Light Rock Fishing: Πετρώδης μορφολογία βυθού στο LRF. Σύμμαχος ή εχθρός;
Πολύ σπάνια ένα ψαρευτικό άρθρο έχει ως θεµατική του µια ιδιαιτερότητα του γεωγραφικού ή υποθαλάσσιου ανάγλυφου. Συνήθως µιλάµε για εξοπλισµό, για τεχνητά, για ψάρια, για πολύ ενδιαφέροντα πράγµατα γενικά, αφήνουµε όµως έξω ή αναφέρουµε συνοπτικά λεπτοµέρειες που φαίνονται µικρές αλλά στην ουσία είναι πολύ σηµαντικές.
Στο ψάρεµα από βάρκα ο βυθός «διαβάζεται» λεπτοµερώς µε ηχοβολισµό και απασχολεί ιδιαίτερα τους ψαράδες, αλλά στις παράκτιες τεχνικές η µορφολογία του βυθού είτε περνάει εν πολλοίς απαρατήρητη, είτε την υπολογίζουµε εµπειρικά, στο περίπου ή πιο σοβαρά, ανάλογα µε το επίπεδό µας και τις προσδοκίες µας. Κι όµως, η ακριβής γνώση της είναι ζωτικής σηµασίας για το ψάρεµά µας.
Σε αυτό το άκρως καλοκαιρινό άρθρο, θα ασχοληθούµε µε τις πέτρες και τα µονόπετρα που συναντάµε στην ακτή, τις πέτρες µε τις οποίες είναι στρωµένες ορισµένες παραλίες, τα µονόπετρα που ξεπροβάλλουν κοντά µας ή σε απόσταση βολής, καθώς και γενικότερα µε το τοπίο που σχηµατίζουν από µόνοι τους και µεταξύ τους οι βραχώδεις σχηµατισµοί στο φυσικό ψαρευτικό µας πεδίο.
Το LRF έχει ανοίξει νέους ορίζοντες για πολλούς από εµάς. Ρηχές και βραχώδεις παραλίες που παλιότερα δεν θα τολµούσαµε να προσεγγίσουµε µε casting ή µε spinning ως απαγορευτικές λόγω µπλεγµάτων, τώρα πλέον έχουν γίνει κορυφαίοι ψαρότοποι δίνοντας µεγάλους σαργούς, ενώ άλλα τοπία που παλιότερα τα προσεγγίζαµε εξαιτίας του βάθους σε απόσταση βολής, τώρα τα εξετάζουµε επιπρόσθετα και για τη µορφολογία τους ακριβώς κάτω από τα πόδια µας. Ενώ παλιότερα ένα µονόπετρο σε απόσταση ήταν κόκκινο πανί και το αποφεύγαµε για «να µην µπλεχτούµε», πλέον το προσεγγίζουµε τεχνικά και ποντάρουµε στην παρουσία του. Ψάχνουµε πια για τέτοια µονόπτερα! Είναι εκπληκτικό το πώς µια τεχνική µπορεί να µας κάνει να µεταµορφώσουµε όλη την πρακτική και τη νοοτροπία µας για έναν τόπο. Και εκεί υπάρχει µεγάλη µαγεία!
Βραχώδεις παραλίες
Όταν ήρθα στη Λέσβο, είχα πάθει ένα δυνατό πολιτισµικό σοκ από κάθε άποψη. ∆εν έφτανε που η νοοτροπία των ανθρώπων ήταν πολύ διαφορετική από αυτή των Καλυµνίων την οποία είχα συνηθίσει, τα πάντα, ακόµα και η θάλασσα, µου φαίνονταν ξένα και διαφορετικά! Στην Κάλυµνο µε τα απότοµα νερά, όταν λέγαµε «βαθιά» εννοούσαµε από σαράντα µέτρα και πάνω. Εδώ, µε τις ατέλειωτες ρηχοπατιές και την αβαθή, προοδευτική υφαλοκρηπίδα, το «βαθιά» ήταν πέντε έξι µέτρα και αυτό σε µεγάλη απόσταση από τη στεριά… Ειδικά στον λασπώδη και ρηχότατο Κόλπο Καλλονής, το «βαθιά» απλά δεν υπάρχει! Στην ουσία στη Λέσβο έπρεπε να µάθω από την αρχή το ψάρεµα, καθώς τα περισσότερα από όσα ήξερα και ίσχυαν στην Κάλυµνο δεν ήταν και πολύ χρήσιµα εδώ.
Με το casting έβλεπα τις βραχώδεις παραλίες µε τρόµο. Μιλάµε για παραλίες που ξεκινούν µε λίγους πόντους νερό και σε απόσταση τριάντα σαράντα µέτρα από την ακτή φτάνουν το πολύ τα δύο µέτρα σε βάθος, γεµάτες µεγάλες πέτρες, από τις οποίες µερικές προεξέχουν. Αν δεν τις ψάρευα µε φλοτεράκια και απελευθερωτές, το πολύ-πολύ τις απέφευγα ή προσπαθούσα να κάνω βολές που ξεπερνούσαν τη ρηχαδούρα και έφταναν πιο πίσω στα «άσπρα-µαύρα», στην ποσειδωνία.
Το spinning δεν άλλαξε πολύ αυτήν την οπτική µου. ∆εν ήθελα µε τίποτα να αφήνω εκεί ακριβά τεχνητά µπλεγµένα. Ευτυχώς από κάποια στιγµή και πέρα µε τα τεχνητά επιφανείας και κυρίως µε τα wtd, µου αποκαλύφθηκαν πολλά και όµορφα µυστικά. Το LRF επίσης δεν το εξάσκησα σε βραχώδεις παραλίες για πολύ καιρό. Όταν στις αρχές προσπάθησα, έχασα αρκετά minnows και µολυβοκεφαλές, και εννοείται η τεχνική µου κατάρτιση δεν µου επέτρεπε ούτε κατά διάνοια τη χρήση micro jigs σε τέτοια µέρη. Για µένα το LRF περιοριζόταν σε λιµάνια και σε πιο βαθιές βραχώδεις ακτογραµµές.
Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια στο LRF, µέχρι να στήσω ένα σετ που µου ταίριαζε και να καταλάβω σε µεγαλύτερο βάθος την τεχνική. Ένα τυχαίο µα πολύ ενδεικτικό γεγονός µια µέρα, ήταν νοµίζω η αρχή να τολµήσω να ψαρέψω σε ρηχές, βραχώδεις παραλίες. Ψάρευα σε έναν -για τα δεδοµένα της Λέσβου- «βαθύ» τόπο µε µονόπετρα και µόλις µου είχε χτυπήσει στο πλανάκι ένας µικρός χάνος. Μπροστά µου για καµία δεκαριά µέτρα προς τα µέσα υπήρχε ρηχή παραλία µε πέτρες, που σε κάποια στιγµή έκανε ένα απότοµο σκαλοπάτι και κάπως βάθαινε. Έσυρα τον χάνο και τον τραβούσα στα τελευταία µέτρα στην ρηχή πετρώδη ακτή µπροστά µου, όταν ένας πολύ µεγάλος σαργός πετάχτηκε και κυριολεκτικά τον εµβόλισε!
Τα ραχιαία του πτερύγια ήταν πάνω από το νερό και η ταχύτητα µε την οποία έγινε η επίθεση µε άφησε ενεό! Μετά από το πρώτο σάστισµα και µε το σαργό να έχει κάνει την επίθεση και να έχει εξαφανιστεί, έπιασα να δω το χανάκι. Του είχε κυριολεκτικά τρυπήσει τα πλευρά! ∆εν είχα ξαναδεί σαργό σε ρόλο… γοφαριού! Αυτό που είδα όµως ήταν αρκετό για να µου κινήσει την περιέργεια. Άλλαξα σε µικρό floating minnow µόλις 2,5 γραµµαρίων και έριξα εκεί που τέλειωνε η παραλία. Ξεκίνησα να ανακτώ, προσπαθώντας να πλοηγώ το τεχνητό µου ανάµεσα από βράχια.
Ο σαργός (ό ίδιος ή άλλος, δεν µπορώ να πω µε βεβαιότητα) φάνηκε ξανά λες και ήταν από το πουθενά και το χτύπηµα που έκανε θα το θυµάµαι καιρό! Πίεσα πολύ το καλάµι και σε δευτερόλεπτα έφερα το σαργό στα πόδια µου.
Ήταν από τους µεγαλύτερους που είχα πιάσει ποτέ σε λίγους πόντους νερό!
Πώς να προσεγγίσουµε τέτοιο πεδίο; Κοιτάξτε, δεν υπάρχει περίπτωση όσο καλοί και να γίνουµε, να µη χάσουµε τεχνητά σε τέτοιους τόπους. Οπότε για αρχή υπάρχουν ορισµένα πράγµατα που πρέπει να προσέξουµε. Καταρχήν χρησιµοποιούµε µικρά τεχνητά επιφανείας, micro poppers και micro wtds, για να έχουµε το κεφάλι µας ήσυχο και κάπως να εξοικειωθούµε. Έπειτα ας διαλέξουµε τα πιο floating τεχνητά. Υπάρχουν κάποια που µε απλή ανάκτηση και τη µύτη ψηλά σε συγκεκριµένη ταχύτητα, κάνουν αξιοπρεπές µπάνιο λίγα χιλιοστά κάτω από το νερό. Μέχρι να φτάσουµε στο σηµείο να χρησιµοποιούµε heavy sinking minnows και πλανάκια σε τέτοιο πεδίο, θα περάσουµε πολλά στάδια και δεν υπάρχει λόγος να βιαστούµε. Ας δοκιµάσουµε φτηνά πλανάκια, που θα βρούµε µε λίγα ευρώ τη δωδεκάδα στην τελική. Όµως ας µην ξεχνάµε το εξής που θέλω να τονίσω: αφήνοντας ένα πλανάκι στο βυθό, αφήνουµε µόλυβδο, τοξικό βαρύ µέταλλο και µολύνουµε. Θα µου πείτε «αµελητέα η πόσοτητα» και θα σας απαντήσω µε βεβαιότητα «όχι», γιατί υπάρχουν µελέτες που λένε ότι τα εργαλεία που αφήνουµε οι παράκτιοι πίσω µας στη θάλασσα κάνουν µετρήσιµη ζηµιά, αρκετά σηµαντική…
Ας µην το παίρνουµε αψήφιστα λοιπόν.
Σκοπός µας είναι να µη βρούµε στο βυθό και να πλοηγηθούµε ανάµεσα στις πέτρες! Έτσι, πριν από κάθε βολή χαράζουµε στο µυαλό µας µια διαδροµή που θα ακολουθήσει το τεχνητό. Στοχεύουµε να περνάµε κοντά σε µεγάλες πέτρες που προεξέχουν, δε διστάζουµε να αλλάξουµε φορά στο καλάµι µας για να κάνουµε µια διαδροµή ακανόνιστη, όχι ευθεία προς τα εµάς. Καθώς εξοικειωνόµαστε, θα περάσουµε σε κάτι πιο περίπλοκο από µια απλή ανάκτηση (αργή, µέτρια ή γρήγορη) και θα µπορούµε να πάµε σε µικρά jerkbaits, βυθιζόµενα τεχνητά και βέβαια πλανάκια. Οι νευρικές, ακανόνιστες πλεύσεις που βγαίνουν µε αυτά τα τεχνητά, πυροδοτούν απείρως περισσότερες επιθέσεις.
Οι σαργοί λατρεύουν ένα πλανάκι που χτυπιέται ακανόνιστα µε ταχύτητα στα ρηχά και ένα micro minnow το οποίο καθώς εµείς ανακτούµε γρήγορα µε αλλεπάλληλα µικρά χτυπηµατάκια «τρεµουλιάζοντας» τον καρπό µας, αυτό τρέχει ανάµεσα στα βράχια σαν πληγωµένο και πανικόβλητο! Eπίσης αγαπούν πάρα πολύ τις παύσεις που κάνουν τα suspending τεχνητά µεταξύ των jerks, όπως κάθε άλλο ψάρι που κυνηγά άλλωστε. Τα µικρά ψαράκια από τη φύση τους έρχονται στα ρηχά να προστατευτούν. Αυτό είναι νόµος. Και νόµος είναι πως τα αρπακτικά έχουν αναπτύξει τρόπους να έρχονται και να τρώνε στα ρηχά.
O καλύτερος τρόπος για να µην απογοητευτούµε από αυτό το ψάρεµα, είναι να γνωρίζουµε καλά το σετ µας. Να έχουµε πραγµατική γνώση και µεγάλη τριβή µε τα εργαλεία που έχουµε στα χέρια µας. Το έχω ξαναγράψει και θα το ξαναγράφω όσο βλέπω πως περισσότερο µας νοιάζουν τα «µαγικά τεχνητά» και όχι η ίδια η τεχνική. ∆εν είναι δυνατό να ψαρεύουµε στο περίπου και να θέλουµε όλα να πάνε καλά. Πρέπει να έχουµε πλήρη αίσθηση του τι κάνει το κάθε τεχνητό όταν ανακτούµε, έτσι και αλλιώς. Πόσο γρήγορα βυθίζεται το πλανάκι µας και πώς κινείται µε κάθε µας ανάκτηση και µανιβελιά. Αυτά δεν γίνονται αυτόµατα, χρειάζονται πολλές ώρες στη θάλασσα και κανείς αρθρογράφος δεν µπορεί να σας το µάθει, παρά µόνο να το πετύχετε εσείς. Όταν έχουµε µια άρτια αίσθηση και σχέση µε τα εργαλεία µας, το να αποφύγουµε τα βράχια, να πλοηγηθούµε ανάµεσά τους και να ψαρέψουµε ακόµα και στα ρηχά, είναι δυνατόν. Όταν πάµε να ρίξουµε το πλανάκι µέσα «βλέποντας και κάνοντας», δίχως να ξέρουµε τι γίνεται, ε τότε σίγουρα θα το χάσουµε…
Μονόπετρα
Υπάρχουν πέτρες πιο µεγάλες που ξεχωρίζουν από τις άλλες, καθώς και πέτρες που ξεφυτρώνουν µοναχικές εκεί ανάµεσα στην ποσειδωνία. Αυτά ας τα ονοµάσουµε «µονόπετρα». Τα µονόπετρα αποτελούν φυσικό πόλο έλξης ψαριών, καθώς εκεί προστατεύονται, ζευγαρώνουν κτλ. Τα µονόπετρα επίσης λέγεται πως βοηθούν τα ψάρια να έχουν µια πιο συγκεκριµένη αίσθηση του χώρου, οπότε δρουν και ως γεωµορφικοί δείκτες, και γι’ αυτό έλκουν κάθε λογής πλάσµατα. Είναι ορόσηµα στο χώρο, όπως και άλλες µικρότερες ή µεγαλύτερες διακριτές δοµές.
Στη σκιά των µονόπετρων υπάρχει συνήθως τροµερό ενδιαφέρον παιχνίδι για όλες τις LRF προσεγγίσεις, από βιοδιασπώµενα έως πλανάκια. Εδώ αντίθετα µε τη ρηχαδούρα, θα πρέπει να αφήσουµε τα τεχνητά µας να βυθιστούν χαµηλότερα στην υδάτινη στήλη για να φτάσουµε τη ρίζα του βράχου. Εδώ επίσης το επίπεδο δυσκολίας είναι αρκετά ανεβασµένο, καθώς παράγοντες όπως ο άνεµος, τα ρέµατα και το γύρω ανάγλυφο, είναι παράγοντες που θα πρέπει να υπολογίσουµε στα µονόπετρα σε απόσταση. Πλανάκια και µολυβοκεφαλές θα µας βοηθήσουν, καθώς έχουν γρήγορο βύθισµα, ενώ τα minnows -ακόµα και τα heavy sinking- θα πρέπει να τα χρησιµοποιούµε µε ακόµα µεγαλύτερη προσοχή.
Θα δείτε πως όταν η βολή γίνει σωστά και υπολογισµένα, και όταν άνεµος και ρέµατα δεν µας χαλάσουν την πλεύση, ένα πλανάκι που πέφτει κοντά σε ένα µονόπετρο σε απόσταση, πολλές φορές δεν θα προλάβει καν να βουλιάξει ως το βυθό δίχως χτύπηµα. Επίσης ένα πλανάκι που φτάνει στο βυθό και έπειτα ορµά πανικόβλητο προς την επιφάνεια γύρω από ένα µονόπετρο, πολύ σπάνια θα αφήσει τους θηρευτές αδιάφορους. Στις ρίζες των µονόπετρων, στη σκιά τους, βιοδιασπώµενα και σιλικονίτσες αρµατωµένες σε µολυβοκεφαλές χαµηλά στην υδάτινη στήλη, είναι πραγµατικός µεζές, καθώς εκεί τα ψάρια νιώθουν προστασία και είναι πολύ ξεθαρρεµένα.
Το αγαπηµένο µου πεδίο είναι εκεί που ο βυθός φιλοξενεί πολλά µονόπετρα µαζεµένα. Έχω δει φίλους να βλέπουν τέτοιο µέρος και απλά να πηγαίνουν παραπέρα δίχως σκέψη. Τολµήστε το όµως και θα δείτε! Ρίχνω συνήθως τις πρώτες µου βολές περιµετρικά, στα µονόπετρα που είναι αποκοµµένα από τα άλλα, και συνεχίζω µε βολές ανάµεσα στα µονόπετρα, προς το κέντρο της συστάδας βράχων. Αφήνω το τεχνητό µου να βουλιάξει όσο το δυνατόν περισσότερο και κάνω µια περατζάδα ανάµεσα στις ρίζες των βράχων, ακολουθώντας τα αυλάκια που αφήνουν µεταξύ τους. ∆εν πρέπει να βιαζόµαστε. Το τεχνητό µας, ότι και να είναι αυτό, ψηλώνει στην υδάτινη στήλη όσο το ανακτούµε. Του αφήνουµε λοιπόν χρόνο να ξαναβυθιστεί, ανοίγοντας το bail arm.
Tα πλανάκια θα πάρουν χτυπήµατα πολλά σε αυτή τη φάση. Μένουµε χαµηλά και επιµένουµε εκεί. Αντίθετα µε τις ρηχοπατιές όπου θέλουµε να πλοηγήσουµε το τεχνητό µας γύρω από πέτρες µε ταχύτητα και ακρίβεια, εδώ έχει αποδειχθεί καλύτερη ιδέα το να «παραµένουµε» µε το τεχνητό µας σε ένα µέρος. Οι ανακτήσεις είναι πιο αργές και τα χτυπήµατα πιο πυκνά αλλά λιγότερο δυνατά, ώστε να παρασύρουν το τεχνητό µας λιγότερο. Σκεφτείτε ένα πλανάκι να χοροπηδάει βαθύτερα ανάµεσα σε δύο βράχια, στη σκιά και στις τρύπες των οποίων βρίσκονται ψάρια. Εφόσον επιµένει εκεί περισσότερο, θα τα προκαλέσει να επιτεθούν. Μια περαντζάδα δεν αρκεί.
Η διαφορά λοιπόν ανάµεσα σε µια βραχώδη ρηχοπατιά και σε µονόπετρα πιο βαθιά, είναι πως στην πρώτη περίπτωση απευθυνόµαστε (κατά βάση) σε ψάρια που βγήκαν να κυνηγήσουν και άρα πάµε πιο γρήγορα, ενώ στη δεύτερη σε ψάρια που είναι λιγότερο ενεργά, και αναλόγως στεκόµαστε και εµείς σε πιο νωθρές παρουσιάσεις. Να σηµειωθεί το εξής: ακόµα και σε λιµάνια που δεν υπάρχουν βράχια, υπάρχουν πράγµατα που φτιάχνουν «δοµές» και δρουν σαν µονόπετρα. Αυτό µπορεί να είναι ένα βυθισµένο λάστιχο τρακτέρ ή κάτι άλλο ογκώδες που η ανθρώπινη ανοησία πέταξε εκεί µέσα, µα η υποµονή της φύσης το µετέτρεψε σε καταφύγιο σε έναν χώρο κατά τα άλλα γυµνό… Στην Κάλυµνο ένα σηµείο στο λιµάνι όπου παλιότερα είχε βυθιστεί ένα µικρό τουριστικό πλοίο, είναι πλέον γνωστό πως φιλοξενεί στήρες και στην εποχή τους αρκετά µεγάλους σκάρους.
Πλάκες και χαράκια
Oρισµένοι βυθοί -σπάνιοι αλλά υπάρχουν- αποτελούνται από τραγάνες και ανισόπεδες πλάκες που σχηµατίζουν µεταξύ τους βαθιά χαράκια.
Μιλάµε για ένα από τα δυσκολότερα πεδία για LRF, µα και από τα περισσότερο υποσχόµενα. Εδώ, µε τις τραγάνες να πετάγονται σαν τεράστια αγκάθια σε κάθε κατεύθυνση, δεν φοβόµαστε µόνο σκάλωµα του τεχνητού, αλλά και κόψιµο µε την παραµικρή επαφή του νήµατος ή του παράµαλλου. Με βυθιζόµενα minnows, µικρά pencils και σιλικονάκια, οι γρήγορες παρουσιάσεις πάνω από τις σχισµές είναι σχεδόν µονόδροµος. Το ψάρι που θα επιτεθεί εκεί (παντελήδες, σαργοί, ροφουδάκια και στηράκια) θα τρέξουν αµέσως στην τρύπα τους, οπότε θέλουµε να ζορίσουµε τον εξοπλισµό µας για να πάρουµε το ψάρι και να το ξεκολλήσουµε από την ασφάλειά του. Εδώ θα χρειαστούµε καλάµια που ίσως θυσιάζουν κάτι από την ευαισθησία και µας το δίνουν σε δύναµη.
Αν είµαστε πιο υποµονετικοί και ρισκάρουµε µερικά τεχνητά, µπορούµε να µάθουµε λεπτοµερώς τον τόπο, να δούµε που υπάρχουν πολλά σκαλώµατα και που λιγότερα, και να δοκιµάσουµε πολύ τεχνικά να κάνουµε βολές µέσα στα χαράκια… Εκεί πια είναι η δυσκολία τεράστια, δεν θα ξεχάσω όµως την τσιπούρα εκείνη που βγήκε καθώς τολµούσα τέτοιες αποκοτιές, µια όµορφη Αυγουστιάτικη µέρα… Σε αυτά τα πεδία ας τολµήσουµε να αφαιρέσουµε από τα πλανάκια µας -ειδικά τα πιο slow- την πίσω σαλαγκιά κι ας βάλουµε µονό ή διπλό assist.
Καλώ όλους τους φίλους που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο, να ρίξουν µια µατιά στο κανάλι µου στο youtube (Spinning by Tyrikos), όπου έχω ανεβάσει ένα αρκετά περιεκτικό βίντεο µε συµβουλές επί του πεδίου και πολλά live strikes, µεταξύ των οποίων και των σαργών που υπάρχουν στις φωτογραφίες που πλαισιώνουν το άρθρο. To υλικό αυτό το ανέβασα ειδικά για να δράσει συµπληρωµατικά στη θεωρία του σηµερινού µας άρθρου. Θα το βρείτε συγκεκριµένα εδώ : https://youtu.be/Zu4xqHDSefo. Να σηµειωθεί πως όλα τα ψάρια αυτού του βιντεοσεµιναρίου, ακόµα και τα µεγαλύτερα, απελευθερώθηκαν.
Θα τελειώσω µε κάτι που θα το περίµενα δεδοµένο, κυρίως από ειδικούς του χώρου. Τελικά φαίνεται πως τίποτα δεν είναι δεδοµένο. ∆εν πάει να πει πως επειδή το LRF είναι µια µινιµαλιστική τεχνική, µας επιτρέπει να κρατάµε ψάρια σε µεγέθη και ποσότητες που ο νόµος δεν επιτρέπει και η επιστηµονική κοινότητα δεν συνιστά. Επειδή πιάσαµε µια µικρή συναγρίδα µε τόσο ελαφρύ εξοπλισµό (και µπράβο γιατί αποτελεί δείγµα τεχνικής κατάρτισης), δεν πάει να πει ότι δικαιούµαστε να την κρατάµε. Επειδή βγήκε µε πλανάκι 7 γραµµαρίων το µαναλάκι των επτακοσίων γραµµαρίων, δεν σηµαίνει πως έχουµε το δικαίωµα να το ρίξουµε στο τηγάνι.
Βλέπω ακόµα και διαφηµίσεις µε ψόφια µισόκιλα συναγριδάκια και µικρά λαβράκια ή µαναλάκια εκεί γύρω στο κιλό, να «διαφηµίζουν» εξοπλισµό LRF και πραγµατικά λυπάµαι. Επίσης, επειδή κάτι µας φαίνεται ότι υπάρχει σε αφθονία (πχ. κοκάλια), δεν είναι το άλλοθί µας για να τα ξεπατώσουµε δίχως αύριο, γιατί όλα τα είδη πιέζονται πληθυσµιακά. ∆εν χρειάζεται ένα χαλί κοκάλια για να δείξουµε πως τα πήγαµε καλά στο LRF. Mια πανέµορφη, προσεγµένη φωτογραφία µε ένα και µόνο κοκάλι σε όλη του την οµορφιά, µόλις βγήκε από τη θάλασσα, είναι πιο δυνατή (αισθητικά και επικοινωνιακά) από ένα βουνό ψόφια ψάρια.
Ας προσέξουν αυτοί που θέλουν να διαφηµιστούν, µήπως τελικά περνούν στα όρια της δυσφήµισης. Τα ψάρια στο LRF πρέπει να φωτογραφίζονται γρήγορα και να απελευθερώνονται όσο καλύτερα και ασφαλέστερα µπορούµε, αυτό είναι το νόηµα της τεχνικής. Όλα τα ψάρια στις φωτογραφίες αυτού του άρθρου, ακόµα και οι µεγάλοι σαργοί, απελευθερώθηκαν. Aς κοιτάξουµε παγκοσµίως τις εξελίξεις στο LRF και ας µην παίρνουµε από το εξωτερικό µόνο όσα µας συµφέρουν να µαϊµουδίζουµε. Ας βοηθήσουµε όλοι να καταδειχθεί η αλήθεια του LRF, αφού µας οδηγεί σε ένα τεχνικότατο ψάρεµα το οποίο σκοπό έχει να τραβήξει τις ικανότητές µας στο έπακρο και να µας κάνει καλύτερους ψαράδες και ανθρώπους.
Καλά να περνάτε!
