Egi Fishing: Ψάρεμα καλαμαριών από ακτή

Η Ιαπωνική µέθοδος Egi Fishing αποτελεί τον πιο διασκεδαστικό και παράλληλα αποδοτικό τρόπο να πιάσεις καλαµάρια από την ακτή. Γι’ αυτό και όλο και περισσότεροι φίλοι του spinning αλλά και νέοι «καλαµαράδες» την κατάλληλη εποχή αφιερώνουν πλέον αρκετές εξορµήσεις αποκλειστικά για το ψάρεµά τους. Παρόλα αυτά σε σχετικές συζητήσεις, πολλοί ψαράδες, θεωρούν αδιανόητο να µπορείς απ΄ έξω να πιάσεις µια καλή ψαριά από καλαµάρια.

Την ίδια γνώµη είχα και εγώ πριν πολλά χρόνια, όταν µάλιστα τα σκάφη στην περιοχή που ψάρευα έµπαιναν στο λιµάνι έχοντας ανά βάρκα 2-3 καλαµάρια την βραδιά, ήταν δυνατόν λοιπόν να πιαστούν από την ακτή σε µεγαλύτερη ποσότητα; Η απάντηση είναι ναι για έναν και βασικό λόγο. Πολλά καλαµάρια από τα τέλη Οκτώβρη και ως τον Μάρτη, µόλις σουρουπώσει, µετακινούνται από τα βαθιά στις ρηχαδιές της ακτής για να τραφούν, και συνήθως µένουν εκεί µέχρι να ξηµερώσει. Γι’ αυτό στην σωστή εποχή και µε τις κατάλληλες συνθήκες (θα αναφερθούµε σε αυτές παρακάτω) τα καλαµάρια πιάνονται πολύ εύκολα φτάνει να κατανοήσουµε που κυνηγούν την τροφή τους.

Οι Ιάπωνες για άλλη µία φορά άφησαν το στίγµα τους στο ψάρεµα προσφέροντας µια τεχνική που κρατά τις βάσεις της στο spinning και στηρίζεται στα κυνηγετικά ένστικτα του καλαµαριού. Το όνοµα Egi Fishing ή αλλιώς Eging, δεν σηµαίνει ακριβώς «ψάρεµα για καλαµάρια», αλλά προέρχεται από την παραδοσιακή καλαµαριέρα µε το έρµα, την γνωστή σε εµάς γαρίδα την οποία ονοµάζουν egi και έχουν εξελίξει αρκετά όσον αφορά το σχήµα της, την πλεύση της στην ανάκτηση αλλά και τους χρωµατισµούς. Άρα λέγοντας eging εννοούµε ψάρεµα µε καλαµαριέρα τύπου γαρίδα όπου και την χειρίζονται στην ανάκτηση µε έναν πολύ πιο δυναµικό τρόπο σε σύγκριση µε ότι γνωρίζαµε µέχρι τώρα. Πιο συγκεκριµένα το ψάρεµα στην Ελλάδα γινόταν µε την εξής τεχνική: αφού έριχναν την καλαµαριέρα στα ανοιχτά χρησιµοποιώντας καρούλα ή το καλάµι, περίµεναν κάποια δευτερόλεπτα να βυθιστεί και έπειτα µάζευαν αργά και σταθερά, µε ελάχιστες αυξοµειώσεις στην ταχύτητα ή µικρά χτυπηµατάκια. Στο Eging, το κύριο µέληµά µας είναι να δώσουµε ζωή στο άψυχο σώµα της πλαστικής καλαµαριέρας.

Η αργή ανάκτηση δείχνει βέβαια µια κίνηση, έχει όµως αρκετά µειονεκτήµατα σύµφωνα µε τους φίλτατους σχιστοµάτηδες µε βασικότερο ότι δεν καλύπτει µεγάλο εύρος ψαρέµατος, δεν ψαρεύει σωστά τον βυθό σε βάθη πάνω από τα 3 – 4 µέτρα (όπου και βρίσκονται αρκετές φορές πατωτά τα καλαµάρια όταν δεν κυνηγούν) ή αν ψαρεύει πατωτά αφήνει την επιφάνεια αψάρευτη. Επιπλέον η συνεχής κίνηση από τα ανοιχτά προς την ακτή σε ένα συγκεκριµένο στυλ πονηρεύει τα καλαµάρια. Έτσι σε αρκετά µέρη, κυρίως λιµάνια που τα φώτα κάνουν ορατή την παρουσία των καλαµαριών, πολλές φορές τα άτιµα κεφαλόποδα είναι αδιάφορα για τις καλαµαριέρες που περνούν πάνω ή κάτω από το κεφάλι τους, και συνήθως αυτά είναι τα µεγαλύτερα της περιοχής.Άρα όπως και στο spinning, κύριο µέληµα µας για να προσελκύσουµε τα καλαµάρια είναι να παρουσιάσουµε την καλαµαριέρα µας σαν έναν ζωντανό οργανισµό που κινείται στον βυθό για να τραφεί ή να ξεφύγει τροµαγµένο από την θέα του καλαµαριού. Οι εξοικειωµένοι στο spinning έχουν ένα πλεονέκτηµα εδώ σε σύγκριση µε τους υπόλοιπους, αφού αντιλαµβάνονται την σηµασία της κίνησης του τεχνητού και πως µπορεί να κάµψει τις υποψίες ενός αρπακτικού. Παρόλα αυτά δεν σας κρύβω πως για το ψάρεµα των καλαµαριών δεν χρειάζεται κάποιο «τροµερό ταλέντο», απλά όσο πιο σωστά εργαλεία έχετε, τόσο καλύτερα θα δώσετε ζωή στο egi σας και σύντοµα θα έχετε τα πρώτα αποτελέσµατα.

Εξοπλισµός για το eging, το ψάρεμα των καλαμαριών από την ακτή με καλάμι
Στην Ιαπωνία το eging έχει περάσει σε άλλα επίπεδα. Μεγάλες εταιρίες κατασκευής ειδών αλιείας έχουν εξειδικεύσει τον εξοπλισµό όπου το κόστος ενός «πακέτου» καλάµι-µηχανάκι-νήµα να ξεπερνά εύκολα τα 500 ευρώ. Η αλήθεια είναι ότι ένα καλάµι spinning µε µήκος από 8 ως 9 πόδια (2.40-2.70 µ.) και casting weight που να µην ξεπερνά τα 30 γραµµάρια (για παράδειγµα 5-20 gr) θα κάνει µια χαρά την δουλειά του. Γιατί λοιπόν κάποιος να δώσει παραπάνω χρήµατα για να πάρει ένα τέτοιο καλάµι; Γιατί έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που δεν τα βρίσκουµε στα περισσότερα «σπινοκάλαµα» που κυκλοφορούν, είναι παραβολικά µε δράση fast ώστε η κίνηση να µεταδίδεται στιγµιαία στην καλαµαριέρα ενώ όταν το καλαµάρι βρεθεί στις βελόνες του egi, να είναι µαλακό για να µην σκίσει µέχρι να φτάσει στα πόδια µας. Φυσικά υπάρχει και φθηνότερος εξοπλισµός που εξειδικεύεται στο egi. Αν το καλάµι µας είναι πολύ σκληρό και δεν είµαστε εξοικειωµένοι µε την δύναµη που καρφώνουµε πιθανόν να έχουµε κάποιες απώλειες καλαµαριών την στιγµή της ανάκτησης. Γι’ αυτό και τα φρένα σε αυτή την περίπτωση καλό είναι να είναι ελαφρώς χαλαρά, τόσο ώστε να µην λύνουν στα τινάγµατα της καλαµαριέρας. Έτσι µέχρι να αποκτήσουµε την εµπειρία οι πιθανότητες να φέρουµε µόνο τις βεντούζες του στην ακτή να είναι ελάχιστες αφού µόλις καρφώνουµε το καλαµάρι τα φρένα θα «απορροφούν» την παραπάνω δύναµη. Άλλο ένα χαρακτηριστικό των eging καλαµιών είναι το µικρό τους βάρος, κάτι που θα εκτιµήσετε στο πολύωρο ψάρεµα αλλά και την άµεση αίσθηση της καλαµαριέρας στα χέρια µας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται και ένα καλής ποιότητας νήµα µε νούµερο PE που κυµαίνεται από 0,5 έως 1,5 (0,10 έως 0,18 mm). Και εδώ το σωστό καλάµι θα κάνει την διαφορά, οι οδηγοί παρότι είναι ειδικοί για την χρήση νήµατος (όπως βέβαια και σε πολλά πλέον σπινοκάλαµα) έχουν επιπλέον οδηγούς ώστε να µπορούν να χρησιµοποιηθούν πολύ λεπτά νήµατα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα πιο µακρινές βολές αλλά και αµεσότητα στην µεταφορά κίνησης στην καλαµαριέρα. Εδώ να σηµειώσω πως πολλοί χρησιµοποιούν πετονιά για την ελαστικότητά της που δίνει µικρότερες πιθανότητες στο καλαµάρι να δραπετεύσει από τις βελόνες της γαρίδας µας, όµως αν θέλουµε να ψαρέψουµε eging, είναι πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να µεταφέρουµε την κίνηση στην καλαµαριέρα µε πετονιά και να έχουµε ακριβή αίσθηση της καλαµαριέρας. Για µηχανισµό µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε έναν µικρό από 1500 ως 3000 µε ρηχή µποµπίνα, ελαφρύ σώµα και σωστά φρένα, ενώ φυσικά θα πρέπει να έχουµε µαζί µας αρκετές καλαµαριέρες τύπου egi ανάλογα µε τις συνθήκες που επικρατούν. Θα αναφερθούµε συνοπτικά σε αυτές αφού θα ακολουθήσει άρθρο µε περισσότερες λεπτοµέρειες.

Οι περισσότερες επώνυµες καλαµαριέρες έχουν στο κουτί ή στο έρµα τους έναν αριθµό, όπου ξεκινά από το 1.6 και καταλήγει στο 3.5. Αυτό δεν αφορά το βάρος αλλά το µήκος της σε ίντσες. Επειδή άλλες εταιρίες µετρούν το µήκος µε τις βελόνες και άλλες µόνο τον βασικό κορµό το µήκος τους δεν είναι σταθερό, παρόλα αυτά µπορούµε να πούµε πως οι «2,5άρες» και οι «3άρες» που χρησιµοποιούνται περισσότερο στην χώρα µας έχουν µήκος περίπου 9 και 10,5 εκατοστά αντίστοιχα. Επιπλέον οι καλαµαριέρες χωρίζονται σύµφωνα µε το ρυθµό βύθισής τους. Στα κουτιά θα δούµε έναν αριθµό που λέει πόσα δευτερόλεπτα θα χρειαστεί να κατέβει ένα µέτρο, πχ. 3 sec/m. Αυτή η πληροφορία είναι πολύ σηµαντική γιατί όταν ρίξουµε την καλαµαριέρα αν µετρήσουµε νοητά τα δευτερόλεπτα θα µπορούµε να γνωρίζουµε σε τι βάθος βρίσκεται όταν θα ξεκινήσουµε την ανάκτηση. Επίσης µια καλαµαριέρα που βυθίζεται πιο αργά πχ. 7-9 sec/m είναι ιδανική για πιο ρηχά νερά αφού θα ψαρεύει περισσότερο χρόνο, ενώ όταν επικρατούν ρεύµατα ή βαθιά νερά θα εκτιµήσετε αυτή µε το γρήγορο ρυθµό βύθισης αφού η άλλη θα χρειαστεί υπερβολικό χρόνο να κατέβει προς το βυθό. Σε περίπτωση µάλιστα δυνατού ρεύµατος θα παρασύρεται τόσο που θα κάνει το ψάρεµα αδύνατο. Ο χρωµατισµός της καλαµαριέρας είναι άλλη µία πρόκληση για τον επίδοξο καλαµαρά. Συνήθως ροζ, πορτοκαλί και πράσινες είναι αυτές που έχουν εµπιστευτεί περισσότερο οι έλληνες ψαράδες, όµως εξίσου καλά δουλεύουν και οι µπλε, κόκκινες, µοβ και τα φυσικά χρώµατα, ιδίως σε περιοχές µε φώτα όπως λιµάνια. Γενικώς σε κάθε περιοχή δουλεύουν και αυτό ανάλογα τις συνθήκες που επικρατούν. Γι΄αυτό όταν τα καλαµάρια δεν χτυπούν, καλό είναι να αλλάζουµε ανά τακτά χρονικά διαστήµατα την καλαµαριέρα, µέχρι να βρούµε αυτή που προτιµούν. Βέβαια έχει παρατηρηθεί ότι όταν πλησιάσει το κοπαδάκι µε τα καλαµάρια στην ακτή θα χτυπήσουν στις περισσότερες καλαµαριέρες, όταν όµως αρχίζουν και γίνονται διστακτικά εκεί χρειάζεται περισσότερο ψάξιµο. Για παράµαλλο θα χρησιµοποιήσουµε µια αόρατη flurocarbon πολύ καλής ποιότητας διαµέτρου γύρω στο 0.20mm και µήκους γύρω στους 80 πόντους όπου και θα δέσουµε κατευθείαν στο νήµα µε µια παραλλαγή του Albright.

Eging, που και πότε
Το Eging στην χώρα µας είναι ένα εποχιακό ψάρεµα, παρότι υπάρχουν περιοχές που κρατούν καλαµάρια όλο τον χρόνο. Το καλαµάρι λατρεύει το κρύο νερό, και γι’ αυτό το καλοκαίρι προτιµά να βρίσκεται σε µεγάλα βάθη, κάτω από το θερµοκλινές. Το φθινόπωρο όµως, µετά τις πρώτες βροχές που η θάλασσα αρχίζει να αλλάζει θερµοκρασία προσεγγίζουν τις ακτές µετά το σούρουπο, ή λίγες ώρες αργότερα και µένουν εκεί ως το χάραµα. Πέρυσι την πρώτη µου ψαριά σε καλαµάρια την έκανα 6 Οκτωβρίου, ήδη γνωρίζω ότι τόσο στην Αττική όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας µας έχουν κάνει την εµφάνισή τους. Το ψάρεµα γίνεται από παντού, λιµάνια, κάβους, φωτεινά ή σκοτεινά σηµεία αφού τα καλαµάρια επιλέγουν µικτούς βυθούς και µετακινούνται εύκολα από παραλίες προς βραχώδη σηµεία και το αντίστροφο. Παρόλα αυτά επειδή στην ακτή προσεγγίζουν τόσο για να γεννήσουν όσο και για να τραφούν ακολουθούν τα κοπάδια µε τα µικρόψαρα που ως γνωστόν έλκονται από τα φώτα. Έτσι στις εξωτερικές πλευρές από αρκετές µαρίνες µε φώτα η ύπαρξη των καλαµαριών πρέπει να θεωρείται σίγουρη. Ένα κολπάκι για να καταλάβουµε αν ψαρεύονται καλαµάρια, είναι να δούµε σηµάδια στον ντόκο από µελάνια. Έτσι θα καταλάβουµε πως πρόσφατα κάποιος ψάρευε εκεί και είχε κάποια ή κάποιες επιτυχίες.

Γενικώς εγώ προτιµώ τους κάβους που συνορεύουν µε βαθιά νερά από ότι τα λιµάνια, όχι µόνο για τον αριθµό των καλαµαριών που υπάρχουν αλλά και για την ησυχία που επικρατεί. Απλά θα πρέπει να έχετε το νου σας για τυχόν σκαλώµατα σε βράχους, το καλύτερο είναι να επισκεφτείτε την περιοχή κάποια στιγµή ηµέρα και να δείτε κάποιο «καθαρό» κοµµάτι ώστε να ψαρέψετε µε όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Το ψάρεµα των καλαµαριών έχει ήδη αρχίσει και σας προειδοποιώ είναι ιδιαίτερα εθιστικό! Ο µεζές είναι εξασφαλισµένος µόλις βρείτε µια περιοχή κατάλληλη για το ψάρεµά τους, ξεκινήστε από τις µπούκες ή το εξωτερικό τµήµα των λιµανιών, βρείτε σηµεία µε φώτα όπου µαζεύουν µικρόψαρα, και έπειτα, αφού εξοικειωθείτε δοκιµάζεται και σε κάβους ή άλλα κοµµάτια για να ανακαλύψετε τους δικούς σας ψαρότοπους. Εµείς θα επανέλθουµε στο eging, µε περισσότερες λεπτοµέρειες, ως τότε περιµένουµε τις φωτογραφίες σας µε τις δικές ας επιτυχίες.

Βελτιωµένος κόµπος Albright για την σύνδεση νήματος πετονιάς
1. ∆ιπλώστε την άκρη της fluorocarbon πετονιάς και περάστε εσωτερικά το λεπτότερο νήµα.
2. Συνεχίστε να τυλίγετε προς τη fluorocarbon.
3. Κάντε 5 έως 8 τυλίγµατα και κρατήστε µε το δάχτυλό σας την άκρη του νήµατος πάνω στη διπλή πετονιά.
4. Συνέχιστε προς τα πίσω το νήµα κάνοντας αντίστοιχα τυλίγµατα µέχρι την
αρχική θηλιά.
5. Σταδιακά σφίξτε τον κόµπο τραβώντας απαλά τις δύο άκρες του νήµατος και τις δύο άκρες της πετονιάς.
6. Όταν ο κόµπος αρχίζει να σφίγγει, τραβήξτε τη fluorocarbon και το νήµα, αφήνοντας τις δύο άλλες άκρες.
7. Κόψτε τις άκρες και ο κόµπος είναι έτοιµος.

Το απόχιασµα του καλαµαριού | Νίκος ∆εσποτίδης
Έχοντας πρότερη εµπειρία µόνο από ψάρια, το απόχιασµα του καλαµαριού µπορεί να σας προβληµατίσει, ειδικά µε τα µεγαλύτερα άτοµα του είδους. Πολλές φορές έχει τύχει το καλαµάρι να παίρνει φρένα σαν ψάρι από την αρχή της σύλληψης και να µη δίνει την αίσθηση µιας σακούλας που έχει πιαστεί στην καλαµαριέρα µας. Αυτή η συµπεριφορά είναι συνήθως ένδειξη πολύ αξιόλογου µεγέθους και αν τυχόν πιαστεί κοντά, τότε θα µας δυσκολέψει ιδιαίτερα στο απόχιασµα, µιας και θα είναι ξεκούραστο. Εκεί χρειαζόµαστε ένα χέρι βοηθείας και µάλιστα έµπειρο, γιατί η κίνηση που θα βάλει το καλαµάρι στην απόχη, πρέπει να του κόψει ουσιαστικά την προσπάθεια οπισθοχώρησης, διαγράφοντας ένα ηµικύκλιο και οδηγώντας το “οικειοθελώς” µέσα στο δίχτυ.