Big Game Fishing: 10 «συµβουλές» για ένα σωστό ξεκίνηµα
Οι περισσότεροι από εµάς, αρχίζουµε το ψάρεµα υιοθετώντας µια ενδιαφέρουσα τεχνική και την εφαρµόζουµε. Στην πορεία, αν µας αρέσει, ψάχνουµε συµβουλές από πιο προχωρηµένους φίλους µας. Μόλις την εξαντλήσουµε, πάµε στην επόµενη-και συνήθως δυσκολότερη-τεχνική.
Η συνηθισµένη αρχή, γίνεται µε την καθετή, η οποία θεωρείται εύκολη και απλή τεχνική. Μόλις τη «βαρεθούµε», προχωρούµε σταδιακά σε «πιο δύσκολα αθλήµατα», όπως π.χ. η ελαφριά συρτή και τα παραγάδια. Καθώς µαζεύουµε εµπειρίες, αναπτύσσουµε τις δικές µας ιδέες και εφαρµόζουµε παραλλαγές και «πατέντες» που θεωρούµε ότι δίνουν ψάρια. Κάποια στιγµή, αφού χορτάσουµε µε τα «µικρά», σκεφτόµαστε τις «µεγάλες συρτές» και το Big Game Fishing, για πραγµατικά ενδιαφέροντα θηράµατα και τα πράγµατα αρχίζουν να δυσκολεύουν.
Μπροστά µας ανοίγεται ένας νέος κόσµος, για την κατάκτηση του οποίου χρειαζόµαστε αρκετό «κεφάλαιο», ή αλλιώς, µια σηµαντική επένδυση σε γνώση και αλιευτικό εξοπλισµό. Για να ξέρουµε λοιπόν τι µας περιµένει, παραθέτουµε µια σύντοµη ανάλυση, ώστε να ωφεληθούν πολλαπλά όσοι θέλουν να ασχοληθούν µε τη συγκεκριµένη τεχνική. Και όταν λέµε πολλαπλά, εννοούµε ότι θα τους βοηθήσει να ξοδέψουν λιγότερα και να δουν συντοµότερα το επιθυµητό αποτέλεσµα στο καλάµι τους. Παρακαλούµε πάντως και τους έµπειρους στην τεχνική αυτή συναδέλφους, να διαβάσουν παρακάτω. Είµαστε βέβαιοι, ότι θα βρουν ενδιαφέρουσες λεπτοµέρειες, τις οποίες πιθανόν να µην είχαν σκεφτεί ή να µην είχαν υιοθετήσει στα ψαρέµατα τους.
Το Big Game Fishing αρχίζει µε συρτή.
Οι τεχνικές και ποια να προτιµήσουµε
Οι κύριες αλιευτικές τεχνικές για να κάνουµε big game fishing, είναι δύο: η συρτή ανοιχτής θαλάσσης (στην επιφάνεια και τα µεσόνερα) και το drifting. Όταν διανύουµε µεγάλες αποστάσεις, έχουµε περισσότερες πιθανότητες να πάρουµε ψάρι. Με τη συρτή «ψάχνουµε» τη θάλασσα τραβώντας τα κατάλληλα τεχνητά και δεν είµαστε καθηλωµένοι σε ένα σηµείο, περιµένοντας τα θηράµατα να «µυριστούν» τα δολώµατα µας και να τεντώσουν τα απλωµένα καλάµια και τις πετονιές µας. Το big game fishing λοιπόν, αρχίζει µε συρτή, οπότε το drifting µπορεί να περιµένει µέχρι την επόµενη αλιευτική περίοδο.
1. Mια ισχυρή κύρια µηχανή και µια βοηθητική, κρίνονται απαραίτητες, 2. Ως minimum µήκος θεωρούνται τα 5,5 µέτρα.
Το κατάλληλο σκάφος και ο εξοπλισµός του
Ως minimum προδιαγραφές για το σκοπό µας, θεωρούνται τα 5,5 µέτρα και οι δύο µηχανές. Έτσι, το σκάφος θα έχει τη δυνατότητα να καλύψει αρκετά µεγάλες αποστάσεις µέσα σε µια ηµέρα, και να αντιµετωπίσει τις όποιες απότοµες αλλαγές καιρού. Οι δύο κύριες µηχανές, ή οπωσδήποτε µια ισχυρή κύρια και µια βοηθητική, κρίνονται απαραίτητες. Aπαραίτητο είναι επίσης ένα µεγάλο ντεπόζιτο γεµάτο µε καύσιµο. Εκτός από το ικανό µήκος του, το σκάφος της συρτής και του drifting, πρέπει να έχει καλή πλεύση στην ανοιχτή θάλασσα και στον κακό καιρό. Αρκετές φορές, όταν ξεκινάµε για συρτή ανοιχτής θάλασσας µε απόλυτη γαλήνη, δεν είµαστε βέβαιοι µε τι καιρό θα επιστρέψουµε. Ειδικά για ψαρέµατα πολύωρης διάρκειας, είναι πολύ πιθανή µια επιδείνωση των καιρικών συνθηκών. Φυσικά, το σκάφος µας πρέπει να διαθέτει εκτός από τα αλιευτικά µας, και όλα τα απαραίτητα εφόδια όπως σωσίβια, βεγγαλικά, πυροσβεστήρες και ένα µικρό κουτί µε πρώτες βοήθειες.
Η επιλογή του θηράµατος
Όσοι αποφασίσουν να ασχοληθούν µε την τεχνική αυτή, πρέπει να επιλέξουν θηράµατα-στόχους, ώστε να προµηθευτούν τον ανάλογο αλιευτικό εξοπλισµό. Θηράµατα υπάρχουν σε αρκετά µεγάλη ποικιλία, µε κυριότερα τα ακόλουθα (κατά σειρά βάρους και µαχητικότητας): Το bluefin, ή επί το Ελληνικότερον κόκκινος (από το χρώµα της σάρκας του) τόνος. Ψάρι εξαιρετικά µαχητικό, αποτελεί πολύ υπολογίσιµο αντίπαλο. Το βάρος του κάποιες φορές ξεπερνά και τα 300 κιλά, αλλά και η συνηθισµένη «διάσταση» είναι αυτή των 80-100 κιλών. Προς το παρόν απαγορεύεται η αλιεία του για τους ερασιτέχνες, οπότε το catch & release είναι µια λύση, για όσους θέλουν να δοκιµάσουν τις αντοχές τους µε το βασιλιά των θηραµάτων της Μεσογείου. Ο ξιφίας. Επίσης πολύ µαχητικός, µε ειδικό τρόπο ψαρέµατος αν µιλήσουµε για τα ενήλικα άτοµα των 50 µέχρι 100 κιλών, και όχι για τα «άπειρα ξιφιάκια» των 10 και των 20 κιλών. Τα µικρά που τριγυρνάνε στους κόλπους, σχετικά κοντά στην ακτή, γίνονται πολύ εύκολα θύµατα ακόµη και των ελαφρών συρταδόρων. Για να πάµε στα µεγαλύτερα, χρειαζόµαστε ειδικό και πολύ ακριβότερο εξοπλισµό. Ο ιστιοφόρος της Μεσογείου. Αναφερόµαστε σε µια µικρογραφία των marlin που ζει στη Μεσόγειο. Αν και ανήκει στην ίδια µε αυτά οικογένεια, αποκτά βάρος µέχρι 70 το πολύ κιλά και δε γίνεται 400 ή 500, όπως τα αδέρφια του Ινδικού και της Καραϊβικής. Παρά τη σηµαντική διαφορά σε βάρος σε σχέση µε το µεγάλο συγγενή του, ο ιστιοφόρος της Μεσογείου είναι ιδιαίτερα µαχητικός όταν συλληφθεί, και αποτελεί πραγµατικά πολύ ενδιαφέρον θήραµα. Ο κυνηγός, ή λαµπούκα ή λαπόρδα (το όνοµα µεταβάλλεται ανάλογα µε την περιοχή της Ελλάδας στην οποία ψαρεύουµε.) Μη βιαστείτε να πείτε ότι αυτός ανήκει στα θηράµατα της ελαφριάς συρτής. Μιλάµε για µεγάλα ψάρια, των οκτώ µέχρι δεκαπέντε κιλών, που µόνο στο ανοιχτό πέλαγος συναντούµε. Ένας κυνηγός δέκα κιλών, έχει περισσότερη µαχητικότητα από ένα εικοσάκιλο µαγιάτικο, άρα πρόκειται για ενδιαφέρον θήραµα. Ο µακρύπτερος τόνος ή Albacore. Το λογικό εισαγωγικό είδος στην τεχνική που αναφέρουµε, µε βάρος 8-20 κιλά. ∆ε θα συνεχίσουµε, για να µη σας κουράσουµε µε τα παρεπόµενα θηράµατα, όπως είναι ο βάτος, και τα διάφορα καρχαριοειδή, αλλά στο πέλαγος, όπου θα αναζητήσουµε τα µεγάλα ψάρια στα οποία κάναµε ειδική µνεία, όλα είναι πιθανά.
Με τι θήραµα από όσα περιγράψαµε θα αρχίσουµε;
Με τόση ποικιλία θηραµάτων, ένα ερώτηµα γεννάται: από ποιο να αρχίσω και για ποιο να πάρω τον αρχικό µου αλιευτικό εξοπλισµό; Άποψή µας είναι να αρχίσουµε από τους µακρύπτερους τόνους, το αναφέραµε και παραπάνω. Αν πάρουµε από την αρχή ενισχυµένο εξοπλισµό, κατάλληλο όµως για µακρύπτερους τόνους, µπορούµε να αρχίσουµε οµαλά, µε σχετικά «µικρά και εύκολα» ψάρια, να αποκτήσουµε σταδιακά τις απαραίτητες εµπειρίες και τελικά να ανέβουµε κατηγορία. Και να µην ξεχνάµε ότι, κάνοντας συρτή ανοιχτής θαλάσσης για µακρύπτερους τόνους, προκύπτει αρκετά συχνά κάποιο από τα υπόλοιπα θηράµατα που αναφέραµε παραπάνω. Να εξοπλιστούµε σωστά λοιπόν, για την αντιµετώπιση τόσο αυτών, όσο και των µεγαλύτερων «εξαδέλφων» τους.
Και οι star drag µηχανισµοί κάνουν.
Τα καλάµια και οι Μηχανισµοί µας
Ας δούµε τι αλιευτικό εξοπλισµό χρειαζόµαστε για το ψάρεµα του µακρύπτερου τόνου (και όχι µόνο…). Χρειαζόµαστε 2-3 καλάµια συρτής, στο εύρος των 30 µέχρι -το πολύ- 50 λιµπρών. Αν θέλουµε να αλλάξουµε σύντοµα στόχο, µπορούµε να προµηθευτούµε καλάµια µεταβλητής ισχύος. Καταλληλότερα στην περίπτωση αυτή, είναι καλάµια ισχύος 30-80 λίµπρες. Αυτά θα είναι ακριβότερα από τα αντίστοιχα µονοδιάστατης ισχύος, αλλά µπορούν να χρησιµοποιηθούν δίχως πρόβληµα σε όλα τα προαναφερόµενα θηράµατα. Αποδεκτοί είναι οι οδηγοί κάθε είδους, rollers ή δαχτυλίδια ή συνδυασµός, φτάνει να είναι ποιοτικοί και να µπορούν να δεχτούν νήµα, εκτός από πετονιά. Χρειαζόµαστε επίσης ποιοτικούς µηχανισµούς οριζοντίου τυµπάνου, κατά προτίµηση lever drag, δύο ταχυτήτων. Αν µας φαίνονται ακριβοί, πάµε στους star drag. Και αυτοί κάνουν, αλλά έχουν µια ταχύτητα και κάπως δυσκολότερη ρύθµιση φρένων. Ψάρια πάντως πιάνουν, φτάνει να είναι ποιοτικοί και όχι “κινέζικοι”. Η διάσταση των µηχανισµών µας, πρέπει να είναι 4/0 ή το πολύ 6/0. ∆εν πρέπει να πάµε σε µεγαλύτερο µέγεθος, διότι αυτό συνεπάγεται και περισσότερο βάρος, που κουράζει στην όρθια χρήση. α φρένα των µηχανισµών πρέπει να µπορούν να ανέβουν τουλάχιστον στις 20 λίµπρες στη θέση strike και η χωρητικότητα τους σε νήµα να είναι αρκετά µεγάλη. Φυσικά, δεν πάµε µε τις σηµερινές οικονοµικές συνθήκες να αγοράσουµε µαζεµένα όλα όσα αναφέραµε. Αρχίζουµε από ένα σετ και για δεύτερο, χρησιµοποιούµε αυτό µε το οποίο κάνουµε ελαφριά συρτή. Ακόµη µπορεί να χρησιµοποιηθεί και ένα καλάµι του jigging, φτάνει να είναι ποιοτικό. Καθώς αποκτούµε εµπειρίες, προσθέτουµε επί πλέον αλιευτικό εξοπλισµό.
Το νήµα µας, πρέπει να γίνει τουλάχιστον 100 λίµπρες.
Τα λοιπά προαπαιτούµενα
Νήµα τουλάχιστον 300 µέτρα, µε αντοχή οπωσδήποτε ίση ή µεγαλύτερη των 50 λιµπρών, αποτελεί µια καλή αρχή για τους µακρύπτερους τόνους. Αν προσβλέπουµε και στο µέλλον, τότε το νήµα µας πρέπει να γίνει τουλάχιστον 100 λίµπρες και ο εξοπλισµός των µηχανισµών µε µήκη πάνω από 500 µέτρα. Ο κανόνας εδώ πάντως είναι, «όσο περισσότερο νήµα χωράει, τόσο καλύτερα». Παράµαλλο θα βάλουµε τουλάχιστον 4 µέτρα, αόρατο, µε αντοχή 10 λίµπρες περισσότερες από το νήµα µας. Αν το νήµα είναι κόκκινο, δηλαδή χαµηλής διακριτότητας µέσα στο νερό, δε χρειαζόµαστε παράµαλλο, ειδικά στη συρτή. Η σύνδεση της πετονιάς µε το νήµα, θα γίνει δίχως στριφτάρι µε ένα κόµπο Albright. Για να µην επηρεάζεται η πλεύση του τεχνητού µας, το συνδέουµε στο παράµαλλο µε παραµάνα χωρίς στριφτάρι, µε αντοχή τουλάχιστον όση έχει και το παράµαλλο µας. Τα τεχνητά µας διαλέγονται σε µήκη από 14 µέχρι 18 εκατοστά, και πρέπει να µπορούν να ψαρέψουν σε µια ζώνη βάθους από 2 µέχρι 10 µέτρα. Υποχρεωτική τέλος, είναι και µια ζώνη µάχης µικρής ή µεσαίας επιφάνειας, για να µπορούµε να τη φοράµε συνέχεια, καθώς και ένας ισχυρός γάντζος, µε µακρύ σχετικά κοντάρι.
Μια καλή διάταξη είναι τουλάχιστον τρία καλάµια.
Η εκκίνηση και η διάταξη των καλαµιών µας
Η έξοδος από τη µαρίνα, πρέπει να γίνει πριν ή µε το πρώτο φως της αυγής. Ο κύριος λόγος είναι, ότι τα ψάρια αυτά τρώνε πολύ πρωί ή αργά το απόγευµα. Τα albacores θα αναζητηθούν στο όριο των 5-7 µιλίων -ενίοτε και πιο ανοιχτά- και για να φτάσουµε εκεί, χρειαζόµαστε από 20-30 λεπτά, ανάλογα µε την ταχύτητα του σκάφους µας. Αφού φτάσουµε στα αποθηκευµένα στο GPS σηµεία ή στις πιθανές περιοχές µε θερµοκλινές και ανώµαλους βυθούς που βοηθούν στην ύπαρξη µικρόψαρων, απλώνουµε τον εξοπλισµό µας. Ο διάταξη και ο αριθµός των καλαµιών, εξαρτάται από το µέγεθος του σκάφους µας και τον αριθµό των µελών του πληρώµατός µας. Και µε ένα καλάµι έχουµε πιθανότητες να πάρουµε ψάρια, αλλά µια λειτουργική διάταξη είναι τουλάχιστον τρία καλάµια, σε σχήµα V. Η διάταξη αυτή προβλέπει ότι, στις δύο πλευρές του σκάφους µας θα έχουµε από ένα καλάµι και στο κέντρο, στη νοητή ευθεία της µηχανής µας, ένα τρίτο. Η απόσταση των τεχνητών από το σκάφος, θα είναι από 35-40 µέτρα για τα πλαϊνά καλάµια και γύρω στα 25-30 µέτρα για το κεντρικό. Τα τεχνητά µας δηλαδή, θα σχηµατίζουν το αγγλικό γράµµα V, από το οποίο έλκει το όνοµα της η διάταξη αυτή. Καλό είναι, αν δεν πάρουµε χτυπήµατα µε τη διάταξη αυτή, να δοκιµάσουµε και ένα ανεστραµµένο V. Στη διάταξη ανεστραµµένου V, οι αποστάσεις των τεχνητών θα αντιστραφούν και το κεντρικό καλάµι, θα τραβά το µακρύτερο τεχνητό. Η ταχύτητα µας πρέπει να είναι γύρω στα 5-6 knots. Φροντίζουµε, να τοποθετούµε τα καλάµια µας σε καλαµοθήκες στερεά αναρτηµένες και αν είναι αφαιρούµενες, τις σιγουρεύουµε κατά τη διάρκεια του ψαρέµατος µας, δένοντας τις µε ένα κοµµάτι λεπτό νάιλον σχοινί, αντοχής πάνω από 100 λίµπρες.
Τα ηλεκτρονικά του
Όσον αφορά τα ηλεκτρονικά του σκάφους µας, τόσο το GPS όσο και το βυθόµετρο, θεωρούνται απαραίτητα. Τα θηράµατα ανοιχτής θαλάσσης, θα τα ψάξουµε σε µέρη πάνω από ανώµαλους βυθούς, χαράδρες και κρηµνούς, όπου συνηθίζουν να κρύβονται τα µικρόψαρα και να συχνάζουν οι κυνηγοί τους. Βυθούς του τύπου αυτού, µόνο µε τους ενηµερωµένους χάρτες που περιέχουν τα GPS και µε καλά βυθόµετρα, µπορούµε να τους εντοπίσουµε και να τους ψάξουµε. Τα δύο όργανα, µπορούν να είναι συνδυασµένα σε ένα, και στην περίπτωση αυτή µια οθόνη 7 ιντσών βοηθά πολύ, µε τη µεγαλύτερή της διάσταση στον εντοπισµό των θηραµάτων µας.
Το περιβάλλον που θα αναζητήσουµε τα ψάρια
Γενικά, τα albacores ζούνε, τρέφονται και κινούνται σε νερά µε θερµοκρασίες από 12 µέχρι 25 βαθµούς Κελσίου. Έχει παρατηρηθεί πάντως, ότι κάτω από τους 20 βαθµούς δεν είναι πρόθυµα να ακολουθήσουν τα τεχνητά µας. Η διατροφή τους βασίζεται στις γαρίδες, τη σαρδέλα, τη φρίσσα, αλλά και τα κεφαλόποδα τα οποία «απαγγιάζουν» στους ανοιχτούς κόλπους και πλησιάζουν τις ακτές, την περίοδο της άνοιξης και των αρχών του καλοκαιριού. Αν θέλουµε λοιπόν να ανακαλύψουµε τους µακρύπτερους τόνους, πρέπει να ακολουθήσουµε την τροφή τους. Για να εντοπίσουµε ένα κοπάδι, πρέπει κατ’ αρχήν να γνωρίζουµε τις περιοχές που τρέφονται τα ψάρια. Η απόστασή τους από την ακτή, την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού, είναι από 5 µέχρι και 20 µίλια. Συνηθέστερα πάντως βρίσκονται στη θερµή ζώνη των νερών (για ανοικτούς κόλπους συναντάται στα 5-7 µίλια από την ακτή).
Τα τεχνητά που θα χρησιµοποιήσουµε
Ας ξεκινήσουµε µε τα δύο καλάµια που είναι τοποθετηµένα δεξιά και αριστερά. Σε αυτά, θα χρησιµοποιήσουµε τεχνητά όπως είναι το Yo-Zuri Hydro Magnum 14, ή τα Halco 16 ή τέλος τα Rapala Magnum, µε µέγιστο µήκος τα 18 εκατοστά. Γενικά, τα τεχνητά αυτά ψαρεύουν σε βάθη 4-7 µέτρα. Η απόσταση από το σκάφος µας, αν τα ψάρια είναι διστακτικά ή “ντροπαλά”, µπορεί να µεγαλώσει µέχρι τα 45 ή ακόµη και τα 50 µέτρα. Το αντιδιαµετρικά αντίθετα στερεωµένο καλάµι της άλλης πλευράς το οποίο θα τραβά ένα όµοιο τεχνητό (µε διαφορετικό χρωµατισµό ανάλογα µε την ώρα της ηµέρας και τη φωτεινότητα της), θα πρέπει να έχει νήµα κατά 5 περίπου µέτρα πλησιέστερα προς το σκάφος µας. Το τρίτο καλάµι, το κεντρικό δηλαδή, θα τραβά τεχνητά µε ικανότητα να κινούνται σε µεγαλύτερο βάθος από ότι τα προηγούµενα και θα βρίσκονται 25-30 µέτρα από το σκάφος µας. Ιδανικά είναι τα Rapala X-Rap 30 των 16 εκατοστών ή τα deep diving Magnums της Manns, αλλά και τα 18αρια Hydromagnum της Yo-Zuri. Όλα τα ανωτέρω “κατεβαίνουν” από επτά µέχρι και δέκα µέτρα κάτω από την επιφάνεια. Άσχετα µε την τελική απόσταση από το σκάφος πάντως, αυτό που πρέπει να τηρούµε πάντα είναι η απόσταση µεταξύ των τεχνητών µας. Αυτή πρέπει να είναι όσο το δυνατόν µικρότερη, και όλος ο σχηµατισµός των τριών τεχνητών στο παράδειγµα που αναφέραµε, θα πρέπει να µας ακολουθεί µε ενδιάµεσες οριζόντιες αποστάσεις όχι µεγαλύτερες από 5-10 µέτρα µεταξύ τους. Με τον τρόπο αυτό θα προσοµοιάζουν ένα µικρό κοπάδι που κινείται σχετικά συντεταγµένα, ώστε να προκαλέσει την επίθεση των θηρευτών του.
Είδαµε λοιπόν τις «δέκα συµβουλές» για να αρχίσουµε την απαιτητική τεχνική του Big Game. Θα αναφερθούµε µε περισσότερη λεπτοµέρεια στα επί µέρους θέµατα που θίξαµε γενικά, στα επόµενα τεύχη του περιοδικού. Αν πάντως εσείς έχετε ήδη τα βασικά εργαλεία από τον εξοπλισµό που περιγράψαµε και είναι ή κατάλληλη εποχή, υποθέτουµε ότι θα είστε ήδη στο πέλαγος, αναζητώντας τα albacores. Και πιστέψτε µε, αυτά δεν θα αργήσουν να φανούν…
