Slow jigging - Inchiku: Πεσκανδρίτσες και σκορπίνες σε βαθιά νερά
Το Slow και το Inchiku είναι τεχνικές που απευθύνονται κυρίως σε εκλεκτά ψάρια. Τα φαγκριά, τα τσαούσια και οι συναγρίδες είναι κάποια από αυτά. Αυτό δεν αποκλείει ότι κι άλλα ψάρια µπορεί πιαστούν στα αγκίστριά µας. Τα έχουµε δει σχεδόν όλα στους πλάνους µας.
∆ύο από τα είδη που συναντάµε σε βαθιά κυρίως νερά, είναι οι σκορπίνες και οι πεσκανδρίτσες. Βρίσκονται ακίνητα στο βυθό, όπου περιµένουν και παραµονεύουν όποιο µικρόψαρο περάσει από κοντά τους. Η µορφολογία και ο χρωµατισµός του σώµατός τους τα κάνει να µην ξεχωρίζουν από το τριγύρω περιβάλλον τους. Στην πεσκανδρίτσα παρατηρούµε µια κεραία να προεξέχει στο άνω µέρος του κεφαλιού της. Σκοπός της είναι η προσέλκυση µικρόψαρων µε τις κινήσεις της.
Αστραπιαίες επιθέσεις
Όσο όµως νωχελικά και αργά κι αν µας φαίνονται, οι επιθέσεις τους είναι γρήγορες κι αστραπιαίες. Το θήραµα που θα τολµήσει να πλησιάσει κοντά τους δύσκολα θα ξεφύγει. Ένα ρούφηγµα µε τη βοήθεια του µεγάλου τους στόµατος και αυτό είναι το τέλος.
Το ένστικτο αυτό τα οδηγεί πολλές φορές να επιτεθούν στους πλάνους μας. Ιδίως εάν περάσουν σε αρκετά κοντινή απόσταση από αυτά. Το σιλικονούχο χταποδάκι των assist, σε συνδυασµό µε τον πολύχρωµο πλάνο, προσομοιάζουν σε λαχταριστό… µεζέ που προσπαθεί να διαφύγει. Έτσι αφήνουν την ενέδρα τους κι εξορµούν να το ρουφήξουν.
Τα πιασίµατα τις περισσότερες φορές είναι σίγουρα και πολύ δύσκολα θα ξαγκιστρωθεί ένα τέτοιο ψάρι. Στην αρχή, νιώθουμε ένα απότοµο βάρος. Στη συνέχεια, ένα συνεχές λύγισµα του καλαµιού χωρίς ιδιαίτερα κεφάλια. Ενδείξεις που φανερώνουν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα από τα δύο είδη. Ο ψαράς αρκεί να τυλίξει πετονιά στο µηχανισµό και να φέρει το ψάρι δίπλα στο σκάφος. Εάν είναι µεγάλο, να το ανεβάσει στα σίγουρα στην κουβέρτα µε τη βοήθεια της απόχης.
TIP: Το σιλικονούχο χταποδάκι φαίνεται ότι προσελκύει καλύτερα τα συγκεκριµένα ψάρια και γι’ αυτό είναι καλό να υπάρχει αν θέλουµε να τα δούµε στα αγκίστριά µας. Όσον αφορά τώρα στους χρωµατισµούς του πλάνου µας, τα έντονα χρώµατα πάντα τραβούν τα ψάρια πιο εύκολα, ακόµα και από απόσταση, ενώ σε βάθη µεγαλύτερα των 100 µέτρων ο φώσφορος µπορεί να κάνει τη διαφορά.
Οι τόποι
Ο βραχώδης βυθός που συνορεύει µε λάσπη και η αποχή ενός κατεβάσµατος, είναι τόποι µε τις µεγαλύτερες πιθανότητες να συναντήσουµε τα δύο αυτά είδη. Πολλές φορές µπορούµε να βρούµε τις πεσκανδρίτσες και σε εντελώς λασπώδη βυθό, ενώ τις σκορπίνες σε όλους τους βραχώδεις κι άγριους τόπους.
Οι κινήσεις του καλαµιού ή το τύλιγµα αν θέλετε του µηχανισµού µας προκειµένου να δώσουµε ζωντάνια στον πλάνο µας, εκτελούνται αρκετά αργά. Για να δελεάσουµε τα ψάρια αυτά, είναι πολλές φορές αρκετό και το µικρό σταµάτηµα του πλάνου σε κοντινή απόσταση από το βυθό. Μην εκπλαγείτε αν πιάσετε πεσκανδρίτσες ή σκορπίνες σε αποστάσεις µεγαλύτερες των πέντε µέτρων από το βυθό, αφού όταν δουν τον πλάνο µας εξορµούν σε µεγάλες αποστάσεις από το σηµείο όπου ενεδρεύουν.
Μπορεί να µην είναι πρώτης τάξης ψάρια, όταν µαγειρευτούν σωστά όµως είναι πεντανόστιµα. Η πεσκανδρίτσα κάνει µια από τις νοστιµότερες σούπες, ενώ η σκορπίνα -εκτός από βραστή- γίνεται θαυµάσια και ψητή. Όσοι δεν έχετε δοκιµάσει, αξίζει τον κόπο να επιχειρήσετε!
