Ψάρεμα με πλανάκια του Super Light Shore Jigging
Το καλοκαίρι και οι φθινοπωρινοί µήνες που θα το ακολουθήσουν, αποτελούν περίοδο διατροφικής αφθονίας για τα ψάρια. Οι ακτές και τα λιµάνια κατακλύζονται από κοπάδια αθερίνας, παπαλίνας, γαύρου, ζαργάνας και πολλών άλλων µικρόψαρων που πριν κάποιες µέρες βγήκαν από το αβγό τους.
Αυτός ο λόγος καθιστά το ψάρεµα µε µικρούς πλάνους, βάρους ως 20 γραµµαρίων, µία πολύ αποδοτική και συνάµα ευχάριστη τεχνική, αφού η ελαφρότητα του εξοπλισµού που χρησιµοποιούµε συνάδει µε την ανεµελιά της εποχής και τις υψηλές θερµοκρασίες.
Το σηµερινό θέµα είναι ένα νέο ψαρευτικό πεδίο, πολλά υποσχόµενο, και είµαι βέβαιος ότι στο µέλλον το super light shore jigging θα µας απασχολήσει σε βαθµό που πριν µερικά χρόνια ούτε το φανταζόµασταν!
LIGHT SHORE JIGGING: ΑΠΟ∆ΟΤΙΚΟ ΚΑΙ… ΑΚΡΩΣ ΕΘΙΣΤΙΚΟ!
Εάν κάποιος αναρωτιέται γιατί θα έπρεπε να ασχοληθεί µε αυτήν την τεχνική και υποθέτει ότι οι Ιάπωνες βρήκαν άλλη µία µόδα για να αδειάσουν τις τσέπες µας, θα έχει ακουµπήσει ένα µικρό µέρος της αλήθειας και θα έχει αγνοήσει το µεγαλύτερο.
Τα τρία χρόνια που ασχολούµαι µε αυτό το είδος του ψαρέµατος, έχω δει απίστευτα πράγµατα να συµβαίνουν στα αγκίστριά µου. Πραγµατικά µού ήταν αδιανόητη η ποικιλία ψαριών που άρχισαν να πιάνονται το ένα πίσω από το άλλο σε αυτά τα µικρά µεταλλικά κατασκευάσµατα, που όλοι πλέον αποκαλούµε «πλανάκια».
Αρχικά τα κοκάλια, τα σαυρίδια και οι ζαργάνες, οµόρφυναν µε τα ακαριαία χτυπήµατά τους τις γρήγορες ανακτήσεις κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, αλλά λίγο αργότερα, µε την πάροδο του χρόνου και τις εµπειρίες, άρχισαν να συλλαµβάνονται λαβράκια, µουρµούρες, σπάροι, σαργοί, λούτσοι, τσιπουρίτσες, λιτσοµελάνουρα, µελανούρια, δράκαινες, καλαµάρια, για να καταλήξουµε σε ντάσκες, παλαµίδες και κυνηγούς!
Σίγουρα έχω ξεχάσει να αναφέρω αρκετά είδη, αλλά µάλλον θα χρειαστούµε όλο τον κατάλογο των ελληνικών θαλασσών για να τα κατονοµάσω. Έχουµε, λοιπόν, να κάνουµε µε ένα ψάρεµα εξαιρετικά αποδοτικό, πολύ ενδιαφέρον και εθιστικό!
Παροτρύνω όλους τους φίλους ψαράδες να ασχοληθούν µε αυτό αν τους αρέσει σαν ιδέα, και έχω την βεβαιότητα ότι η θάλασσα θα τους ανταµείψει µε πανέµορφες και απρόβλεπτες στιγµές. Ας δούµε λοιπόν τι µας χρειάζεται για αρχή.
ΠΛΑΝΟΙ – ΚΑΛΑΜΙ – ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ
Το καλό είναι ότι σε αρχικό στάδιο και όχι µόνο, για όσους ασχολούνται µε το spinning στην ελαφριά του µορφή (hrf – light spinning) ή την αµέσως επόµενη εκδοχή (medium – light). δεν χρειάζεται επιπλέον εξοπλισµός που να αφορά σε καλάµι και µηχανισµό, αλλά µόνο η αγορά κάποιων πλάνων βάρους 7, 10, 12, 14-15, και 20 γραµµαρίων.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι ένα δίσπαστο καλάµι στο εύρος c.w. 5-25 ή 7-30 γραµµαρίων µπορεί να καλύψει όλη την γκάµα των διαχειριζόµενων πλάνων, σε συνδυασµό µε ένα µηχανισµό 2500 ή 3000, ταχύτητας τουλάχιστον 5.6:1, που θα γεµίσει µε νήµα PE 0.6 ή 0.8 (ακόµα και 0.4 για τους τολµηρούς).
Εννοείται ότι όποιος είναι ξετρελαµένος (όπως και ο γράφων) µε την τεχνική, την ασκεί συστηµατικά, και αν θέλει να ξοδέψει επιπλέον χρήµατα, θα πάει σε µία εξειδικευµένη επιλογή δίσπαστου καλαµιού µε c.w 5-25 ή 5-30gr και µήκος 2,60 ως 2,90 µέτρων. Αυτή µπορεί να είναι από τα καθαρόαιµα super light shore jigging, ή και από τα λαβρακοκάλαµα (seabass) αν θεωρεί ότι τα χαρακτηριστικά τους τον καλύπτουν τεχνικά.
Επίτηδες δεν ανέφερα τη δράση των καλαµιών, γιατί αν και τα regular fast είναι η πλειοψηφία των διαθέσιµων προϊόντων στην κατηγορία, τα fast καλάµια φαίνεται να έχουν και αυτά πολλές αρετές και πλεονεκτήµατα, που σχετίζονται µε την ακρίβεια της βολής και το ακαριαίο κάρφωµα των ψαριών, ειδικά αν ο ζητούµενος στόχος είναι µικρά τονοειδή. ∆ηλαδή, χάνουν λίγο στην παιχνιδιάρικη παρουσίαση του πλάνου στο νερό, αλλά πλεονεκτούν σε τοµείς ιδιαίτερα κρίσιµους.
Τα ψαρευτικά γούστα, η κρίση και οι εµπειρίες, καθοδηγούν τον ψαρά στη συνειδητή επιλογή που είναι αυστηρά προσωπική και δικαιολογηµένη, αφού συνδέεται µε το προσωπικό στυλ ψαρέµατος.
ΠΑΡΑΜΑΛΛΑ
Ανάλογα τη διατοµή του νήµατος και τους ψαρευτικούς µας στόχους, µπορούµε να κινηθούµε σε παράµαλλα fluorocarbon που ξεκινούν από 0.20 και φτάνουν τα 0.285mm, µε το εύρος 0.235 ως 0.26mm να θεωρείται ιδανικό.
Φυσικά, µπορούν να χρησιµοποιηθούν και δύο διαφορετικά σετ ψαρέµατος, το ένα lrf που να µπορεί να διαχειριστεί πλανάκια 7-10 γραµµαρίων και το δεύτερο light-medium spinning που να είναι άνετο σε χρήση 10-20 γραµµαρίων. Ο κάθε τρόπος έχει την ιδιαιτερότητά του…
Μια δοκιµασµένη, ανθεκτική παραµάνα µεγέθους 1 ή 0, θα ενώσει το πλανάκι µας µε το παράµαλλο.
Τα μικρά ψάρια απελευθερώνονται αμέσως!
ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑ ΤΩΝ ΠΛΑΝΩΝ
Ως γνωστό, οι πλάνοι χωρίζονται σε εµπροσθόβαρους, µεσόβαρους και πισώβαρους. Με µία λεπτοµερή µατιά στη δοµή τους, µπορούµε εύκολα να καταλάβουµε αν το µεγαλύτερο µέρος του βάρους τους είναι µαζεµένο προς το κεφάλι, είναι οµοιόµορφα κατανεµηµένο κατά µήκος όλης της κατασκευής, ή είναι συγκεντρωµένο προς το πίσω µέρος, αντίστοιχα.
Τα χαρακτηριστικά αυτά δίνουν στοιχεία στον τρόπο βολής και βύθισης, αλλά δυστυχώς δεν µπορούµε να γενικεύσουµε σε αυτό το θέµα, γιατί εξίσου σηµαντική είναι και η κατασκευή τους, όπως το αν είναι συµµετρική ή όχι και αν υπάρχουν κωνικά σκαλίσµατα ή βαθουλώµατα πάνω στο σώµα του πλάνου.
Αυτές οι τεχνοτροπίες, καθώς και η πρώτη ύλη, προσδίδουν στο κάθε πλανάκι ιδιαίτερη δράση στο ψάρεµα.
Αν θέλουµε να µιλήσουµε µε κάποια σχετική ασφάλεια για τους πλάνους που δεν έχουν ιδιαίτερα σκαλίσµατα πάνω τους, θα τους διακρίνουµε σε µεσόβαρους, οι οποίοι έχουν συµµετρικό σχήµα φύλου και σε αυτούς που έχουν σχήµα λεπτού ψαριού (slim – long).
Όσο πιο πλατύ είναι το σχήµα φύλου, τόσο πιο αργά (slow) κατεβαίνουν στην υδάτινη στήλη (συνήθως). Τo βύθισµα αυτής της κατασκευής µπορεί να είναι ένα ανοιχτό ζιγκ-ζαγκ, ένα πιο κλειστό ή και εντελώς οριζόντιο µε τρέµουλο, µε την πλεύση να εξαρτάται κάθε φορά από το εκάστοτε πλανάκι.
Οι πιο επιµήκεις πλάνοι πέφτουν µε λιγότερη χάρη στο νερό, παρόλο που κάποιοι έχουν ελικοειδές βύθισµα. Είναι όµως πιο σταθεροί στα υπόγεια ρεύµατα και η λεπτή φιγούρα τους παραπέµπει έντονα σε ψάρια που βρίσκονται στη βάση της τροφικής αλυσίδας.
Οι πισώβαροι µε σχήµα φύλου βυθίζονται κάπως διαγώνια, ενώ οι ελαφρώς µπροστόβαροι µε σχήµα ψαριού (αυτοί που εγώ έχω δουλέψει), έχουν µάλλον οριζόντιο βούλιαγµα στο νερό. Κάθε µέρα είναι διαφορετική, και το πώς και γιατί τα ψάρια θα ερεθιστούν και θα επιτεθούν σε έναν πλάνο, µένει να το βρούµε εµείς.
Γενικά, όµως, µπορούµε να διακρίνουµε τους πλάνους σε αργούς (slow), φυσιολογικούς (normal) και γρήγορους (fast sinking). Αυτή η διάκριση είναι πολύ σηµαντική στο ψάρεµά µας και πρέπει να την γνωρίζουµε, αλλά προκύπτει από τη συνεχή παρατήρησή µας την ώρα του ψαρέµατος, και όση θεωρία και να έχουµε στο µυαλό µας, η πράξη δεν αντικαθίσταται µε τίποτα.
ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΒΥΘΙΣΗΣ – ΥΛΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ
Η ταχύτητα βύθισης είναι ένα από τα πολύ σηµαντικά θέµατα στο συγκεκριµένο ψάρεµα. Εκτός, λοιπόν, από το σχήµα, µεγάλο ρόλο παίζει και το υλικό κατασκευής. Αν και τα περισσότερα πλανάκια είναι φτιαγµένα από συνηθισµένα υλικά, υπάρχουν κάποια που έχουν κατασκευαστεί από βολφράµιο (Τg) και άλλα από ψευδάργυρο (Zn).
Αν θέλαµε να επιχειρήσουµε έναν παραλληλισµό, θα λέγαµε ότι πρόκειται για το «λαγό» (tg, tungsten) και τη «χελώνα» (Zn, ο γνωστός µας τσίγκος, από το γερµανικό zinc) του γνωστού µύθου.
Ας µην ξεχνάµε ότι το βύθισµα του πλάνου στο νερό µετά τη βολή ή ανάµεσα στα χτυπήµατα του καλαµιού (jerks), είναι το χρονικό σηµείο στο οποίο παίρνουµε τις περισσότερες επιθέσεις ψαριών.
ΒΟΛΦΡΑΜΙΟ
Το βολφράµιο είναι 1,7 φορές πιο πυκνό µέταλλο σε σχέση µε το µόλυβδο. Εποµένως, ένα πλανάκι που έχει κατασκευαστεί από αυτό το υλικό, θα είναι πιο µαζεµένο σε όγκο σε σχέση µε ένα απλό. Αυτό εγγυάται µεγαλύτερη απόσταση βολής, λόγω µικρότερων αντιστάσεων στον αέρα, γρηγορότερο ψάξιµο του βυθού και σταθερότερη συµπεριφορά όταν διαπερνά κάποιο θαλάσσιο ρεύµα.
ΨΕΥΔΑΡΓΥΡΟΣ
Στον αντίποδα, ο ψευδάργυρος έχει καλή βολή, αλλά βυθίζεται πιο αργά σε σχέση µε το µολύβι. Υπάρχουν, λοιπόν, δύο χρησιµότητες για τα τσίγκινα πλανάκια.
Η µία είναι ότι τη µέρα που τα ψάρια είναι νωχελικά, τα πλανάκια ψευδαργύρου ενδέχεται να προκαλέσουν την επίθεση, αφού η βραδύτητα της κίνησής τους προσοµοιάζει καλύτερα σε ψάρι που αργοπεθαίνει. Εποµένως, δίνουν στο θηρευτή τον απαραίτητο χρόνο να ξεπεράσει την «τεµπελιά» της ηµέρας προκειµένου να πάρει ένα εύκολο γεύµα ή να δείξει στον παρείσακτο ποιος είναι ο αρχηγός της περιοχής.
Ένα δεύτερο προσόν, είναι ότι µε κατάλληλα προσαρµοσµένες αργές κινήσεις από µέρους µας, µπορούµε να µείνουµε ευκολότερα στο επίπεδο της θάλασσας που τρέφονται τα ψάρια, µε αργά-ρυθµικά κτυπήµατα του καλαµιού µας, πράγµα εξαιρετικά τεχνικό και δύσκολο µε άλλα είδη πλάνων. Άρα, µαζί µε τα φυσιολογικά πρέπει να έχουµε και κάποια «αργά» και «γρήγορα» πλανάκια. Τότε θα είµαστε έτοιµοι για όλες τις καταστάσεις!
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
Πολλά ακούγονται τελευταία για το αν βλέπουν τα ψάρια χρώµατα και µε ποιο τρόπο γίνεται αυτό. Το µόνο σίγουρο είναι ότι τα ψάρια έχουν εξαιρετική όραση, η οποία συνδυάζεται άµεσα µε τις πλευρικές τους γραµµές, ώστε να αντιλαµβάνονται δονήσεις-ήχους και οτιδήποτε άλλο συµβαίνει µέσα στο χώρο που ζουν.
Όσον αφορά στα χρώµατα που επιλέγουµε, µία αλάνθαστη επιλογή είναι να προσπαθήσουµε να προσοµοιάζουµε µε ψαράκια που ταιριάζουν στο µήκος και στο χρώµα µε την τροφή τους. Άρα, δεν είναι τυχαίο ότι στα ελληνικά νερά κάνουν θραύση πλάνοι µε µπλε ή µαύρες ράχες και άσπρες ή ροζ κοιλιές µε έντονες αντανακλάσεις.
Τώρα, µπορεί να ρωτήσει κάποιος: «Υπάρχουν ψάρια µε ροζ κοιλιές;» Κι όµως, ρίξτε µια µατιά σε ψαράκια που µόλις πιάσατε ή αγοράσατε και είναι ολόφρεσκα. Θα εκπλαγείτε από τα χρώµατα και τους ιριδισµούς που σχηµατίζονται πάνω τους όταν συναντιούνται µε το φως του Ήλιου.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι χρώµατα όπως το ασηµί-άσπρο είναι η βάση για να µιµηθεί κάποιος ένα ψαράκι θήραµα, και από κει και πέρα, το χρώµα της ράχης είναι πιο σκούρο µε αποχρώσεις µπλε-µαύρες-πράσινες κλπ. Αυτές είναι οι προτιµήσεις µας σε καθαρά νερά.
Κάτι πιο φανταχτερό ίσως να είναι πιο αποτελεσµατικό όταν ο καιρός είναι µουντός και τα νερά θολά, ενώ χρώµατα µε φώσφορο (glow) και ρίγες µπορούν να δουλέψουν κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, αλλά και το βράδυ, µε τη βοήθεια του φακού µας!
Επισηµαίνουµε ότι πιθανόν στη γλώσσα των ψαριών οι έντονες ρίγες να υποδηλώνουν κίνδυνο. Έτσι, ένα τεχνητό µε έντονες ραβδώσεις που «φωνάζει» µε τη γλώσσα του σώµατος ότι βρίσκεται σε αγώνα για τη ζωή του, πιθανότατα εξάπτει τα κυνηγετικά ένστικτα του θηρευτή!
Επιπλέον, χρώµατα όπως το κόκκινο, το πορτοκαλί το πράσινο και το ροζ, όταν κινούνται στο βυθό, αναπαριστούν µικρά καρκινοειδή ή κεφαλόποδα, γαρίδες, καβούρια και καλαµάρια. Τέλος, έχει παρατηρηθεί ότι οι αποχρώσεις του ροζ έχουν ιδιαίτερη αποδοτικότητα τις ώρες που οι ακτίνες του φωτός πέφτουν παράλληλα προς τη θάλασσα, δηλαδή το σούρουπο και το χάραµα.
ΤΟ ΨΑΡΕΥΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
Αφού παραπάνω σχολιάσαµε όλο το θεωρητικό πλαίσιο που οφείλουµε να γνωρίζουµε για το ψάρεµα µε πλανάκια βάρους ως 20 γραµµαρίων, στη συνέχεια θα προχωρήσουµε στο πρακτικό µέρος του ψαρέµατος, µε όσο πιο αναλυτικό τρόπο γίνεται. Όσα γράφονται είναι εµπειρικά, και απεικονίζουν τη γνώση και την αγάπη που έχω για τη συγκεκριµένη τεχνική!
ΤΟ ΑΡΜΑΤΩΜΑ
Το πιο συνηθισµένο ταίριασµα αγκιστριών για τις ελληνικές θάλασσες και τα ψάρια που ψάχνουµε, είναι ένα µονό αγκίστρι µπροστά και µία σαλαγκιά πίσω. Πρόκειται για ένα συνδυασµό που ανταποκρίνεται θαυµάσια στον τρόπο που κυνηγούν τη λεία τους τα περισσότερα αλιεύµατα της τεχνικής.
Από κει και πέρα, θα µπορούσαµε να αρµατώσουµε µε ένα διπλό αγκίστρι (assist hook) µόνο το κεφάλι του πλάνου, αν φλερτάρουµε έντονα µε το βυθό και θέλουµε να αποφύγουµε τα σκαλώµατα.
Άλλος ένας τρόπος, είναι να τοποθετήσουµε αγκίστρια (µονά ή διπλά) στο µπροστινό µέρος και ένα αγκίστρι στην ουρά. Το τι είναι καλύτερο για την δική σας περιοχή και τα ψάρια στόχους σας, θα το κρίνετε εσείς, αλλά να έχετε υπόψη σας ότι τα πατόψαρα σε δύσκολους βυθούς δεν είναι ο βασικός στόχος του εξοπλισµού µας!
Επισηµαίνουµε ότι ένα όµορφο στόλισµα των assist µε τρέσες, είναι στα υπέρ της εµφάνισης. Έχετε παρατηρήσει τις αντανακλάσεις που κάνουν οι τρέσες µέσα στο νερό και πώς ταιριάζει κοντά στο κεφάλι του πλάνου η κόκκινη κλωστή του δεσίµατος της τρέσας; Μοιάζουν σα να είναι βράγχια ή πληγωµένο ψάρι! ∆είτε το και κρίνετε!
Η ΚΙΝΗΣΗ
Η κίνηση του πλάνου είναι το σηµαντικότερο για ένα επιτυχηµένο ψάρεµα. Η «χορογραφία» µε την οποία θα προικίσουµε την πορεία του µετάλλου στη θάλασσα, εξαρτάται από εµάς και κανέναν άλλο. Υπάρχουν τρία βασικά είδη κίνησης:
1. Απλή ανάκτηση: Αν και ακούγεται απλό -και στην ουσία είναι-, µπορούµε να παίξουµε µε τη µέτρια ή γρήγορη απλή ανάκτηση και να έχουµε επιτυχίες. Ας έχουµε υπόψη µας ότι όσο πιο ψηλά κρατάµε το καλάµι, τόσο πιο κοντά στην επιφάνεια κινείται το πλανάκι µας. Το φαινόµενο εντείνεται αυξάνοντας την ταχύτητα ανάκτησης, ενώ κατεβάζοντας τη µύτη του καλαµιού, κινούµαστε σε χαµηλότερο στρώµα της υδάτινης στήλης.
∆υστυχώς, δεν έχουν όλα τα πλανάκια θελκτική κίνηση µε αυτήν τη µορφή κίνησης, αλλά κάλλιστα µπορούµε να διανθίζουµε το απλό µάζεµα µε µικρά χτυπήµατα (twitches) του καλαµιού, που πηγάζουν από τον καρπό µας. Άλλωστε, ο ελαφρύς εξοπλισµός µάς επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Ας κρατήσουµε στο µυαλό µας ότι όσο γρήγορη και να είναι η ανάκτηση, τα ψάρια είναι πιο σβέλτα από αυτή, άρα την ταχύτητα ψαρέµατος δεν τη φοβόµαστε.
2. Συνεχόµενα έντονα τινάγµατα (jerks), πλάγια, διαγώνια ή κατακόρυφα: Μπορούµε να κάνουµε µεγάλα και µικρότερα χτυπήµατα, και να φέρουµε έξω το πλανάκι µας επαναλαµβάνοντας συνέχεια το ίδιο µοτίβο.
Υπάρχουν πλάνοι που δουλεύουν σχεδόν αποκλειστικά έτσι, εποµένως ποντάρουµε συνέχεια στα αλλεπάλληλα βυθίσµατα ή τις έντονες πλάγιες, ανοικτές ή κλειστές κινήσεις που εµείς προκαλούµε. Ειδικά όταν αυτές οι τροχιές που δίνουµε στο τεχνητό είναι κάθετες µε άνοδο και πτώση (Lift & fall), µιλάµε για κατακόρυφη δράση του πλάνου (vertical).
Πολλές φορές, µπορούµε να δοκιµάσουµε τέτοια χτυπήµατα µε το καλάµι ψηλά, ακόµα και χωρίς να µαζεύουµε τα µπόσικα, όπως τζιγκάρουµε τις καλαµαριέρες. Υπάρχουν αρκετά τεχνητά που διαπρέπουν στο συγκεκριµένο πεδίο, µε πρώτα και καλύτερα τα βολφραµίου που έχουν ασύµµετρη κατασκευή.
Υπενθυµίζουµε ότι γενικά τα µικρόψαρα που προσπαθούµε να µιµηθούµε έχουν µικρό εύρος κίνησης και κατά βάση προσαρµοζόµαστε σε αυτό, αλλά οι κανόνες υπάρχουν για να διαψεύδονται.
3. Γρήγορη ανάκτηση µε συνεχόµενα τινάγµατα: Πρόκειται για συνδυασµό των παραπάνω δύο µεθόδων σε πολύ γρήγορους ρυθµούς. Ας κρατήσουµε καλά στο µυαλό µας ότι η κίνηση είναι ρυθµική, γίνεται εµπειρικά και αβίαστα από ένα σηµείο και µετά, ενώ το γύρισµα της µανιβέλας γίνεται άκοπα, αφού τραβώντας το καλάµι µας προς τη µία φορά, ουσιαστικά το χέρι µας κατεβάζει τη µανιβέλα του µηχανισµού στην αντίθετη κατεύθυνση, αυτόµατα.
Αναφορικά µε το ψάρεµα των αποκλειστικά slow πλάνων, οι κινήσεις είναι περιοδικές και αργές, προσοµοιάζοντας περισσότερο στη δεύτερη περίπτωση, αφαιρώντας όµως από το ρυθµό µας το γρήγορο τέµπο. Αφού κατέβει πρώτα το πλανάκι µας στο επιθυµητό βάθος που θέλουµε να ψαρέψουµε, κρατάµε χρονικές αποστάσεις στα χτυπήµατα (περίπου ένα ανά δευτερόλεπτο).
Συνδυάζοντας όλα αυτά. καταλαβαίνουµε ότι υπάρχει µεγάλο περιθώριο και κινήσεις που µπορούµε να εφαρµόσουµε. Από πολύ ενεργητικές και γρήγορες, ως αρκετά χαλαρές-αργές. Ο ψαράς που θα καταφέρει να τις παντρέψει αποτελεσµατικά µεταξύ τους, αυξάνει πολύ τις πιθανότητες επιτυχηµένου ψαρέµατος.
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΛΑΝΩΝ ΚΑΙ Η ∆ΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΜΙΩΝ
Σας έχει τύχει ποτέ να ρίξετε ένα πλανάκι 10 γραµµαρίων µε lrf εξοπλισµό, χωρίς επιτυχία, και µετά από λίγο το ίδιο πλανάκι να το χρησιµοποιείτε µε ένα καλάµι µεγαλύτερου c.w και να παίρνετε αµέσως ψάρι; Μήπως σας έχει τύχει το αντίστροφο; Προσπεράσατε το γεγονός και το θεωρήσατε τυχαίο;
Είναι µαθηµατικά βέβαιο ότι όταν έχουµε ένα καλάµι µε µέγιστη δύναµη εκτόξευσης τα 10 γραµµάρια και παίζουµε µε πλανάκια αντίστοιχου βάρους, τότε αυτά τα τεχνητά «κλέβουν» αρκετή από τη δύναµη του καλαµιού. Η κίνηση που προσπαθούµε να τους µεταδώσουµε, µεταδίδεται πιο αργά-ράθυµα, αφού το καλάµι δουλεύει στα όριά του.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ενδεχοµένως η επιθυµητή κίνηση της ηµέρας να είναι αυτή! Αν, όµως, η επίθεση έρχεται σε καλάµι µε µεγαλύτερο c.w, όπως max 21, αυτό σηµαίνει ότι τα ψάρια είναι ενεργά και θέλουν πιο ζωηρή «χορογραφία»!
Άρα επεξεργαζόµαστε πάντα τις πληροφορίες που φτάνουν στο µυαλό µας και ψαρεύουµε εξυπνότερα! Καλή και η τύχη, αλλά το σχέδιο, η σκέψη και η παρατήρηση είναι προτιµότερα!
Η αναφορά στο βάρος του πλάνου, έχει και άλλη σπουδαιότητα. Τα πιο βαριά πλανάκια των 15 και 20 γραµµαρίων, θα µας βοηθήσουν να φτάσουµε αρκετά µέτρα πιο µακριά σε σχέση µε τα ελαφρύτερα.
Επιπλέον, ανάλογα µε την εποχή και τους στόχους των θηρευτών, µπορεί τα ψάρια να τρέφονται µε λίγο µεγαλύτερα θηράµατα, αφού και αυτά µεγαλώνουν καθώς περνάει το καλοκαίρι.
Ένας λεπτοφτιαγµένος, µακρόστενος πλάνος των 20 γραµµαρίων, φτάνει περίπου τα 10 εκατοστά σε µήκος, όσο δηλαδή µια αναπτυγµένη σαρδέλα ή ένας γαύρος, ενώ εύκολα η βολή µας µπορεί να ξεπεράσει τα 80 µέτρα.
Επιπλέον, είναι κοινό µυστικό ότι το βάρος είναι σύµµαχος σε ένα πιο αποφασιστικό κάρφωµα. Όλα αυτά που αναφέραµε, συντείνουν στο να έχουµε στη κασετίνα µας µια µικρή ποικιλία από βάρη, σχήµατα και χρώµατα. Ας δούµε και µερικά πρακτικά παραδείγµατα που έχουν συµβεί στις ψαρευτικές µου εξορµήσεις.
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
α) Ψαρεύω δίπλα σε ποτάµι και η θάλασσα έχει αρχίσει να τραβιέται προς τα µέσα (άµπωτη), εποµένως το ρεύµα του ποταµού είναι πολύ έντονο και δεν µπορεί να σταθεί κανένα τεχνητό στη ροή του. Αφού κοντοστέκοµαι λίγο, περνάω στην παραµάνα ένα 14άρι πισώβαρο πλανάκι. Ο λόγος είναι ότι τα πλανάκια αυτής της κατηγορίας δουλεύουν πολύ όµορφα µε κίνηση της ουράς αριστερά-δεξιά στην σταθερή και γρήγορη ανάκτηση (θα το καταλάβετε και από το τρέµουλο στη µύτη του καλαµιού σας).
Το βάρος δηλαδή παίζει το ρόλο ουράς! Στη δεύτερη βολή διακρίνω ένα λαβράκι να κάνει άστοχη επίθεση. Στην τρίτη ρίψη χαµηλώνω λίγο τη µύτη του καλαµιού και το πλανάκι έρχεται προς τα έξω «πατηµένο» σχίζοντας σταθερά και πανέµορφα το ρέµα. Το λαβράκι το προλαβαίνει και το µπουκώνει! ∆ικαίωση της τακτικής…
β) Κατεβαίνοντας την πλαγιά, βλέπω περίπου στα 60 µέτρα µέσα στη θάλασσα ένα- δύο περίεργους παφλασµούς σαν επιθέσεις µικρών τονοειδών. Βγάζω αµέσως το 5-21 καλάµι µου και κουµπώνω ένα 14άρι tg πλανάκι, αφού ξέρω ότι τα τονοειδή τούς έχουν απεριόριστη αγάπη, µιας και τρελαίνονται µε το τρεµουλιαστό και γρήγορο βύθισµά τους.
Μετά από κάποιες βολές, στο τρίτο έντονο-κατακόρυφο jerk νιώθω ένα απίστευτο τράνταγµα και νοµίζω ότι βράχωσα. Κι όµως, µια υπέροχη παλαµίδα δίνει τη µάχη της ζωής της και χάνει! Το ψάρι είναι κοντά 2 κιλά, αλλά το hrf καλάµι, ο 2500 µηχανισµός µε νήµα PE 0.8 και 0.26mm παράµαλλο, είναι υπέρ αρκετά για να υπερνικήσουν ένα τέτοιο αλίευµα.
γ) Είναι προχωρηµένος Αύγουστος και ψάχνω για σαυρίδια στο σούρουπο, στη µύτη του µικρού κάβου, αλλά όλα τα γνωστά κόλπα έχουν αποτύχει. Παίρνω την απόφαση να ψάξω εντελώς πατωτά, χρησιµοποιώντας έναν ελαφρώς εµπροσθόβαρο πλάνο- αποµίµηση αθερίνας, που θα µε βοηθήσει να κρατηθώ (µε λίγο ρίσκο απώλειας) κοντά στο βυθό.
Οι εµπροσθόβαροι έχουν αυτό το προσόν κινούµενοι µε σταθερό ρυθµό ανάκτησης και κάνοντας πού και πού κάποια twitches, για να αναδεικνύονται οι πλαϊνές επιφάνειες του τεχνητού που γυαλίζουν. Εκτελώ τη βολή, το πλανάκι των 15 γραµµαρίων κατεβαίνει, και µόλις πιάνει πάτο αρχίζω απλή ανάκτηση µέτριας ταχύτητας. Σε 10 περίπου µέτρα από το ξεκίνηµα της πορείας, το πρώτο σαυρίδι σταµατάει το πλανάκι! Ακολουθούν άλλα 6 µέχρι να πέσει η νύχτα!
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
(+) Η επιλογή να ψαρέψουµε πλανάκια από 7 ως και 20 γραµµάρια µε τον αντίστοιχο εξοπλισµό, είναι συνειδητή και έχει πλεονεκτήµατα και µειονεκτήµατα. Στα µεγάλα θετικά βρίσκεται το γεγονός ότι µπορούµε να ψαρέψουµε µε εξοπλισµό µικρού βάρους και να χαρούµε το ψάρεµα για πολλές ώρες ξεκούραστα.
Επίσης, οι αποστάσεις που µπορούµε να φτάσουµε προσεγγίσουν σε κάποιες περιπτώσεις τα 90 µέτρα, εκεί που κανένα άλλο τεχνητό δεν µπορεί να φτάσει µε φυσικό τρόπο.
Στα συν βάζουµε και τη διακριτικότητα των εργαλείων, που µπορούν να ξεγελάσουν οποιοδήποτε κυνηγό της θάλασσας, και στην πληθώρα των περιπτώσεων µπορούµε να βγούµε νικητές στην αναµέτρηση µαζί του!
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
(-) Εννοείται ότι τα λεπτά εργαλεία έχουν και όρια. Ας µην περιµένουµε να ξεβραχώσουµε µε τέτοιο εξοπλισµό µία καλή στήρα ή οποιοδήποτε «µαύρο» σοβαρού µεγέθους.
Αυτό είναι και το βασικό µειονέκτηµα, τα διακριτικά παράµαλλα, τα λεπτεπίλεπτα νήµατα και τα λυγερά blank των καλαµιών, δεν µπορούν να τα βάλουν µε ευµεγέθεις αντιπάλους που φλερτάρουν µε το βυθό. Όµως, αυτά τα αλιεύµατα ψαρεύονται θαυµάσια µε πλάνους άνω των 40 γραµµαρίων και πολύ δυνατότερο εξοπλισµό, οπότε δεν βρίσκονται στους στόχους της τεχνικής.
Αν, όµως, πρόκειται για ψάρια που δεν βραχώνουν ή δεν κατεβαίνουν αµέσως σε εµπόδια για να κόψουν το νήµα, όπως τα µανάλια, οι πιθανότητες που έχουµε να πάρουµε ένα πολύ καλό ψάρι είναι µεγάλες! Αξίζει να προσπαθήσουµε!
ΚΑΛΟ ΤΖΙΓΚΑΡΙΣΜΑ
Ο στόχος του άρθρου ήταν να δοθεί τροφή για σκέψη και πειραµατισµούς πάνω σε µία τεχνική που αποκτά όλο και περισσότερους φίλους παγκοσµίως. Το φθινόπωρο καταφτάνει, τα ψάρια µπαίνουν στη χρυσή εποχή του ψαρέµατος και πρέπει να ψάξουµε να τα βρούµε! Σας εύχοµαι πολλά τζιγκαρίσµατα και όµορφες ψαρευτικές µάχες!
