Ψάρεμα για Φαγκριά σε Βαθιά Νερά με Hitotsu Tenya!
Ήταν μία εξόρμηση που πραγματοποιήθηκε με δύο σκάφη στα ανοιχτά της Λήμνου, με σκοπό να εφαρμόσουμε τρεις διαφορετικές τεχνικές, η κάθε μία με τα πλεονεκτήματά της, αναζητώντας πρωτίστως, ένα από τα πιο αγαπημένα μας θηράματα. Το φαγκρί!
Τέλος Μαρτίου, το πλάνο μας ήταν να επαναλάβουμε για τρίτη φορά μια ψαρευτική εξόρμηση μαζί με τον φίλο μου τον Ανέστη, σε ένα μέρος σχεδόν αψάρευτο, στο οποίο και τις δύο προηγούμενες είχαμε βγάλει φαγκριά!
Ήταν μεγάλο το ταξίδι, γιατί από την Καβάλα που θα ξεκινούσαμε, η απόσταση που μας χώριζε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ήταν 68 μίλια σε σχετικά ανοιχτό πέλαγος, με μεγάλο βάθος. Τέτοιες εξορμήσεις απαιτούν άρτια οργάνωση, για κάθε ενδεχόμενη παραλλαγή πάνω στο ψάρεμά μας, με πάρα πολλά δολώματα, και ασφαλώς, με κύρια προϋπόθεση τον πολύ καλό καιρό.
Η παρέα μεγαλώνει…
Δύο μέρες πριν, καθώς ετοίμαζα στο μαγαζί μου τα παράμαλλα, τις ζόχες και τα hitotsu tenya που θα αναφέρουμε παρακάτω, έτυχε να έχει έρθει ένας φίλος μου από την Βουλγαρία, που είχε δει στις φωτογραφίες μου τις προηγούμενες ψαριές, και ήθελε να έρθει και αυτός με το δικό του σκάφος. Η ανησυχία του, όπως μου την είχε μεταφέρει, ήταν μήπως μόνος του δεν τα καταφέρει σε αυτές τις καινούργιες τεχνικές. Δοθείσης της ευκαιρίας, πήρα χωρίς σκέψη τηλέφωνο και τον γιο μου Παναγιώτη, και του πρότεινα να έρθει σε αυτήν την τρομερή περιπέτεια.
Ο Παναγιώτης δέχτηκε και ήρθε κατευθείαν στο μαγαζί, για να φτιάξει τα δικά του τα καλάμια και αρματωσιές. Κάνοντας μια πρώτη γνωριμία με τον φίλο μου τον Νικολάιφ. Ξεκίνησε μάλιστα να του διηγείται μερικά από τα ψαρέματα που προλάβαμε να κάνουμε με τον γιο μου, και πώς πριν 8 χρόνια σε μία μάχη με ένα πολύ μεγάλο ψάρι, έπαθα έμφραγμα. Αντί να σκάσω εγώ, το ψάρι με έσκασε αυτό. Έπαθα έμφραγμα και κόπηκαν έτσι τα φτερά μου, αναγκάζοντάς με να ψαρεύω στα «ρηχά» για να μην ζορίζομαι. Πέρασαν, λοιπόν 8 χρόνια, μέχρι να καταφέρω να βρω τον χαμένο, καλό εαυτό μου, από εκείνη την αποφράδα ημέρα που θα θυμάμαι πάντα.
Αρματωσιές
Με τη βοήθεια του Ανέστη, βάλαμε τα δυνατά μας για να προετοιμαστούμε, οργανώνοντας και προσθέτοντας καινούριες τεχνικές που είναι πολύ αποδοτικές. Έτσι, ετοίμασα την αρματωσιά που βλέπετε στο σκίτσο Νο1, έχοντας για δολώματα δύο καλαμάρια σε αρματωσιά ενισχυμένη, που θα την έριχνα με ένα Antares 20-30 καλάμι και με ηλεκτρικό μηχανισμό της Shimano, (Dendou-Maru 4000).
Ο τόπος και οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίζαμε
Αυτό το μεσοπέλαγο κομμάτι, είναι ένας μεγάλος τόπος με πάρα πολλά είδη ψαριών. Δυστυχώς, υπερισχύουν τα μουσμούλια, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας στο ψάρεμα των πολυπόθητων φαγκριών, τα οποία φτάνουν σε πολύ μεγάλα μεγέθη! Έπρεπε να προσαρμοστούμε σαν χαμαιλέοντες, ώστε να καταφέρουμε να κρατήσουμε όσο περισσότερη ώρα μπορούμε τα μεγάλα δολώματα στον πάτο της ξέρας όπου βόσκουν τα φαγκριά, μήπως και προλάβουν και διεκδικήσουν το δολωμένο καλαμάρι, την σουπιά ή το μοσχιό από τα λαίμαργα μουσμούλια (πιράνχας!).
Παραλλαγή Αρματωσιάς
Το ίδιο περίπου σετ εξοπλισμού είχε και ο φίλος μου ο Ανέστης, αλλά μου ζήτησε να του κάνω μια πατέντα, ώστε να μπορέσει να έχει στην αρματωσιά του και καμιά 10αριά πιο μικρά αγκίστρια, μιας και του αρέσει το ψάρεμα τον μουσμουλιών. Του ετοίμασα μια ενισχυμένη μάνα FX Seaguar 0.66mm, στο τέλος της οποίας, αντί για βαρίδι, είχα τοποθετήσει την μεγαλύτερη ζόχα που βρήκα, βάρους 380γρ., τοποθετώντας εκεί ένα νωπό καλαμάρι ή μια νωπή σουπιά (βλέπε σκίτσο Νο 2). Έτσι, θα είχε και αυτός μια ευκαιρία να αρπάξει κανένα μεγάλο φαγκρί που θα προλάβαινε να ορμήσει στο δόλωμα, προτού γεμίσει η υπόλοιπη αρματωσιά με μουσμούλια.
Επειδή θα ερχόταν και ο γιος μου με τον Βούλγαρο φίλο μου, ενώ είχα μαζέψει πολλά καλαμάρια, σουπιές και μοσχιούς στον καταψύκτη, πλέον δεν ήταν αρκετά και για τους τέσσερίς μας. Οπότε σκέφτηκα να ετοιμάσω μια αρματωσιά σαν του Ανέστη, για τον Νικολάιφ για τον Παναγιώτη, που θα τις «πρόβαραν» με ένα ολόιδιο σετ καλαμιού- ηλεκτρικού μηχανισμού, στήνοντας τα σε βάσεις.
Έτσι, θα είχαν τα χέρια τους λυμένα και θα μπορούσαν να ψαρέψουν και οι δύο τους με την τεχνική του Tenya και του Hitοtsu. Σε μια αρματωσιά που ετοιμάσαμε με τα παιδιά, μπήκαν δύο αγκίστρια μεγέθους 0/2 τα οποία θα υποδέχονταν μεγάλες γαρίδες. (βλέπε σκίτσο Νο 3).
Το σκάφος ήταν ένα μεγάλο walk around 9 μέτρων και επέτρεπε να δουλεύουν και τις δύο τεχνικές, ενώ τα δύο καλάμια με τους ηλεκτρικούς μηχανισμούς ήταν πάντα στημένα στις βάσεις τους και με το πάτημα του κουμπιού θα μπορούσαν να κατεβάσουν και να ανεβάσουν τις αρματωσιές τους.
Η «Καλή» μέρα ξημέρωσε
Επιτέλους, η μέρα χάραξε, ο καιρός ήταν πολύ καλός και όπως λένε οι καπεταναίοι «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Όταν άρχισε να ξημερώνει, ο ήλιος έβγαινε ανατολικά μας, από τα βουνά της Λήμνου, και εμείς απείχαμε ακόμη μια ώρα για να φτάσουμε στον τόπο ψαρέματος. Η ανυπομονησία μας όλο και φούντωνε… Μόλις φτάσαμε, είπα στον Νικολάιφ να στηθεί με την Minn Kota στο κομμάτι που είχαμε βγάλει την τελευταία φορά τα ψάρια, για να ψαρέψουμε εγώ και ο Ανέστης λίγο πιο κάτω, ένα άλλο κομμάτι όπου είδαμε πολύ ζωή στο βυθόμετρο. Και πράγματι, μας βγήκε σε καλό, γιατί πιάναμε και εμείς φαγκριά, αλλά και ο γιος μου με τον Νικολάιφ.
Το μεσημέρι υπερίσχυσαν τα μουσμούλια, αλλά εγώ εγώ υπομονή και άλλαζα συνέχεια τα φαγωμένα μεγάλα δολώματα στην παγίδα μου, πιάνοντας, δυστυχώς, μουγκριά και σμέρνες θηρία που μου κατέστρεφαν τα παράμαλλα.
Δύο ώρες πριν να νυχτώσει, άρχισαν οι πρώτες φωνές από τον γιο μου και τον Νικολάιφ, που έπιασαν από ένα 2κιλο φαγκρί. Αμέσως μετά ήταν η σειρά μου, πιάνοντας δύο φαγκριά μαζί σε μια ζόχα, ένα 2κιλο και ένα 4κιλο!
Μέχρι να νυχτώσει, η αδρεναλίνη ανέβηκε στο κόκκινο, προπάντων στο γιο μου και στον Νικολάιφ που ψάρευαν με τα υπερευαίσθητα Tenya καλάμια, τα οποία χαρίζουν απίστευτη συγκίνηση στο ψάρεμά τους και τα ζήλεψα κι εγώ.
Ενώ έχω ψαρέψει και έχω βγάλει πολλά φαγκριά, τσαούσια και τσιπούρες στα 50-60 μέτρα, δεν περίμενα ότι θα έκαναν δουλειά σε τόσο μεγάλα βάθη.
Κουραστικό αλλά αποδοτικό
Για να λέμε την αλήθεια, είναι πολύ κουραστικό, αλλά μας ανταμείβει με το αθλητικό του ψάρεμα, διαλέγοντας μεγάλη γαρίδα που την σερβίρουμε με αυτήν την ωραία κίνηση, την οποία δημιουργεί η κεφαλή του Hitotsu Tenya και στο κατέβασμα και στο ανέβασμα. Έτσι, δελεάζει τα φαγκριά, μικρά και μεγάλα, και τα ωθεί να διεκδικήσουν το μεγάλο δόλωμα από τα μουσμούλια, που δεν προλαβαίνουν να το φάνε τόσο γρήγορα.
Όπως τονίζω συνέχεια, «μεγάλο δόλωμα, μεγάλο ψάρι», και στη συγκεκριμένη εξόρμηση είχαμε τα ίδια φαγκριά αριθμητικά και τα δύο σκάφη, αλλά πιο μεγάλα είχαμε εμείς, γιατί η τεχνική μας ήταν δολωμένη και τα δολώματα πολύ μεγαλύτερα. Αξίζει να αναφέρω, ότι στη ζόχα που πιάστηκαν δύο φαγκριά μαζί, είχα δολώσει μια σουπιά περίπου μισό κιλό!
Ακόμα μια περιπέτεια τέλειωσε με φοβερές συγκινήσεις και το ανάλογο δέος, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα να σβήνει στο Άγιο Όρος.
Το ψάρεμα αυτό θα μείνει αξέχαστο και στο φίλο μου τον Νικολάιφ, που δεν είχε κάνει ποτέ στη ζωή του τέτοιο ψάρεμα στα βαθιά και ήδη ανυπομονεί για την επόμενη εξόρμηση.
