Ανοιξιάτικη απόδραση για κυπρίνους στη Λίµνη Σµοκόβου
Η ανοιξιάτικη απόδραση για κυπρίνους της Anaconda Carp Team (Ηλίας και Αντώνης Χρήστου) είχε προορισµό την Καρδίτσα, µε φόντο τις χιονισµένες βουνοκορφές των Αγράφων.
Πιο χαµηλά βρίσκονταν καταπράσινα λιβάδια και ρυάκια που ακόµα ανάβλυζαν άφθονο νερό, και σε συνδυασµό µε το κλίµα και την ξέφρενη εναλλαγή των καιρικών συνθηκών, συνέθεταν µια δυνατή πρόκληση για τα µέλη της οµάδας µας. Θα έπρεπε λοιπόν να υπερνικήσουµε κάθε ενδεχόµενη δυσκολία από τα καιρικά φαινόµενα και να προσαρµόσουµε τη στρατηγική µας, έτσι ώστε να δηµιουργήσουµε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα δυνατό και αποδοτικό ψάρεµα.
Η άνοιξη αποτελεί περίοδο απαγόρευσης της αλιείας στη λίµνη Πλαστήρα, και το ψάρεµα επιτρέπεται µόνο για ερευνητικούς σκοπούς, κατόπιν ιδιαίτερης άδειας από τον πρόεδρο του συλλόγου ΑΣΕΑΚ «Ν. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ» και το δασαρχείο.
Συναντηθήκαµε λοιπόν στη βάση µας, τη Λίµνη Πλαστήρα, η οποία αποτελεί το σύνηθες αλιευτικό µας πεδίο, για να ξεκινήσουµε τις ετοιµασίες και τη συλλογή του εξοπλισµού, µε προορισµό µια άλλη τεχνητή λίµνη, αυτή του Σµοκόβου, την οποία θα ψαρεύαµε για πρώτη φορά. Συζητώντας µε τον Ηλία, πήραµε τελικά την απόφαση να δουλέψουµε σα βασικό δόλωµα το καλαµπόκι, στις ψαρεύτρες που θα επιλέγαµε όταν θα φτάναµε στη λίµνη.
Ώρα για δράση…
Αρµατώσαµε τα καλάµια µας µε τα ανάλογα παράµαλλα, και αρχίσαµε να φορτώνουµε στο αυτοκίνητο τον πολυάριθµο εξοπλισµό µας, σα να επρόκειτο για µια πραγµατική εκστρατεία.
Η συγκεκριµένη απόδραση θα είχε καθαρά διερευνητικό χαρακτήρα, και έτσι αποφασίσαµε να επιχειρήσουµε σε δύο διαφορετικά σηµεία της λίµνης, µε τις δοκιµές να έχουν διάρκεια δύο ηµερών στο κάθε ένα από αυτά. Έτσι σταδιακά θα συλλέγαµε τις πληροφορίες που θέλαµε σχετικά µε την κίνηση των κυπρίνων κατά τη συγκεκριµένη περίοδο της άνοιξης, εποχή αναπαραγωγής για τα ψάρια.
Ο λόγος που επιλέξαµε δύο εντελώς διαφορετικούς ψαρότοπους, ήταν για να δουλέψουµε τη µέθοδο σταδιακού µαλαγρώµατος, µε αυξοµείωση ανάλογη των τσιµπηµάτων των ψαριών.
Στη συγκεκριµένη λίµνη υπάρχουν επτά είδη κυπρίνων (υβρίδια, common και mirror carp). Ο εµπλουτισµός τις λίµνης έγινε πριν από πέντε χρόνια µε «µάνες» των 3 kg, οι οποίες σήµερα ξεπερνούν σε βάρος τα 10kg! Το γεγονός αυτό έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των επιστηµόνων, καθώς τα ψάρια αυξάνουν αρκετά γρήγορα το σωµατικό τους βάρος σε σύγκριση µε οποιαδήποτε άλλη λίµνη στον κόσµο!
Φτάνοντας επιτέλους στη λίµνη…
Αναζητήσαµε το πρώτο σηµείο και αφού καταλήξαµε οµόφωνα µε τον Ηλία, ξεκινήσαµε να στήνουµε τον εξοπλισµό µας και να οργανώνουµε τη στρατηγική µας βήµα-βήµα. Το σηµείο λοιπόν που αποφασίσαµε να στήσουµε την ψαρεύτρα µας, σίγουρα δεν αποτελούσε την καλύτερη επιλογή για όποιον επιχειρούσε κυπρινοψάρεµα κατά την περίοδο της άνοιξης. Ένας τόπος χέρσος, µε αρκετά µεγάλο βάθος για τη συγκεκριµένη πάντα εποχή, µιας και οι κυπρίνοι αυτήν την περίοδο επιλέγουν ρηχά νερά µε παρουσία υποβρύχιας βλάστησης, όπου από τις πρώτες πρωινές ώρες οι ακτίνες του ήλιου δηµιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για αυτούς. Αν και το συγκεκριµένο µέρος δεν πληρούσε τις προδιαγραφές, θέλαµε συνειδητά να αντιµετωπίσουµε αυτήν την πρόκληση, δηλαδή να προσελκύσουµε τα ψάρια εκεί.
Αφού «µαρκάραµε» τα σηµεία που θα φιλοξενούσαν τιςι αρµατωσιές µας, ξεκινήσαµε το τάισµα. Χρησιµοποιώντας τους µαλαγρωτές-ρουκέτες (spod rocket), εκτοξεύουµε περίπου 7 κιλά καλαµπόκι (βλέπε tip) για αρχή, δηµιουργώντας ένα «χαλί» τροφής για τον κυπρίνο. Τα καλάµια µας ήταν ήδη παραταγµένα στις βάσεις τους, µε τα φρένα σε στάση αναµονής για το πρώτο τράβηγµα. Το πρώτο τράβηγµα δεν άργησε να έρθει. Μετά από –µόνο- 20 λεπτά αναµονής, ο πρώτος κυπρίνος επισκέπτεται το καλάµι του Ηλία. Το ψάρι πήρε γρήγορα πολλά µέτρα φρένα και έτσι ο Ηλίας σήκωσε γρήγορα το καλάµι, ξεκινώντας µε γρήγορες διορθώσεις στα φρένα του µηχανισµού.
Η κορυφή του καλαµιού κυρτωνόταν δυνατά από τα απότοµα και νευρικά τραβήγµατα του ψαριού, που έψαχνε επίµονα τρόπους διαφυγής. Η µάχη διήρκεσε αρκετά λεπτά, µε τα φρένα του µηχανισµού να στριγγλίζουν, εντείνοντας την ένταση και την αγωνία. Το πρώτο µας ψάρι ήταν τελικά ένας κυπρίνος 7,8 κιλά και έθεσε τις βάσεις για µια συναρπαστική συνέχεια στο ψάρεµά µας! Ακολούθησε µια δίωρη παύση, όπου µαλαγρώναµε τακτικά πάνω από τα καλάµια µας µε µικρές ποσότητες τροφής, µέχρι τα ψάρια να αρχίσουν και πάλι να επισκέπτονται τις αρµατωσιές µας . Μέχρι το τέλος της δεύτερης µέρας, µετρήθηκαν άλλα 7 ψάρια από 2 έως 5 κιλά βάρος, ενώ χάθηκαν και δύο µάχες, µε τους πονηρούς κυπρίνους να βγαίνουν νικητές. Εδώ θα ήθελα να κάνω µία παρένθεση και να τονίσω ιδιαίτερα το θέµα της απελευθέρωσης των ψαριών, καθώς βρισκόµαστε σε µια από τις πιο σηµαντικές και καθοριστικές περιόδους για τους κυπρίνους, αυτής της περιόδου αναπαραγωγής, και πρέπει να δείξουµε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ευαισθησία. Έτσι, και εµείς φροντίσαµε να πάρουµε µαζί µας µόνο κάποια αξιόλογα συµπεράσµατα για την κίνηση και τη συµπεριφορά των κυπρίνων στο συγκεκριµένο ψαρότοπο, τη συγκεκριµένη εποχή, και ξεκινήσαµε για την επόµενη τοποθεσία.
Στο δεύτερο σηµείο που επιλέξαµε να στήσουµε και να επιχειρήσουµε, ανακαλύψαµε εµφανείς διαφορές όσον αφορούσε στη µορφολογία και το βάθος του βυθού, συγκρίνοντας µε το πρώτο σηµείο. Εδώ µιλάµε για έναν καθαρό ανοιξιάτικο κυπρινοπαράδεισο, καθώς είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να καλύψει τις ανάγκες των ψαριών κατά την περίοδο της αναπαραγωγής. Ένα υπέροχο, καταπράσινο, προσήλιο µέρος, µε ρηχά, φανερά πιο ζεστά νερά, τα οποία εγγυούνταν ένα πραγµατικά αποδοτικό ψάρεµα. Με τη βοήθεια του Ηλία, ξεκίνησε το µαλάγρωµα της σηµαδεµένης περιοχής. Στις 7 µ.µ. έπεσε και το τελευταίο Spomb και ήταν όλα έτοιµα. Η αναµονή αυτήν την φορά είχε πολύ µεγαλύτερη διάρκεια, αφού για περίπου εννιά ώρες δε λάβαµε ούτε ένα σήµα από τα ψάρια! Αυτό βέβαια δε µας πτόησε καθόλου, καθώς ήµασταν οπλισµένοι µε αρκετή υποµονή. Σίγουρα κάθε τόπος θέλει το χρόνο του και το ανάλογο τάισµα, µέχρι να µας δώσει το πρώτα αποτελέσµατα. Το γεγονός ότι µια τοποθεσία µοιάζει ιδανική για τους κυπρίνους, δε σηµαίνει ότι θα είναι και επιτυχές το ψάρεµά τους.
Η υποµονή µας ανταµείφθηκε κατά τις 4.30 τα ξηµερώµατα, όταν µας ξύπνησε ο έντονος ήχος ενός ειδοποιητή από την πλευρά των καλαµιών µου, µε τα φρένα να τρέχουν ασταµάτητα.
Η αντίσταση ήταν αξιόλογη και η µάχη µε το ψάρι είχε ξεχωριστή αγωνία, καθότι ήταν ακόµα σκοτάδι και η ορατότητα χαµηλή. Το ψάρι έψαχνε επίµονα καταφύγιο για να κόψει την αρµατωσιά, αρκετά πιο δεξιά από την ψαρεύτρα µας. Μετά από κάποια λεπτά µάχης, µπήκε στην απόχη ένας όµορφος κυπρίνος 7,3 κιλά και αµέσως πήρε θέση για να ποζάρει στο φακό της κάµερας. Αυτό το πρώτο ψάρι, ήταν αφορµή για φρεσκάρισµα των δολωµάτων µας µιας και ήταν αρκετή ώρα στο νερό, και έτσι ήµασταν καθόλα έτοιµοι αναµένοντας τον επόµενο κυπρίνο. Ο δεύτερος επισκέπτης έκανε αισθητή την παρουσία του κατά τις 8.00 το πρωί, και φάνηκε ιδιαίτερα φουριόζος στα φρένα. Ήταν ένας πραγµατικός µαχητής µε βάρος λίγο κάτω από τα 8 κιλά, και στην κυριολεξία «τα έδωσε όλα» πριν µπει τελικά ηττηµένος στην απόχη. Αυτό το ψάρι είχε έρθει για να ενισχύσει την επιµονή µας για τη συνέχεια!
Ακολούθησαν άλλα 8 ψάρια από 1,700 – 6,900 κιλά και έγινε φανερό ότι η συχνότητα των τσιµπιών εντεινόταν όταν πύκνωνε το σταδιακό µαλάγρωµα. Και το δεύτερο σηµείο λοιπόν, µας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, ολοκληρώνοντας ένα ακόµα απολύτως επιτυχές ψαρευτικό διήµερο.
Φυσικά, όλα µας τα αλιεύµατα απελευθερώθηκαν και πάλι στο φυσικό τους περιβάλλον, αφού προηγήθηκαν φωτογραφίες και βίντεο προ ή κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης.
Οι αρματωσιές για το ψάρεμα κυπρίνου
Και µερικές τεχνικές λεπτοµέρειες…
Τα παράµαλλα που χρησιµοποιήσαµε ήταν δυο τύπων:
1.Blow out rig
Το συνδυάσαµε µε δόλωµα καλαµπόκι, ενώ έχουµε τη δυνατότητα να δουλέψουµε και διάφορους άλλους συνδυασµούς, όπως πχ. tigernuts, ισπανικούς βολβούς και χρωµατισµένο- αρωµατισµένο καλαµπόκι).
2.Classic corn rig
Σε αυτό το παράµαλλο χρησιµοποιήσαµε 2-3 κόκκους καλαµποκιού. Είναι ένας αρκετά απλός και αποδοτικός τρόπος ψαρέµατος και ίσως ο πιο διαδεδοµένος. Και στα δύο παράµαλλα χρησιµοποιήσαµε αγκίστρια τύπου MB Gripper και Anti Snag σε µεγέθη από 6 έως 4, καθώς και πλαστικοποιηµένα νήµατα για καλύτερο στρώσιµο του παράµαλλου.
Συµπεράσµατα για το µαλάγρωµα…
Η σωστή διαχείριση του µαλαγρώµατος της ψαρεύτρας µας ξεκινάει από το εναρκτήριο τάισµα, όπου ρίχνουµε και τη µεγαλύτερη ποσότητα τροφής για να προσελκύσουµε τα ψάρια.
Από τη στιγµή που τα ψάρια ανταποκριθούν στο τάισµα και ξεκινήσουν να τρώνε µε όρεξη, µαλαγρώνουµε σταδιακά, µόνο πάνω από τα καλάµια µας.
Ανάλογα πάντα µε τη συχνότητα των τσιµπηµάτων που δεχόµαστε, αυξοµειώνουµε και την ποσότητα της τροφής που µαλαγρώνουµε. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνουµε µια διαρκή ροή στα τσιµπήµατα των ψαριών, ενώ ταυτόχρονα διατηρούµε συνεχές το ενδιαφέρον τους να τραφούν.
Επίλογος, και κάποιες σκέψεις για – να υπάρξει – το µέλλον…
Γενικά, ακούγονται τακτικά οι δικαιολογίες του τύπου «εγώ τα τρώω», ή «να τα αφήσω να τα πιάσουν οι άλλοι;», αλλά αυτές οι νοοτροπίες πρέπει να αλλάξουν σύντοµα πριν καταστραφούν οι λίµνες µας και λιγοστέψουν δραµατικά, ή -ακόµα χειρότερα- αφανιστούν τα ψάρια. Οι λίµνες µας έχουν απίστευτες προδιαγραφές για το µέλλον.
Αξίζει εδώ να αναφέρουµε ότι στον έλεγχο συµµόρφωσης µε τους κανόνες αλιείας και συνεπώς διατήρησης των ιχθυαποθεµάτων, συµβάλλει σηµαντικά ο πρόεδρος του συλλόγου ΑΣΕΑΚ «Ν. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ», Βασίλειος Τσικρίνης, ο οποίος ελέγχει και προστατεύει τη λίµνη και όχι µόνο.
Η δράση του δεν περιορίζεται µόνο σε θέµατα επιτήρησης, αλλά πραγµατοποιεί και άλλες αξιόλογες δράσεις όπως πχ. ο εµπλουτισµός της λίµνης µε µάνες, καθώς και η περιφρούρηση και η προστασία του γόνου µε κάθε δυνατό µέσο. Ας µην ξεχνάµε, πως κάθε ψαράς οφείλει να είναι και προστάτης της ζωής!
TIP: Για να είναι αποτελεσµατικό το τάισµα, είναι απαραίτητη η σωστή του προετοιµασία: το καλαµπόκι χρειάζεται τουλάχιστον µία µέρα µούλιασµα, για να τραβήξει όσο περισσότερο νερό γίνεται και να φουσκώσει. Την επόµενη µέρα, το βράζουµε για περίπου 20 µε 30 λεπτά και ενισχύουµε µε MS RANGE SWEET BOMB. Με αυτόν τον τρόπο το κάνουµε πιο εύπεπτο. Αφού κρυώσει, το τοποθετούµε σε αεροστεγή δοχεία γα να διατηρήσει τις ιδιότητές του.
