Casting - Aφρωτό: Κάρφωμα! Η αρχή της αναμέτρησης και η συμπεριφορά των ψαριών
Φίλοι του Boat&Fishing, γεια σας. Είναι το πρώτο µου κείµενο στο περιοδικό των «συνψαράδων» των Ελληνικών θαλασσών και θα ήθελα να ξέρετε κάποια πράγµα για εµένα. Είµαι λοιπόν ο Μανώλης Φραντζεσκάκης, στα 54 µου, µόνιµος κάτοικος του ευλογηµένου νησιού της Λέσβου και πιο συγκεκριµένα της πόλης της Μυτιλήνης.
Στο λιµάνι της πόλης µας ψαρεύω από όταν ήµουν πιτσιρίκος. Μεγαλώνοντας εξερεύνησα όλο το νησί µας, µα και άλλα τριγύρω νησιά, όπως η Λήµνος και η «σαργοµάνα» Σαµοθράκη. Είµαι καθαρά ψαράς του βράχου και της παραλίας, και δηλώνω λάτρης των τεχνικών του αφρωτού και του casting.
Αρθρογραφώ για το ψάρεµα σε τοπικά µέσα του νησιού, αλλά και στον ειδικό τύπο της χώρας από το 2009. Έχω µαζί µε καλούς φίλους βοηθήσει να στηθεί η παρέα των «Ακριτών», µιας συλλογικότητας ψαράδων από το νησί µε πολλές δράσεις.
Προσωπικά, το ψάρεµα είναι απόλαυση και ξεκαθάρισµα ψυχής από την καθηµερινότητα: µου φτάνει µια µάχη µε κάποιο αξιόλογο ψάρι και πραγµατικά δεν µε νοιάζει αν τη χάσω ή την κερδίσω, µου αρκεί που την έδωσα.
Μέσα στην απόλαυση που ψάχνουµε σε κάθε ψάρεµά µας, υπάρχει µια σειρά πραγµάτων που αν τηρηθούν σωστά η απόλαυση µας είναι δεδοµένη. Ο τίτλος «κάρφωµα, η αρχή της αναµέτρησης» δεν είναι τυχαίος, µα πέρα για πέρα αληθινός, καθώς µετά από κάθε κάρφωµα ενός ψαριού, µικρού ή µεγάλου, έρχεται η ένταση µαζί του, ένα είδος µάχης που την ψάχνουν όλοι οι πραγµατικοί λάτρες του ψαρέµατος.
Μέχρι να βάλουµε ένα ψάρι στον κουβά µας, προηγείται κάποιος χρόνος ο οποίος χωρίζεται σε διαστήµατα, το καθένα µε το δικό του ρυθµό. Η βολή µας, η πρώτη επαφή και το «φλερτάρισµα» του ψαριού µε το δόλωµά µας, το κάρφωµα του ψαριού, η µάχη µαζί του και η σωστή «ανάπαυσή» του στην απόχη µας. Το καθένα από αυτά ξεχωριστά και όλα µαζί, έχουν την γοητεία τους και τους κανόνες τους.
Ο χρόνος του καρφώµατος
Πολλοί ρωτούν πότε καρφώνω, µετά από το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο χτύπηµα; Μερικοί αναφέρονται µε σιγουριά «στο τάδε χτύπηµα», προσωπικά όµως πιστεύω, ότι ειδικά ο χρόνος του καρφώµατος, είναι µια προσωπική στιγµή του καθενός µας. Ο καθένας µας δηλαδή καρφώνει τότε που αυτός νιώθει τη σωστή στιγµή. Αυτή η αίσθηση για να είναι η σωστή, απαιτεί πείρα και χρόνο στη θάλασσα, µε λίγα λόγια εξαρτάται από την προσωπική εµπειρία µας µέσα από πολλά ψαρέµατα.
Μερικοί περιµένουν ένα σίγουρο τράβηγµα, άλλοι τα φρένα, και κάποιοι τρίτοι που διαβάζουν τις τσιµπιές, µπορεί να αποφασίσουν να καρφώσουν ακόµα και όταν όλα δείχνουν πως τίποτα δεν έχει πιαστεί στα σίγουρα. Υπάρχουν πολλά και µεγάλα ψάρια που απλά θα γλείψουν ή θα παίξουν µε το δόλωµά µας, και που αν δεν καρφώναµε υποψιασµένοι, δεν θα τα βλέπαµε ποτέ!
Ένα καλό κάρφωµα εξαρτάται πάντα από ειδικούς παράγοντες για να γίνει σωστά. Για αρχή, θα αναφέρουµε το «εργαλείο των εργαλείων», που χωρίς αυτό δεν θα µιλούσαµε για το κάρφωµα: το αγκίστρι. Ένα αγκίστρι καλό στην κόψη (ακίδα) και την αντοχή, και κατάλληλο στο σχήµα για τα ψάρια που θέλουµε να πιάσουµε, αυξάνει τις πιθανότητές µας για κάρφωµα. Η αλλαγή του µετά από δύο-τρία καρφώµατα είναι επιτακτική.
επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα της Betmaster Greece και απολαύστε μια εκπληκτική εμπειρία παιχνιδιού με ένα ευρύ φάσμα στοιχηματικών επιλογών.
Ένας άλλος παράγοντας είναι η σωστή παρουσίαση του δολώµατός µας: να είναι όσο το δυνατόν πιο φυσικό, προκλητικό, χορταστικό και ελκυστικό στα ψάρια.
Το κάρφωµα εξαρτάται και από την τεχνική που θα ψαρέψουµε. Εάν το ψάρεµά µας πραγµατοποιείται µε καλάµι, τότε µια καλή παραβολικότητα, σε συνδυασµό µε έναν αξιόπιστο µηχανισµό µε σωστά προρυθµισµένα φρένα, µπορούν να µας δώσουν ένα κατά 80% «αυτόµατο» κάρφωµα, χωρίς καν να συµµετέχουµε. Εµείς απλά σιγουρεύουµε το κάρφωµα.
Όταν τα ψάρια «κρυφοτρώνε» (αυτό θα πρέπει να το κρίνουµε εµείς µέσα από ανεπαίσθητες ενδείξεις στη µύτη του καλαµιού και τους ειδοποιητές µας), εκεί θα πρέπει να αποφασίσουµε αν θα καρφώσουµε, δίχως να έχει προηγηθεί κάποιο σίγουρο φευγιό ή χτύπηµα…
Η απόλυτη αίσθηση και το ζενίθ του καρφώµατος όµως, έρχεται µε την πετονιά στο χέρι. Αυτή η αίσθηση της αµεσότατης επαφής µε το ψάρι -κάτι σαν να ακούς την ανάσα, την καρδιά του ψαριού-, προσδιορίζει απόλυτα την κατάλληλη και προσωπική στιγµή του καρφώµατος, που είναι αποκλειστικά δικό σου κάρφωµα, η δική σου στιγµή!
Η πετονιά «ζυγίζει» στο ακροδάχτυλο και από εκεί έρχονται σε εσένα όλες οι πληροφορίες. Αυτή η άµεση επαφή ανεβάζει την αδρεναλίνη στα κόκκινα! Μπορεί το καλάµι να προσφέρει την σιγουριά και την ευκολία από πολλές πλευρές, µα στην απόλαυση, και ειδικά αυτή του καρφώµατος, τα πρωτεία τα έχει η πετονιά στο χέρι, ειδικά στην τεχνική του «αφρωτού» µε την οποία θα ασχοληθώ στο µέλλον µέσα από άρθρα µου.
Η συμπεριφορά των ψαριών μετά το κάρφωμα
Μετά από χρόνια και αρκετά ψαρέµατα, η συµπεριφορά του ψαριού µετά το κάρφωµα και µέχρι να µπει στην απόχη µας, και η εµπειρία µας µάς επιτρέπει να καταλαβαίνουµε και τι είδος ψαριού έχουµε πιάσει.
Η πιο χαρακτηριστική συµπεριφορά από ψάρι, είναι αυτή της τσιπούρας, αφού από την αρχή του καρφώµατος έως ότου βγει από το νερό, κάνει διπλό δυνατό χτύπηµα και αλλαγή πορείας προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που τεντώνει η µάνα, επαναλαµβάνοντας αρκετές φορές το παραπάνω µοτίβο.
Η συµπεριφορά άλλων ψαριών, πολλές φορές εξαρτάται και από τη µορφολογία του βυθού. Πχ. ο σαργός, ο οποίος µετά το αρχικό σοκ του καρφώµατος κάνει αλλοπρόσαλλα πράγµατα και αφού ανακτήσουµε τα 2-3 πρώτα µέτρα έρχεται έξω σαν αρνί. Προσοχή όµως, γιατί πάντα µπορεί να µας κάνει ζηµιά, ψάχνοντας κάπου να χωθεί.
Ψάρια όπως ο παντελής (σηκιός), η λαπίνα (λάµπαινα), η πέρκα, ο χάνος έρχονται έξω µε συνεχόµενα µπλεξίµατα, και αν τα δύο πρώτα είναι µεγάλα, θα έχουµε αρκετά βραχώµατα. Εκεί έχει µεγάλη σηµασία η υποµονή µας, η οποία αναλαµβάνει τον έλεγχο. Κλείνουµε τα φρένα του µηχανισµού αρκετά (προσπαθούµε να µην ξεπεράσουµε το όριο θραύσης παράµαλλου και µάνας) και τεντώνουµε τη µάνα έως ότου λυγίσει λίγο η κορυφή του καλαµιού µας, ώστε στο πρώτο φευγιό του ψαριού να το πάρουµε έξω γρήγορα και η παραβολικότητα του καλαµιού να το περάσει από το σηµείο όπου βράχωσε προηγουµένως.
Οι κακαρέλοι, τα σκαθάρια και τα φαγκρόπουλα, είναι αρκετά δυνατά σαν ψάρια σε σχέση µε το µέγεθός τους και δείχνουν ακούραστα, µε συνεχόµενα τραβήγµατα και κεφάλια!
Το ψάρι µε την πιο εντυπωσιακή συµπεριφορά όµως, είναι η συναγρίδα: γυρνά ανάποδα µε τη ράχη προς τα κάτω ή µας γυρίζει την πλάτη, µε συνεχόµενες κεφαλιές στον πυθµένα, σε φύκια, σε βράχια ή πέτρες που βρίσκονται στο διάβα της. Θέλει να τριφτεί και να κόψει την πετονιά, και πολλές φορές το καταφέρνει. Μέχρι να ξεκολλήσει από το βυθό, θα δούµε και θα πάθουµε!
To λαβράκι θα τραβήξει συνεχόµενα µέχρι να νιώσει σιγουριά ή µέχρι να εξαντληθεί και έπειτα παραδίνεται. Το να το αφήσουµε να πάρει φρένα, είναι µια καλή στρατηγική, µιας και το συγκεκριµένο ψάρι δεν έχει την «τρέλα» της συναγρίδα µε τα βραχώµατα, όσο µεγάλο και αν είναι. Εκτός φυσικά από την περίπτωση που ψαρεύουµε σε λιµάνι και µπορεί να βρει σύµµαχο στα ρεµέντζα των σκαφών!
Καλά ψαρέµατα και φυσικά καλά καρφώµατα σε όλους φίλοι µου!
