Eging Vs καφτερού: εξέλιξη ή παράδοση; μέρος 1ο - Η εξέλιξη Egi Fishing
Η εποχή των καλαµαριών έχει µπει για τα καλά, και ο ανήσυχος ερασιτέχνης ψαράς που ψάχνεται µε κάθε τι µπορεί να κάνει το ψάρεµά του ευκολότερο και συνάµα αποδοτικότερο, µπλέκει σε ένα δίληµµα: να χρησιµοποιήσω τεχνητό και να αναζητήσω τα καλαµάρια µε eging ή να εµπιστευτώ παλιές, καλές και δοκιµασµένες συνταγές, δηλαδή να ακουµπήσω τις ελπίδες µου στις ψαροβελόνες των «καφτερών»;
Jig, καφτερό ή και τα δύο ταυτόχρονα;
Αν µε ρωτήσετε για την προσωπική µου άποψη θα σας πω «κάντε ταυτόχρονα και τα δύο». Βέβαια αυτό προϋποθέτει και την παρουσία συντρόφου για την παρατήρηση και το απόχιασµα, ειδικά αν τα καφτερά είναι περισσότερα από ένα. Προσωπικά, η εξασφάλιση παρέας δε µου δηµιουργεί άγχος, γιατί δόξα τω Θεώ, ως «αρχηγός» πολυµελούς οικογένειας δε στερούµαι βοηθείας και όλοι λίγο-πολύ ακολουθούν και συνεισφέρουν στην εξασφάλιση των καλαµαριών, εκτιµώντας είτε τις ψαρευτικές συγκινήσεις από τις συλλήψεις τους, είτε τις οισοφαγικές απολαύσεις από την υπέροχη σάρκα τους.
Έτσι, τις περισσότερες φορές η παρέα µου είναι –σίγουρα- η σύζυγός µου και αν επιτρέπει το σχολικό πρόγραµµα και οι αθλητικές υποχρεώσεις του, ο µικρός µου γιος. Από εκεί και πέρα πολλές φορές υπάρχουν και ακόµα 1-2 guests, µε τον αριθµό των ψαρευτικών εργαλείων να αυξάνεται και τη δυναµική της οµάδας να εκτοξεύεται κατακόρυφα. Όπως και να ‘χει όµως, αν έχουµε «κάψα» και είµαστε αποφασισµένοι να τα δώσουµε όλα, µπορούµε και µόνοι µας να χειριστούµε δύο διαφορετικά εργαλεία µαζί (τεχνητό-καφτερά).
Αρκεί φυσικά να καταφέρουµε να συγχρονιστούµε στην ταυτόχρονη παρατήρηση των καφτερών και τα «χτυπήµατα» των τεχνητών (µάτια εστιασµένα στα χηµικά φωτάκια και χέρια-µυαλό αφιερωµένα στις καλαµαριέρες) και να εξοικειωθούµε λίγο µε το απόχιασµα των επιπόλαια πιασµένων κεφαλόποδων (έχουν αγκιστρωθεί από τα µακριά πλοκάµια και όχι από τους βραχίονες).
Τεχνητά fast (1,4) και slow skinking (2,3). Η ήπια ή πιο επιθετική διαµόρφωσης της καµπύλης του βαριδιού, καθορίζει σε µεγάλο βαθµό την ταχύτητα βύθισης του τεχνητού και τη γωνία κλίσης του ως προς τη νοητή οριζόντια γραµµή. Μπορεί µεν τα ρεύµατα να επηρεάζουν σε µεγάλο βαθµό την ταχύτητα ή την πορεία βύθισης των τεχνητών, αλλά σε γενικές γραµµές τα slow sinking βυθίζονται µε γωνίες πιο κοντά στις 0 µοίρες (σχεδόν οριζόντια) ενώ τα fast πιο κοντά στις 90 (σχεδόν κάθετα).
Ψάρεµα µε τεχνητά (Eging)-Τεχνικές
Ακόµα και αν δεν είµαστε «άνετοι» µε Ιαπωνικές τεχνικές και χτυπήµατα, ακόµα και αν δεν έχουµε απόλυτα εξειδικευµένο εξοπλισµό, µπορούµε µε ένα καλάµι spinning και µερικά τεχνητά να ψαρέψουµε και να περάσουµε όµορφα (αργότερα µετά τα πρώτα ψαρέµατα εξειδικεύεστε σε καλάµι και µηχανισµό eging).
Με µπούσουλα αυτά, αρκεί µια συνεχής, σταθερή ανάκτηση για να πιάσουµε καλαµάρια, φτάνει να έχουµε προηγουµένως κάνει κάποιες σωστές επιλογές, να είµαστε σε θέση να ξεχωρίσουµε τις συνθήκες που ευνοούν ή αποτρέπουν το ψάρεµα των καλαµαριών και να µπορούµε να ξεπεράσουµε κάθε απρόβλεπτο εµπόδιο.
Ας υποθέσουµε ότι υπάρχουν καλαµάρια στο µέρος που έχουµε διαλέξει. Ποιος τόπος είναι ο καλύτερος; Φυσικά αυτός που έχει πολλά φώτα (πχ. λιµάνια), βυθό µε φύκια ή µονόπετρα (για προστασία των αυγών µετά τα γεννητούρια) και προσφέρει προστασία σε κοπάδια γόνου (εξασφαλισµένη τροφή για τα καλαµάρια). Με δεδοµένη τη σωστή επιλογή τόπου, αρχίζουµε να ρίχνουµε τις καλαµαριέρες µας στο νερό. Βασική προϋπόθεση για ένα επιτυχηµένο καλαµαροψάρεµα είναι η παρατήρηση των ανέµων, το «διάβασµα» των ρευµάτων και η καλή παρατήρηση-αξιολόγηση των χαρακτηριστικών του τεχνητού.
Γιατί το λέω αυτό; Ας γίνω λίγο πιο αναλυτικός και λεπτοµερής, παραπέµποντας σε κάποιες φυσικές συνθήκες. Ο αέρας λοιπόν φυσάει δυνατός και πλαϊνός, τα τεχνητά πέφτουν µακριά από το σηµείο που σηµαδεύουµε και το νήµα (ή η πετονιά) κάνουν µεγάλες κοιλιές µε αποτέλεσµα να µην υπάρχει άµεση επαφή µε την καλαµαριέρα. Ακόµα και αν πετύχουµε τον επιθυµητό στόχο, ένα σηµείο πχ. όπου διακρίναµε συγκέντρωση µικρόψαρων, ή κάποιο κοµµάτι του λιµανιού όπου υποθέτουµε ότι υπάρχουν τέτοια (ας πούµε µια γωνιά σχετικά προστατευµένη από τον άνεµο), ένα δυνατό ρεύµα µπορεί να παρασύρει το τεχνητό µας τόσο βίαια, ώστε να πλαγιάζει ή να έρχεται µπροστά µας σε µερικά δευτερόλεπτα, δίνοντας την εντύπωση ότι δε µπορεί να φτάσει ποτέ στο βυθό. Τι θα µας σώσει και στις δύο περιπτώσεις; Ένα σχετικά µεγάλο και βαρύ τεχνητό (πχ. 3.5-4.0, γύρω στα 21-28 γρ.), µε βαρίδι το οποίο να προσδίδει πιο «επιθετική» βύθιση (fast sinking).
Το µεγάλο βάρος του δολώµατος λειτουργεί ως «αντίµετρο» στο δυνατό άνεµο και ο γρήγορος ρυθµός βύθισης βοηθά στην αντιµετώπιση των ρευµάτων. Αν θέλουµε να ψάξουµε τα καλαµάρια πιο αργά, σε όλο το ύψος της υδάτινης στήλης, τότε διαλέγουµε τεχνητά µε πιο αργό ρυθµό βύθισης.
Στην περίπτωση που τα καλαµάρια τρώνε σχεδόν αφρό, παίρνουµε γρήγορα τα µπόσικα µόλις το τεχνητό αγγίξει το νερό και σέρνουµε αµέσως. Αλλιώς, αν δηλαδή υποψιαζόµαστε ότι κινούνται µεσόνερα ή κατάβυθα, αφήνουµε να βυθιστεί µερικά δευτερόλεπτα, ανασηκώνουµε την κορυφή του καλαµιού µία φορά ψηλά, αφήνουµε να βυθιστεί ξανά µερικά δευτερόλεπτα, σέρνουµε αργά, ανασήκωµα µύτης, βύθισµα κτλ., µέχρι να πιάσουµε βυθό.
Μετά ακολουθούµε την αντίθετη σειρά κινήσεων, ώσπου να έρθει η καλαµαριέρα στα χέρια µας και πάλι, δηλαδή βυθός-ανασήκωµα-συρτή- ανασήκωµα κοκ., έχοντας πάντα επαφή µε το τεχνητό, προετοιµασµένοι να καρφώσουµε στο παραµικρό άγγιγµα των κεφαλόποδων.
Η γνώση της τεχνικής µε τα χτυπήµατα είναι σίγουρα πιο αποτελεσµατική από τη σταθερή ανάκτηση, αφού διεγείρουµε τα επιθετικά ένστικτα των καλαµαριών.
Η κίνηση είναι η εξής:
Αφού το τεχνητό ακουµπήσει στο βυθό και καθώς εµείς έχουµε τη µύτη του καλαµιού χαµηλά κοντά στο νερό, σηκώνουµε το καλάµι µας µία φορά ψηλά και σχετικά αργά, παίρνουµε τα µπόσικα και χτυπάµε τρεις –τουλάχιστον- φορές συνεχόµενα µε πιο µικρές και νευρικές κινήσεις, µαζεύοντας ταυτόχρονα πετονιά σε κάθε χτύπηµα. Κατόπιν αφήνουµε την καλαµαριέρα να «πιάσει πάτο» κρατώντας συνεχώς επαφή µαζί της (η µύτη του καλαµιού κατεβαίνει και πάλι χαµηλά, διατηρώντας µια ελαφρά αµβλεία γωνία µε το νήµα) για να νιώσουµε την παραµικρή επίθεση.
Τι συµβαίνει µε τη µία, µεγάλη, αρχική κίνηση και τι µε τις µικρότερες επόµενες;
Το καλαµάρι εντοπίζει το τεχνητό (µεγάλη κίνηση) και µετά προσεγγίζει, εξερευνά, αναγνωρίζει (τρία απανωτά, κοφτά χτυπήµατα) και ανάλογα, είτε αγνοεί, είτε επιτίθεται στο βύθισµα που ακολουθεί. Πολλές φορές η αναγνώριση διαρκεί περισσότερο, και χρειάζεται να αφήσουµε την καλαµαριέρα 4-5 δευτερόλεπτα καθισµένη στο βυθό, πριν επαναλάβουµε την αλληλουχία των κινήσεων.
Μερικές φορές, όταν η αναζήτηση κοντά στο βυθό δεν αποδίδει, χτυπάµε µεσόνερα και µετά αφήνουµε το τεχνητό να βυθιστεί, κάποιες άλλες βάζουµε αργοβύθιστα δολώµατα (slow sinking) και χτυπάµε κοντά στην επιφάνεια.
Όπως και να ‘χει όµως, χρειάζεται υποµονή και ψάξιµο µεγάλης περιοχής. Τα καλαµάρια είναι κοπαδιαστά, κάνουν βόλτες, και αν πιάσουµε κάποιο ή κάποια, δεν απογοητευόµαστε µόλις οι επιθέσεις κόψουν ρυθµό ή σταµατήσουν τελείως, αλλά κάνουµε υποµονή και περιµένουµε το νέο πέρασµά τους σύντοµα. Γενικά, το νήµα είναι καλύτερο από την πετονιά, αφού λόγω έλλειψης ελαστικότητας το παραµικρό χτύπηµα των καλαµαριών είναι ευδιάκριτο και το κάρφωµα πιο άµεσο, αλλά υποφέρει στην τριβή µε πέτρες και βράχια (ξεφτίζει). Αν είµαστε λίγο πιο νευρικοί ή βίαιοι στο χειρισµό των καλαµαριών, η έλλειψη ελαστικότητας µπορεί να τα ταλαιπωρήσει και να σχιστούν τα πλοκάµια τους.
Το φαινόµενο αµβλύνεται λίγο µε τη χρήση µιας οργιάς πετονιάς µπροστά από το νήµα, η οποία συνεισφέρει επίσης στην αόρατη παρουσίαση αν είναι από PVDF (fluorocarbon). Με λίγο µαλακότερο καλάµι και τη χρήση απόχης, οι απώλειες γίνονται ελάχιστες. Ειδικά για τα καλάµια, η βέλτιστη λύση είναι σκληρή, νευρική µύτη για καλές ρίψεις και καρφώµατα και µαλακός κορµός για άνεση χειρισµών και λιγότερες απώλειες στην τελική προσπάθεια. Η τεχνολογία των υλικών έχει κάνει θαύµατα και έτσι όλα είναι εφικτά και υλοποιήσιµα…
Η λύση σε πολύ καθαρά νερά βρίσκεται στα φυσικά χρώµατα.
Χρωµατισµοί-επιλογή τεχνητών
Αναφορικά µε την επιλογή των τεχνητών, µετά από εκατοντάδες ώρες µε το καλάµι και ένα τεχνητό στο χέρι, µπορώ να πω µε σιγουριά ότι καµία πρόταση και συµβουλή δεν αποτελεί πανάκεια, καθώς δεν υπάρχει ασφαλής κανόνας για χρωµατισµούς που δουλεύουν περισσότερο και κάνουν θραύση κάθε φορά στα καλαµάρια.
Γενικά, αν θέλαµε να διακινδυνεύσουµε κάποιες επιλογές, θα λέγαµε ότι προτιµούµε καλαµαριέρες µε glitter και ανακλαστικά για σηµεία µε αρκετό τεχνητό φωτισµό ή φεγγάρι σε ανοδική-καθοδική πορεία (όχι µεσούρανο), µε πιο έντονους, µονοκόµµατους συνδυασµούς (πχ. δίχρωµες κόκκινες-κίτρινες) για τα αφέγγαρα βράδια, τα σκοτεινά σηµεία και τα έντονα ταραγµένα νερά, σκουρότερες, πιο σύνθετες και έντονα «παραλλαγµένες» τις φεγγαρόλουστες, πανσέληνες βραδιές, και τέλος, µε φυσικούς χρωµατισµούς για καθαρά, σχετικά ρηχά νερά και νέτους βυθούς.
Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι αν φωτίσω το τεχνητό µε φακό, τα καλαµάρια δε χτυπούν όταν ο φωσφορισµός είναι έντονος, αλλά µετά από 2-3 ρίψεις, όταν έχει εξασθενήσει σηµαντικά. Σε ταραγµένα νερά µε πολλούς αφρούς ψάξτε πολύ κοντά σας (ακόµα και 3-5 µέτρα µπροστά σας). Ξεκινήστε πάντα µε κάποια τεχνητά που έχουν κερδίσει την εµπιστοσύνη σας και αν όλα πάνε στραβά, επιστρατεύστε όσα θεωρείτε παντελώς «γκαντέµικα» και αποτυχηµένα, ή τα σκουρότερα της συλλογής σας.
Τα πρόσθετα (λάδια, ζελέ, σπρέυ αµινοξέων) µπορεί σε ειδικές περιπτώσεις να συνδράµουν στις προσπάθειές σας, αλλά θέλει προσοχή στη χρήση τους για να µην αλλοιωθούν τα χρώµατα των υφασµάτων. Τα τεχνητά πρέπει να περνούν από κόσκινο, ώστε ακόµα και αν δεν είναι επώνυµα (και πολύ ακριβά…) να έχουν σωστή κίνηση, δηλαδή να µη νιώθουµε πως «γέρνουν στο πλάι» ή κάνουν οποιαδήποτε άλλη άτσαλη κίνηση καθώς χτυπάµε.
Η αντοχή των υφασµάτων τους και η χωρίς ψεγάδια, καλή εξωτερική τους εµφάνιση, αποτελούν βασικά στοιχεία επιλογής τους ακόµα και αν πρόκειται για κινέζικα τεχνητά. Μην ξεχνάτε να ελέγχετε τα άγκιστρα και να ισιώνετε όσα στραβώνουν ή όσα χάνουν την κόψη τους µετά από κάποιο σκάλωµα και να καθαρίζετε κάθε υπόλειµµα µετά από σύλληψη (βλέννα, µελάνι, σάρκα από πλοκάµι ή βεντούζα), γιατί δε θα ξαναζυγώσει καλαµάρι.
Πολλές φορές είναι αναγκαίο να αλλάζετε τεχνητό µε ένα παρόµοιο σε σχήµα, βάρος, ιδιότητες, χρώµατα, αµέσως µετά τη σύλληψη, γιατί κάτι µπορεί να σας διέφυγε µέσα στα µαύρα σκοτάδια. Προσπαθείτε να βουρτσίζετε άµεσα τα λερωµένα υφάσµατα για να µην καταστραφούν τα χρώµατά τους. Για εύκολη αλλαγή τεχνητών είναι απαραίτητη η χρήση παραµάνας. Μην ξεχνάτε να τσεκάρετε φτερά και µάτια για τυχόν απώλειες και για βαρίδια τα οποία έχουν ξεκολλήσει και µπορούν να χαθούν σε ένα χτύπηµα.
Μια κόλλα στιγµής µέσα στη θήκη των τεχνητών σας είναι πάντα απαραίτητη. Ο µηχανισµός σας πρέπει να έχει µεγάλο λόγο περιστροφής (>5.5:1) για να διασφαλίζεται η συνεχής επαφή µε το τεχνητό και η ταχύτατη ανάκτηση ενδιάµεσα των χτυπηµάτων. Βασικό είναι ακόµα το χαµηλό βάρος του συνόλου καλάµι-µηχανάκι, γιατί δουλεύουµε µε τον εξοπλισµό µας συνεχώς στο χέρι και κουραζόµαστε πολύ. Τέλος, η χρήση νήµατος προϋποθέτει καλή ποιότητα οδηγών (πχ. SiC).
Προσεγγίσεις και στρατηγικές
Θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριµένο παράδειγµα, για να καταλάβετε πως εκτιµούµε και προσεγγίζουµε τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες, και να δείτε κάποιες στρατηγικές αντιµετώπισης της διαφοροποίησης αέρα-ρευµάτων-φωτός, κατά τη διάρκεια ενός ψαρέµατος. Σεπτέµβρης, το φεγγάρι βρίσκεται δύο ηµέρες µετά την πανσέληνο και ανατέλλει γύρω στις 20.30. Ξεκινώ κατά τις 19.30 για ένα πολύ γνωστό και αγαπηµένο µου τόπο, που το τελευταίο διάστηµα έχω πάρει πολλά και καλά καλαµάρια, αρκετά πρώιµα, αφού τα πρώτα βγήκαν λίγο µετά το ∆εκαπενταύγουστο. Γρήγορα συνειδητοποιώ µε απογοήτευση ότι το µέρος ήταν πιασµένο από άλλους φίλους ψαράδες και ζωσµένο µε καφτερά.Αποφασίζω να µετακινηθώ σε άλλο γνώριµο µέρος, αλλά λόγω του ότι έχει ήδη νυχτώσει χάνω τον τόπο και τελικά βρίσκοµαι σε άλλο σηµείο περίπου 30-40 µέτρα πιο βόρεια. Γενικά σιχαίνοµαι τις σκάντζες και µετά την πρώτη µετακίνηση δε σκέφτοµαι µε τίποτε µια νέα. Απλώνω τρία καφτερά και µετά από µία περίπου ώρα τα µετακινεί µόνο το ρεύµα, οπότε αποφασίζω να επιστρατεύσω τα τεχνητά. Η ανατολή του φεγγαριού έχει όπως πάντα φέρει ένα αεράκι που µέχρι τώρα φυσά από το πλάι, και συνεισφέρει στη µετακίνηση των καφτερών από το ρεύµα.
∆ιαλέγω 3,5άρα καλαµαριέρα για να απαλύνω λίγο την επίδραση του ρεύµατος και να µειώσω τη µετατόπιση εξαιτίας του αέρα κατά τη ρίψη. Στο σώµα της έχει πολλά glitter για να γίνεται πιο ελκυστική όσο βυθίζεται, και να προκαλεί περισσότερο µε αντανακλάσεις µετά από κάθε χτύπηµα. Στις πρώτες ρίψεις παίρνω ένα µικρό καλαµάρι το οποίο απελευθερώνω και µετά τίποτα…
Αυτοκόλλητα µάτια, κόλλα στιγµής και υγρός φώσφορος, είναι πολύ χρήσιµα εργαλεία για την επιδιόρθωση των παλαιών τεχνητών. Οι παλιές, ταλαιπωρηµένες καλαµαριέρες µας «ξαναζωντανεύουν» και µπορούν να αναλάβουν τη «βρώµικη δουλειά» της αναγνώρισης των άγνωστων βυθών, ή σηµείων µε γνωστά, πολλά σκαλώµατα.
Το ρεύµα σιγά-σιγά υποχωρεί, και όσο το φεγγάρι ανεβαίνει ο αέρας γυρνά κόντρα. Τρία τέταρτα από τη στιγμή που η πρώτη καλαµαριέρα ακούµπησε το νερό, ο αέρας έχει εξασθενήσει σηµαντικά. Αποφασίζω να συνεχίσω µε ίδια τακτική όσον αφορά στα glitter, αλλά η υποχώρηση του αέρα και των ρευµάτων, µου λένε πως µια slow sinking καλαµαριέρα θα έψαχνε καλύτερα το νερό, σε όλη την απόσταση από επιφάνεια έως βυθό.
Η στρατηγική προσέγγιση των νέων συνθηκών αποφέρει τρία αξιόλογα καλαµάρια µέσα στην επόµενη ώρα, εκ των οποίων το ένα 800άρι και πολύ µαχητικό. Θα κάνω µια µικρή παρένθεση για να καταλάβετε τη συµπεριφορά ενός µεγάλου καλαµαριού. Αρκεί λοιπόν να σας πω, ότι αν το προκαλέσετε αρκετά, µπορεί να ακούσετε ακόµα και τα φρένα σας να σφυρίζουν στην πρώτη (συνήθως) ή κάποια από τις επόµενες οπισθοχωρήσεις του, µε πολύ δυναµικές αυτές που προηγούνται του αποχιάσµατος!
Το συγκεκριµένο καλαµάρι άγγιξε την καλαµαριέρα κατά το βύθισµα που ακολούθησε τα χτυπήµατα, και παρότι κάρφωσα αποφασιστικά, δεν αγκιστρώθηκε. Άφησα την καλαµαριέρα να βυθιστεί αλλά την απαξίωσε. Χτύπησα γρήγορα τρεις φορές πριν η καλαµαριέρα πατώσει, και στο επόµενο «κατηφόρισµα» προς το βυθό η νέα τους επίθεση ήρθε πιο βίαιη και αποφασιστική, ενώ επίσης επιτυχηµένο ήταν αυτή τη φορά και το κάρφωµά µου. Ακολούθησε σιγή µισής περίπου ώρας, το φεγγάρι ανέβηκε σχεδόν µεσούρανο, ο αέρας έκοψε τελείως, το ρεύµα συνέχισε να απουσιάζει και τα νερά απέκτησαν απίστευτη διαύγεια κάτω από το άπλετο φως του φεγγαριού.
Νέα αλλαγή σε fast sinking καλαµαριέρες για να κατεβαίνουν γρήγορα κοντά στο βυθό (εκεί που όλα είναι λιγότερο ορατά), φυσικά, πιο σκούρα χρώµατα µε έντονα στοιχεία παραλλαγής, και το αποτέλεσµα: τρία ακόµα καλαµάρια στις επόµενες 10 ρίψεις, µε αλλαγή χρωµατισµού µετά από κάθε σύλληψη. Αν συνυπολογίσουµε άλλα 5 καλαµάρια που πιάστηκαν ενδιάµεσα στα καφτερά, 11 καλαµάρια (12 αν συνυπολογίσουµε και το µικρό το οποίο απελευθερώθηκε) σε ένα τρίωρο είναι καλή σοδειά, αναλογιζόµενοι ότι το µέρος ήταν άγνωστο, ο βυθός µυστήριο, η ύπαρξη καλαµαριών αβέβαιη.
Η σωστή όµως προσέγγιση βυθού, συνθηκών και φωτός σε συνδυασµό µε τις διαφοροποιήσεις σε χρώµατα και συµπεριφορές των δολωµάτων, έφερε το επιθυµητό αποτέλεσµα. Μη διστάζετε λοιπόν να πειραµατίζεστε, και να είστε σίγουροι ότι πολύ σύντοµα οι εµπνεύσεις της στιγµής θα γίνουν σίγουρες και ασφαλείς λύσεις για τη σύλληψη πολλών και καλών κεφαλόποδων.
Πιστεύω να µπορέσετε να κάνετε υποµονή ένα µήνα, γιατί στο επόµενο τεύχος σας περιµένουν µικρά µυστικά και κόλπα για την παραδοσιακή τεχνική του καφτερού. Μέχρι τότε να ‘στε καλά και να φροντίστε να ξεχυθείτε σε βράχους και λιµάνια, αφού τα καλαµάρια έχουν µπει σε πλήρη αναπαραγωγική περίοδο και περιµένουν τις καλαµαριέρες σας…
Κόµπος νήµατος-πετονιάς
1. Φέρνουµε κοντά την άκρη του νήµατος που γεµίζει το µηχανισµό µας µε το ένα άκρο της πετονιάς-παράµαλλου µήκους µίας οργιάς, µε τα δύο άκρα να έχουν αντίθετες κατευθύνσεις.
2. Κάνουµε µία θηλιά µε το νήµα κατηγορίας 10 lb (διάµετρος γύρω στο 0,10-0,14) και περνάµε το άκρο του 7 φορές µέσα από τη θηλιά, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα και την πετονιά.
3. Σφίγγουµε ελαφρά.
4. Έπειτα, κάνουµε µια θηλιά µε την πετονιά και περνάµε το άκρο της 4 φορές γύρω από θηλιά και νήµα.
5. Σφίγγουµε ελαφρά, σαλιώνουµε τους κόµπους και
6. τραβάµε πετονιά και νήµα αντίθετα, µέχρι οι κόµποι να έρθουν δίπλα-δίπλα και να σταθεροποιηθούν. Κόβουµε µε προσοχή τα υλικά που περισσεύουν, σύριζα στους κόµπους. Απλός, ασφαλής και αξιόπιστος κόµπος, εύκολος να γίνει ακόµα και από ένα παιδί.
Δείτε το σεμινάριο του Νίκου Δεσποτίδη με θέμα Ψάρεμα καλαμαριών από ακτή – Καφτερό Vs. Eging – BFWEBINARS2021
Ακολουθήστε το boatfishing.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις θαλασσινές ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο
