Βλάχος 40 κιλών πιάστηκε με ψαροντούφεκο σε μικρό βάθος!
«Εκείνη την ημέρα βρισκόμασταν για ψάρεμα στη βραχονησίδα Περγούσα, νότια του κάβου Κέφαλος της Κω, και σε απόσταση γύρω στα 5 ναυτικά μίλια από αυτόν» μας διηγείται ο Ανδρέας Γεράνης.
«Με το ζευγάρι μου είχαμε ήδη συμπληρώσει αρκετή ώρα μέσα στο νερό και αποφασίσαμε να ψαρέψουμε λίγο πιο βαθιά. Η ώρα είχε πάει 13.00 και εκεί που κολυμπώ αμέριμνος βλέπω στο βυθό να κάθεται ένα τεράστιο μαυρόψαρο κοιτώντας προς αντίθετη κατεύθυνση.
Πάγωσα, και μόνο στη θέα και στον όγκο του ψαριού. Το βάθος που βρισκόταν το ψάρι, δεν ήταν ούτε 10 μέτρα. Στο χέρι μου κρατούσα ένα 90άρι λαστιχοβόλο με σετάρισμα 6.5 χιλιοστά βέργα και 18άρι λάστιχο.
Έτσι όπως είχαν τα πράγματα, αποφασίζω να βουτήξω κατά μέτωπο. Το ψάρι στο διάστημα που χαλάρωνα, με αντιλαμβάνεται και γυρνάει. Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας του και στη συνέχεια βραχώνει. Προσπάθησα να χαλαρώσω όσο μπορούσα στην επιφάνεια όταν βλέπω το ψάρι να ξαναβγαίνει και να με επεξεργάζεται…
Θεωρώντας πως μπορεί να αλλάξει θαλάμι και να βαθύνει, ξεκινάω να καταδύομαι προς το μέρος του. Παρακαλούσα μέσα μου να μείνει έξω από το θαλάμι, ή έστω, να υποχωρήσει στο προθάλαμο γιατί όταν έχεις να κάνεις με ένα μαυρόψαρο τέτοιου μεγέθους, σίγουρα δεν επιθυμείς να σου βραχώσει.
Σύμφωνα με τον όγκο και το μέγεθος, υπολόγιζα το βάρος του πάνω από 35 κιλά και αυτό με έκανε να καταλάβω πως ήταν βλάχος και όχι ροφός!
Καθώς τα μέτρα μειώνονται, το τεράστιο μαυρόψαρο στέκει ακόμη απ΄ έξω. Μπαίνω στα 3 μέτρα και συνεχίζει να με δέχεται.. Δύο μέτρα, ο χρόνος παγώνει, ένα μέτρο και πλέον πατάω τη σκανδάλη. Η βέργα το βρίσκει στο κεφάλι από ένα μέτρο απόσταση! Χαμός!
Προλαβαίνει και στρίβει, μπαίνει στο θαλάμι, αλλά βραχώνει επιπόλαια. Κρατάμε με το κορδόνι του μουλινέ το ψάρι ακινητοποιημένο και ακολουθεί δεύτερη βολή στο κεφάλι για να κάμψουμε τη δύναμη του και μια τρίτη βολή στην ουρά ώστε να έχουμε την ευχέρεια να το χειριστούμε, η οποία τελικά δεν χρειάστηκε.
Έχοντας αντιληφθεί από κοντά, στις βολές που προηγήθηκαν, το τεράστιο μέγεθος του, ακολουθεί μια ακόμη βολή στο κεφάλι ώστε να είμαστε σίγουροι πως δε ζει και εκεί πλέον φαίνεται πως το «παιχνίδι» έχει τελειώσει. Μένει μόνο να το σύρουμε έξω και να το ανεβάσουμε στην επιφάνεια.
Πράγματι, και με τη βοήθεια του γάντζου, ακολουθούν δύο ακόμη βουτιές και το ψάρι ανεβαίνει μαζί μας προς την επιφάνεια.
Με το που το ανεβάζουμε στο σκάφος αντιλαμβανόμαστε πως μέσα στο στόμα του υπάρχει ένα ολοζώντανο χταπόδι γύρω στα 3 κιλά! Προφανώς, αυτός να ήταν και ένας λόγος που η δεκτικότητα του συγκεκριμένου βλάχου ήταν τόσο μεγάλη! Μετά από όλα αυτά, η χαρά μας δικαιολογημένα ήταν απερίγραπτη! Ένα ψάρι τρόπαιο για εμένα και το ψαρευτικό μου ταίρι.
Όταν βγήκαμε έξω και το ζυγίσαμε, η ζυγαριά έδειξε 40 κιλά!»
