Μπαίνουµε πλέον στους ανοιξιάτικους µήνες, και ύστερα από έναν οµολογουµένως δύσκολο χειµώνα που µας άφησε για αρκετό καιρό εκτός θάλασσας, ήρθε η ώρα να βρεθούµε ξανά στο υγρό στοιχείο και να κάνουµε τα πρώτα µας καλά ψαρέµατα από σκάφος.
Η εποχή ευνοεί περισσότερο τις τεχνικές µε ψεύτικα δολώµατα, παρά εκείνες µε τα ζωντανά και µας δίνεται µιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να την εκµεταλλευτούµε στο έπακρο. Συρτή βυθού, jigging, inchiku, θα αποδώσουν τα µέγιστα αυτήν την εποχή και κάποιες φορές θα πρέπει να είµαστε συγκρατηµένοι στις διαθέσεις µας, αν βλέπουµε ότι τα ψάρια τσιµπούν µετά µανίας.
Η συρτή βυθού είναι µια σχετικά εύκολη τεχνική, που δε χρειάζεται να διαθέτουµε µεγάλες γνώσεις ψαρικής για να την πραγµατοποιήσουµε και να καταφέρουµε να πιάσουµε µερικά καλά ψάρια. Άλλωστε οι περισσότεροι από εµάς, πριν γίνει η έκρηξη µε τις σύγχρονες τεχνικές στην Ελλάδα, µε αυτήν πήραµε την πρώτη µας καλή συναγρίδα, στήρα, σφυρίδα, και όπως είναι φυσικό, είναι δύσκολο να διαγράψουµε «µονοκοντυλιά» αυτές τις ώρες ατέλειωτης συρτής, που έχουµε γράψει όλα αυτά τα χρόνια. Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, έτσι και τώρα ξεκινάµε να οργώνουµε τους βυθούς µε τα γυαλιστερά µας ψαράκια, περιµένοντας το πολυπόθητο χτύπηµα! Ας δούµε µερικές µικρές λεπτοµέρειες που θα πρέπει να προσέξουµε, ώστε να έχουµε τα επιθυµητά αποτελέσµατα.
Αρµάτωµα
Καταρχήν θα πρέπει να φτιάξουµε τη συρτή µας, αν δεν έχουµε ήδη έτοιµη. Το σύνηθες αρµάτωµα γίνεται µε τα κλασσικά βαρίδια συρτής βυθού των 150-160 γραµµαρίων, τα οποία έχουµε αριθµήσει από πριν µε την πόντα. Η αρίθµηση που θα διευκολύνει αρκετά το ψάρεµά µας, είναι να χτυπήσουµε στα µολύβια µας ζυγούς αριθµούς, 2-4-6-8 κοκ. Έτσι, βλέποντας τον αριθµό του µολυβιού και προσθέτοντας το βύθισµα του δολώµατος, θα βρίσκουµε εύκολα το βάθος που βρίσκεται το τεχνητό µας. Εδώ πρέπει να προσέξουµε να µην αριθµήσουµε το πρώτο βαρίδι, τον «οδηγό» όπως συνηθίζουµε να τον λέµε, το οποίο είναι µικρότερο σε βάρος (90-100 γρ.).
Η αρίθµηση θα ξεκινάει από το πρώτο κανονικό βαρίδι, οπότε ρίχνοντας τα µολύβια µας στο νερό, θα ξέρουµε πάντα πόσα ακριβώς έχουµε µέσα και σε ποιο βάθος ψαρεύουµε. Για παράδειγµα, αν κρατάµε το µολύβι µε τον αριθµό 20, κινούµαστε µε µια µέση ταχύτητα 3-3.3 knots και το βύθισµα του τεχνητού µας είναι 4 µέτρα, τότε ψαρεύουµε στη ζώνη των 24 µέτρων περίπου (20 + 4 = 24). Το βύθισµα του τεχνητού µας δεν είναι σταθερό στα 4 µέτρα για όλα τα τεχνητά, και θα πρέπει να γνωρίζουµε από πριν το βάθος που κατεβαίνει από µόνο του και να το προσθέτουµε στο σύνολο. Συνεχίζοντας το αρµάτωµα, µετά την αρίθµηση των µολυβιών περνάµε στο δέσιµο. Ας υποθέσουµε ότι έχουµε αριθµήσει 20 µολύβια συν τον οδηγό. Ξεκινάµε πάντα από το τελευταίο µολύβι, δηλαδή από αυτό µε το νούµερο 40, πάνω στο οποίο δένουµε δεκαπέντε οργιές νήµατος dacron 150 lb, από τη στενή του µεριά. Την άλλη άκρη του νήµατος τη δένουµε είτε στην καρούλα του ηλεκτρικού µηχανισµού µας, είτε στη λεκάνη µας.
Συνεχίζουµε και δένουµε την άλλη άκρη του µολυβιού µας -τη φαρδιά- µε νήµα, µετράµε πέντε οργιές και το συνδέουµε µε το µολύβι 38, από τη στενή του µεριά. Από εκεί και πέρα δένουµε τα µολύβια µας ανά πέντε οργιές νήµατος, µε τη σωστή σειρά αρίθµησης. Φτάνοντας στο µολύβι 8, θα δέσουµε τα υπόλοιπα τρία µεγάλα µολύβια µε πετονιά 0.90 mm, τον οδηγό µε 0.80-0.70 mm και από εκεί το παράµαλλο µας µε 8-10 οργιές 0.50-0.70 mm.
Τόπος – Βάθος
Τους µήνες αυτούς θα αναζητήσουµε τα ψάρια κυρίως σε ρηχούς, βραχώδεις τόπους, µε ένα µέσο βάθος 30-40 µέτρα, και τις ώρες µε λιγοστό φως ακόµη ρηχότερα. Ρηχές ξέρες και κοµµάτια µε πλάκες είναι σηµεία µε πολύ µεγάλο ενδιαφέρον, ενώ εκπλήξεις κρύβουν οι κάβοι και τα νησόπουλα. Το να βρούµε κάποιους τέτοιους τόπους δεν είναι πλέον πολύ δύσκολο, καθώς όλοι µας λίγο-πολύ έχουµε ένα gps µε χάρτη στο σκάφος µας, το οποίο µας δείχνει µε µεγάλη ακρίβεια τις ξέρες και τις ισοβαθείς του τόπου που θα ψαρέψουµε. Κατά τη διάρκεια της ηµέρας θα ψαρέψουµε κυρίως περιµετρικά της ξέρας και όσο νυχτώνει θα πλησιάζουµε προς τα κεφάλια.
Ταχύτητα
Για να πούµε ότι ψαρεύουµε σωστά, στα µέτρα που θέλουµε, θα πρέπει το σκάφος να κινείται µε µια ταχύτητα 3-3,3 knots. Το πρόβληµα είναι ότι για να χτυπήσουν τα ψάρια, χρειάζεται κάποιες φορές µεγαλύτερη ταχύτητα (ακόµα και 4-4,5 knots) και εκεί χάνουµε την ακρίβεια στα µέτρα που ψαρεύουµε. Εδώ θα πρέπει να βάλουµε µια δόση ρίσκου στο ψάρεµά µας, προσθέτοντας και αφήνοντας να πέσουν στο νερό ένα ή και παραπάνω µολύβια ανάλογα µε το βάθος που κινούµαστε, µε κίνδυνο όµως να χάσουµε το ψαράκι µας αν δεν υπολογίσουµε σωστά.
Αξίζει να δοκιµάσουµε µεγάλα τεχνητά που χρησιµοποιούνται ευρέως στο spinning τα οποία έχουν δείξει θεαµατικά αποτελέσµατα.
∆ολώµατα
Τα τεχνητά ψαράκια που θα χρησιµοποιήσουµε αυτήν την εποχή, θα είναι κυρίως σε έντονους χρωµατισµούς, µε το πράσινο-κίτρινο-κόκκινο να κυριαρχεί. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τα κλασσικά ψαράκια σε µεγέθη 14-18 εκατοστά, µε τη µεταλλική γλώσσα και τη σταθερή, διαχρονική αξία, αλλά αξίζει να δοκιµάσουµε τη συρτή και µε τα µεγάλα τεχνητά που χρησιµοποιούνται -ευρέως πλέον- στο spinning, µε µεγάλη επιτυχία. Μερικά από αυτά µάλιστα, έχουν ήδη δείξει θεαµατικά αποτελέσµατα και στη συρτή βυθού, µε τις ιδιαίτερες πλεύσεις και χρωµατισµούς που διαθέτουν (ακόµα και σε UV), και µας ανοίγουν νέους ορίζοντες στην αναζήτηση του «µαγικού» τεχνητού!
Ποντάρισµα µολυβιών και Βlanco – Για να παρακολουθούµε εύκολα τα βαρίδια µας
Η δυσκολία στη συρτή βυθού, είναι να καταφέρνουµε να περνάµε το δόλωµα πολύ κοντά στο βυθό, χωρίς να σκαλώνει. Η παρακολούθηση των βαριδιών που βρίσκονται κάθε στιγµή στο νερό, είναι από τα βασικότερα που πρέπει ο ψαράς να έχει στο νου του, κάθε φορά που αλλάζει βάθος. Η αρίθµηση πρέπει να γίνει υποχρεωτικά, και το ποντάρισµα των αριθµών πάνω στα µολύβια -και από τις δυο πλευρές-, είναι απολύτως απαραίτητο. Όµως, για ακόµη καλύτερη κι ευκολότερη παρακολούθηση, υπάρχει και η λύση του Blanco. Ένα πέρασµα µε το λευκό διορθωτικό υγρό πάνω στα πονταρισµένα νούµερα, αρκεί για να γίνουν οι αριθµοί ευκολότερα διακριτοί.