Τεχνικές ψαρέματος: Τάκοι Vs LRF
Η ώρα να πάω για ψάρεμα πλησιάζει. Έχω βρει τον τόπο, τα φεγγάρια και τελικά αποφασίζω να ξεκινήσω πριν το χάραμα. Όλα είναι τακτοποιημένα μέσα στο μυαλό μου. Όλα εκτός από κάτι πολύ σημαντικό : με ποιο τρόπο θα ψαρέψω; Πώς τα κατάφερα σ` αυτήν την ηλικία να έχω τέτοια διλλήματα, μόνο εγώ το ξέρω.
Το μπέρδεμα προέκυψε προ 3ετίας σε ένα νησί του νοτίου Αιγαίου, όταν από ανάγκη (δυσκολία εύρεσης δολώματος) άρχισα να ασχολούμαι με το spinning. Όχι ότι δε μου άρεσε. Ένας νέος, καταπληκτικός ψαρευτικός κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου και άρπαξα την ευκαιρία. Πιστεύω ότι είναι πραγματική ευλογία να μπορείς να εξασκείς διάφορες ψαρευτικές τεχνικές ανάλογα με την περίσταση. Η κάθε τεχνική έχει την εφαρμογή της, έχει διαφορετική φιλοσοφία και πολλές φορές στοχεύει σε διαφορετικά ψάρια. Τι γίνεται όμως αν οι στόχοι είναι σχεδόν οι ίδιοι;
Rock είναι ο βράχος!
Η αλήθεια είναι ότι το μπερδεματάκι μου μεγάλωσε, όταν το χειμώνα απόκτησα τον πρώτο εξειδικευμένο εξοπλισμό για να ασκήσω σωστά την τεχνική του lrf στην πιο δυνατή της μορφή, αφού ακόμα δεν είχα τη διάθεση να πάω σε υπερελαφριές καταστάσεις. Από τότε δύο πανέμορφοι ψαρευτικοί κόσμοι συγκρούονται στο κεφάλι μου και μακάρι τα διλλήματα όλων των ανθρώπων να ήταν για τέτοια ήσσονος σημασίας πράγματα, που αφορούν στην ψυχαγωγία τους και μόνο αυτή!
Σαρδέλα ή τεχνητά; Να η απορία! Γράφω με ένα χαμόγελο αυτή τη στιγμή και θα προχωρήσω σιγά–σιγά τη σκέψη μου.
Οι τεχνικές ψαρέματος
Αγοράζοντας το χειμώνα ένα καλάμι μήκους περίπου 2.30 μέτρων και βάρους 110 γραμμαρίων, και ταιριάζοντας το με ένα μηχανισμό μεγέθους 2000 γεμισμένο με νήμα PE0.6, ένα πράγμα είχα βαθιά στο κεφάλι μου: πώς θα ξεγελάσω πιο εύκολα τα πονηρά λαβράκια και πώς θα ευχαριστηθώ το ψάρεμα των κοκαλιών σε απόσταση από την ακτή, μεγαλώνοντας την εμβέλεια των ψαρευτικών μου εργαλείων.
Ποικιλία τεχνητών για κάθε χρήση
Στα χειμωνιάτικα ψαρέματα που δοκίμασα, τον πρώτο λόγο είχε το καινούριο μου «παιχνιδάκι», οι καλαμαριέρες μεγέθους 2.5 και 3.0, και ο τρόπος που το ψαρευτικό σύνολο κάρφωνε τα καλαμάρια και τις σουπιές με άφησε πολύ ικανοποιημένο. Όταν όμως μπήκε η άνοιξη και τα πρώτα ψάρια φάνηκαν ζωηρά στα αγκίστριά μου, άρχισαν οι αμφιβολίες. Έχοντας επί σειρά ετών μάθει να ψαρεύω αφρόψαρα και λαβράκια με δόλωμα τάκους σαρδέλας και γαύρου σε ελεύθερες αρματωσιές, μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξω άμεσα τις ψαρευτικές μου συνήθειες. Πάντα είχα και τα δύο είδη εξοπλισμού μαζί μου, προσπαθώντας να δίνω χρόνο κάποιες φορές στο lrf , κάποιες φορές στα ψαροδόλια.
Ζαργάνα με δόλωμα καλαμαράκι
Πριν φύγω από το σπίτι, είχα μαζί μου πάντα εξοπλισμό και για τα δύο είδη, και έτσι ένα ερώτημα του στιλ : «Κιθαρίστας ή ντράμερ;», φαινόταν να είναι μετέωρο στο ξεκίνημα κάθε ψαρευτικής εξόρμησης. Βέβαια ο χρόνος και οι πολλές δοκιμές, είναι οι πιο χρήσιμοι βοηθοί. Έτσι σιγά-σιγά η κατάσταση άρχισε να ξεκαθαρίζει. Είδα τα υπέρ και τα κατά κάθε τεχνικής (όσον αφορά στη σύγκριση, αφού για τους τάκους μεμονωμένα γνώριζα) και θα προσπαθήσω να καταγράψω κάποια από αυτά, όχι απλά αριθμώντας τα, αλλά μέσα από δύο φρέσκες φετινές ιστορίες.
Όταν υπάρχει αφθονία
Ο χειμώνας ήταν ήπιος φέτος. Τόσο που τα κοκάλια φάνηκαν στις ακτές από πολύ νωρίς τον Απρίλη, μαζί με υπέροχες, μεγάλες ζαργάνες. Αφού γνωρίζω τον τρόπο για μια αποτελεσματική ψαριά, γιατί να τον αλλάξω;
Καλύτερα πιασμένο δεν γίνεται
Εκείνο το χάραμα ξεκίνησα το ψάρεμα με ελεύθερες μονάγκιστρες αρματωσιές και δολώματα τάκους γαύρου και σαρδέλας. Αρχικά βγήκαν καλά ψαράκια, αλλά όταν ο ήλιος ανέβηκε λίγο ψηλότερα, το λιανό άρχισε να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του. Το ψάρεμα έγινε σχεδόν βαρετό, αφού άρχισα σε κάθε ριξιά να ξεψαρίζω μικρούς σπάρους και αδηφάγες τσέρουλες. Κοντοστάθηκα για λίγο και αποφάσισα να προχωρήσω σε τρεις αλλαγές! Άλλαξα το δόλωμα με φιλέτο καλαμαριού ή πλοκαμάκι, το οποίο πετούσα όσο πιο μακριά μπορούσα με το 7-23 σπινοκάλαμο.
Έριξα ουρές και κεφάλια σαρδέλας ακριβώς μπροστά μου για να μαζέψω όσα μικρόψαρα μπορούσα μακριά από το καλαμαράκι και επιτέλους πήρα το καλαμάκι του lrf στα χέρια. Ένα πλανάκι των 7γρ. που του έχω μεγάλη αδυναμία, ήταν το πρώτο που έριξα. Πραγματικά είδα την ψαρεύτρα μου να ανοίγει γύρω στα 60 μέτρα μακριά από τον ντόκο. Στην τρίτη βολή και σε πολύ γρήγορη ανάκτηση με έντονα χτυπήματα, μία μεγάλη ζαργάνα καρφώθηκε από το σβέρκο!
Λέω : «Tύχη θα είναι, έπεσα πάνω της!». Μετά όμως και με τον ίδιο τρόπο ανάκτησης ήρθε και δεύτερη, διπλοκαρφωμένη στο στόμα. Η τύχη δεν ήταν τύχη, αλλά συνειδητή επιλογή και δυνατότητα. Ένας νέος δρόμος άνοιξε και ήρθαν άμεσα και άλλα ψαράκια όλων των ειδών (ζαργάνες, σπάροι, τσέρουλες, κοκάλια κλπ.) καρφωμένα κατά κύριο λόγο στα πλανάκια και κατά δεύτερο σε σιλικόνες. Τα ίδια δηλαδή θηράματα με τους τάκους, με τη διαφορά ότι κάποια από αυτά δεν προλάβαιναν τις πολύ υψηλές ταχύτητες ανάκτησης και μπορούσα κατά κάποιο τρόπο να διαλέξω εγώ το στόχο μου.
Ο Γιαννάκης την τσάκωσε , μετά release!
‘Όμως, τα ξεψαρίσματα στο lrf ήταν σημαντικά περισσότερα από αυτά που έχω σε ένα ψάρεμα με τάκους. Να σημειώσω ότι όσο σκεφτόμουν όλα αυτά και πειραματιζόμουν, το καλαμαράκι έδρασε μόνο του σχεδόν, φέρνοντάς μου δύο όμορφα μεριδιάρικα λαβρακόπουλα και κάποιες ζαργάνες ακόμα. Ψάρευα δηλαδή lrf, και όταν έβλεπα το στημένο σπινοκάλαμο να ζορίζεται από πιασμένο ψάρι, το έβγαζα έξω, ξαναδόλωνα το αγκίστρι με καλαμαράκι και συνέχιζα με τον ίδιο τρόπο. Συμπλήρωνα την μία τεχνική με την άλλη, γνωρίζοντας βέβαια τα μειονεκτήματα που έχει κάτι τέτοιο : το σκάλωμα δηλαδή κάποιου τεχνητού αν άφηνα το lrf για να ξεψαρίσω το άλλο καλάμι (σπάνιο, γιατί ο βυθός ήταν αρκετά ομαλός) ή την αργή αντίδρασή μου σε κάποιο καλό ψάρι που ενδεχομένως θα χτυπούσε στην ελεύθερη αρματωσιά.
Η νύχτα των Shad
Η νύχτα των shad
Όπως γρήγορα φάνηκαν φέτος τα ψάρια στις ακτές, άλλο τόσο γρήγορα εξαφανίστηκαν. Έφτασε Ιούλιος και πραγματικά δεν υπήρχε λέπι. Αυτή είναι μια εικόνα που παρουσιάζει συνήθως η θάλασσα στα ψαροτόπια μου από τέλη Ιουλίου ως τέλη Αυγούστου. Οι εποχές όμως φέτος έτρεξαν πιο γρήγορα. Η θερμοκρασία των νερών, ο άστατος καιρός, η υπεραλίευση, ποιος ξέρει… Το πιο περίεργο ήταν ότι κατά ένα ανεξήγητο τρόπο ο γαύρος και η σαρδέλα δεν απέδιδαν καθόλου σε τόπους που σε άλλες συνθήκες κάνουν θραύση! Οι μοναδικές επιτυχίες που είχα ήταν κάποια διάσπαρτα κοκάλια, και αυτά σε πλανάκια, με πολύ ψάξιμο σε όλο το μήκος και το βάθος της υδάτινης στήλης. Ο καημός μου όμως, η ψαρευτική μου «καψούρα» δεν είναι άλλη από το λαβράκι. Σκέφτηκα λοιπόν ότι η έσχατη προσπάθεια πρέπει να γίνει βράδυ, ανάμεσα σε καΐκια. Γι’ αυτό δεν ξεκίνησα το lrf.
Πέρκα η σιλικονοφάγος
Μία μέρα πριν τη νέα σελήνη, αναζήτησα κάποιο μεγάλο γοφάρι σπινάροντας με βαρύ spinning εξοπλισμό στην εξωτερική πλευρά του μόλου μέχρι να πέσει το φως της μέρας, και με το πρώτο σκοτάδι πήρα τον lrf εξοπλισμό μου και κινήθηκα αποφασισμένος στην εσωτερική πλευρά, για να ψάξω τι άλλο; Τα λαβράκια!
Πιασμένη από το σβέρκο
Καΐκια παντού, σχοινιά, ρεμέτζα, δύσκολος τόπος. Έψαξα ένα μικρό κενό και το βρήκα. Πάλι καλά που ο καπετάν-Νικόλας είχε βγει να ρίξει τα δίχτυα του και μου άφησε 3-4 μέτρα άνοιγμα να ρίξω. Επειδή δεν υπήρχε χώρος για πολλά τσαλιμάκια και χορούς με τις σιλικόνες, αποφάσισα να βασιστώ περισσότερο σε μικρά shad μολυβωμένα με 3 και 5 γραμμάρια. Τα shad έχουν ουρά-τακούνι που δίνει σχεδόν από μόνη της κίνηση στη σιλικόνη, επομένως εγώ θα έπρεπε να παίξω με την ταχύτητα ανάκτησης και το βάθος ψαρέματος.
Πως να ξεφύγει το καημένο
Μετά φόβου καϊκιού και σχοινιών, οι πρώτες βολές ξεκίνησαν γύρω στα 20 μέτρα μέσα στο λιμανάκι και με όση μαεστρία μπορώ να διαθέσω, προσπαθούσα να κάνω ανάκτηση ανάμεσα στα ρεμέτζα, φροντίζοντας να μην κατέβει το δόλωμα στο βυθό, αφού το σκάλωμα ήταν μαθηματικά βέβαιο. Ένα προειδοποιητικό χτύπημα στο καλάμι με έβαλε σε βαθιά εγρήγορση. Στην επόμενη βολή το μικρό ψεύτικο κεφαλοπουλάκι δέχτηκε βίαιη επίθεση και το καλάμι κάρφωσε ακαριαία το ψάρι. Όμως, από κακή εκτίμηση είχα αφήσει αρκετά χαλαρά τα φρένα, και παρά την προσπάθειά μου, το ψάρι με τράβηξε στην προπέλα του διπλανού σκάφους. Μια παρέα διερχόμενων μου έδωσε γρήγορα την ιδέα! Ένας κύριος κράτησε το καλάμι και εγώ πήδηξα με την απόχη στη βάρκα. Πήρα το ψάρι, ευχαρίστησα τους περαστικούς και απόλαυσα δυο βαθιές ανάσες. Επιτέλους ένα καλό ψάρι μετά από καιρό!
Τα Shad έδωσαν τη λύση
Το καΐκι που είχε βγει για δίχτυα γύρισε στη θέση του, αλλά ένα άλλο αναχώρησε, οπότε μετακινήθηκα γύρω στα 15 μέρα παραδίπλα. Αυτή τη φορά διαγώνια βολή ανάμεσα σε δύο ρεμέτζα στα 30 μέτρα περίπου και μέτριας-αργής ταχύτητας κολύμπι στο ψαράκι μου, με ανεβοκατεβάσματα σε βάθος. Στα μισά της διαδρομής παίρνω ένα χτύπημα και στην επόμενη μανιβελιά δεύτερο! Τα λάθη μια φορά συμβαίνουν, είχα σφίξει τα φρένα. Το ψάρι καρφώθηκε και οδηγήθηκε με ασφάλεια στην απόχη. Λίγο μικρότερο από το προηγούμενο. Το γεύμα της οικογένειας συμπληρώθηκε, δεν είχα λόγο να συνεχίσω. Φωτογράφησα τα ψάρια και γύρισα χαρούμενος σπίτι.
«Μπαμπά τι έπιασες;», η συνηθισμένη ερώτηση είχε και απάντηση σήμερα…
Το τέλειο κάρφωμα
Συμπερασματικά
Το τοπίο ξεδιαλύνει αρκετά νομίζω. Δεν πρόκειται για αντιπαράθεση, αλλά για επιλογή της σωστής τεχνικής την κατάλληλη στιγμή. Αν θέλω όγκο ψαριάς (ναι παραδέχομαι ότι κρατάω τόσα όσα χρειάζονται για να τραφεί μία τετραμελής οικογένεια) και τα ψάρια κοπαδιάζουν, θα ψαρέψω με ψαροδόλια! Ελάχιστα ξεψαρίσματα και απίστευτα αποδοτικό ψάρεμα, σε σύντομο χρόνο. Αν τα ψάρια είναι μακριά, τρώνε μίζερα, κυνηγούν αδιάκοπα αλλάζοντας θέσεις, θα προτιμήσω το lrf (ή hrf σε πιο δυνατή εκδοχή). Επίσης θα προτιμήσω lrf αν δε με ενδιαφέρει το ψαρευτικό αποτέλεσμα και θέλω να χαλαρώσω παίζοντας με τα τεχνητά, και ψάχνοντας συνέχεια νέους τόπους και τρόπους. Κάπως έτσι απαντιέται και η ιδιότυπη αντιπαράθεση που έβαλα στο μυαλό μου!
Κλείνοντας, εύχομαι να μην ξαναζήσει ετούτος ο τόπος καλοκαίρι σαν το φετινό, με τόση οδύνη και πόνο, με τόσες αναίτιες ανθρώπινες απώλειες…
Τι είναι τα Shad
Τα shad είναι απομιμήσεις ψαριών. Σιλικόνες με ουρά σαν πόδι πάπιας που δίνει έντονη αληθοφανή κίνηση στη σιλικόνη μέσα στο νερό. Μπορούμε να τα ψαρέψουμε κάνοντας απλή ανάκτηση σε διάφορες ταχύτητες αλλά και με μικρά τινάγματα (jerks). Αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι για να δουλέψουν αρκεί να γυρίζεις τη μανιβέλα του μηχανισμού, νομίζω ότι ακόμα και με αυτά μπορούμε να πειραματιστούμε με βάθη-ταχύτητες ανάκτησης ,κάθετα και οριζόντια χτυπήματα του καλαμιού κλπ. Όρεξη να υπάρχει και χρόνος!
