Απίκο: Βυθομέτρηση και ο ρόλος της στην επιτυχία
Ένας από τους σηµαντικότερους παράγοντες επιτυχίας στο ψάρεµά µας, είναι η σωστή και κατάλληλη βυθοµέτρηση. Η απόσταση δηλαδή που πρέπει να έχει το δόλωµά µας από το βυθό. Η οποία φυσικά τροποποιείται ανάλογα µε τα ψάρια, την περιοχή, αλλά και τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες που επικρατούν τη µέρα της εξόρµησής µας.
Αρκετές φορές θα παρατηρήσουµε σε συγκεκριµένο τόπο (και ιδίως σε λιµάνια), να ψαρεύουν δύο ή περισσότεροι ψαράδες και να βγάζει ψάρια µόνος ο ένας. Κι ενώ όλοι ψαρεύουν µε τα ίδια δολώµατα, τις ίδιες αρµατωσιές, και έχουν καλάµια µε το ίδιο µήκος, τα ψάρια αρέσκονται να τσιµπούν σε συγκεκριµένο ψαρά. Γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά; Τι κάνει ο ψαράς αυτός και προσελκύει τα ψάρια; Πολύ απλό! Έχει βυθοµετρήσει σωστά! Οι ψαράδες δε δίνουν στη βυθοµέτρηση τη σηµασία που της αρµόζει, και στη συνέχεια παραπονιούνται ότι δεν πιάνουν ψάρια, ή για να κυριολεκτούµε ότι δεν πιάνουν καλά ψάρια, παρά µόνο τα µικρά. Όταν αργότερα καταλάβουν το ρόλο της, θα φροντίζουν να είναι η πρέπουσα.
Εύκολος αυτοσχέδιος βυθοµετρητής.
Βυθοµετρητής
Η βυθοµέτρηση πραγµατοποιείται µε την τοποθέτηση κάποιου βαριδιού στο αγκίστρι ή τη σαλαγκιά µας. Στο εµπόριο υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί βυθοµετρητές, ιδιαίτερα εξυπηρετικοί, και µας βοηθούν να πραγµατοποιήσουµε µια όσο το δυνατόν καλύτερη βυθοµέτρηση. Αν δεν είµαστε εφοδιασµένοι µε κάτι τέτοιο, πάµε στον αυτοσχέδιο βυθοµετρητή που είναι ένα µικρό βαριδάκι δεµένο σε σχοινάκι λίγων εκατοστών, και στην άκρη του υπάρχει µια θηλίτσα για να προσαρµοστεί στο αγκίστρι ή τη σαλαγκιά µας. Πολλοί έχουν αντί για σχοινάκι ένα µικρό καλωδιάκι, και κάποιοι άλλοι ψαράδες απλή πετονιά.
Μπορούµε αν θέλουµε να βυθοµετρήσουµε και µόνο µε το µολύβι, αλλά ο κίνδυνος να το χάσουµε είναι µεγάλος και για αυτό προσθέτουµε το σχοινάκι, το καλώδιο ή την πετονιά. Αν θέλουµε όµως, µπορούµε να κλείσουµε το στριφταράκι ενός σκέτου µολυβιού ή να του στενέψουµε την τρύπα του, για να σφηνώνει καλύτερα στο αγκίστρι µας και να µην το χάνουµε εύκολα.
∆ύο διαφορετικοί βυθοµετρητές του εµπορίου.
Τρόπος βυθοµέτρησης
Έχοντας τοποθετήσει το βυθοµετρητή στο αγκίστρι ή τη σαλαγκιά µας, ρίχνουµε την αρµατωσιά µας στο σηµείο ακριβώς όπου θα ψαρέψουµε. Αν χρησιµοποιούµε φελλό παρατηρούµε το ύψος του και στη συνέχεια ανάλογα µε το τι χρειάζεται τον ανεβάζουµε (αν βουλιάζει πολύ) ή τον κατεβάζουµε (αν πατώνουµε). Αυτό που πρέπει να γνωρίζουµε, είναι ότι αν ο βυθοµετρητής µας είναι περασµένος ακριβώς πάνω στο αγκίστρι µας και µε την αρµατωσιά τεντωµένη, τη στιγµή που ο φελλός µας βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας ψαρεύουµε οριακά στο βυθό.
Αν ο φελλός µας βουλιάζει, τότε ψαρεύουµε τόσο ψηλά από το βυθό, όση είναι η απόσταση του φελλού από την επιφάνεια. Αν πάλι ο φελλός δε βουλιάζει, τότε βρίσκεται αρκετά ψηλά σε σχέση µε το πρέπον βάθος. Και πρέπει να τον κατεβάσουµε γιατί το αγκίστρι µας πατώνει.Το πόσο θα το κατεβάσουµε, µπορούµε να το υπολογίσουµε µέσω της απόστασης του φελλού από την επιφάνεια της θάλασσας. Όταν η αρµατωσιά είναι τεντωµένη και το βαρίδι ακουµπά στο βυθό.
Αν ψαρεύουµε χωρίς φελλό, δηλαδή «καθαρόαιµο απίκο», όπως πολλοί συνηθίζουν να το αποκαλούν, τότε ρίχνουµε το βυθοµετρητή στο νερό και παρατηρούµε το λύγισµα του καλαµιού. Καθώς το κατεβάζουµε προς τη θάλασσα. Όταν το βαρίδι πατώσει και το καλάµι πάψει να λυγίζει, σηµαίνει ότι σε αυτήν τη θέση βρισκόµαστε οριακά πάνω στο βυθό. Ανάλογα µε το πόσο ψηλά θέλουµε να είµαστε από το βυθό, σηκώνουµε και τη µύτη του καλαµιού.
Τι να προσέξουµε
• Τους καλοκαιρινούς και πρώτους φθινοπωρινούς µήνες που τα λιµάνια γεµίζουν µε µικρόψαρα (κυρίως µπαλαδάκια). Το ψάρεµά µας αναγκαστικά θα πρέπει να γίνεται εντελώς πατωτά, για να µπορέσουµε να τα αποφύγουµε. Το υπόλοιπο διάστηµα, και ειδικότερα τους χειµερινούς µήνες, το δόλωµά µας καλό είναι να έχει κάποια απόσταση από το βυθό. Για να γίνεται πιο ορατό στα ψάρια.
• Όσοι ψαρεύουν µεγάλους κέφαλους σε λιµάνια όπου επιβάλλεται η οριακή βυθοµέτρηση. Δηλαδή το δόλωµα να βρίσκεται µόλις 1-2 εκατοστά από το βυθό. Έχουν τις ανάλογες βάσεις στήριξης καλαµιού, αφήνουν το βαρίδι να κατέβει στο βυθό. Μόλις αυτό πατώσει (το διαπιστώνουν από το µη λύγισµα του καλαµιού τους) σηκώνουν ελάχιστα το καλάµι. Τη στιγµή που αρχίζει να λυγίζει, σφίγγουν τις βίδες στη βάση τους κι έχουν τη βυθοµέτρηση που επιθυµούν.
• Αν ψαρεύουµε από βράχια σε βυθό µε απότοµες εναλλαγές βάθους, δε χρειάζεται να είµαστε πατωτά. Αν µάλιστα επικρατεί φουσκοθαλασσιά ,καιρός που αναζητούµε για να έχουµε επιτυχίες. Η βυθοµέτρηση δεν έχει ιδιαίτερη σηµασία. Τα ψάρια που κυκλοφορούν κινούνται σε όλο σχεδόν το ύψος νερού, κι έτσι δεν έχουµε κανένα πρόβληµα.
• Στο ψάρεµα µε αγκίστρια δεν αντιµετωπίζουµε ιδιαίτερα σκαλώµατα στο βυθό (συγκριτικά µε τη χρήση σαλαγκιάς). Για αυτό στα πατωτά ψαρέµατα προτιµούµε τα αγκίστρια. Έκτός βέβαια και αν αναζητούµε τους κέφαλους, όπου η σαλαγκιά είναι µάλλον µονόδροµος για το ψάρεµά τους.
• Όσοι χρησιµοποιούν αυτοσχέδιους βυθοµετρητές µε σχοινάκι, προκειµένου να επιτύχουν µεγαλύτερη ακρίβεια µέτρησης. Είναι καλό να τυλίγουν το σχοινάκι στα αγκίστρια τους. Όταν φθάσει το βαρίδι κοντά στο αγκίστρι, να πραγµατοποιήσουν τη βυθοµέτρησή τους.
• Σε τόπους όπου επικρατούν ρέµατα κι έχουµε µετακίνηση της αρµατωσιάς, πρέπει να βυθοµετρούµε όχι µόνο σε ένα σηµείο αλλά σε πολλά σηµεία της ευρύτερης περιοχής που θα πέσει το δόλωµα. Για να εξασφαλίσουµε ότι δεν υπάρχουν απότοµες αλλαγές βάθους.
• Όσοι ψαρεύουµε µε φελλό, αφού ολοκληρώσουµε τη διαδικασία της βυθοµέτρησης, καλό είναι να σηµειώνουµε σε πιο στέλεχος του καλαµιού µας ακουµπά αυτός όταν έχουµε τεντωµένη την αρµατωσιά µας. Έτσι, αν µετά από κάποια ώρα διαπιστώσουµε ότι έχει µετακινηθεί από το σηµάδι, αυτοµάτως γνωρίζουµε ότι η βυθοµέτρησή µας έχει χαλάσει και χρειάζεται να βυθοµετρήσουµε εκ νέου.
• Μπορούµε επίσης να καταλάβουµε ότι ο φελλός µας έχει µετακινηθεί. Όταν διαπιστώσουµε ότι δε βουλιάζει σωστά όπως αρχικά, αλλά επιπλέει. Αυτό είναι σηµάδι ότι πατώνουµε και πρέπει να γίνει νέα βυθοµέτρηση.
Γενικοί κανόνες επιλογής κατάλληλου βάθους
• Με κυµατισµό και φουσκοθαλασσιά ψαρεύουµε ψηλά, ενώ µε καλοσύνη χαµηλά.
• Σαργούς, µουρµούρες, κακαρέλους, µεγάλους κέφαλους τους αναζητούµε χαµηλά, ενώ µελανούρια, γόπες, λαβράκια ψηλά.
• Στο βράχο µπορούµε να ψαρέψουµε αρκετά πιο ψηλά από το βυθό. Ενώ στο λιµάνι θα χρειαστεί να βρισκόµαστε πολύ χαµηλά.
• Σε µέτρια βάθη (3-5 µέτρα,) η βυθοµέτρηση πρέπει να είναι ακριβείας. Ενώ σε µεγαλύτερα (6 και άνω), υπάρχουν αρκετές ανοχές.
• Όσο πιο πολυψαρεµένος είναι ο τόπος, τόσο πιο ακριβή βυθοµέτρηση απαιτεί. Αντίθετα, σε έναν αψάρευτο τόπο αποδίδει και µια µη κατάλληλη βυθοµέτρηση.
• Η βυθοµέτρηση ακριβείας, επιβάλλεται επίσης όταν ο τόπος-βυθός είναι πολύ επίπεδος. Αν υπάρχουν υψοµετρικές διαφορές, τότε αυτή γίνεται πολύ πιο χαλαρά, ακολουθώντας µια µέση οδό.
• Ο επίπεδος βυθός µε άµµο ή λάσπη, απαιτεί συνήθως πατωτό ψάρεµα, ενώ ο βυθός µε βράχια και φυκιάδες, ψάρεµα αρκετά ψηλά.
