Συρτή φύλακας: Kυνηγώντας γιγάντια μαγιάτικα στην Κρήτη
Ξύπνησα αχάραγα. Στο νου µου δεν ήταν τόσο το τεχνικό µέρος του ψαρέµατος, ο τόπος, το στίγµα, το ψάρι. Ήταν κάτι πιο απλό, µια έγνοια πολύ ουσιαστική: Το πού θα βρω δόλωµα!
Συνήθως, είµαι πολύ ευχαριστηµένος αν στο σκάσιµο της µέρας βρω λούτσους. ∆ύο τρία ψάρια εκεί στο κιλό, είναι ό,τι πρέπει.
Αναζήτηση ζωντανού
Για να βρω δόλωµα, λούτσους, ντασκάκια κλπ., κάνω συρτή µε 3-3,5 µίλια ταχύτητα, γύρω από κάβους ή κοντά σε ξέρες, µε δύο καλάµια στηµένα. Κλασική αρµατωσιά του spinning και αφήνω πίσω µου καµιά πενηνταριά µέτρα νήµα. Στο ένα καλάµι έχω ένα µεγαλύτερο minnow, µέχρι 175 mm, και στο άλλο ένα µικρότερο, µέχρι 90-110mm.
Εκείνη τη µέρα, ένας µικρός λούτσος, κοντά στα 45 εκατοστά, πιάστηκε νωρίς, και στο καλάµι µε το µικρότερο τεχνητό των 110mm, πιάστηκε ένα πολύ µεγάλο µελανούρι. Τα έριξα στον αυτοσχέδιο σωλήνα συντήρησης ζωντανού, τον οποίο έχω παρουσιάσει εδώ σε παλιότερο άρθρο µου.
Το μαγιάτικο της ιστορίας μας
Ο ήλιος ψήλωνε και είπα να ξεκινήσω για τα στίγµατά µου πριν πιάσει για τα καλά η ζέστη.
Αρµάτωσα το λούτσο στο φύλακά µου, µε έναν τρόπο που αποτελεί αγαπηµένη µου τεχνική. Όσοι φίλοι θέλουν, µπορούν να δουν το παρακάτω βίντεο για να έχουν µια άµεση επαφή µε την αρµατωσιά. Είναι ένα βίντεο από την IGFA που ονοµάζεται “How to bridle large baits: IGFA School of Sportfishing» και θα το βρείτε εύκολα. Με αυτό θα καταλάβετε την πονηριά της αρµατωσιάς που επιτρέπει στο δόλωµά µας να παραµείνει ζωντανό για πολλή ώρα και µε πολύ καλή πλευστότητα.
Σηµαντικό είναι να µην τραυµατίσουµε το ψάρι στους βολβούς όταν περνάµε τη βελόνα από τα µάτια και να σιγουρέψουµε ότι τα αγκίστρι είναι τοποθετηµένο σφιχτά στο κεφάλι του.
Περιγραφικά, να προσθέσω ότι η συγκεκριµένη αρµατωσιά, η οποία στην ουσία δεν τρυπάει το δόλωµά µας, µπορεί να ενισχυθεί µε ένα ακόµα αγκίστρι, που αυτή τη φορά θα πιάσει στην πλάτη ή στο κάτω µέρος της ουράς.
Άρχισα να σέρνω το φύλακα µε το λούτσο των 750 γραµµαρίων, σε έναν τόπο που ξέρω ότι βαστάει µαγιάτικα τέρατα. Το καλάµι µου στις 40 λίµπρες, PE4 το νήµα µου και παράµαλλο 0.90mm monofilament, πάντοτε κοντά στα 15 µέτρα.
H απογοήτευση ήταν µεγάλη όταν κατάλαβα ότι το µοναδικό µεγάλο µου δόλωµα το είχαν σύντοµα αποδεκατίσει τα µεγάλα λαγόψαρα, από τα οποία µαστίζεται πλέον όλη η Κρήτη. Μου έµενε το µελανούρι. Το αρµάτωσα και αυτό µε µονό αγκίστρι και άλλαξα τόπο. Ήθελα να προσεγγίσω κάτι µονόπετρα στα 60 µέτρα, που κάνουν όµως γκρέµια και πέφτουν στα 150.
Με το µελανούρι και τις ελπίδες µου αποκαρωµένες, άρχισα να σέρνω. Το χτύπηµα δεν άργησε. Κάτι το παντοδύναµο και συνταρακτικό! Η µάχη µε το µαγιάτικο κράτησε πάνω από µισή ώρα. Κόντεψε να µε «σκάσει», αλλά βγήκα νικητής αυτήν την φορά.
Τα τεράστια µαγιάτικα είναι καταπληκτικά ψάρια, η εµπειρία µαζί τους είναι κάτι που µένει στη µνήµη και δεν µπορεί να συγκριθεί µε κάτι άλλο. Όταν πιάσεις στα χέρια σου ένα τέτοιο πλάσµα, νιώθεις χαρά, δέος, λύπη και ταπείνωση, όλα µαζί.
Τα µαγιάτικα τα ψαρεύω προσεκτικά. ∆εν κάνω ποτέ υπερβολές. Ένα ψάρι κάθε τόσο, µου αρκεί και µου περισσεύει. Καλές θάλασσες σε όλους!
