Εγγλέζικο: Σαργοί & µελανούρια σε απότοµους άγριους βυθούς
Όπως έχουµε αναφέρει και σε προηγούµενα τεύχη, το εγγλέζικο αποτελεί µία πλήρη και άκρως διασκεδαστική τεχνική, µε άριστη εφαρµογή στο ψάρεµα διαφόρων ψαριών, σε όποιο είδος βυθού και αν τα αναζητήσουµε.
Ειδικά δε αν επιλέξουµε να ψαρέψουµε σε βαθιά, κοφτά νερά, προκειµένου να ξετρυπώσουµε τους µεγάλους σαργούς, τότε η πρόκληση µεγαλώνει! Οι αισθήσεις µας φτάνουν στο ζενίθ, και οι στιγµές που πρόκειται να ακολουθήσουν σίγουρα θα µείνουν για αρκετό καιρό χαραγµένες στο µυαλό µας! Συνήθως, όταν ψαρεύουµε µε εγγλέζικο και λέµε ότι τα νερά είναι βαθιά, το βάθος ξεπερνά τα 10 µέτρα. Αν το βάθος συνεχίσει να µεγαλώνει µε επιθετικό ρυθµό, τότε σίγουρα έχουµε βρει έναν πολύ καλό ψαρότοπο.
Τέτοιοι τόποι βρίσκονται συνήθως στις εξωτερικές µεριές λιµανιών, κατά µήκος µεγάλων λιµενοβραχιόνων, ανάµεσα στα µπλόκια των κυµατοθραυστών, και γενικά σε βραχώδεις ακτές µε κρεµαστά νερά. Οι «κάτοικοι» των περιοχών αυτών είναι πραγµατικά αξιοζήλευτοι, και ιδιαίτερα οι σαργοί που µπορούµε να συναντήσουµε καλύπτουν κάθε µας προσδοκία! Ωστόσο, θα πρέπει πάντα να θυµόµαστε ότι τα ψάρια αυτά είναι πολύ καχύποπτα και επιφυλακτικά, και σε αυτή τους τη συµπεριφορά οφείλουν τη µακροβιότητα και το µεγάλο τους µέγεθος.
Ας δούµε λοιπόν πως µπορούµε να τα προσεγγίσουµε µε την εγγλέζικη τεχνική, προσπαθώντας να ξεγελάσουµε κάποια από το κοπάδι.
Μαλάγρωµα της περιοχής
Όταν αναζητούµε σαργούς και µελανούρια σε άγριους βυθούς µε µεγάλο βάθος, εύκολα κατανοούµε πως στα σηµεία αυτά η ύπαρξη ρευµάτων, ισχυρών ή µη, είναι δεδοµένη. Για να µπορέσουµε να έχουµε ένα επιτυχηµένο ψάρεµα, χρειάζεται και η κατάλληλη µαλάγρα.
Με τον όρο κατάλληλη, εννοούµε κατά πρώτον ότι η µαλάγρα θα πρέπει να έχει το απαιτούµενο βάρος ώστε να φτάνει εύκολα στο βυθό και να µην παρασύρεται από τα ρεύµατα που επικρατούν, κατά δεύτερον να έχει σκληρή σύσταση ώστε να διαρκεί πολλή ώρα µέσα στο νερό, και κατά τρίτον να διαθέτει έντονη µυρωδιά και πλούσια γεύση, για να προσελκύει τα ψάρια της περιοχής. Τέτοιες µαλάγρες υπάρχουν άφθονες στο εµπόριο, σε διάφορες µορφές και γεύσεις.
Το δύσκολο δεν είναι να βρούµε κάποια καλή µαλάγρα, αλλά να την κατασκευάσουµε σωστά προσθέτοντας τη σωστή αναλογία νερού, άµµου, φρυγανιάς, αµινοξέων, ή ότι άλλο θέλουµε να βάλουµε. Αν δεν είµαστε σίγουροι για διάφορα υλικά, τότε θα ήταν καλύτερο να µην τα χρησιµοποιήσουµε καθόλου. Πλέον, µε την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι περισσότερες µαλάγρες που παράγονται έχουν τόσο υψηλή ποιότητα ώστε µπορούν να ψαρεύουν άριστα και µόνες τους!
Τέλος, µεγάλη προσοχή θα πρέπει να δείξουµε στο µαλάγρωµα µε σκέτα bigattini, το οποίο προσωπικά θα απέφευγα εντελώς. Όταν τα βάθη είναι µεγάλα, ακόµα και µε ήπια ρεύµατα τα bigattini µπορούν να παρασυρθούν αρκετά µέτρα έξω από την ψαρεύτρα µας, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Καταλληλότερες ώρες
∆εδοµένου ότι τα ψάρια αυτών των περιοχών έχουν αποκτήσει πολλές εµπειρίες αφού τα µάτια τους έχουν δει πολλά, το να τα ψαρέψουµε πρωινές ώρες σίγουρα δεν αποτελεί την πιο σωστή επιλογή. Αν µάλιστα µιλήσετε µε ντόπιους, µπορεί να σας αναφερθούν στα συγκεκριµένα ψάρια αποκαλώντας τα «φαντάσµατα», αφού το πρωί τα βλέπεις αλλά το βράδυ χάνονται και κανένας δεν µπορεί να τα πιάσει! Αν και µοιάζει λίγο υπερβολική, η συγκεκριµένη παροµοίωση είναι στην πραγµατικότητα απόλυτα ρεαλιστική.
Για το λόγο αυτό θα κοιτάξουµε να πραγµατοποιήσουµε το ψάρεµά µας τις νυχτερινές ώρες, έχοντας το σκοτάδι σύµµαχό µας. Προσωπικά ξεκινάω το µαλάγρωµα λίγο πριν χαθεί ο ήλιος για τα καλά, και ύστερα από κανένα εικοσάλεπτο πραγµατοποιώ τις πρώτες ρίψεις. Τις ώρες αυτές συνήθως γιαλώνουν και τα µεγάλα µελανούρια, κάνοντας το ψάρεµά µας ακόµα πιο αποδοτικό.
Πως θα τα ψαρέψουµε
Ένας µεγάλος γολγοθάς που υψώνεται µπροστά µου όταν πρόκειται να ψαρέψω σε τέτοιους ανώµαλους βυθούς: είναι το επιθυµητό βάθος στο οποίο θα αναζητήσω τα ψάρια. Η λύση της βυθοµέτρησης µόνο εύκολη δεν είναι, µιας και σε πολύ µικρές αποστάσεις το βάθος µπορεί να διαφέρει ακόµα και πάνω από ένα µέτρο! Έτσι, ενώ ο φελλός µας είναι πιθανό να βγαίνει στην επιφάνεια σε κάποιο σηµείο, λίγα µέτρα πιο δίπλα µπορεί να βουλιάζει κατά πολύ κάτω από αυτήν.
Ύστερα από πολλά ψαρέµατα έβγαλα τα δικά µου συµπεράσµατα, που φυσικά δε µπορεί να ισχύουν σε όλους τους ψαρότοπους, αλλά ίσως σας βοηθήσουν στην πορεία. Σε τέτοιους άγριους βυθούς προτιµώ πάντα να µαλαγρώνω και να ψαρεύω κοντά στην ακτογραµµή, δηλαδή σε απόσταση όχι µεγαλύτερη από 15 µέτρα. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούµε να κρατήσουµε τα ψάρια όσο το δυνατόν κοντά µας, ακόµα και αν επικρατούν ρεύµατα.
Η χρήση δύο καλαµιών θα µας βοηθήσει να αναζητήσουµε τα ψάρια σε διαφορετικά βάθη και αποστάσεις από την ακτή. Με τον τρόπο αυτό το πρώτο καλάµι θα προσπαθήσουµε να ψαρεύει 15 µε 20 cm πάνω από τον πυθµένα, σε απόσταση 10 µε 15 µέτρα από εµάς, ενώ το δεύτερο καλάµι θα ψαρεύει σε απόσταση 20 µε 25 µέτρα από εµάς και 1 έως 2 µέτρα βαθύτερα. Έτσι καταφέρνουµε να αναζητήσουµε τους σαργούς ανάµεσα στα µπλόκια, αλλά ταυτόχρονα κυνηγάµε και όσα µελανούρια περιφέρονται λίγο πιο ανοιχτά, προσελκυσµένα από τη µαλάγρα µας. Το πιο συνηθισµένο είναι να πιάνουµε τα µεγαλύτερα ψάρια στο καλάµι που ψαρεύει βαθιά, καθώς προσεγγίζει σιγά-σιγά τη ρηχή ζώνη των 15 µέτρων.
Αυτό γίνεται γιατί τα άλευρα της µαλάγρας φτάνουν στον πυθµένα, µε αποτέλεσµα να µαλαγρώνουν τα ψάρια στο βυθό. Οι µεγάλοι σαργοί θα αναζητήσουν τα bigattini που βγαίνουν από τις µπάλες µαλάγρας ανάµεσα στα µπλόκια, και σπάνια θα κινηθούν προς τα ψηλά για να βρουν το δικό µας δόλωµα, το οποίο, δεν πρέπει να ξεχνάµε πως λόγω των ρευµάτων ψαρεύει πάντα ψηλότερα από το βυθοµετρηµένο σηµείο.
Ενδεικτικά να αναφέρω ότι όσα ψάρια πιάστηκαν και φαίνονται στην αρχική φωτογραφία έτρωγαν εντελώς πατωτά, το βάθος της περιοχής ήταν περίπου 5 οργιές και εµείς είχαµε ρυθµίσει το στόπερ στις 6.
