Ένα δώρο Χριστουγέννων για ψαροντουφεκάδες (βίντεο)
Ο χειμώνας φέτος, μόνο χειμώνα δε θυμίζει… Στις αρχές του ξεκίνησε με ηλιοφάνειες και θαλασσινές μπουνάτσες που δεν έχουμε συνηθίσει. Ταυτόχρονα, οι θερμοκρασίες εντός και εκτός νερού ήταν υψηλές!
Ωραία ακούγονται όλα αυτά, αλλά παραπέμπουν σε άλλη εποχή και σε διαφορετικά ψαρέματα. Τώρα κανονικά θα έπρεπε να κυνηγάμε άσπρα ψάρια κοντά στην ακτογραμμή φορώντας τις πιο χοντρές στολές και στη πλάτη μας να βρίσκεται τοποθετημένο το μεγάλο κλασικό έρμα για να καταφέρουμε να υπερνικήσουμε την άνωση…
Με αυτές τις προϋποθέσεις ξεκινήσαμε με τον φίλο Τεό για ένα μεσημεριανό ψάρεμα με σκοπό να μείνουμε έως και το σούρουπο και να εστιάσουμε το ψάρεμα μας πάνω στην ακτογραμμή.
Μέχρι εκείνη την ημέρα που πήραμε την απόφαση, η αποχή μας από το νερό ήταν αρκετά μεγάλη λόγω αναλυμένων υποχρεώσεων. Σημειωτέων, μια εβδομάδα πριν, που βρέθηκε χρόνος να πάμε στη θάλασσα και ο καιρός είχε τις ιδανικές καιρικές συνθήκες, το αναβάλαμε λόγω του ότι πραγματοποιήθηκε το σεμινάριο του Μάνου Βλατάκη στη περιοχή «Απνοια with yoga Αναπνοή και Χαλάρωση» και θέλαμε να το παρακολουθήσουμε μιας και τέτοιες ευκαιρίες στην επαρχία δεν χάνονται.
Οπότε η αποχή ήταν ακόμη μεγαλύτερη και δεν γνωρίζαμε με τι στολές να ψαρέψουμε, πόσα κιλά να φορέσουμε επάνω μας, τι όπλα να επιλέξουμε κλπ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟ…
Το μεσημέρι λοιπόν μας βρήκε στο γιαλό να ψάχνουμε για μπάφες και σαργούς. Η ορατότητα ήταν εξαιρετική και δεν συμβάδιζε καθόλου με την εποχή ενώ η μπονάτσα που επικρατούσε, έδειχνε από νωρίς ότι δε θα βρούμε πολύ ζωντανή την ακτογραμμή…
Στο πρώτο κομμάτι, ευτυχώς, κατάφερα να χτυπήσω δύο μεγάλους κέφαλους από ένα πολύ μεγάλο και ωραίο κοπάδι που τελικά όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, μόνο αυτό υπήρχε σε όλη τη περιοχή. Το ίδιο κατάφερε πάνω κάτω και ο Τεό, ένα καλό κέφαλο και ένα καλό σαργό.
Οι επόμενες δύο αλλαγές τόπων δεν απέδωσαν τίποτα, αν και ο βυθός ήταν λίγο πιο «ζωντανός». Κυκλοφορούσαν μόνο μικρά σε μέγεθος ψάρια, ενώ ήδη έτρεμα από το κρύο λόγω λάθους επιλογής πάχους στολής.
Το ίδιο συνέβη και στον Τεό ο οποίος κάποια στιγμή βγήκε σε μια παραλία για να μη κρυώνει άλλο σε έναν άδειο παντελώς βυθό και περίμενε να πάω να φέρω το σκάφος για να βάλει τέλος στη τρεμούλα.
Μόλις ανεβήκαμε και οι δύο στο φουσκωτό, κάναμε ένα μικρό σχεδιασμό για το αν και πού θα συνεχίσουμε αλλά ο Τεό δεν είχε σκοπό να βουτήξει άλλο για σήμερα…
Ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω κι εγώ αλλά κάτι μέσα μου με έτρωγε να δω ένα σημείο για συναγρίδες μιας και δεν είχα και κάτι να χάσω κάνοντας μια – δύο βουτιές παραπάνω.
Φτάνοντας στο σημείο, λόγο και του ότι κρύωνα, δεν χάνω χρόνο και πηγαίνω απευθείας στο καλό μου πόστο. Αμέσως, τρείς συναγρίδες του κιλού ήρθαν πολύ γρήγορα και τσαμπουκαλεμένα που λέμε αλλά τόσο μικρά ψάρια δεν τα πειράζω ειδικά σε μέρη που ψαρεύω συχνά και τα οποία μπορούν να μου δώσουν κάτι μεγαλύτερο.
Ανεβαίνω στη βάρκα και ο Τεό έχει ήδη καθαρίσει τα ψάρια που είχαμε πιάσει. Τακτοποιούμε τα πράγματα πάνω στο φουσκωτό για την επιστροφή και όπως πλανάρω για πίσω, σκέφτηκα άλλο ένα σημείο! Κουρασμένος και έχοντας φάει πολύ κρύο λέω στον Τεό, άλλη μια βουτιά αν δεν έχεις πρόβλημα, κυριολεκτικά άλλη μια βουτιά!
Σκέφτηκα πως στα πολύ λίγα λεπτά που είχαμε για το σούρουπο, ίσως στο συγκεκριμένο σημείο να είχε συναγρίδες!
Φτάνοντας με το σκάφος, άφησα λίγο απόσταση από το σημείο που θα έκανα το καρτέρι. Μπήκα μέσα στο νερό και κάλυψα με γρήγορο κολύμπι την απόσταση με ταχύτητα που μου επέτρεπε και να κινηθώ για να ζεσταθώ αλλά και να είμαι αθόρυβος στη προσέγγιση.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΟΥΤΙΑ
Χαλαρώνω όσο πιο καλά μπορώ αφού θα έκανα μόνο μια προσπάθεια στο καλύτερό μου πόστο.
Έτσι και έγινε και όντως τα ψάρια ήταν εκεί! Πολλές συναγρίδες από αριστερά και από τα ανοιχτά έρχονται με μεγάλη ταχύτητα…
Στο πρώτο πέρασμά τους δεν εστίασα σε κάποιο ψάρι για να περιμένω μήπως εμφανιστεί κάποια μεγαλύτερη. Αυτό όμως έκανε τα ψάρια που ήδη με είχαν δει, να κρατήσουν μία απόσταση ασφαλείας στα επόμενα περάσματά τους, οπότε έκρινα σωστό να συρθώ λίγο πιο μπροστά και να εκμεταλλευτώ κι άλλο το κρύψιμο που μου έδιναν τα μονόπετρα δεξιά μου.
Όντως στο επόμενο πέρασμα σημαδεύω ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια και με μια καίρια βολή μια συναγρίδα δυόμιση-τριών περίπου κιλών ήταν ήδη τα χέρια μου!
Βγαίνοντας στην επιφάνεια έκανα αμέσως νόημα στον Τεό να έρθει να με μαζέψει. Δε πίστευε πως όντως με μια βουτιά θα άλλαζε τελείως το σκηνικό και η ζυγαριά προς το μέρος μας! Ο δρόμος της επιστροφής, αν και η θερμοκρασία αυτή την εποχή όσο και αν την ημέρα είναι υψηλή, το σούρουπο πέφτει ακαριαία, ήταν πολύ γλυκός και ευχάριστος.
Τόσο κοντά ήταν η ευτυχία από την ταλαιπωρία! Αυτό για μένα ήταν το δώρο των Χριστουγέννων! Μια συναγρίδα που δεν ήταν τρόπαιο, ήταν όμως ικανή στο να αλλάξει τη ψυχολογία μας και να μας κάνει να περιμένουμε με μεγαλύτερη ανυπομονησία για το πότε θα ξαναβρεθούμε στο νερό και να φανταζόμαστε πως μπορούμε να ζούμε παρόμοιες σκηνές…
