Αντιδράσεις για την επέκταση ιχθυοκαλλιεργειών στην Αιτωλοακαρνανία
Αντιδράσεις προκαλεί η προγραμματιζόμενη αύξηση της ιχθυοκαλλιεργητικής παραγωγής κατά 70% στην Αιτωλοακαρνανία.
H προγραμματιζόμενη αύξηση της ιχθυοκαλλιεργητικής παραγωγής κατά 70% στο πλαίσιο της Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.Ο.Α.Υ.) Εχινάδων Νήσων και Αιτωλοακαρνανίας, έχει προκαλέσει την έντονη κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών και αρχών. Οι κάτοικοι αντιδρούν στην επέκταση της δραστηριότητας καθώς βλέπουν να μετατρέπεται ο τόπος τους, από περιοχή διεθνούς περιβαλλοντικής σημασίας και μοναδικής ομορφιάς σε μία βιομηχανική ζώνη, που θα αποκλείει οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα ή χρήση από τους ίδιους.
Για απαρχαιωμένο και αποτυχημένο μοντέλο ιχθυοκαλλιέργειας, που εφαρμόζεται επί δεκαετίες στη χώρα μας και έχει τελικά καταστρέψει τη βιωσιμότητα της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας κάνουν λόγο τα μέλη του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος»
«Η ευρύτερη περιοχή του Αστακού – Εχινάδων – Καστού – Καλάμου, ήδη εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, παράγει το 18-20% της συνολικής εθνικής παραγωγής ιχθυοκαλλιέργειας, και με τον υπερεντατικό τρόπο που υλοποιούνται οι ιχθυοκαλλιέργειες έχουν ήδη προκαλέσει έντονη επιβάρυνση στα θαλάσσια οικοσυστήματα, στον τουρισμό και στην αλιεία» τονίζει η διευθύντρια έρευνας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», μιλώντας στον Αθήνα 9.84. «Δυστυχώς οι τοπικοί φορείς και κάτοικοι το συνειδητοποίησαν αρκετά αργά ωστόσο έχει προκληθεί μια έντονη και συντονισμένη κινητοποίηση με επιστημονική και νομική κάλυψη, καθώς βλέπουν την περιοχή τους να μετατρέπεται σε βιομηχανική ζώνη και να αποκλείονται άλλες δραστηριότητες».
Οι ιχθυοκαλλιεργητικές μονάδες να μεταφερθούν στο ανοιχτό πέλαγος
«Ούτε οι κάτοικοι, ούτε ο δήμος Ξηρομέρου, ούτε εμείς ως Ινστιτούτο είμαστε ενάντια στις ιχθυοκαλλιέργειες» εξηγεί η κα Μήλιου. «Είμαστε ενάντια στην υπερεντατική καλλιέργεια και τον τρόπο που αυτή υλοποιείται στην Ελλάδα δηλ. κοντά στην ακτή με μία εύκολη πρόσβαση για τον επενδυτή αλλά με μεγάλες επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, την αλιεία, την παραγωγή ψαριών χαμηλής ποιότητας και εμπορικής αξίας και φυσικά δεν μπορεί να συνυπάρχει η ιχθυοκαλλιέργεια και ο τουρισμός».
Πάγια θέση του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» είναι ότι οι ιχθυοκαλλιεργητικές μονάδες πρέπει να μεταφερθούν στο ανοιχτό πέλαγος, ή/και σε περιοχές με καλή κυκλοφορία του νερού, ενώ η φέρουσα ικανότητα πρέπει να είναι συμβατή με την πραγματική δυνατότητα του κάθε τόπου και να μην υπολογίζεται με κριτήριο τα οικονομικά μοντέλα, όπως είθισται στην Ελλάδα. Αυτή η προσέγγιση, ως ένα πραγματικά βιώσιμο – περιβαλλοντικά και οικονομικά – μοντέλο ιχθυοκαλλιέργειας εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες σε πολλές περιοχές της Ε.Ε.
«Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί η Κύπρος όπου οι μονάδες έχουν εγκατασταθεί 1,5+ χλμ. από τις ακτές και όχι κοντά στις ακτές, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα» αναφέρει η κα Μήλιου. «Μιλάμε για βαθιά νερά, ανοιχτή θάλασσα, με μεγαλύτερη διάχυση των αποβλήτων και κυρίως μια παραγωγή πολύ πιο ποιοτικού προϊόντος από ότι το ψάρι που ζει σε μεγάλες πυκνότητες, κοντά στην ακτή σε επιβαρυμένα νερά και έχει ανάγκη αντιβιοτικά και άλλα χημικά για να μπορέσει να επιβιώσει».
«Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται στη χώρα μας αυτό το μοντέλο της υπερεντατικής ιχθυοκαλλιέργειας στην εποχή της «πράσινης» και της «γαλάζιας» ανάπτυξης, είναι φυσικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, εις βάρος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ιχθυοκαλλιέργειας που αγωνίζονται να επιβιώσουν, αλλά και εις βάρος των τοπικών κοινωνιών. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πριν να είναι πολύ αργά, ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε καταστρέφοντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο κρίσεων», καταλήγει η κα Μήλιου.
Πηγή: athina984.gr
