Ψάρεμα ανάμεσα στα Καΐκια και Πέρα από τα Ρεμέτζα
Είναι γνωστό ότι όλοι οι ψαράδες ανυπομονούν να έρθει το Φθινόπωρο. Η εποχή που σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού και γεννά ατελείωτες ψαρευτικές προσδοκίες.
Οι μόλοι και τα αλιευτικά καταφύγια έχουν αδειάσει από την πολυκοσμία και εμείς θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε αυτούς τους ιδιαίτερους τόπους για να χαρούμε το ψάρεμά μας!
Το σημερινό άρθρο έχει εμπνευστεί από μια αγαπημένη συνήθεια πολλών ψαράδων της χώρας μας, να χρησιμοποιήσουν υπέρ τους ένα φυσικό χώρο συγκέντρωσης των ψαριών όπως είναι τα αλιευτικά καταφύγια. Θα γίνει προσπάθεια να αναλυθούν με εμπειρικό τρόπο η μορφολογία και οι ιδιαιτερότητες των τόπων αυτών, τα προτερήματα και τα ελαττώματα τους ενώ θα εξηγήσουμε με ποιες τεχνικές και τεχνάσματα είναι δυνατή η ψαρευτική τους αξιοποίηση από μέρους μας.
Ο Τόπος
Φυσικά όλοι κατανοούν ότι τα καΐκια είναι βάρκες επαγγελματικής αλιευτικής χρήσης. Τα ρεμέτζα είναι τα μόνιμα αγκυροβόλια αυτών (και των υπόλοιπων σκαφών αναψυχής) από τα οποία εμείς βλέπουμε μόνο το χαρακτηριστικό μπαλόνι να εξέχει στην επιφάνεια της θάλασσας. Πιο βαθιά δεν βλέπουμε τα χοντρά σχοινιά και τις αλυσίδες που καταλήγουν σε άγκυρες ή μεγάλα τεχνητά βάρη, συνήθως από τσιμέντο.
Το αλιευτικό καταφύγιο μπορεί να είναι κλειστό, με κυκλικό σχήμα για προστασία από τους ανέμους αλλά ενδέχεται να είναι και κομμάτι ενός μεγάλου λιμενοβραχίονα ή μέρος ενός απάνεμου κολπίσκου. Εμείς γιατί να διαλέξουμε το ψάρεμα σε ένα τέτοιο τόπο; Μα φυσικά διότι είναι καταφύγιο για μεγάλα κοπάδια γόνου ψαριών αλλά και γιατί μαλαγρώνεται συνέχεια από τους ντόπιους επαγγελματίες ψαράδες που κάθε πρωί πετούν στη θάλασσα ότι δεν τους χρειάζεται από την ψαριά τους. Επομένως η πλούσια τροφή συνεπάγεται και παρουσία θηρευτών (έστω καλομαθημένων στα έτοιμα).
Οι καλύτερες ώρες για να δοκιμάσουμε τις ικανότητές μας είναι οι νυχτερινές μέχρι τις πρώτες πρωινές χωρίς να αποκλείουμε την παρουσία ψαριών και τις υπόλοιπες ώρες όπως για παράδειγμα τις μεσημεριανές τσιπούρες. Οι δυσκολίες του τόπου αυτού ξεκινούν από το εξωτερικό περιβάλλον, όπως μεγάλοι όγκοι αφημένων διχτυών, σωλήνες νερού, κιούπια, παρκαρισμένα αυτοκίνητα επαγγελματικής χρήσης και καταλήγουν στη θάλασσα όπου τα σχοινιά περιμένουν ανυπόμονα να γαντζωθούν πάνω τους οι σαλαγκιές μας ή τα αγκίστρια μας.
Εκτός όμως από τα μειονεκτήματα που κάποια από αυτά μπορούμε να τα στρέψουμε υπέρ μας, όπως το να κρυφτούμε πίσω από τους όγκους των αφημένων διχτυών, υπάρχει ένα αξεπέραστο πλεονέκτημα το οποίο είναι η ευκολία πρόσβασης. Στις περισσότερες περιπτώσεις ακόμα κι αν δεν πιάσουμε τίποτα, τα φώτα του χώρου και η άνεση ψαρέματος μας εγγυώνται ένα ευχάριστο και ασφαλές περιβάλλον. Επομένως αξίζει η προσπάθεια με τεχνητά δολώματα ή με σκουλήκια-ψαροδόλια.
Lrf στο λιμανάκι- Εξοπλισμός
Ο εξοπλισμός του ψαρέματος των βράχων ( lrf ) βρίσκει άμεσα μία ακόμα εφαρμογή που του ταιριάζει μέσα σε ένα αλιευτικό καταφύγιο. Ο λόγος είναι η έντονη παρουσία μικρόψαρων. Τον πρώτο λόγο έχουν οι σιλικόνες και έπονται τα μικρά τεχνητά επιφανείας και τα minnows. Αφού καλούμαστε να μιμηθούμε γόνο και μικρόψαρα που σουλατσάρουν μέσα στο λιμανάκι θα χρησιμοποιήσουμε μολυβοκεφαλές, με μέγιστο βάρος αυτό των 5 γραμμαρίων, αρματωμένες με τις κατάλληλες σιλικόνες.
Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κάποιο σχήμα, ψάρια πιάνονται σε αυτές με τακούνι (shad), εκείνες με τη διχαλωτή ουρά αλλά και στα γνωστά χελάκια (slug) που θα μπορούσαμε να τα ψαρέψουμε ακόμα και αμολύβωτα (weightless). Το καλάμι μας μπορεί έχει μέγιστο casting weight 10 ως 12gr, μήκος 2,1 ως και 2,4 μέτρα, κορμό με δύναμη light ή και medium light, και δράση γρήγορη (fast) ή λίγο πιο <<αργή>> medium fast.
Ο μηχανισμός με μέτρια ταχύτητα κρίνεται μάλλον ιδανικός (γύρω στο 5,6:1) και το μέγεθος 2000 θα μας καλύψει πλήρως. Χρησιμοποιούμε πάντα νήμα για γέμισμα, με διάμετρο pe 0.3 ως και 0.6. Αυτό έχει να κάνει με το στυλ ψαρέματος του καθενός, διακριτικό ή πιο δυναμικό αντίστοιχα, αλλά και την πραγματική διάμετρο του νήματος που έχει γίνει πραγματική σπαζοκεφαλιά αφού οι μέθοδοι μετρήσεων πάχους των νημάτων ποικίλουν ανά εταιρεία κατασκευής.
Το fluorocarbon παράμαλλο που θα δεθεί με κόμπο Tony Pena στο νήμα μπορεί να είναι διαμέτρου 0.16,5 ως και 0.20,5mm και καταλήγει σε παραμάνα τύπου Θ, μεγέθους 0 ή και 0-0 για τους τολμηρούς.
Ποιο είναι το πλεονέκτημά;
Το πλεονέκτημα που έχουμε ψαρεύοντας με αυτό τον εξοπλισμό είναι ότι μπορούμε να μετακινούμαστε συνεχώς στο χώρο του αλιευτικού καταφυγίου, να αλλάζουμε θέσεις και να ρίχνουμε σε κάθε επιτρεπτό κενό που βλέπουμε ανάμεσα στα καΐκια. Οι βολές γίνονται πάντα πέρα από τα ρεμέτζα δηλαδή όσο πιο μακριά γίνεται από τα μπαλόνια που βλέπουμε στην επιφάνεια (εκτός αν εντοπίσουμε ενδιαφέροντα κυνήγια πιο κοντά).
Επειδή δεν μπορούμε να βλέπουμε την διάταξη των βυθισμένων σχοινιών, προτείνεται να γίνονται 1-2 δοκιμαστικές βολές με σιλικόνες που δεν θα μας πείραζε και να τις χάσουμε. Όταν καταλάβουμε που βρίσκεται ο κίνδυνος σκαλώματος θα προσαρμόσουμε τις υπόλοιπες βολές με τα αγαπημένα μας τεχνητά, στο βάθος που επιβάλλεται ώστε να περάσουμε τις πλεύσεις μας χωρίς απώλειες. Δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλές βολές στο ίδιο μέρος, μετά από 7-8 ρίψεις (συνολικά!!) με διαφορετικού τύπου σιλικόνες ή τεχνητά, καλό είναι να αλλάξουμε θέση.
Παίζουμε πάντα με τις ταχύτητες και τα βάθη πλεύσης, πειραματιζόμαστε με μολυβοκεφαλές διαφόρων σχημάτων και με συνεχόμενα τινάγματα του καλαμιού δίνουμε ζωή στα χελάκια και τις σιλικόνες με τις διχαλωτές ουρές αφού από μόνα τους μάλλον δεν θα συγκινήσουν κανένα ζωντανό πλάσμα!
Πιθανά Θηράματα
Το πιο συνηθισμένο θήραμα σε αυτό το περιβάλλον δεν είναι άλλο από το λαβράκι. Έχοντας, λοιπόν, υπόψη τις συνήθειες του αγαπημένου μας ψαριού θα πρέπει να κινούμαστε σε αργές ή μέτριες ταχύτητες ανάκτησης (χωρίς αυτό να είναι ο απόλυτος κανόνας) και να προσπαθούμε να καθρεφτιζόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο στο νερό. Επομένως ψαρεύουμε λίγο πιο πίσω από το ντόκο και δεν σταματάμε την χορογραφία μας ως και την τελευταία στιγμή που το τεχνητό μας θα βγει από τη θάλασσα.
Πολλές επιθέσεις γίνονται στα τελευταία μέτρα του μαζέματος, σύριζα στο τσιμέντο! Επειδή το περιβάλλον είναι γεμάτο παγίδες θα πρέπει τα φρένα μας να είναι σφιγμένα αρκετά. Δεν υπάρχει περιθώριο να αφήσουμε το ψάρι να φύγει ανεξέλεγκτα, άρα πρέπει να του πάρουμε τον αέρα από το πρώτο κεφάλι που είναι και το σημαντικότερο.
Το λαβράκι αμέσως μετά το χτύπημα, που θα φτάσει ακαριαία στα χέρια μας, θα κολυμπήσει προς το κοντινότερο ρεμέτζο για να μπλέξει το νήμα. Απαιτείται άμεση αντίδραση, γερό κάρφωμα, καλά σφιγμένα φρένα, λαμβάνοντας υπόψη τις συνολικές αντοχές του εξοπλισμού, ενώ είναι σίγουρο ότι η αγωνία μας θα χτυπήσει κόκκινο μέχρι να βάλουμε το ψάρι στην απόχη μας!!
Ακόμα πρέπει να αναφερθεί και η μαγική λέξη για να γίνουν όλα αυτά: ΑΠΝΟΙΑ.
Τίποτα δεν θα χαρούμε από το ψάρεμά μας αν επικρατούν πλάγιοι ή μετωπικοί άνεμοι αφού σε αυτή την περίπτωση ο άνεμος θα παρασέρνει το νήμα πάνω στις τέντες από τα καΐκια, θα έχουμε συνεχόμενα σκαλώματα στα σχοινιά και τις προπέλες ενώ ο ελαφρύς εξοπλισμός μας θα χάσει μονομιάς το ασύγκριτο πλεονέκτημά του, που είναι η άμεση αίσθηση των τεχνητών και η ευκολία χρήσης.
Εξυπακούεται ότι αν γνωρίζουμε καλά τον τόπο και κρατάει λαβράκια μεγάλου μεγέθους ή εκεί μπαίνουν και άλλα αρπακτικά όπως λούτσοι ή λίτσες ο εξοπλισμός μας θα πρέπει να ανέβει σε επίπεδο hrf ή light spinning.
Τα εργαλεία αυτά είναι ικανά να αντιμετωπίσουν τέτοιους αντιπάλους, σε κλειστούς χώρους, με c.w καλαμιού που μπορεί να φτάνει ως και 10-30 με μηχανισμούς 2500 ή 3000.
Επιπλέον τα τεχνητά επιφανείας είναι μια πολύ καλή επιλογή αφού δεν κινδυνεύουν να πιαστούν στα σχοινιά και θα πρέπει πάντα να δοκιμάζονται και αυτά, ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες πριν το χάραμα, όπως και τα minnows αν γνωρίζουμε την ακριβή θέση των εμποδίων.
Ανάμεσα στα Καΐκια
Εδώ το πράγμα αλλάζει λίγο. Παίρνουμε το καρεκλάκι μας και καθόμαστε ανάμεσα σε 2 καΐκια. Ένα άνοιγμα 3 μέτρων μάλλον είναι υπέρ αρκετό για να βολευτούμε. Μπορούμε να ασκήσουμε διάφορες τεχνικές. Αν ψαρέψουμε με εξοπλισμό lrf όπως αυτός που αναφέρθηκε πριν, έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε ελαφρές μολυβοκεφαλές ανάλογες των εργαλείων μας.
Τα βιοδιασπώμενα σκουλήκια είναι μιας πρώτης τάξης επιλογή οπότε κάλλιστα μπορούμε να ψάξουμε στον πάτο για ψάρια άλλου είδους. Τσιπουρίτσες, σπάροι , μουρμούρες, πέρκες, ανάλογα τη σύσταση του βυθού και εφόσον αυτός έχει σύσταση χωρίς εμπόδια (κιούρτοι, κομμένα σχοινιά κλπ). Αν θέλουμε να ψαρέψουμε με ψαροδόλια ή μικρά σκουλήκια μπορούμε να ασχοληθούμε με εγγλέζικο ή ψάρεμα με ελεύθερες αρματωσιές.
Προσωπική επιλογή είναι η δεύτερη (το περιμένατε αυτό) για ένα και μοναδικό λόγο. Τα καλάμια του εγγλέζικου έχουν μήκη που ξεκινούν από 3,9 μέτρα, αυτό συνεπάγεται δυσκολίες σε χειρισμό και απόχιασμα. Εκτός αν σε ένα καλάμι spinning παραβολικό, εφαρμόσουμε εγγλέζικη αρματωσιά. Αν το λιμανάκι δεν έχει μεγάλο βάθος αξίζει να δοκιμάσουμε!
Στην περίπτωση της ελεύθερης αρματωσιάς με καλάμι και μηχανισμό spinning, το πρώτο ζητούμενο θήραμα είναι πάλι το λαβράκι συνεπώς οι βασικές αρχές μας είναι η διακριτικότητα και το μαλάγρωμα. Φροντίζουμε να μην φαινόμαστε και να μην πέφτει η φιγούρα μας στη θάλασσα, ούτε χρησιμοποιούμε περιττό τεχνητό φωτισμό.
Με τα κεφάλια και τις ουρές από το γαύρο και τη σαρδέλα που θα χρησιμοποιήσουμε για δόλωμα μαλαγρώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα και αραιά και που δολώνουμε και τα κεφάλια στο ένα και μοναδικό αγκίστρι μας.
Το μέγεθος του αγκιστριού καθορίζεται από το μέγεθος του δολώματος που θα έχουμε. Συνήθως κυμαίνεται από 3 ως 5. Μπορούμε να διαλέξουμε μεγαλύτερο αγκίστρι αν μας ενδιαφέρουν αποκλειστικά τα λαβράκια, οπότε δεν θα έχουμε συλλήψεις μικρόψαρων.
Η μάνα του μηχανισμού μπορεί να είναι 0.22 ενώ το παράμαλλο 0.18,5 ή και 0.20mm, φυσικά fluorocarbon. Πλέον μετά από κάποιες <<δυνατές>> εμπειρίες και χαμένα ψάρια δεν πέφτω παρακάτω. Εννοείται ότι και σε αυτή την περίπτωση τα φρένα είναι αρκετά σφιχτά αφού τα ρεμέτζα καραδοκούν. Αν οι τάκοι μας έρχονται πίσω κομμένοι στη μέση, ανοιγμένοι, ή δεν καταλαβαίνουμε καν τσίμπημα με το καλάμι στα χέρια μας σημαίνει ότι μπροστά μας υπάρχουν λαβράκια. Ένας ωραίος και ύπουλος τρόπος να τα ψαρέψουμε είναι ο εξής.
Μετά τη βολή αφήνουμε ανοικτό το διανομέα. Αν είναι νύχτα μας αρκεί να βλέπουμε την πετονιά ανάμεσα στο μηχανισμό και το πρώτο δακτυλίδι του καλαμιού. Όταν τσιμπούν μικρόψαρα αυτή κυλάει λίγο και σταματάει.
Στην περίπτωση του λαβρακιού θα δούμε την πετονιά να τρέχει στον κορμό του καλαμιού με μεγάλη ταχύτητα. Ενδεχομένως να κάνει μια στάση και να ξανατρέξει γρήγορα. Εκεί θα κλείσουμε τον διανομέα και θα καρφώσουμε. Το ψάρι πρέπει να βγει γρήγορα έξω και να ξαναμαλαγρώσουμε το μέρος την ώρα που ξεψαρίζουμε! Έτσι κρατάμε αμείωτο το ενδιαφέρον των υπόλοιπων ψαριών και μειώνουμε την καχυποψία τους.
Ψάρεμα = Ευχαρίστηση
Η εποχικότητα και η καλή γνώση των αλιευτικών καταφυγίων που συχνάζουμε σίγουρα θα μας βοηθήσει να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Όμως κάθε εποχή έχει τα τυχερά της αλλά και τις αψαρίες της. Εμείς αν είμαστε υπομονετικοί θα αντέξουμε και τις δύσκολες στιγμές κρατώντας από την εκδρομή μας τα θετικά στοιχεία όπως είναι η αναντικατάστατη επαφή με το υγρό στοιχείο και η φυγή μας από την καθημερινότητα.
Όποιος μπορεί λοιπόν ας δοκιμάσει, είναι ψάρεμα απλό και τεχνικό συγχρόνως που αξίζει την προσοχή μας. Το βέβαιο είναι ότι θα βελτιώσει τις ψαρευτικές μας ικανότητες.
Σας εύχομαι καλό Φθινόπωρο, με υγεία, δουλειές και πολλά ψαρέματα!!
