Spinning: Λαβρακοτεχνητό και λαβρακοκάλαμο! Τελικά υπάρχουν;
Λαβρακοτεχνητό και λαβρακοκάλαµο. Το βλέπουµε να αναγράφεται σε συσκευασίες και περιγραφές, και το ακούµε καθηµερινά σχεδόν στην ψαρευτική αργκό των απανταχού σπινεράδων. «Αυτό είναι ένα καθαρόαιµο λαβρακοκάλαµο», «αυτό είναι ένα πραγµατικό λαβρακοτεχνητό».
«Seabass καλάµι» θα ακούσουµε να διαλαλούν οι διαφηµίσεις. «Special seabass lure» θα ακούσουµε να περηφανεύεται το τάδε τεχνητό, η δείνα σιλικόνη. Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να καταθέσω τη δική µου εµπειρία πάνω σε όλη αυτή την ονοµατοδοσία.
Στο περιοδικό µας υπάρχουν θαυµάσιοι συνάδελφοι «λαβρακονυνηγοί», που έχουν τοποθετηθεί επί του θέµατος στο παρελθόν. Σε αυτών τα άρθρα θέλω να παρακινήσω τους αναγνώστες µας να προστρέξουν για µεγαλύτερη αυθεντία στον τοµέα, καθώς δεν θεωρώ το λαβράκι ειδικότητά µου (ειδικά µετά από τόσα χρόνια µανιασµένο LRF).
Με σιλικονίτσα!
Παρόλα αυτά, ίσως η εµπειρία µου φανεί κάπου χρήσιµη. Και να συµπληρώσω ευθύς αµέσως το εξής: Η «λαβρακο-» κατάταξη δεν σταµατά σε καλάµια και τεχνητά. Έχουµε πλέον ακόµα και νήµατα για seabass παιχνίδι (µερικά από αυτά διαιρούνται σε ψάρεµα για µέρα και σε ψάρεµα λαβρακιού για νύχτα). Έχουµε παράµαλλα για λαβράκι (πιο σκληρά, πιο µαλακά, µε µεγαλύτερη ή µικρότερη µνήµη, µε χρώµα ή διάφανα, από fluorocarbon ή απλή πετονιά, ή διάφορα άλλα µίγµατα).
Όλα αυτά µιλώντας για το δικό µας λαβράκι, γιατί αν πάµε σε αυτό του γλυκού νερού, κυριολεκτικά θα χαθούµε. Πλήθος, λοιπόν, εξειδικευµένου λαβρακο-εξοπλισµού και µάλιστα «µε τη βούλα».
Seabass… Iαπωνίας
Να ξεκινήσουµε από κάτι που ίσως θα ξέρουν οι λάτρεις του λαβρακιού. Τα περισσότερα ιαπωνικά προϊοντα «seabass» δεν αναφέρονται στο µεσογειακό κοινό λαβράκι (Dicentrarchus Labrax), αλλά στο ιαπωνικό (Lateolabrax japonicus). Είναι ένα πολύ διαφορετικό, αρκετά µεγαλύτερο ξαδέρφι του δικού µας, ένα ψάρι το µέγιστο µέγεθος του οποίου έχει αναφερθεί στα 78 κιλά (πηγή: Wikipedia)!
Αν δεν το γνωρίζουµε αυτό, θα πρέπει οπωσδήποτε να το µάθουµε. Ειδικά όσοι ποντάρουµε στην αγορά ενός καλού ιαπωνικού προϊόντος µε σκοπό να κυνηγήσουµε εξειδικευµένα το λαβράκι.
Mε 200mm Jerkbait!
Έτσι, λοιπόν, εξηγούνται τινά ιαπωνικά παράξενα, όπως πχ. καλάµια µε c.w. 14-60gr, αρκετά σκληρά, extra fast και µε τεράστια δύναµη κορµού, που θέλουν να λέγονται (και είναι βέβαια) «καλάµια για λαβράκι».
Καλάµια τα οποία στα δικά µας νερά µάλλον πάνε προς το βαρύ spinning και όχι προς το πιο φινετσάτο λαβρακοκυνήγι, όπως το έχουµε συνηθίσει. Τι ψάρι στοχεύουµε µε ένα τέτοιο καλάµι και τι τεχνητά θα ρίξουµε; Προφανώς λαβράκια τέρατα! Ε, τότε µας κάνει!
Με λίγα λόγια: Προσοχή! Ό,τι γράφει επάνω πως προορίζεται για λαβράκια (ακόµα και από την περίφηµη Ιαπωνία), δε, σηµαίνει αναγκαστικά ότι θα ταιριάξει στα χέρια µας, αν δε, ξέρουµε τι θέλουµε και τι περιµένουµε!
Η εξέλιξη της αγοράς
Μιλώντας µε ανθρώπους που έχουν πιάσει πραγµατικά πολλά λαβράκια και που πραγµατικά έχουν δοκιµάσει πολύ εξοπλισµό, ανακαλύπτω κάτι το οποίο έµαθα διαισθητικά στο πεδίο. Το λαβράκι θα φάει σχεδόν τα πάντα, και άσχετα από το µέγεθός του, θα χτυπήσει από τη µικρούλα σιλικόνη του LRF έως ένα long minnow των 200mm. Tριγυρνά σε µια πλειάδα τόπων, από εκβολές έως λιµάνια και από βραχοτόπια ως ρηχοπατιές, και όταν πεινάει, θα κυνηγήσει ό,τι του φανεί πως είναι εύκολο γεύµα.
Με τεχνητό επιφανείας το βράδυ!
Γιατί λοιπόν υπάρχει η συζήτηση του ελαφριού φινετσάτου καλαµιού; Γιατί λέµε, πχ., πως ένα καλάµι 7-23gr είναι λαβρακοκάλαµο; Γιατί λέµε, πιο εύκολα, ότι ένα τεχνητό 100mm είναι «λαβρακοτεχνητό», ενώ ένα µεγάλο jerkbait 190mm δυσκολευόµαστε να το πούµε έτσι;
Ειλικρινά, πιστεύω πως αυτό συνέβη µέσα από την ιστορία της πορείας των εξοπλισµών και των ψαράδων στη χώρα µας, και γενικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Πιστεύω, δηλαδή, πως έχει να κάνει περισσότερο µε την ιστορία του διαθέσιµου εξοπλισµού, όπως αυτός εισήχθη από την αγορά κυρίως της Άπω Ανατολής και από το πώς εφαρµόστηκε στο πεδίο.
Για να το πω µε λίγα λόγια, δεν είναι λάθος που µια εταιρία λέει πως κάτι είναι «λαβρακο-». Το έχει σχεδιάσει, οραµατιστεί, τεστάρει και λανσάρει εµπορικά ως τέτοιο και δεν λέει ψέµατα. Αυτό όµως που λέει ότι είναι έτσι, αλλάζει ανά τόπους και κυρίως εξελίσσεται µέσα στο χρόνο.
Μερικές ιδέες αργούν να εξελιχθούν σε ορισµένους τόπους, ενώ σε άλλους τρέχουν πολύ γρήγορα. Έτσι, στην Ιαπωνία «λαβρακο-» µπορεί να είναι πλέον µια τεράστια γκάµα εξοπλισµού και όχι µια κατηγορία µόνο.
Τι µας διδάσκει το LRF
Το LRF, για παράδειγµα, ξεκίνησε διαφορετικά και εξελίσσεται ακόµα. Στην πορεία του έχει αποδείξει πως είναι, µεταξύ άλλων, µια θαυµάσια λαβρακο-τεχνική! Το HRF το ίδιο – µα αυτό έτσι και αλλιώς ήταν υποψήφιο, καθώς πατάει στο παραδοσιακό light spinning που θεωρείται κατεξοχήν λαβρακο-ψάρεµα.
∆είτε ένα λαβράκι που έπιασα µε ένα τεχνητό µόλις 8 γραµµάρια. Είναι ένα από τα πάρα πολλά που πιάνονται µε λιλιπούτεια τεχνητά ανά την επικράτεια, µε µικρές σιλικονίτσες και πολύ λεπτά εργαλεία. Και µάλιστα, σε µέρη που θα αδιαφορήσουν στο µέσο spinning και σε τεχνητά όπως τα µικρά minnows έως 110mm.
Από την άλλη, σας δείχνω και ένα λαβράκι πιασµένο µε λίγες µέρες διαφορά, µε εξοπλισµό βαρύ και µε ένα jerkbait 200mm! Ήταν ο εξοπλισµός µου «λαβρακο-»; Όχι, καµιά σχέση. ∆εν τον σκέφτηκα ποτέ έτσι. Ήταν όµως ικανός να τα βάλει µε ένα ψάρι µεγάλο και δυνατό, που σίγουρα θα επέλεγε να φάει τα µικρά ή τα µεγάλα µου τεχνητά. Θα µπορούσε αυτό το ψάρι να είναι και λαβράκι.
Να µην αγοράζουµε λαβρακοεξοπλισµό, δεν υπάρχει καµιά βάση;
Υπάρχει και µάλιστα πολύ στέρεα βάση. Αυτό, όµως, που πρέπει να καταλάβουµε, είναι το εξής: ∆εν υπάρχει κανένας µα κανένας εξοπλισµός που θα µας δώσει αυτοµάτως λαβράκι πιο εύκολα, αν πρώτα δεν γνωρίζουµε τι µπορεί να µας προσφέρει.
Οι αγορές µας πρέπει να προσανατολίζονται γύρω από τις ανάγκες µας και τις συνήθειες του λαβρακιού στον τόπο που θα το ψάξουµε. Και θα πρέπει συνεχώς να εξελίσσονται και όχι να µένουν κολληµένες σε έναν ιδεατό τύπο λαβρακοεξοπλισµού. Αυτός ο ιδεατός τύπος, κατά τη γνώµη µου, δεν υπάρχει.
Λαβρακοκυνηγός είναι και αυτός που θα ψάξει το λαβράκι µε νωπό δόλωµα. Αυτός που θα το κυνηγήσει µε micro-poppers του LRF στον αφρό. Με µικρές σιλικόνες σε εκβολές. Με µεγάλα jerkbaits σε άγρια βραχοτόπια, αλλά και µε waders σε ρηχοπατιές.
Κάθε ένας από αυτούς θέλει διαφορετικό εξοπλισµό. Και όλα αυτά τα εργαλεία γίνονται «λαβρακο-» όταν εµείς τα χρησιµοποιήσουµε ως τέτοια. Συµβουλευόµαστε τις εταιρείες, γνωρίζουµε ταυτόχρονα τι θέλουµε.
Λαβρακοσεζόν
Μια παράκληση εν όψει της λαβρακοσεζόν: Το λαβράκι στη χώρα µας είναι τροµερά πιεσµένο. Στην Red List IUCN τοποθετείται στα Near Threatened είδη. Το ελάχιστο νόµιµο µέγεθος στη χώρα µας είναι 25 εκατοστά, µα ξέρουµε από την έρευνα (βλ. Ερασιτεχνικός Οδηγός Αλιείας 2020 για πλήρη βιβλιογραφία), πως τα αρσενικά ωριµάζουν στα 40cm, ενώ τα θηλυκά στα 30. Ξέρουµε, επίσης, πως είναι ένα είδος εξαιρετικά επιρρεπές στις βλαβερές συνέπειες της κλιµατικής αλλαγής, ειδικά σε ό,τι αφορά στην αναπαραγωγή του.
Κάτι άλλο που γνωρίζουµε, είναι πως ακόµα και ένας ψαράς, αν δεν έχει µέτρο µπορεί να αφαιρέσει σε µια σεζόν αρκετούς γεννήτορες από µια περιοχή, κάνοντας µετρήσιµη, για να µην πω ανυπολόγιστη, ζηµιά σε ένα βιότοπο.
Ας έχουµε µέτρο, ας είµαστε φίλοι της θάλασσας, τα πράγµατα είναι πολύ ζορισµένα στην αγαπηµένη µας µητέρα, εκεί που όλοι πάµε για να περάσουµε καλά και να χαλαρώσουµε, στο γαλάζιο που παίρνει από πάνω µας όλες τις έγνοιες. Ας είµαστε προστάτες και όχι άρπαγες!
Να είστε πάντα καλά!
