Casting: Μουρµούρες στα ρηχά µε δόλωμα λεπτά σκουλήκια και σωλήνες
Βρισκόµαστε σε µια εποχή που οι θάλασσές µας έχουν ησυχάσει πολύ και τα ψάρια έχουν µαζευτεί αρκετά ρηχά. Η µουρµούρα, ψάρι της αµµούδας και της ρηχαδιάς, έχει εγκατασταθεί στο κανονικό της στέκι, το οποίο δεν είναι άλλο από την ακτογραµµή.
Θα την ανακαλύψουµε στο σκάσιµο του κύµατος µέχρι και λίγα µέτρα πιο µέσα, σε απόσταση πολύ προσιτή σε οποιονδήποτε ψαρά, χωρίς εξειδικευµένο εξοπλισµό και βολές. Έτσι, µπορούµε όλοι µας άνετα να ασχοληθούµε µε το ψάρεµά της αυτήν την εποχή.
Τόποι για ψάρεμα μουρμούρας
Θεωρητικά όλες οι αµµούδες φιλοξενούν µουρµούρες, και σε όλες έχουµε πιθανότητες να πιάσουµε ψάρια. Όµως υπάρχουν περιοχές µε µεγαλύτερους πληθυσµούς, και αυτές πρέπει να αναζητήσουµε προκειµένου να έχουµε µια ικανοποιητική σοδειά. Τέτοια σηµεία είναι οι εκβολές από µικρά ποταµάκια και ρυάκια, µικρά «ξέφωτα» από αµµούδες ανάµεσα σε πολύµορφους ή βραχώδεις κοντινούς βυθούς, αµµούδες που φιλοξενούν σωλήνες, κυδώνια, γυαλιστερές και άλλη τροφή-πόλο έλξης για τα ψάρια. Ακόµη και τα µεγάλα λιµάνια µε αµµουδερό βυθό είναι τόπος συγκέντρωσης µεγάλων µουρµούρων και δεν πρέπει να τα περιφρονούµε, ειδικά όταν τριγύρω κυριαρχεί θαλασσοταραχή, ενώ µέσα στο λιµάνι επικρατεί καλοσύνη. Επίσης, πρέπει να γνωρίζουµε ότι υπάρχουν περιοχές όπου συναντάµε µόνο µικρά ψάρια και περιοχές µόνο µε µεγάλα ψάρια. Όποιος ψαράς γνωρίζει αυτές µε τα µεγάλα, έχει σίγουρα το πλεονέκτηµα. Συνήθως, οι πολύ µεγάλες αµµούδες (κάποιες φορές ξεπερνούν και το χιλιόµετρο σε µήκος στεριάς) φιλοξενούν τις µικρές µορµούρες, ενώ οι µικρές αµµούδες περιτριγυρισµένες από βράχια και φυκιάδες, τις µεγάλες.
Μέρα ή νύχτα; Τι προτιμούν οι μουρμούρες
Τις µουρµούρες µπορούµε να τις ψαρέψουµε τόσο µέρα όσο και νύχτα και να έχουµε αποτελέσµατα, όµως το καθεαυτού ψάρεµα της µουρµούρας πραγµατοποιείται από το τέλος της άνοιξης µέχρι και το τέλος του φθινοπώρου νύχτα, και το υπόλοιπο διάστηµα µέρα. Ξηµέρωµα και σούρουπο θα έχουµε πάντα περισσότερες τσιµπιές, ενώ το καταχείµωνο θα παρατηρήσουµε µια έντονη κινητικότητα κοντά στο µεσηµέρι.
Καιρικές συνθήκες για μουρμούρες
Σε αντίθεση µε το σαργό που θέλει τρικυµία και φουσκοθαλασσιά, η µουρµούρα προτιµά να κυκλοφορεί για τροφή όταν οι συνθήκες είναι πιο ήπιες. Η θολουρίτσα πάντα είναι προτιµότερη από τη διαύγεια και η καλοσύνη από την κακοκαιρία. Οι καταλληλότερες συνθήκες θα λέγαµε ότι είναι ο στεριανός καιρός γιατί έρχεται από πίσω µας και το σπάσιµο του θαλασσινού καιρού που αφήνει θολούρα χωρίς µεγάλο κυµατισµό.
∆ολώµατα για μουρμούρες
Ως επί το πλείστον θα χρησιµοποιήσουµε δολώµατα για ταίριασµα µε µικρά και λεπτά αγκίστρια, και αυτά είναι τα «ντελικάτα» σκουλήκια όπως το κόκκινο της άµµου, η τριχιά, ο ακροβάτης, ο αµερικάνος, το µαύρο και η σωλήνα. Πολύ καλή δουλειά κάνει το καραβιδάκι, κυρίως το κόκκινο, αλλά και το πράσινο όταν είναι πολύ ζωντανό δίνει εξίσου καλά αποτελέσµατα. Τέλος, το σκαρτσίνι και τα µικρά µονοδολάκια µπορούν να αποδειχτούν «λίρα εκατό», µόνο που εκεί πάµε σε µεγαλύτερα αγκίστρια και διαφορετικές αρµατωσιές.
Αρµατωσιές για μουρμούρες
Τα λεπτά εργαλεία θα µας οδηγήσουν στο επιθυµητό αποτέλεσµα. Πετονιές µε διάµετρο µέχρι 0,20 χιλιοστά, παράµαλλα αόρατα (fluorocarbon), αγκίστρια κοφτερά µε λεπτό στέλεχος σε µικρά νούµερα (6-8), συµπληρώνουν τα συστατικά της επιτυχίας. Τα δολώµατά µας φροντίζουµε να είναι αρκετά χαµηλά στο βυθό και πολλές φορές, αντί για απλό βαρίδι χρησιµοποιούµε βαρίδι µε δόντια, ειδικό να προσελκύει τις µεγάλες µουρµούρες όταν συρθεί στο βυθό και σηκώσει θολουρίτσα.
Η τεχνική της «θολουρίτσας»
Έχει παρατηρηθεί ότι οι µουρµούρες προσελκύονται από τη µικροθολουρίτσα που θα δουν στο βυθό, ίσως επειδή την έχουν συνδυάσει µε την εύρεση τροφής. Αυτό προσπαθεί να το εκµεταλλευτεί ο ψαράς, χρησιµοποιώντας στην αρµατωσιά του αντί για απλό µολύβι, ένα µολύβι µε δόντια, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί το αγκίστρι µε το δόλωµα. Ρίχνει την αρµατωσιά του δολωµένη στο νερό, και αφού δει ότι δεν τσίµπησε κάτι αξιόλογο, αρχίζει να τυλίγει αργά ανά διαστήµατα.
Με το τύλιγµα αυτό, το µολύβι το οποίο «κάθεται» στην αµµούδα µε τα δόντια στο κάτω µέρος, σηκώνει µια µικρή θολουρίτσα ικανή να προσελκύσει τα ψάρια από αρκετά µακριά. Τα ψάρια ζυγώνουν από περιέργεια για να δουν τι δηµιούργησε τη θολούρα, και συναντούν µέσα στο µικρό αυτό συννεφάκι το δολωµένο σκουλήκι µας. Καθώς πιστεύουν ότι το σκουλήκι δηµιούργησε το νέφος άµµου, δεν τους κινεί υποψίες και σπεύδουν να το αρπάξουν άµεσα, µε αποτέλεσµα να αγκιστρωθούν.
Τι πρέπει να προσέξουµε
•Τα ψάρια πολλές φορές και µάλιστα κατά τη διάρκεια της νύχτας βρίσκονται έξω-έξω, εκεί που σκάει το κύµα. Βολές στα 10, ή και λιγότερα µέτρα, µπορεί να µας δώσουν µεγάλες µουρµούρες.
•Τα µεγάλα µολύβια δεν είναι απαραίτητα. Βάρη 30-50 γραµµαρίων είναι τα πιο συνηθισµένα και µπορούν να πεταχτούν αρκετά µακριά µε ένα καλάµι µικρού σχετικά casting weight (πχ. 20-60), αφού οι λεπτές µάνες βοηθούν στις µακρινές ρίψεις, ακόµα και µε µικρά βαρίδια.
•Τα µεγαλύτερα µολύβια και τα σκληρότερα καλάµια θα τα χρειαστούµε µόνο αν τα ψάρια φοβηθούν από τις βολές µας και αποµακρυνθούν, ή όταν για κάποιο άλλο λόγο βρίσκονται αρκετά µακριά (τους χειµερινούς µήνες λόγου χάρη).
•Αν χρησιµοποιούµε περισσότερα από ένα καλάµια, φροντίζουµε οι βολές µας να είναι σε διαφορετικές αποστάσεις, ώστε να εντοπίσουµε γρηγορότερα τη ζώνη όπου τρέφονται τα ψάρια.
•Στις µεγάλες παραλίες, οι µουρµούρες κινούνται κοπαδιαστά και πολλές φορές µετακινούνται από τη µια άκρη στην άλλη. ∆εν είναι τυχαίο το γεγονός κάποια στιγµή να τσιµπούν µόνο στις αρµατωσιές του ενός ψαρά, που βρίσκεται σε συγκεκριµένο σηµείο, και αργότερα µόνο στις αρµατωσιές κάποιου άλλου.
•Το κόκκινο σκουλήκι της άµµου και η τριχιά αποτελούν δυνατό όπλο στα χέρια του ψαρά. Φτάνει τα αγκίστρια του να είναι λεπτά και να ξέρει να τα δολώνει, για να µη χυθούν τα πολύτιµα υγρά τους. Ειδικά για την τριχιά, θα θέλαµε να τονίσουµε ότι αν γεµίσουµε τη χούφτα µας µε άµµο και «παραγουλιάσουµε» λίγο το σκουλήκι σε αυτήν, χοντραίνει αισθητά διευκολύνοντας τη δόλωση.
•Η βελόνα δόλωσης βοηθά πολλές φορές στην καλή τελική εικόνα (πιο φυσική παρουσίαση) του δολώµατος πάνω στο αγκίστρι.
•Μικρά ανυψωτικά µπορεί να δώσουν λύση όταν ο βυθός έχει «βρώµα» (νεκρά φύκια, φερτά από τον καιρό υλικά) και τα δολώµατα εξαφανίζονται µέσα της.
•Αµµουδιές που συνορεύουν µε λιµάνια, κρατούν πάντα µεγάλες µουρµούρες. Μην ξεχνάτε να δοκιµάζετε κι εκεί.
•Ο ακροβάτης είναι ένα δόλωµα µπαλαντέρ και καλό είναι να βρίσκεται πάντα κοντά σας, γιατί πάρα πολλές φορές µας έχει λύσει τα χέρια.
•Όταν στην περιοχή σας επικρατεί αέρας, διαλέχτε ένα µικρό κολπάκι µε αµµούδα µε τον καιρό πίσω σας και επιχειρείστε να ψαρέψετε. Οι πιθανότητες επιτυχίας είναι αρκετές.
•Ρηχοπατιές µε βάθη ακόµη και µισό µέτρο, µπορούν κατά τη διάρκεια της νύχτας να σας δώσουν µεγάλα ψάρια, γι’ αυτό µην τις αποκλείετε.
•Τα στριµµένα παράµαλλα πρέπει να αντικαθίστανται, γιατί παραξενεύουν και τελικά διώχνουν τα αξιόλογα ψάρια.
•Όταν χειµωνιάσει, µη διστάσετε να αναζητήσετε τις µουρµούρες στο καταµεσήµερο. Είναι η ώρα που τρώνε περισσότερο.
•Αν βρεθείτε σε αµµούδα και δεν έχετε µαζί σας εξοπλισµό, τότε ένα απλό πεταχταράκι µε µονάγκιστρο και συρόµενο µολύβι θα σας δώσει µια ικανοποιητική λύση για ψάρεµα µουρµούρας.
•Προτιµείστε τα δολώµατα της περιοχής που ψαρεύετε, γιατί τα ψάρια τα έχουν συνηθίσει και δεν τα κάνουν καχύποπτα όταν τα δουν περασµένα στα αγκίστρια σας.
•Για να προσελκύσετε τις µεγάλες µουρµούρες όταν διαπιστώσετε ότι εκεί που ψαρεύετε τσιµπούν µικρές, περάστε στο αγκίστρι σας δύο ή και τρεις µαζί δολωσιές, ώστε να δηµιουργηθεί µια υπερβολικά µεγάλη µπουκιά. Μη σας απασχολεί ότι το αγκίστρι είναι µικρό. Τα αποτελέσµατα θα σας ανταµείψουν.
Μαλαγρωτής-ελατήριο
Παρόµοια ή και ακόµα καλύτερα αποτελέσµατα από πλευρά θολούρας έχουµε αν στη θέση του βαριδιού µε δόντια προσθέσουµε ένα µαλαγρωτή-ελατήριο. Πάνω σε αυτόν πλάθουµε µαλάγρα σε µορφή τέτοια ώστε η απορρόφηση νερού να τη σπάει σύντοµα. ∆οκιµάζουµε στο νερό µπροστά µας για να δούµε πόση ώρα κάνει να «καταρρεύσει» η µαλάγρα. Πραγµατοποιούµε τη ρίψη στο επιθυµητό σηµείο και περιµένουµε όσο χρόνο µας έδειξε το µικρό µας πείραµα..
Αν γνωρίζουµε ότι κάθε περιστροφή του χερουλιού του µηχανισµού µας µαζεύει πχ. 70 εκατοστά πετονιά, ψαρεύουµε µε παράµαλλο µήκους πολλαπλάσιου, δηλαδή 70, 140, 210 εκ., ώστε µε µία, δύο ή τρεις περιστροφές αντίστοιχα να φέρνουµε το δόλωµά µας µέσα στη µαλαγρωµένη περιοχή. Κατά τη µετακίνηση του ελατηρίου, τα σύρµατα ελικοειδούς µορφής ανακατεύουν έντονα την άµµο, και το ψάρι που εντοπίζει την κίνηση και την ακολουθεί, βρίσκει µια δελεαστική µπουκιά µέσα στη µαλαγρωµένη περιοχή.
Η κοπαδιαστή συµπεριφορά της µουρµούρας, ειδικά στα µικρότερα µεγέθη, θα φέρει τα πολλά ψάρια στη µαρκαρισµένη από τη µαλάγρα περιοχή, ενώ η κίνηση θα µαζέψει και µεγάλα κοµµάτια γύρω από τα –πολλά- µικρότερα. Ο ανταγωνισµός θα φροντίσει τα υπόλοιπα: τα µεγάλα και κατά φύση πιο καχύποπτα ψάρια (καθαρά θέµα εµπειριών), πρέπει στο τέλος να συναγωνιστούν έντονα µε αυτά που ήδη έχει καλέσει η µαλάγρα κοντά της, µε αποτέλεσµα τα µεγάλα ψάρια να ξεπερνούν φόβους και αναστολές και οι επιθέσεις τους να είναι δυναµικές, προκειµένου να κερδίσουν αυτά το «έπαθλο». Αν ο τόπος είναι καλός, το αποτέλεσµα είναι σίγουρο και εντυπωσιακό.
Μερικές επισηµάνσεις αφορούν στα εξής: το σηµείο που µαλαγρώνεται, σηµαδεύεται µε ακρίβεια βάζοντας τη µάνα κάτω από το line clip, ώστε η αρµατωσιά µας να ψαρεύει στην ίδια πάντα απόσταση (κατακόρυφος άξονας). Τα υπόλοιπα είναι θέµα ακρίβειας βολών αριστερά-δεξιά (οριζόντιος άξονας). Εννοείται πως ψαρεύουµε µε συρόµενη αρµατωσιά και πως ο βυθός δεν έχει εµπόδια για να σκαλώνει ο µαλαγρωτής.
Επειδή στο εµπόριο κυκλοφορούν µαλαγρωτές-ελατήρια µε ή χωρίς βαρίδι, διαλέγουµε τους δεύτερους. Πριν το στριφτάρι τοποθετούµε µία ελαστική χάντρα από καουτσούκ, διαµέτρου 8 χιλ., ώστε να αποσβένει κάθε τάση από τη ρίψη του βαριού (λόγω µαλάγρας) ελατηρίου, να ελαχιστοποιεί οποιαδήποτε πίεση λόγω µικροσκαλώµατος η οποία απειλεί το παράµαλλο µε σπάσιµο στον κόµπο και να συνεισφέρει στο «αυτό-κάρφωµα» του ψαριού χωρίς τη µεσολάβησή µας, δηµιουργώντας κάποιου είδους στιγµιαίο αµορτισέρ κόντρα στο τσίµπηµά του.
