Εποχιακά Ψαρέματα: Αναζητώντας τα θράψαλα
Υπάρχουν ψαρέµατα που µπορούν να πραγµατοποιηθούν όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά η επιτυχία τους είναι δεδοµένη µονάχα ένα µικρό χρονικό διάστηµα.
Που τα συναντάµε
Τα θράψαλα ζουν και κινούνται σε πολύ βαθιά νερά. Το βάθος δηµιουργεί στον ψαρά συνειρµό για θράψαλα και το αντίθετο και για να αποφασίσουµε να τα αναζητήσουµε θα πρέπει ο τόπος να έχει αρκετά µεγάλο βάθος. Αν οι τόποι µας είναι ρηχοί και οµαλοί, τότε σπάνια θα συναντήσουµε θράψαλα. Αν όµως η περιοχή µας έχει νερά µε βάθη µεγαλύτερα από 100 µέτρα και απότοµες διακυµάνσεις, τότε κάπου εκεί θα τα βρούµε.
∆ε θα τα ψαρέψουµε όµως στα πιο βαθιά σηµεία, αλλά θα αναζητήσουµε κοφτά νερά, όσο γίνεται πιο κοντά στην ακτογραµµή. Τα θράψαλα έχουν τη συνήθεια-ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι- να αφήνουν τα βάθη και να πλησιάζουν την ακτογραµµή, τις νυκτερινές ώρες. Αυτή τη συµπεριφορά θα την εκµεταλλευτούµε στο έπακρο, ώστε να µπορέσουµε να τα ψαρέψουµε πιο εύκολα, ξεκούραστα και αποδοτικά. Αυτά τα ψαρέµατα τα ονοµάζουµε εποχιακά, και σίγουρα µέσα σε αυτά συγκαταλέγεται και το ψάρεµα των θραψάλων.
Εξοπλισµός
Θα χρειαστούµε ένα αρκετά σκληρό καλάµι, µε δυνατό µηχανισµό γεµισµένο µε νήµα διαµέτρου τουλάχιστον 0,23 χιλιοστών. Στο τελείωµα του νήµατος µπορούµε να προσθέσουµε γύρω στα 3 µέτρα πετονιάς διαµέτρου 0,70 χιλιοστών και αυτό όχι επειδή αλλιώς δε θα πάει το θράψαλο να αρπάξει το δόλωµά µας, αλλά για να καταλαβαίνουµε ότι η αρµατωσιά µας φθάνει στην επιφάνεια και να είµαστε προσεκτικοί στο τύλιγµά της. Στην άκρη της πετονιάς θα δέσουµε µια στριφταροπαραµάνα, και πάνω της θα προσαρµόσουµε τη θραψαλιέρα µας. Η θραψαλιέρα διαφέρει από τη καλαµαριέρα, τόσο στα µεγάλα άγκιστρα που έχει για να συγκρατεί το δόλωµα, όσο και σε βάρος-στιβαρότητα.
Σχεδόν πάντα ψαρεύει µε την προσθήκη δολώµατος, και αν δεν έχει βάρος για να κατεβεί, θα πρέπει να της προσθέσουµε ένα βαριδάκι στο κάτω µέρος της. Αν χρησιµοποιήσουµε βαριδάκι καλό είναι να φωσφορίζει, µιας και έχει αποδειχτεί ότι προσελκύει αρκετά καλά τα θράψαλα.
Τώρα, αν είµαστε από τους παραδοσιακούς τύπους, υπάρχει και το ψάρεµα στο χέρι. Εκεί θα χρειαστούµε µια µεγάλη ρόδα, µε τυλιγµένα πάνω της αρκετά µέτρα χοντρής πετονιάς. Η κατοστάρα είναι το µικρότερο νούµερο που µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε. Στο τελείωµα της πετονιάς µας τοποθετούµε τη στριφταροπαραµάνα και πάνω της τη δολωµένη θραψαλιέρα µας. Ένα στριφταράκι σε απόσταση δυο οργιές από τη θραψαλιέρα, θα µας προειδοποιεί ότι αυτή έφθασε κοντά.
Τρόπος ψαρέµατος
Τα θράψαλα πλησιάζουν την ακτογραµµή στο πέσιµο του ήλιου, άρα είναι λογικό το ψάρεµά µας να ξεκινά τη συγκεκριµένη ώρα. Την ώρα που σκοτεινιάζει και δυο ώρες µετά τα θράψαλα τσιµπούν καλύτερα και δεν πρέπει να τις χάνουµε. Ρίχνουµε τη δολωµένη θραψαλιέρα µας στο νερό, και την αφήνουµε να βυθιστεί. Αν υπάρχει κάποιο θράψαλο στην περιοχή, θα αρπάξει τη θραψαλιέρα µας και θα την σταµατήσει. Αµέσως τραβάµε δυνατά για να το καρφώσουµε, κι αρχίζουµε να µαζεύουµε πετονιά ή νήµα. Λίγο πριν το ανεβάσουµε στο σκάφος, το αφήνουµε να βγάλει το νερό που έχει µέσα του.
Αν δε σταµατήσει τη θραψαλιέρα µας στο κατέβασµα, τότε µόλις πατώσει αρχίζουµε να µαζεύουµε µια-δυο µανιβελιές ή χεριές, πραγµατοποιώντας συγχρόνως και δυνατά χτυπήµατα για προσέλκυση των θραψάλων. Για δόλωµα χρησιµοποιούµε ψάρια σκληρά και ανθεκτικά στα τσιµπήµατα. Σαυρίδια, κεφαλόπουλα είναι τα πιο συνηθισµένα, ενώ ακολουθούν ζαργάνες, γόπες, τσέρουλες, µένουλες, λυθρινάκια, µουσµούλια. Εξίσου καλά δολώµατα είναι το πλοκάµι χταποδιού, η ουρά της σπάθας και το µουγκρί. Τα δολώµατα τα περνάµε µέσα στη βελόνα ξεκινώντας από το κεφάλι, και τα δένουµε µε ένα σκοινάκι στην τρυπούλα που υπάρχει στην άκρη της βελόνας για να µη φύγουν.
Αν το ψάρεµά µας πραγµατοποιείται σε πολύ βαθιά νερά, τότε η προσθήκη µιας φωτεινής πηγής (χηµικό φως, στεγανό λαµπάκι µε µπαταρία) λίγο πιο πάνω από τη θραψαλιέρα µας, θα προσελκύει καλύτερα τα θράψαλα. Άπνοια και ελαφρύ στεριανό αεράκι, είναι οι καλύτερες συνθήκες για το ψάρεµα τους.
