows για λούτσους και πλανάκια, ενώ δε θα µας στερεί τη δυνατότητα να βγούµε νικητές ακόµα και στη µάχη µε µια βασίλισσα. Γίνεται αυτό; Ναι, γίνεται! Υπάρχει όµως ένας κανόνας στον οποίο θα συµφωνήσουµε όλοι: η προσεκτική προετοιµασία και η επιµονή στη λεπτοµέρεια.
Η συνάντηση µε µια συναγρίδα µε τον µέσο εξοπλισµό µας στο spinning, θα καταπονήσει τα πάντα στο έπακρο. Όταν λέµε «τα πάντα», εννοούµε από το καλάµι έως την παραµάνα και από τον κόµπο έως τα κρικάκια του τεχνητού. Αν είµαστε από αυτούς που κυκλοφορούν µε σκουριασµένες σαλαγκιές, µε τριµµένα κατά τόπους νήµατα, µε παράµαλλα που δεν έχουν αλλαχθεί για 4-5 ψαρέµατα, τότε παιδιά, µάλλον θα πρέπει να χαιρετίσουµε το όνειρο. ∆εν χρειάζεται να είµαστε ψυχωτικοί σε κάθε µας εξόρµηση, αλλά τουλάχιστον να βλέπουµε και να είµαστε σωστοί.
Ποτέ δε ξέρεις τι θα χτυπήσει. Ξεκινώντας από το µηχανισµό, θα πρέπει να ελέγχουµε αν το line roller µας γυρίζει σωστά και µπορεί να διαχειριστεί σωστά το νήµα πάνω σε µεγάλες τάσεις. Περνώντας στα φρένα, άστε τα πόσα κιλά µπορεί τάχα να δώσει ο µηχανισµός σας και δείτε πρώτα αν έχετε καµένες και κατεστραµµένες ροδέλες φρένων. Στη δύσκολη µάχη θέλουµε γραµµικά φρένα, που να λύνουν όχι όποτε αυτά θέλουν και να αυξοµειώνουν την αντίσταση, αλλά όπως τα έχουµε προρρυθµίσει εµείς και µε σταθερό χαρακτήρα.
Ερχόµενοι στο νήµα µας, σεβόµαστε πως όσα και να έχουµε δώσει γι’ αυτό, δεν είναι παρά ένα λεπτό υφασµένο σύστηµα που δεν µπορούµε να το βλέπουµε ξεπουπουλιασµένο, αδυνατισµένο και, ψιλοκαµένο, και να περιµένουµε να αντέξει. Έλα µωρέ, δεν πειράζει κι αν µας έριξε µια τούφα κάποτε ή του ρίξαµε εµείς έναν κόµπο εκεί κάπου στα εξήντα µέτρα… Ακόµα και οι προσεκτικότεροι από εµάς, θα πρέπει κάθε τόσο να αφαιρούµε τα πρώτα µέτρα νήµατος από τον µηχανισµό µας και να έχουµε το νου µας.
Σε αυτές τις συνθήκες ο πρόχειρα και βιαστικά καµωµένος κόµπος που θα άντεχε έναν λούτσο δύο κιλών ή ένα λαβράκι τριών, σε µια συναγρίδα στα ίδια κιλά θα µας προδώσει.
∆εν είναι τίποτα να φροντίζουµε τους κόµπους µας µέχρι να σιγουρευτούµε πως έχουν γίνει σωστά, ούτε θα µας κοστίζει ιδιαίτερα να αλλάξουµε παράµαλλο σε κάθε ψάρεµα ή τουλάχιστον να το ελέγχουµε πολύ καλά.
Οι παραµάνες µας που θα τραβήξουν το µεγάλο ζόρι, ας είναι οι καλύτερες που µπορούν να αγοράσουµε µε τα λεφτά που διαθέτουµε και ας µην περιµένουµε να παραµορφωθούν για να τις βάλουµε στην άκρη. Μετά από τρία τέσσερα εντατικά ψαρέµατα, κάθε παραµάνα έχει καταπονηθεί και έχει χάσει πολλές από τις αντοχές της.
Τα όνειρα πληρώνονται ακριβά;
Μιας και αναφέραµε το θέµα χρηµάτων, χρειάζεται ακριβός εξοπλισµός για να «υποκλιθεί» σε εµάς η βασίλισσα;
Θα δώσω αµέσως τη δική µου απάντηση: όχι. Και εξηγώ: οι δυο µεγάλες συναγρίδες που εµφανίζονται στις φωτογραφίες αυτού του άρθρου, έχουν πιαστεί µε εκ διαµέτρου αντίθετο –χρηµατικά τουλάχιστον- εξοπλισµό. Η µεγαλύτερη µε έναν καλάµι µε c.w.14-56gr. που µου κόστισε 120 ευρώ, ένα µηχανισµό 4000 που είχα αγοράσει σε καλή τιµή στα 180 ευρώ και µε νήµα 0.16 το οποίο αγόρασα 20 ευρώ. Αυτά τα «κυβικά» για το spinning είναι σαφώς σε πολύ λογικά πλαίσια, τίποτα το εξεζητηµένο, είναι ένας σχετικά φτηνός εξοπλισµός. Την δεύτερη και πιο πρόσφατη συναγρίδα, θα πω µόνο πως την έπιασα µε ένα καλάµι που αυτή τη στιγµή στη χώρα µας κοστίζει 600 ευρώ στη λιανική του τιµή… Το πρώτο µε το δεύτερο σετ είναι «η µέρα µε τη νύχτα», κι όµως και τα δυο οδήγησαν σε αίσιο αποτέλεσµα. Οι µικρές συναγρίδες σε αυτό το άρθρο πιάστηκαν µε καλάµι στο LRF c.w. 1-10gr. αξίας περίπου 100 ευρώ, κάπου εκεί γύρω κόστιζε και ο µηχανισµός, ενώ το νήµα σε PE 0.3 δεν κοστίζει πάνω από 25 ευρώ.
Όπως έχω ξαναγράψει, το ψάρεµα µε ποιοτικά και ακριβά εργαλεία µπορεί να προσφέρει υψηλή ειδίκευση, ξεκούραση, άνεση και πολλά άλλα, χωρίς όµως αυτό να σηµαίνει πως το ψάρεµα µε πιο φτηνό, µέσο εξοπλισµό, δε θα µας δώσει ψάρια. Ο φτηνότερος εξοπλισµός µπορεί να αντισταθµιστεί µε πολύ καλή γνώση του εξοπλισµού µας και υποµονετική τριβή µε τα χαρακτηριστικά του. Αυτό όµως που δε συγχωρεί το ψάρεµα µε στόχο ψάρια όπως η συναγρίδα, δεν είναι το φτηνό αλλά η «φτήνια», ο ευτελής εξοπλισµός… Εξυπνάδες όπως σαλαγκιές από τη βαθιά Κίνα, τεχνητά που πουλιούνται µε το κιλό, «fluorocarbon» της κακιάς ώρας, νήµατα µε το χιλιόµετρο και τέτοια άλλα «έξυπνα», είναι βέβαιο θα µας προδώσουν. Και το κακό είναι πως ακόµα και ένα τέτοιο ευτελές υλικό σε όλο το σετ, ακόµα και αν αυτό είναι ένα κρικάκι, θα µας στοιχίσει ένα αξέχαστο ψάρι. Αν θέλουµε να αντιµετωπίσουµε εκείνη τη συναγρίδα που ονειρευόµαστε, θα πρέπει να είµαστε πολύ σοβαροί.
Και ίσως κάτι τελευταίο: αν κάποιος έχει βρει καλό εξοπλισµό σε ευτελή τιµή και τον εµπιστεύεται, µε γεια του και µε χαρά του να βγει για συναγρίδια και για ότι άλλο γουστάρει. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσµος όλος. Μόνο µια παράκληση: ας µας πει και εµάς τι καλό µπορούµε να αγοράσουµε σε εξευτελιστική τιµή, κι εµείς ψυχή έχουµε…
Λίγο πριν την µάχη
Η συναγρίδα θα κάνει τα πάντα για να ελευθερωθεί. Με ισότιµο µόνο ίσως το µαγιάτικο, τα κόλπα της είναι απίστευτα. Θα τριφτεί σε βράχια, θα µπλέξει το νήµα στα φύκια, θα χωθεί σε τρύπες, θα συρθεί καρφί στο µονόπετρο, θα τα δώσει όλα και θα είναι ασταµάτητη µέχρι να αποσπάσει εκείνο το πράγµα που έχει γαντζωθεί απάνω της και την πονάει. Φρένα και κεφάλια µέχρι που θα την φέρεις κάτω από τα πόδια σου και πεις «την έχω»! Εκεί µάλιστα θα κάνει το τελευταίο κεφάλι και θα κόψει. Το ψάρι αυτό είναι πραγµατικά φόβος και τρόµος! Και τότε, είτε έχεις πάνω PE1 είτε PE2.5 λίγη σηµασία έχει αν δεν έχεις την τύχη µε το µέρος σου.
Εκτός από την τύχη και την προετοιµασία που περιγράψαµε παραπάνω, τι άλλο έχουµε µε το µέρος µας; Πρέπει να έχουµε όσο γίνεται µε το µέρος µας το περιβάλλον. Αυτό το κάνουµε παρατηρώντας πριν καν ξεκινήσουµε το ψάρεµα. Πού έχουµε πέτρες, πού πρέπει να σταθούµε, πού µπορούµε ευκολότερα να γαντζώσουµε, τι πρέπει να προσέξουµε αν ορισµένα πράγµατα στο βυθό είναι ορατά όπως πχ. υπερυψωµένες πέτρες στα δεξιά µας… ∆ηλαδή καταστρώνουµε ένα πλήρες «σχέδιο µάχης» πριν τη µάχη.
Και εδώ βρίσκεται ίσως το σηµαντικότερο: πρέπει να έχουµε µε το µέρος µας το πλήρες εύρος των δυνατοτήτων του εξοπλισµού µας! Αυτό όµως απαιτεί ακριβή γνώση των εργαλείων µας. Στη χώρα µας έχουµε νοµίζω παρεξηγήσει αρκετά το τι µπορεί να καταφέρει ένας ελαφρύς εξοπλισµός στο LRF και στο spinning.
Όσο και αν συµφωνήσουµε πως πολλές φορές οι αναγραφόµενες εργοστασιακές προδιαγραφές εξοπλισµού (πχ. αντοχές στο διαµέτρηµα, στα κιλά, σε νήµατα και παράµαλλα) είναι πλασµατικές προς τα κάτω, νοµίζω δεν έχουµε αναλογιστεί σοβαρά τις δυνατότητες που έχουµε στα χέρια µας. ∆εν έχουµε αναλογιστεί πραγµατικά τι σηµαίνει πως µε ένα παράµαλλο 0.33 έχουµε δύναµη στον κόµπο σε µέσες ποιοτικές πετονιές κοντά στα 7 κιλά!
∆εν καταλαβαίνουµε τι σηµαίνει πως ένας µηχανισµός 3000 µπορεί να ασκήσει σταθερή πίεση 9-10 κιλών! ∆ε φαίνεται να έχουµε καταλάβει πως µια παραµάνα Νο1µπορεί να αντέξει 13 και 14 κιλά… Και το κυριότερο: έχω γνωρίσει πολύ λίγους ψαράδες που να γνωρίζουν ακριβώς, θεωρητικά αλλά κυρίως πρακτικά, πόσα ζόρια µπορεί να αντέξει το σύνολό τους και πού να το εκµεταλλεύονται αυτό πλήρως στο ψάρεµά τους!
Έτσι, λοιπόν, βλέπω φίλους να θαυµάζουν το πώς µε LRF καταφέρνω να ψαρεύω συναγρίδια µέχρι και 2 κιλά και πως µε 0.16 νήµα κατάφερα να βγάλω συναγρίδια άνω των 5 κιλών… Θα το θέσω όσο πιο πρακτικά µπορώ: όταν έχω στήσει τον εξοπλισµό µου, τον δοκιµάζω να δω τα όριά του.
Πριν ρίξω το πρώτο µου τεχνητό στη θάλασσα, πάντοτε δοκιµάζω τι έχει γίνει. Περνώ το τεχνητό στην παραµάνα, το ασφαλίζω κάπου (το πλέκω σε κάποιο καραβόσκοινο αν είµαι σε λιµάνι, σε κάποιον κορµό αν είµαι σε εκβολές, στο σακίδιό µου που το έχω σφηνώσει κάπου ή πλακώσει µε κάτι), προσέχω το τεχνητό να µην µπορεί να κλωτσήσει, και αφού αποµακρύνοµαι, ρυθµίζω τα φρένα. Τα έχω ανοιχτά στην αρχή, σφίγγω προοδευτικά και τεζάρω το νήµα µέχρι εκεί που θέλω.
Φτάνω το σετ µου σε ένα σηµείο που ξέρω ότι έχω την ανώτατη δύναµη παραβολικής άσκησης πίεσης στο ψάρι, και πως από εκεί και πέρα, αν αυτό είναι πιο δυνατό, θα πάρουν µπροστά τα φρένα.
Έπειτα δοκιµάζω δύο και τρία πολύ απότοµα καρφώµατα, από τα οποία δεν κινδυνεύω εφόσον έχω προρρυθµίσει τα φρένα µου εκεί που θέλω. Έτσι είµαι σίγουρος ότι πλέον έχω τον εξοπλισµό µου σωστό και πως µπορώ να τον ζορίσω δίχως φόβο.
Αν πράξετε ανάλογα, προσοχή µην έχετε δυσάρεστα µε το καλάµι, αυτός είναι ο µόνος κίνδυνος. Το σηµαντικό είναι η προοδευτική ρύθµιση των φρένων, το καλάµι όχι πάνω από 45 µοίρες και πάντα από απόσταση και οι µανούβρες προρρύθµισης όχι κατακόρυφα πάνω από το τεχνητό.
Ξέρετε πόσες φορές σε αυτήν την απλή διαδικασία προετοιµασίας έχουν φανεί αστοχίες, έχει κοπεί ο κόµπος νήµατος- shockleader, έχει ανοίξει ή παραµάνα και άλλα διάφορα;
Αν είχα ρίξει στη θάλασσα και είχε χτυπήσει σοβαρό ψάρι, αυτή η αστοχία θα µεταφραζόταν σε απώλεια και απογοήτευση…Ποιος θα έφταιγε όµως; Ο εξοπλισµός µου ή εγώ; Αν τα κάνουµε αυτά, τότε έχουµε στα χέρια µας πολλά κιλά δύναµη. Ακόµα και µε µέσο εξοπλισµό spinning, ακόµα και µε το λεπτεπίλεπτο LRF, έχουµε δύναµη µεγάλη. Υπολογίστε την, νιώστε την, και θα δείτε…
Το «µετά»: κατά τη διάρκεια της µάχης
Τα µεγάλα συναγρίδα δεν υπάρχει περίπτωση να µην πάρουν φρένα στο µέσο spinning, ενώ στο LRF σίγουρα θα µας τρελάνουν! Όταν όµως είµαστε σωστά προρρυθµισµένοι, τα φρένα που θα πάρουν θα τους στοιχίσουν σε κόπωση. Αν δεν είµαστε σωστά προρρυθµισµένοι όµως, τα φρένα δε θα τους κάνουν τίποτα, ενώ αν πάµε εκείνη τη στιγµή να τα πειράξουµε, το πιθανότερο είναι ότι θα φάµε κόψιµο είτε γιατί τα λασκάραµε πολύ, είτε γιατί τα σφίξαµε πολύ, έτσι στην τύχη.
Το συναγρίδι θα πάρει φρένα, όµως και εµείς θα του αντισταθούµε.
∆εν πρέπει να το φοβόµαστε. Και για να µην το φοβόµαστε πρέπει να ξέρουµε πως και όλη τη δύναµή µας να βάλουµε για να το τροµπάρουµε, το σύνολό µας δε θα µας προδώσει, θα κάνει ότι καλύτερο γίνεται. Οπότε αν κάναµε όλα τα παραπάνω, σε κάθε µικρή παύση του συναγριδιού µεταξύ των φρένων, εµείς τροµπάρουµε το καλάµι όµορφα, σταθερά και αποφασιστικά. Όσα λιγότερα περιθώρια δώσουµε στο ψάρι, τόσο καλύτερα. ∆ώστε του δύναµη και γυρίστε το προς το µέρος σας, µην αφήσετε να σας πάρει τον αέρα η βασίλισσα. Είστε προετοιµασµένοι πλέον…Με τη γνώση του περίγυρου, προσέξτε βράχια και εµπόδια.]
Να είστε σίγουροι πως το ψάρι θα κολυµπήσει προς το χειρότερο σηµείο. Αν δείτε πως εφαρµόζοντας όλο το ζόρι σας δεν µπορείτε να το αποτρέψετε από εκεί, αν δείτε πως ακόµα και µε το καλάµι σε κόντρα αντίθετη διεύθυνση προς τη φορά του ψαριού δεν είναι αρκετό, τότε υπάρχει µια λύση απελπισίας.
Ανοίξτε το pickup και αφήστε το ψάρι ελεύθερο. Στο LRF έχω καταφέρει αρκετά συναγριδάκια να αλλάξουν φορά, στο spinning από τις δύο φορές που το δοκίµασα, µόνο η µια είχε επιτυχία. Το ψάρι νιώθει ελεύθερο και αλλάζει κατεύθυνση απότοµα… Όλες τις άλλες συναγρίδες µε spinning και LRF από ακτή τις κατάφερα µε αποφασιστικές ανακτήσεις, µε «τσαµπουκά» θα έλεγα, που πάντοτε στηριζόταν σε όλες τις προετοιµασίες και τις προρρυθµίσεις που σας περιέγραψα.
Και ο επίλογος πάντοτε της τύχης και της καρδιάς!
Σε τέτοια ακραία πράγµατα όπως η συνάντηση µε µια καλή συναγρίδα στο καθηµερινό ψάρεµα µε τεχνητά δολώµατα, η τύχη παίζει σίγουρα ρόλο. Όµως ο καλύτερος τρόπος για να κερδίσεις µια µάχη είναι να πας σε αυτήν προετοιµασµένος, και όταν µάλιστα η προετοιµασία είναι συνειδητή και έχει αποτέλεσµα, τότε η δικαίωση σε κάνει να νιώθεις πολύ όµορφα. Τότε γλεντάς το ψάρι, το χαίρεσαι και το θυµάσαι σαν επιτυχία που την άξιζες 100%.
Συνοψίζουµε: προσεκτική προετοιµασία του συνόλου µας, καλή γνώση των δυνατοτήτων του µε πρακτική προρρύθµιση, παρατήρηση του περιβάλλοντος χώρου και αυτοπεποίθηση. Ακόµα και οι βασίλισσες µερικές φορές υποκλίνονται!
