Είδη ψαριών: Σαργός, αναζήτηση και το ψάρεμα των χαρακωτών
Επιτέλους Μάρτης! Συγχωρέστε µου τον ενθουσιασµό, αλλά όταν µιλώ για το µήνα που σηµατοδοτεί την έναρξη της άνοιξης, την άνοδο της ατµοσφαιρικής θερµοκρασίας -και κατ’ επέκταση της θαλάσσιας-, και τελικά τη συγκέντρωση περισσότερων ψαριών στη ρηχή ζώνη, δε µπορώ παρά να είµαι ενθουσιώδης.
Ένα από τα πρώτα ψάρια που θα ξεκινήσουν να γιαλώνουν είναι ο σαργός και οι λοιποί συγγενείς του, ο κακαρέλος (καµπανάς) και η ούγενα (µυτάκι). Βασική αιτία για την εµφάνισή τους είναι η έναρξη της περιόδου αναπαραγωγής τους, η οποία ξεκινά από Μάρτιο και ολοκληρώνεται το Μάιο. Παρ’ όλη όµως την αυξηµένη τους ανάγκη για τροφή, τα ψάρια παραµένουν επιφυλακτικά και δεν τρώνε ούτε και τα πιο πλούσια και δελεαστικά δολώµατα που τους προσφέρουµε. Θα φάνε µόνο υπό προϋποθέσεις, στην κατάλληλη ώρα, µε τον κατάλληλο καιρό και στα κατάλληλα σηµεία του βυθού, εκεί δηλαδή όπου η τροφή είναι άφθονη και η ασφάλειά τους δεδοµένη. Με τη σωστή όµως στρατηγική µπορούµε να τα προσεγγίσουµε και να κάνουµε το ψάρεµά µας ευκολότερο, ενώ παράλληλα θα στοχεύουµε στα µεγάλα άτοµα, τους «φαφούτηδες» χαρακωτούς παπουδοσαργούς.
Η πεταλίδα αποτελεί ένα από τα εκλεκτότερα δολώµατα για τους µεγάλους σαργούς. Προσοχή, στο καθάρισµα να µη φύγει το µαλακό µαύρο σηµείο που είναι αυτό που τους προσελκύει.
Αναζήτηση µε στρατηγική
Με γνώµονα ότι ο σαργός είναι ψάρι των βράχων, η προσέγγισή µας όσον αφορά στην εξωτερική µορφολογία του τόπου, θα µας περιορίσει στα βραχώδη σηµεία των ακτογραµµών, µε όποια τεχνική και αν ψαρεύουµε, αφού τις περισσότερες φορές η διαµόρφωση της ακτογραµµής δίνει πληροφορίες και για την εξέλιξη του βυθού µπροστά µας. Αφού κατασταλάξουµε στο σηµείο που θα µας φιλοξενήσει, πρώτο και βασικότερο µέληµά µας είναι η παρατήρηση του τόπου, για να µάθουµε όσο το δυνατόν καλύτερα τη σύσταση του βυθού, να ανακαλύψουµε τυχόν σκαλώµατα, να «χαρτογραφήσουµε» το βάθος, να αποσαφηνίσουµε κάθε απορία µας και γενικά να εξασφαλίσουµε τις κατάλληλες προϋποθέσεις-προδιαγραφές για τη σύλληψη των σαργών.
Τα σηµεία που θεωρούνται σαν κυρία κατοικία των χαρακωτών είναι τα µονόπετρα , τα απότοµα κατεβάσµατα των βράχων τα οποία ξεκινούν από την ακτή και καταλήγουν στο βυθό, και κάποιες συστάδες βράχων όπως π.χ. οι εξωτερικές πλευρές των λιµανιων. Όµως η παρουσία τους δεν περιοριζεται µόνο εκεί. Μπορούµε να τους συναντήσουµε σε παραλίες όπου η άµµος «διανθίζεται» µε πλάκες, στις µεγάλες αποχές, σε ένα σήκωµα του βυθού το οποίο δηµιουργεί κάτι σαν ξέρα ή ακόµα και σε κάποια λιµάνια µε µεγάλο βάθος, µε το µεγαλύτερο µέρος του βυθού τους να αποτελείται από πέτρα (το χαρακτηριστικότερο παράδειγµα που µου έρχεται στο µυαλό είναι το λιµάνι της Πάτµου, γεµάτο από σαργούς αλλά και άπειρους κινδύνους για τις αρµατωσιές).
Το απίκο από βράχο θα µας δώσει εύκολα και σύντοµα πολλούς και µεγάλους σαργούς. Κυµατισµός και µαλάγρωµα τα µυστικά της επιτυχίας µας.
Καιρικές συνθήκες & ώρες αναζήτησης
Το να βγάλεις τον χαρακωτό από το χαράκι µέρα µεσηµέρι και µε µπουνάτσα, φαντάζει απίθανο έως ακατόρθωτο. Για να αφήσει ο σαργός στην άκρη κάθε καχυποψία και να τιµήσει τα δολώµατά µας, πρέπει σίγουρα να υπάρχει κυµατισµός και µάλιστα όσο µεγαλύτερος, τόσο πιο εύκολες και οι συλλήψεις. Όµως τα ψάρια θα βγουν να αναζητήσουν την τροφή τους και στο σπάσιµο ενός δυνατού καιρού, που θα έχει ανακατέψει τη θάλασσα και θα έχει δηµιουργήσει την ανάλογη θολούρα. Όσον αφορά στις ώρες αναζήτησής τους, αν τους ψαρέψουµε µέρα, σίγουρα θα πρέπει να έχουµε σύµµαχο µερικά µποφόρ, ενώ αν επιχειρήσουµε νύχτα, αυξάνονται κατά πολύ οι πιθανότητες σύλληψης.
Το ψάρεµα µε κυµατισµό είναι αυτό που θα µας δώσει εύκολα τους σαργούς. Αυτό µπορεί να πραγµατοποιηθεί τόσο την ηµέρα όσο και τη νύχτα. Συνήθως µέρα τους χειµερινούς µήνες και νύχτα το καλοκαίρι.
Τεχνικές & ∆ολώµατα
Αναµφισβήτητα το ψάρεµα του σαργού συνδέεται άρρηκτα µε το rock fishing, αφού εκεί βρίσκονται και τα περισσότερα θηράµατα. Αν όµως δεν υπάρχει η δυνατότητα να επισκεφθούµε µια βραχώδη ακτή, µπορούµε να τους ψαρέψουµε από παραλία µε την τεχνική του casting και µάλιστα σε συνθήκες surf. Eπίσης µπορούµε να δουλέψουµε και µε match τεχνικές (εγγλέζικο, µπολονέζ ή feeder), µε πιο ήσυχα νερά, σε ένα βαθύ λιµάνι, κυρίως τις βραδινές ώρες. Τέλος µε απίκο, σε µικρά κολπάκια όπου σκάει το κύµα και δηµιουργεί την ανάλογη αφρουδιά και θολούρα.
Σε τέτοια µέρη το ψάρεµα θα πρέπει να γίνεται πάντα µε δεύτερο άτοµο παρέα, γιατί όσο ζηλευτά και αν είναι τα ψάρια που θα τιµήσουν τις αρµατωσιές µας, πάνω από όλα προέχει η ασφάλεια µας. Όσον αφορά στο είδος των δολωµάτων που θα τους προσφέρουµε, ευτυχώς η επιλογή δε θα µας δηµιουργήσει πονοκέφαλο, γιατί τρώνε σχεδόν τα πάντα.
Γενικά τους αρέσουν τα ασπροδόλια, όπως, πχ. µονοδόλι, λωρίδα σουπιάς, καλαµαριού ή µάνας, όλα σχεδόν τα µαλακά σκουλήκια µε µεγάλη κινητικότητα (µαύρο, ακροβάτης, αµερικάνικο), ενώ σε πολλές περιοχές δουλεύει καλά και το κοτόπουλο. Επίσης τρελαίνονται για ζυµάρια που τους προσφέρουµε στην τεχνική του απίκο, ειδικά αν αυτά έχουν άρωµα τυριού και σκόρδου, χωρίς φυσικά να λένε όχι αν το περιεχόµενο της ζύµης είναι κατά κύριο λόγο σάρκα σαρδέλας. Ειδικά για το ψάρεµα µε match τεχνικές, οι προνύµφες µύγας αποτελούν µιας πρώτης τάξης επιλογή, καθώς η αυξηµένη κινητικότητά τους σε συνδυασµό µε τα λεπτά εργαλεία που χρησιµοποιούνται, εξασφαλίζει την εµπιστοσύνη των ψαριών.
Αν µάλιστα βοηθήσουν ακόµα περισσότερο και οι συνθήκες (ταραγµένα νερά, θολούρα) µπορούµε να ζήσουµε µοναδικές στιγµές. Τέλος, για να κλείσουµε το κεφάλαιο δόλωµα, θα πούµε ότι ειδικά για την τεχνική του casting, το καλύτερο δόλωµα για το ψάρεµα του σαργού είναι ο φαραώ.
Με φεγγάρι ή χωρίς
Πολλοί ψαράδες πιστεύουν πως όταν υπάρχει φεγγάρι τα ψάρια δεν τρώνε και οι ψαριές είναι γενικά ισχνές.Για το σαργό όµως αυτό δεν ισχύει, καθώς έχει παρατηρηθεί ότι µε το φεγγάρι κα µε ανάλογες καιρικές συνθήκες (φουσκοθαλασσιά, ρεστία) δείχνει να τιµά δεόντως τα δολώµατα που του προσφέρουµε.
Ανεµοπαράγαδο
Το ανεµοπαράγαδο είναι µια τεχνική που µπορεί να µας χαρίσει αρκετά και αξιόλογα ψάρια. Όταν ο αέρας είναι δυνατός αλλά στεριανός, δε σηκώνει δηλαδή αφρουδιά για να αναζητήσουµε τα ψάρια µε απίκο ή casting, τότε το ανεµοπαράγαδο µπορεί να µας προσφέρει τη λύση. Επιλέγουµε σχετικά ρηχά νερά, µε άγριο βραχώδη βυθό και καλάρουµε νύχτα. Είκοσι-τριάντα αγκίστρια είναι υπεραρκετά, και για δόλωµα µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µάνα, καραβιδάκι, φαραώ, αλλά και καλαµάρι ή σουπιά, ξεπετσιασµένα και κοπανισµένα (στο παρελθόν έχουµε αναφερθεί σχετικά µε άρθρο µας). Γενικά, προσέχουµε πάντα ώστε το καλάρισµα να µη γίνεται κοντά σε λιµάνια και περάσµατα σκαφών, και επιλέγουµε ερηµικά σηµεία, όπου δε θα ενοχλήσουµε κανένα.
