Σαργοί με Bait Drifting: Μια νέα τεχνική ψαρέματος!
Η “pesca a correntina” ή αλλιώς “a lenza morta”, όπως την ονομάζουμε στην Ιταλία, είναι μια πολύ παλιά τεχνική, που ανέκαθεν ασκούνταν και εξακολουθεί να ασκείται από πολλούς ψαράδες, χρήστες του κλασικού καρουλιού.
Προσωπικός μου στόχος ήταν να μεταφέρω την τεχνική αυτή και να την προσαρμόσω στα καλάμια light spinning, πετυχαίνοντας έναν εκρηκτικό συνδυασμό, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν και δημιουργώντας, έτσι, μια συγκεκριμένη τεχνική ψαρέματος, την οποία θέλησα να βαφτίσω “bait drifting”.
Στο άρθρο αυτό, το οποίο χωρίζεται σε δύο ενότητες, θα δούμε πώς, πού και πότε μπορούμε να ασκούμε την τεχνική αυτή και πώς να πιάνουμε σαργούς, που αποτελούν ένα από τα βασικά θηράματα-στόχους της συγκεκριμένης τεχνικής ψαρέματος.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Υπάρχει μία παλιά τεχνική που, λόγω της φυσικότητας και της αποτελεσματικότητάς της, έχει υπάρξει θανατηφόρα για όλα τα ψάρια εδώ και αιώνες, η “correntina” ή “lenza morta”! Είναι η απλούστερη και η φυσικότερη τεχνική που μπορεί να υπάρξει σε ένα σκηνικό ψαρέματος: Μια πετονιά που τελειώνει σε ένα αγκίστρι. Τόσο απλό! Η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα για το ψάρεμα τσιπούρων και σαργών από προβλήτες με κλειστά μύδια, ενώ τώρα προτείνεται εκ νέου, πχ. για το ψάρεμα διστακτικών τόνων με την τεχνική drifting.
Όταν ήμουν νεότερος και ψάρευα μεγάλα και καχύποπτα μελανούρια με την τεχνική του Bolognese από προβλήτες, συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που συνήθιζα να μαλαγρώνω με μικρές μπάλες, κατέβαιναν αργά προς το βυθό, μέσα στο ρεύμα. Αντίθετα, οι αγκιστρωμένες μπάλες δολωμάτων, επειδή βάραιναν με μερικά γραμμάρια από τα μολυβάκια, δεν κατέβαιναν με τόσο φυσικό τρόπο, και κυρίως, δεν ακολουθούσαν το ρεύμα όπως οι μπάλες της μαλάγρας. Αποτέλεσμα ήταν τα μεγάλα μελανούρια να τις αποφεύγουν επιδέξια.
Πίστευα πως η ιδανικότερη στιγμή για να ρίξω την αγκιστρωμένη μπάλα μου, ήταν όταν πετούσα τις μπάλες της μαλάγρας, επειδή θα ανακατεύονταν με τις άλλες, και μέσα στη μανία τους να τραφούν, τα μελανούρια θα τσιμπούσαν το αγκιστρωμένο μου δόλωμα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν ήταν καθόλου έτσι, όμως… Ένα βράδυ, αποφάσισα να ψαρέψω χωρίς καθόλου μολύβια, με λίγα γραμμάρια φελλό, και μετά από λίγα δευτερόλεπτα, είχα ένα αστραπιαίο τσίμπημα.
Ήταν ένα μελανούρι 500 περίπου γραμμαρίων, που είχε παρασυρθεί από την αγκιστρωμένη μπάλα της μαλάγρας καθώς έπεφτε. Είχα βρει τη φόρμουλα για να τα κάνω να τσιμπάνε! Από εκεί κι έπειτα σημείωσα πολλές επιτυχίες, πιάνοντας πολλά μεγάλα μελανούρια και εστιάζοντας σε αυτήν την «ελαφριά Bolognese» τεχνική, όπου η ευαισθησία και η ψυχραιμία είναι το παν. Πράγματι, το βάρος το παρείχαν οι δύο μπάλες σε σχήμα ελιάς, οι οποίες ήταν αγκιστρωμένες σε μία διχάλα πετονιάς, που κατέληγε σε δύο άγκιστρα με λίγα εκατοστά απόσταση το ένα από το άλλο.
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ: Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ!
Ίσως αναρωτιέστε τι σχέση έχουν αυτές οι δύο τεχνικά και φιλοσοφικά τόσο διαφορετικές μεταξύ τους τεχνικές. Βλέπετε, η θεωρία σύμφωνα με την οποία το μέλλον της αλιείας προσανατολίζεται γενικά όλο και περισσότερο στη χρήση πιο ευαίσθητου και ελαφρού εξοπλισμού, έχει πλέον παγιωθεί.
Και αυτό οφείλεται στο μέσο μέγεθος των ψαριών (σημαντικά μικρότερο από εκείνο το περασμένων ετών) και στην προσπάθεια να μεγιστοποιήσουμε τις απτικές αισθήσεις και τη διασκέδαση, ακόμα και με θηράματα που ζυγίζουν μόλις μερικά γραμμάρια. Ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη μου δεν είναι σφάλμα να χρησιμοποιούμε εξοπλισμό light spinning και με άλλα είδη ψαρέματος, όπως για παράδειγμα το ψάρεμα “correntina”.
Πιστέψτε με, η μάχη με ένα ψάρι μισού κιλού με καλάμι light spinning, μαζί με ένα μικρό μηχανισμό φορτωμένο με πολύ λεπτό νήμα, δεν έχει καμία σχέση με τη μάχη με καλάμι Bolognese ή Match. Είναι το μήκος του καλαμιού και η αμεσότερη επαφή με το θήραμα λόγω του νήματος, τα στοιχεία που κάνουν έναν αγώνα σαν κι αυτόν να χαραχτεί στη μνήμη μας για πάντα.
Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι λόγω της τάσης των τελευταίων ετών, σχεδόν όλοι οι ψαράδες διαθέτουμε ένα καλάμι light spinning ή LRF, οπότε, αν δεν είχατε τύχη με αυτές τις τεχνικές ως τώρα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα καλάμια σας με την τεχνική που καλύπτεται σ’ αυτό το άρθρο.
Σας εγγυώμαι ότι η ικανοποίηση που θα πάρετε από τις συλλήψεις, θα είναι τεράστια. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα πάντρεμα της παράδοσης και της απλότητας του ψαρέματος “correntina”, με την υψηλή τεχνολογία και τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό, συνδυασμός που θα έχει τεράστια εξέλιξη και απήχηση τα επόμενα χρόνια!
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΗΣ
Υπάρχει ένα ψάρι που με γοήτευε πάντοτε από παιδί, ο αληθινός βασιλιάς των υφάλων και των ακτών, ένα ψάρι για το οποίο έχω ένα συναίσθημα ανάμικτου θαυμασμού και σεβασμού: Ο σαργός! Εύστροφο, δυνατό και με υπέροχη ζωντάνια, αυτό το είδος των Σπαρίδων ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου θηράματα. Όταν έφτασα στην Ελλάδα για πρώτη φορά, κατάλαβα ότι αυτά τα ψάρια είναι πολύ συνηθισμένα και φτάνουν σε πολύ μεγάλα μεγέθη συγκριτικά με αυτά που είχα συνηθίσει στην Ιταλία, οπότε αποφάσισα ότι μια μέρα θα τους αφοσιωνόμουν.
Ένα ξημέρωμα στα τέλη Δεκεμβρίου, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, αποφάσισα να δοκιμάσω μια νέα περιπέτεια και κατευθύνθηκα προς έναν ύφαλο όπου το προηγούμενο καλοκαίρι είχα δει αρκετούς σαργούς σε κοπάδια, με πολλά δείγματα καλού μεγέθους. Η θάλασσα ήταν τέλεια, με μία ελαφριά ρεστία. Η καλύτερη στιγμή για ψάρεμα!
Άρχισα να φτιάχνω τη μαλάγρα με νερό και ένα μίγμα από αλεύρι, τριμμένη φρυγανιά και ένα μιξ τυριών, δημιουργώντας μικρές μπάλες με αρκετά σκληρή σύσταση, ώστε να μπορούν να διαλυθούν σιγά-σιγά μόλις φτάσουν στον πάτο, καλώντας έτσι τους σαργούς που θα βρίσκονταν εκεί κοντά. Μετά από λίγα λεπτά, είχα ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον αρκετών μικρών σαργών, μεγέθους κοντά στα 100 γραμμάρια, που δεν άφηναν τις αγκιστρωμένες μικρές μπάλες μου να φτάσουν καν στον πυθμένα.
Έπιασα δύο και τους ελευθέρωσα στο σημείο του ψαρέματος, για να απομακρύνω το κοπάδι από την περιοχή μου. Οι πιο έμπειροι θα γνωρίζουν αν ένας σαργός ξαγκιστρωθεί ή απελευθερωθεί στο σημείο όπου πιάστηκε, επικοινωνεί με ολόκληρο το κοπάδι, σημαίνοντας συναγερμό και κάνοντάς το να απομακρυνθεί από τη συγκεκριμένη περιοχή. Με το μικρό αυτό κόλπο, κατάφερα να τους κάνω να απομακρυνθούν και τελικά να ψαρέψω με τις αγκιστρωμένες μπάλες δολώματος στο βυθό.
ΟΙ ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΩΡΕΣ
Με θαλασσοταραχή, ο σαργός τρώει όλες τις ώρες της ημέρας. Προσωπικά, έχει τύχει να πιάσω μετρίου μεγέθους σαργούς ακόμα και μεσημέρι, αλλά οι καλύτερες ώρες είναι αναμφισβήτητα το ηλιοβασίλεμα και η αυγή, με σαφή προτίμηση στην αυγή, τόσο λόγω του μέσου μεγέθους των θηραμάτων, όσο και επιπέδου δραστηριότητας των ψαριών. Πράγματι, την αυγή τα ψάρια είναι πάντοτε σε διαρκή αναζήτηση τροφής, και δεδομένης της ηρεμίας της στιγμής, αφού οι περισσότεροι κοιμούνται εκείνη την ώρα, βόσκουν ανενόχλητα. Τα μεγάλα ψάρια αναζητούν αυτές ακριβώς τις συνθήκες, στις οποίες σίγουρα είναι πολύ πιο πιθανό να τα συναντήσουμε.
Μετά από λίγα λεπτά, είδα την άκρη του light spinning καλαμιού μου πρώτα να τρέμει μερικές φορές και μετά να λυγίζει απότομα. Έκανα strike και αμέσως συνειδητοποίησα ότι είχα αγκιστρώσει ένα μεγάλο ψάρι, το οποίο αμέσως κατευθύνθηκε παράλληλα με τον ύφαλο, σε μία ξέφρενη πορεία προς τα δεξιά, προσπαθώντας να κόψει το leader στον πάτο. Έχοντας αποτύχει, εκσφενδονίστηκε σαν τρένο, αυτή τη φορά προς τα αριστερά, τρέχοντας προς μία τρύπα.
Εκεί νόμιζα ότι το έχασα, γιατί συνέχισα να τραβάω, αλλά φαινόταν ότι είχε τρυπώσει. Συνέχισα το τράβηγμα μέχρι που το ψάρι ξεβράχωσε, και εξαντλημένο πλέον, αποκάλυψε το περίγραμμα του κορμού του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν τη διάσπαρτη με κάθετες μαύρες ρίγες, ασημί σιλουέτα, και τις μαύρες άκρες του ουραίου πτερυγίου, να περιβάλλονται όλα από το υπέροχο φως της αυγής, που κάνει τα πάντα να φαίνονται μαγικά. Μετά από μερικές προσπάθειες, κατάφερα να το τραβήξω στην απόχη και να το φέρω στο έδαφος. Ήταν ένας αληθινά μεγάλος σαργός, ένα ψάρι που έκανε τη βελόνα της ζυγαριάς μου να σταματήσει στα 650 γραμμάρια!
Γενικότερα, οι σαργοί τριγυρίζουν σε κοπάδια, οπότε έσπευσα να ξαναρίξω τα δολώματά μου. Μετά από λίγα λεπτά ένιωσα άλλο ένα δυνατό τσίμπημα και έκανα strike. Αυτή τη φορά ήταν ένα μικρότερο ψάρι, αλλά με δυσκόλεψε πολύ με τα κεφάλια του και τις πολύ δυνατές και ασταμάτητες προσπάθειες να αποδράσει. Μετά από λίγο όμως, κατάφερα να το κουράσω και να το φέρω στην απόχη μου. Ήταν ένα ακόμα καλό αλίευμα, ελαφρώς μικρότερου μεγέθους (το συγκεκριμένο ζύγιζε 450 γραμμάρια)!
Το απαγκίστρωσα και συνέχισα το ψάρεμά μου. Μετά από λίγα λεπτά, ένα άλλο ψάρι, βάρους περίπου 300 γραμμαρίων, μου χάρισε κι άλλη συγκίνηση, και μετά από μερικές στιγμές μάχης, αποφάσισα να το απαγκιστρώσω και να το ελευθερώσω με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Πάντοτε να απελευθερώνετε τα μικρά ψάρια! Μια μέρα, θα γίνουν εκείνα τα ψάρια που θα πραγματοποιήσουν το όνειρό σας για ένα μεγάλο αλίευμα!
Αυτή η πρώτη εμπειρία ψαρέματος σαργών, λοιπόν, τελείωσε με δύο φανταστικές συλλήψεις και πολλαπλά συναισθήματα. Ίσως είχα καταλάβει πώς να τα πιάνω με αυτήν την τεχνική, αλλά ήμουν ακόμα στην αρχή. Έπρεπε να πειραματιστώ κι άλλο.
ΠΕΡΙΟΔΟΙ
Στατιστικά, οι περίοδοι του χρόνου που είναι ευκολότερο να πιάνουμε μεσαίου-μεγάλου μεγέθους σαργούς, είναι το φθινόπωρο και ο χειμώνας. Συγκεκριμένα, οι μήνες από τον Οκτώβριο ως το Μάρτιο, πρέπει να θεωρηθούν οι καλύτεροι. Αυτό οφείλεται στη θερμοκρασία του νερού, που παίζει θεμελιώδη ρόλο. Πράγματι, καθώς το νερό κρυώνει, υπάρχει ένα είδος «ανοδικής επιλογής» όσον αφορά στο μέγεθος των ψαριών. Στην πραγματικότητα, τα μικρά ψάρια μεταναστεύουν αναζητώντας πιο ζεστά νερά, δίνοντας τη θέση τους σε μεγαλύτερα, που είναι σε θέση να αντέχουν περισσότερο στις χαμηλές θερμοκρασίες. Όχι πως δεν μπορούμε να πιάσουμε έναν ωραίο σαργό κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου έτους, αλλά η σύλληψή του θα είναι σίγουρα δυσκολότερη, δεδομένης της μαζικής παρουσίας δειγμάτων μεσαίου-μικρού μεγέθους, που καθιστούν το strike του ψαριού – τροπαίου, πρόκληση, αφού τα μικρά ψάρια τρώνε πάντα πρώτα.
ΚΑΙΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Είναι γεγονός ότι ο σαργός λατρεύει τις άγριες θάλασσες. Πράγματι, κατά τη διάρκεια παράκτιων καταιγίδων ή φουσκοθαλασσιάς, τα μεσαίου-μεγάλου μεγέθους ψάρια αφήνουν τα λαγούμια τους, που βρίσκονται σε βαθύτερα νερά, για να πλησιάσουν στους βράχους.
Σε αυτές τις καταστάσεις καταφέρνουν να τρέφονται ευκολότερα, λόγω της κίνησης των κυμάτων που αποσχίζει τους μικροοργανισμούς από τα βράχια και τους σέρνει στη θάλασσα με το κύμα.
Όντως, τα ψάρια βόσκουν ακριβώς κάτω από τους βράχους, περιμένοντας τα κύματα να τους φέρουν τροφή, που αποτελείται από καρκινοειδή, μαλάκια και φύκη. Οι βέλτιστες θέσεις είναι εκείνες όπου η θάλασσα χτυπάει τα βράχια, ή καλύτερα, εκείνα τα μέρη όπου ο άνεμος φυσάει κατευθείαν στο πρόσωπό μας. Πρέπει να σημειωθεί ότι γι’ αυτό το είδος ψαρέματος, ο άνεμος δεν πρέπει να είναι υπερβολικά δυνατός (το ιδανικότερο είναι μεταξύ 2 και 3 μποφόρ) και η θάλασσα δεν πρέπει να είναι πολύ ταραγμένη.
Επομένως, επιλέγουμε την αρχική φάση μιας καταιγίδας ή το σπάσιμο του καιρού και την ρεστία που αφήνει. Αυτό μάς επιτρέπει να ψαρεύουμε με το σωστό τρόπο, καθώς με πολύ δυνατό ρεύμα ή έντονη θαλασσοταραχή, αυτή η συγκεκριμένη τεχνική θα ήταν πρακτικά αναποτελεσματική.
