Χρύσα Νταλάκα, Έλενα Σαρρή και Φοίβη Σκοτιδά: Και οι τρεις ήταν υπέροχες. Oι κυρίες της Εθνικής Οµάδας Υποβρύχιας Αλιείας πανηγύρισαν την 4η θέση στο Παγκόσµιο στην Πορτογαλία και κέρδισαν το σεβασµό όλων
4η θέση για τη Γυναικεία Οµάδα στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Υποβρύχιας Αλιείας CMAS. Στις αρχές Σεπτέµβρη διοργανώθηκε στο Sagres της Πορτογαλίας CMAS XXXI World Spearfishing Championship for Women για πρώτη φορά, παράλληλα µε αυτό των ανδρών. Σε αυτή τη διοργάνωση έλαβαν µέρος τρεις αθλήτριες της Ελλάδας, και σε ατοµικό αλλά και σε οµαδικό επίπεδο.
Η Χρύσα Νταλάκα, η Έλενα Σαρρή και η Φοίβη Σκοτιδά έδωσαν το δυναµικό παρών φέρνοντας τη χώρα µας στην 4η θέση σε οµαδικό επίπεδο, ενώ η Έλενα Σαρρή κατάφερε να κερδίσει την 4η θέση και σε ατοµικό επίπεδο. Κάτω από δύσκολες συνθήκες κατάφεραν µία αξιέπαινη εµφάνιση στον αγώνα, κάνοντάς µας ιδιαίτερα περήφανους σαν λάτρεις της θάλασσας, αλλά και σαν Έλληνες.
Η συµµετοχή των τριών αθλητριών και η διάκρισή τους, αποτελούν σίγουρα κινητήρια δύναµη για όσες θέλουν να ξεκινήσουν το ψαροντούφεκο και φοβούνται ή θεωρούν ότι είναι αντρική υπόθεση.
Η καθεµία µε το χαρακτήρα και τη δυναµική της αποτελούν µία διαφορετική εκδοχή, που µπορεί να αντιπροσωπεύει την κάθε γυναίκα.
Το µόνο που µπορούµε να ευχηθούµε εµείς, είναι καλές και ασφαλείς θάλασσες και να συνεχίζουν να µας κάνουν υπερήφανους.
Χρύσα Νταλάκα
Χρύσα, θέλουµε να σε ευχαριστήσουµε που παραχωρείς συνέντευξη στο περιοδικό µας και δεύτερον να σου δώσουµε τα συγχαρητήριά µας για τη συµµετοχή σου στο 1ο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Γυναικών της CMAS, που έγινε στην Πορτογαλία τον περασµένο Σεπτέµβριο.
– Πριν µιλήσουµε για τον Παγκόσµιο αγώνα θα ήθελα πρώτα να µάθουµε µερικά πράγµατα για σένα.
Τα τελευταία δυο χρόνια µένω σε ένα µικρό νησάκι της Λευκάδας, στον Κάλαµο. Εργάζοµαι ως δασκάλα στο µονοθέσιο δηµοτικό σχολείο όπου φοιτούν µόνο 9 µαθητές! Λόγω διαµονής µου στο νησί, η προσβασιµότητα στη θάλασσα είναι εύκολη. Ευτυχώς έχω ελεύθερο χρόνο και µια βάρκα, οπότε µπορώ να ψαρεύω χειµώνα-καλοκαίρι. Αρκετές φορές ψαρεύω παρέα µε τους µαθητές µου, το καλοκαίρι χταπόδια µε καµάκι και το χειµώνα µαζί τους καλαµάρια. Όµως, το ψαροντούφεκο µου έχει κλέψει την καρδιά!
– Πόσα χρόνια ασχολείσαι µε το ψαροτούφεκο και πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη;
Πριν 9 χρόνια είχα διοριστεί στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας, έναν παραθαλάσσιο πρότυπο οικισµό στον Κορινθιακό κόλπο. Ήµουν 30 χρονών όταν µε τράβηξε η µαγεία του βυθού. Η µόνη µου ξεκούραση µετά τη δουλειά ήταν να φοράω µια µάσκα και να παρατηρώ το βυθό. Έβλεπα ψαράκια και ήθελα να πιάσω ένα! Μια φίλη µου εκεί, η Μαρία, έτυχε να έχει ένα µικρό ψαροντούφεκο και µου έδειξε πώς λειτουργεί. Ζήλεψα αµέσως και αγόρασα κι εγώ ένα ίδιο µικρό ψαροντούφεκο µε τρίαινα. Τόλµησα και το δοκίµασα!
Με την πρώτη βολή χτύπησα µία πέρκα (εδώ θα σηµειώσω πως δε γνώριζα ούτε τα ψάρια, αφού κατάγοµαι και µεγάλωσα σε ορεινές περιοχές, οπότε δεν είχα καµία σχέση µε ψαρέµατα). Αµέσως άρχισα να πιάνω κι άλλα ψαράκια και… αυτό ήταν! Πλέον δε µπορούσα να πάω στη θάλασσα χωρίς το ψαροτούφεκό µου, ήταν συνεχώς στη σκέψη µου! Ήθελα να µαθαίνω όλο και περισσότερα, άλλα δυστυχώς ήµουν µόνη και δυσκολευόµουν. Κάποιες φορές απογοητευόµουν από αναποδιές που µου τύχαιναν στη θάλασσα και δεν ήταν λίγες οι φορές που σκέφτηκα να τα παρατήσω. Όµως την εποµένη στιγµή ξεχνούσα τις δυσκολίες και το ξαναπάλευα.
Είχα την τύχη στο δρόµο µου να συναντήσω αξιόλογους ψαροτουφεκάδες, να παίρνω πληροφορίες και να συµµετέχω µαζί τους στα ψαρέµατα. ∆εν άργησα λοιπόν να παρατηρώ τις τεχνικές τους, να ακούω τις συµβουλές τους, τόσο για τους κανόνες ασφαλείας όσο και για τα «µυστικά» ενός εύστοχου ψαροκυνηγού!
– Υπάρχουν άνθρωποι από τον οικογενειακό ή το φιλικό σου κύκλο που σε ενθάρρυναν µε αυτό και σε στηρίζουν ακόµα;
Κατάγοµαι από τα βουνά της Γκιώνας και του Βέρµιου. Μεγάλωσα στα Γιάννενα (ορεινή πόλη). Συνεπώς, δεν είχα επαφές µε τη θάλασσα. Ο παππούς µου ήταν τσέλιγκας κι εγώ η καλύτερη τσελιγκοπούλα. Όλες οι παραστάσεις και οι αναµνήσεις µου ήταν στις κορυφές ψηλών βουνών µε τα ζώα του βουνού. Αγαπώ τις κορυφές, σου δίνουν µια αίσθηση δυναµισµού και περηφάνιας!
Ποτέ δε φανταζόµουν ότι από κυνηγός του βουνού θα κατέληγα µια ψαροκυνηγός και µάλιστα αυτοδίδακτη, χωρίς καµία βοήθεια! ∆εν ξεχνώ τους λιγοστούς ψαροτουφεκάδες «δασκάλους» µου, που γνώρισα στην πορεία, µε καθοδήγησαν στα πρώτα βήµατά µου κι ακόµα µε στηρίζουν (Μίχας ∆., Κωτούλας Γ.). Είναι οι πρώτοι που µε ενθάρρυναν για τη συµµετοχή µου στο παγκόσµιο, πιστεύοντας στις δυνατότητές µου. Η οικογένεια µου µε στηρίζει, υπενθυµίζοντάς µου πάντα το σεβασµό προς τη θάλασσα και την ιδιαίτερη προσοχή στους κανόνες ασφαλείας που προϋποθέτει το υποβρύχιο κυνήγι.
– Σε πόσους αγώνες έχεις συµµετάσχει και πόσες φορές έχεις ανέβει στο βάθρο;
Έχω συµµετάσχει σε όλους τους Πανελληνίους και Παγκόσµιους αγώνες γυναικών έως τώρα:
• Στο 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθληµα στη Σύρο, κατακτώντας την τρίτη θέση στο βάθρο και το χάλκινο µετάλλιο.
• Στο 2ο Πανελλήνιο Πρωτάθληµα στη Σύρο, κατακτώντας τη δεύτερη θέση στο βάθρο και το ασηµένιο µετάλλιο, καθώς επίσης και το κύπελλο του µεγαλύτερου ψαριού.
• Στο 1ο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Γυναικών στην Πορτογαλία, όπου ατοµικά κατέκτησα τη δωδέκατη θέση και οµαδικά σαν Ελλάδα κατακτήσαµε την τέταρτη θέση παγκοσµίως!
– Σε αγωνιστικό αλλά και σε προπονητικό επίπεδο, ποια ήταν η καλύτερή σου ψαριά;
Σε αγωνιστικό επίπεδο, παρόλο που τα νερά στον Ατλαντικό Ωκεανό ήταν πιο δύσκολα λόγω έντονης ρεστίας, είχα την καλύτερή µου ψαριά. Έπιασα 5 ψάρια, εκ των οποίων τα δύο δυστυχώς δε µέτρησαν για µόλις ελάχιστα γραµµάρια κάτω του επιτρεπτού ορίου.
Στην Ελλάδα τα νερά είναι εντελώς διαφορετικά, αναλόγως πάντα σε ποια περιοχή ψαρεύεις. Έχω την τύχη να ψαρεύω σε µέρη του Ιονίου Πελάγους και του Κορινθιακού Κόλπου, όπου ακόµα υπάρχει αρκετή κίνηση ψαριών ακόµα και σε σχετικά ρηχά νερά, πολλές φορές και στην επιφάνεια! Άλλωστε γι’ αυτό εξάσκησα περισσότερο το επιφανειακό και συρτό καρτέρι ψαρέµατος.
– Είναι δύσκολο για τις γυναίκες το ψαροτούφεκο στην Ελλάδα;
Θυµάµαι όταν ήµουν µικρή, έλεγα στον πατέρα µου «αυτό είναι δύσκολο να το µάθω, δε µπορώ» και εκείνος µου απαντούσε: «τίποτα δεν υπάρχει που να είναι δύσκολο, απλά είναι µόνο άγνωστο»! Πιστεύω ότι το ψαροτούφεκο απλά δεν το γνωρίζουν τόσο. Γι ‘αυτό κι εµείς µέσα από αγώνες, µε τη βοήθεια της Οµοσπονδίας, των Συλλόγων και των Οµίλων, προσπαθούµε να το προωθήσουµε και να δώσουµε έναυσµα και σε άλλες γυναίκες να ασχοληθούν µε αυτό.
Ζούµε σε µια χώρα µε ιδανικές συνθήκες ψαρέµατος, µε τη θάλασσα να µας αγκαλιάζει και δεν επιτρέπεται οι Ελληνίδες «ψαροτουφεκίνες» να µην ξεπερνάµε τη δεκάδα! Είµαι σίγουρη κι ευελπιστώ πως µέσα από τον αγώνα µας θα γνωρίσουν κι άλλες γυναίκες το υποβρύχιο κυνήγι, και θα διαπιστώσουν πως ακόµα και οι δυσκολίες που υπάρχουν αποτελούν απλά ένα κίνητρο για να γίνουν περισσότερο δυναµικές και τολµηρές. Ακόµα και στην προσωπική τους ζωή!
Οι προκρίσεις της θάλασσας είναι πηγή βαθιάς ικανοποίησης, που γρανιτώνει τη δύναµη και µεγαλώνει την ψυχή! Το εύκολο είναι πολλές φορές µονότονο και ανιαρό. Κι οι Έλληνιδες δεν είµαστε γεννηµένες για τα εύκολα! ∆ε µπορώ να κρύψω πως γράφοντας αυτά συγκινήθηκα, γιατί µέσα µου µιλάει η ανυπέρβλητη αγάπη για το ψαροντούφεκο και η πλούσια σε θάλασσα πατρίδα, η Ελλάδα µας!
– Μιλώντας µε τη Teresa Duarte, τη νικήτρια του Παγκοσµίου, µου ανέφερε ότι στην Πορτογαλία υπάρχει µηδαµινή ενηµέρωση σχετικά µε το ψαροντούφεκο, την ασφάλεια και τον εξοπλισµό. Εδώ σε τι κατάσταση πιστεύεις ότι βρισκόµαστε;
Συγχαρητήρια στην Teresa Duarte, είναι πραγµατικά µια δυνατή ψαροκυνηγός. Είχα την τύχη να τη γνωρίσω από κοντά, όπως και όλες τις κοπέλες που συµµετείχαν στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα! Όλες µε πυγµή, δυναµισµό και τόλµη! Μου ανέφερε κι έµενα τις δυσκολίες στη χώρα της. ∆ε µπορώ όµως να πω ότι το ίδιο συµβαίνει και στην Ελλάδα. Υπάρχει συχνή ενηµέρωση µέσω σεµιναρίων και σχολών, κυρίως για κανόνες ασφάλειας που έχουν πρωταρχικό ρόλο και κατόπιν για τεχνικές και «µυστικά» του ψαρέµατος. Έπειτα είναι στο ζήλο του καθενός να ενηµερώνεται µε πολλούς και διάφορους τρόπους για την παραπέρα εξέλιξή του (διαδικτυακά κλπ.).
Ευτυχώς ζούµε σε µια εποχή που οι πληροφορίες είναι πλέον εύκολο να συλλεχθούν. Είµαι όµως της άποψης ότι η θεωρία χωρίς την πράξη είναι τυφλή. Το ψαροντούφεκο χρειάζεται συχνότητα, συνεχή επαφή µε τη θάλασσα, ώστε να διορθώνεσαι εµπειρικά µέσα από τις αστοχίες σου. Ύστερα από κάθε αστοχία να σκέφτεσαι τι λάθος έκανες και πώς πρέπει να πράξεις την επόµενη φορά. Γιατί πάντα έχεις να κάνεις µε την ψυχολογία των ψαριών. Φυσικά µεγάλο ρόλο παίζει και ο εξοπλισµός. Ευτυχώς στην Ελλάδα ο εξοπλισµός είναι πλούσιος και µας βοηθούν πολύ. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Τόλη Μπέλλο και τον κ. Γιάννη Χαλά για την προσφορά τους, καθώς επίσης και τον Όµιλο του Πόρτο Χελίου όπου ανήκω.
– Πώς αποφάσισες να συµµετάσχεις στο Παγκόσµιο της Πορτογαλίας;
Εδώ θα γελάσετε! ∆ε φοβόµουν ούτε τον Ατλαντικό, ούτε τον ανταγωνισµό, ούτε τους καρχαρίες, που µε πείραζαν πως θα µε φάνε. Το µόνο που µε δυσκόλευε στην απόφασή µου ήταν το αεροπλάνο. Η θέλησή µου όµως να συµµετάσχω στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα, βοήθησε να ξεπεράσω τους φόβους µου για τα ύψη. Εάν δε µε παρακινούσε ο κ. Νίκος Καµπάνης και ο κ. Γιώργος ∆ούναβης, δε νοµίζω πως θα τολµούσα να λάβω µέρος στον αγώνα. Τους ευχαριστώ πολύ για όλες τις προσπάθειες που έχουν κάνει για µένα όλα αυτά τα χρόνια και είµαι σίγουρη πως σε ακόλουθους αγώνες θα τους εκπλήξω ακόµα περισσότερο, έχοντας αποκτήσει µεγαλύτερη πείρα στο αγωνιστικό ψαροτούφεκο.
– Πόσες µέρες χρειάστηκαν για να κάνεις αναγνώριση του µέρους στο Sagres; Υπήρξε κάτι που σε δυσκόλεψε στην τράπεζα του αγώνα;
«Έπαιξα το παιχνίδι άνισα», που λένε! ∆υστυχώς λόγω υποχρεώσεων, έφτασα µια µέρα πριν τον αγώνα για αναγνώριση, όπου οι καιρικές συνθήκες δε µου επέτρεψαν να κάνω αναγνώριση στην τράπεζά µας. Πιστεύω ότι µόνο µια µέρα, έστω λίγες ώρες, προσωπικά µου έφταναν για να βγάλω το πλάνο µου πώς να ψαρέψω και πού. ∆ε µπορώ να πω ότι µε δυσκόλεψε κάτι, γιατί η µέρα του αγώνα ήταν ιδανική για ψάρεµα! Κάποιες αστοχίες µου τις αποδίδω στη ρεστία. Επίσης έχασα πολύ χρόνο στο να βρω κάποιον καλό ψαρότοπο, καθώς δεν είχα κάνει αναγνώριση και έπρεπε ταυτόχρονα να µοιραστώ µε τις άλλες δύο Έλληνιδες της οµάδας µου τη βάρκα που µας συνόδευε.
– Ατλαντικός ωκεανός ή Ιόνιο Πέλαγος ή και κάτι άλλο; Και γιατί;
Το υποβρύχιο κυνήγι στον Ατλαντικό ήταν µια εµπειρία που θα µου µείνει αξέχαστη. Έχει και ο ωκεανός τη χάρη του. Όµως την Ελλάδα δε την αλλάζω µε τίποτα! Έχω ψαρέψει στο Αιγαίο, άλλα προτιµώ το ψάρεµα στο Ιόνιο Πέλαγος και τον Κορινθιακό Κόλπο. ∆εν προτιµώ το Αιγαίο Πέλαγος γιατί τα ψάρια βρίσκονται πιο βαθιά και συνεχώς έχει αέρα. Σε µέρη του Ιονίου Πελάγους βρίσκεις πλούσιους ψαρότοπους και αξιόλογα ψάρια στα ρηχά, ακόµα και στην επιφάνεια.
Στον Κορινθιακό Κόλπο έχω µια ιδιαίτερη «αδυναµία», γιατί εκεί πρωτοξεκίνησα να ψαρεύω και καθώς είναι κόλπος έχει συνήθως µπουνάτσες που δε δυσκολεύουν το ψάρεµα και σου δίνεται η δυνατότητα να ψαρεύεις πιο συχνά. Επίσης συνδυάζει βουνό µε θάλασσα και βαθιά νερά όπου µπορείς να συναντήσεις µεγάλα ψάρια, ακόµα και στην επιφάνεια.
– Κατέκτησες τη 12 θέση ανάµεσα σε σπουδαίες αθλήτριες. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; Θα ξανασυµµετέχεις σε αγώνα Παγκόσµιου επιπέδου;
Στη ζωή µου έχω την εξής φιλοσοφία: «µπορώ πάντα και καλύτερα»! Γενικά έχω απαιτήσεις από τον εαυτό µου, γιατί ξέρω ότι έχω δυνατότητες για µεγαλύτερες διακρίσεις. Σε αγωνιστικό επίπεδο όµως, καµιά φορά παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες. Φυσικά και θα ξαναλάβω µέρος σε παγκόσµιο πρωτάθληµα, σχεδιάζοντας την επόµενη φορά καλύτερα το πρόγραµµά µου, ώστε να προλάβω να κάνω την απαραίτητη αναγνώριση που επιβάλλεται!
Εύχοµαι στο επόµενο Πρωτάθληµα να σηκώσουν ψηλά την Ελληνική σηµαία τόσο η οµάδα των αντρών, όσο και των γυναικών! Σας ευχαριστώ πολύ!
Έλενα Σαρρή
Έλενα, θα θέλαµε να σε ευχαριστήσουµε που θέλησες να µιλήσεις στο περιοδικό µας και δεύτερον να σου δώσουµε τα συγχαρητήριά µας για τη συµµετοχή σου στο 1ο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Γυναικών της CMAS, που έγινε στην Πορτογαλία τον περασµένο Σεπτέµβριο και σε έφερε στην 4η θέση.
– Πριν αναφερθούµε στον Παγκόσµιο αγώνα, θα ήθελα να µάθουµε µερικά πράγµατα για σένα.
Καλησπέρα, θα ήθελα κι εγώ µε τη σειρά µου να σας ευχαριστήσω γι’ αυτήν την κουβέντα. Μένω στην Αθήνα και ασχολούµαι µε ακαδηµαϊκά, µάθηµα και έρευνα στο πεδίο του Electrical Engineering. Είµαι πολλά χρόνια στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τώρα θα ξεκινήσω σε θέση Καθηγητή στο Πανεπιστήµιο ∆υτικής Αττικής, στο Τµήµα Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών της Σχολής Μηχανικών.
Το κύριο κοµµάτι του υποβρυχίου ψαρέµατος για µένα, προσδιορίζεται συνήθως από τέλη Ιουλίου έως το πρώτο 15ήµερο του Σεπτεµβρίου, όπου για περίπου 1,5 µήνα βουτάω καθηµερινά. Τον υπόλοιπο χρόνο και κατά τους χειµερινούς µήνες δυστυχώς οι βουτιές περιορίζονται σε κάποιες ολιγοήµερες εξορµήσεις, λόγω των επαγγελµατικών µου υποχρεώσεων.
– Πόσα χρόνια ασχολείσαι µε το ψαροτούφεκο και πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη;
Ασχολούµαι µε το ψαροντούφεκο από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου. Οι γονείς µου µε έβαλαν στη θάλασσα µηνών κιόλας, και από τα πρώτα χρόνια της ζωής µου κόλλησα το πάθος για τη θάλασσα και τα θηράµατα, κυρίως λόγω του πατέρα µου ο οποίος ασχολούνταν µε το ψαροτούφεκο.
– Σκέφτηκες ποτέ να σταµατήσεις; Ποιος ήταν ο περισσότερος χρόνος που έµεινες εκτός θάλασσας;
Να σταµατήσω; Ποτέ! Η θάλασσα και το ψαροντούφεκο είναι αναπόσπαστο κοµµάτι µου, και όσο οξύµωρο κι αν ακούγεται, αποτελεί το οξυγόνο µου. Το µέγιστο εκτός νερού για µένα είναι κάποιοι µήνες το χειµώνα.
– Ποιος βυθός σου έχει µείνει ανεξίτηλα χαραγµένος στο µυαλό σου, όσον αφορά στη µορφολογία του αλλά και τα ψάρια;
Έχω ψαρέψει σε πάρα πολλά µέρη της Ελλάδας και κάθε βυθός είναι ξεχωριστός. Υπάρχουν αρκετά κοµµάτια που είναι χαραγµένα στη µνήµη µου, όπως τα γκρέµια κάτω από την Όλυµπο της Καρπάθου, η Σύρνα και το ανατολικό κοµµάτι της Καλολίµνου έξω από την Κάλυµνο. Ψαρεύω σχεδόν πάντα σε καινούργια κοµµάτια. Απολαµβάνω να ανακαλύπτω την κινητικότητα και την ισορροπία κάθε περιοχής και τη χαρά να κερδίζω (κάποιες φορές) σε αχαρτογράφητα για µένα µέρη.
Η µεγάλη µου αδυναµία είναι βυθοί µε γκρέµια και απότοµα βυθίσµατα. Γενικά προτιµώ πιο βαθιά κοµµάτια µε µαυρόψαρα. Οι τεχνικές που επιλέγω τα τελευταία χρόνια είναι agguato και ψευτοκάρτερα, όπου είτε έχεις ευκαιρία να πάρεις το ψάρι απ’ έξω, είτε σου εµφανίζει τα θαλάµια.
– Σε πόσους αγώνες έχεις συµµετάσχει και πόσες φορές έχεις ανέβει στο βάθρο;
Με το αγωνιστικό ψαροντούφεκο ασχολούµαι κατά την τελευταία 3ετία. Κατέχω τον τίτλο της Πανελλήνιας Πρωταθλήτριας στην Υποβρύχια Αλιεία, καθώς και το Νο4 στην παγκόσµια κατάταξη µετά από το πρόσφατο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα στο Σάγκρες. Παλαιότερα είχα µία 2η θέση σε Πανελλήνιο Πρωτάθληµα και µία 4η θέση σε Ισπανικό Cup στο Portocolom της Μαγιόρκας.
– Είναι δύσκολο για τις γυναίκες το ψαροτούφεκο στην Ελλάδα; Θα το πρότεινες σε κάποια κοπέλα να το ξεκινήσει;
Στη χώρα µας µε την τόση µεγάλης έκτασης ακτογραµµή και την εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ εύκολο για οποιονδήποτε να κάνει ψαροντούφεκο. Επίσης υπάρχει µεγάλη πληροφόρηση πλέον και αρκετές σχολές για να πάρει κάποιος τις βασικές γνώσεις, καταρχάς ασφάλειας και µετά τεχνικών για την υποβρύχια δραστηριότητα. ∆εν υπάρχει περιορισµός ή διαχωρισµός στο φύλο. Θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάθε γυναίκα και άντρα που αγαπάει το νερό να το δοκιµάσει. Η ηρεµία, η εσωτερικότητα και η χαρά που µπορεί να σου δώσει το ψαροντούφεκο είναι µοναδικά.
– Αν συµβούλευες κάποιον για την ασφάλεια στην υποβρύχια αλιεία, ποια θα ήταν τα 4 tips που θα έδινες;
Όντας ένα επικίνδυνο σπορ, το πρωταρχικό µέληµα πρέπει είναι η ασφάλεια. Αναλογιζόµενη τη δική µου εµπειρία, όπου ξεκίνησα χωρίς καµία καθοδήγηση, µε αποτέλεσµα να κινδυνεύσω αρκετές φορές και να καθυστερήσω την εξέλιξή µου, θα έλεγα ως πρώτο τη γνώση. Ακολούθως είναι η ψυχραιµία, όχι φόβος αλλά σεβασµός στη θάλασσα και το ζευγάρι σαν ασφαλιστική δικλείδα.
– Η απόφασή σου για τη συµµετοχή στην Πορτογαλία ήταν κάτι που αποφασίστηκε αµέσως;
Ήταν κάτι που συζητείτο αρκετά χρόνια, και φυσικά ήθελα να αδράξω την ευκαιρία να ζήσω την εµπειρία ενός Παγκοσµίου Πρωταθλήµατος και να βουτήξω σε τελείως διαφορετικά νερά.
– Πόσες µέρες χρειαστήκαν για να κάνεις αναγνώριση του µέρους στο Sagres; Υπήρξε κάτι που σε δυσκόλεψε στην τράπεζα του αγώνα ή στον αγώνα;
Για να προετοιµάσεις σωστά ένα αγώνα και δη ένα Παγκόσµιο Πρωτάθληµα, οι µέρες αναγνώρισης είναι πολύ σηµαντικές. Λόγω αυξηµένου οικονοµικού κόστους, ξεκίνησα µε τη λογική να κάνω 7 µέρες αναγνώριση, σε 3 τράπεζες. Όµως τελικά κατέληξα να κάνω µόνο 3 µέρες αναγνώριση, διότι χάλασε το σκάφος και έπρεπε να µεταφερθεί σε άλλη πόλη, αφού στο Σάγκρες δεν υπήρχε µηχανικός. Η τράπεζα του αγώνα δυστυχώς είχε µεγάλα κοµµάτια αµµούδας, µε 3 µόνο κοµµάτια µεσοπέλαγα.
Η διοργάνωση του αγώνα ήταν επιεικώς κακή για το Γυναικείο Πρωτάθληµα, αφού δεν είχαν διασφαλίσει τις επαρκείς βάρκες και µας υποχρέωσαν να µπούµε τρεις σε µία βάρκα, µε διαφορετικά στυλ, επίπεδα αναγνώρισης και βαθµό συνεννόησης. Ακύρωσαν ουσιαστικά την αναγνώρισή µου σε µεγάλο βαθµό, αφού δε µπορούσα να πάω στα στίγµατά µου. Αυτό είναι κάτι που αν διανοούνταν καν να κάνουν στο Αντρικό Πρωτάθληµα, θα σταµατούσαν οι ίδιοι οι αθλητές
τον αγώνα.
– Πώς σου φάνηκε ο Ατλαντικός σε σχέση µε άλλες θάλασσες; Σε τρόµαξε;
Ο Ατλαντικός δεν έχει καµία σχέση µε τα δικά µας νερά της Μεσογείου. Τα νερά είναι θολά, ως επί το πλείστον το ψάρεµα γίνεται πολύ ρηχά και το swell είναι πολύ ισχυρό. Έχει ένα περίεργο για εµάς περιοδικό κύµα µε πολύ δύναµη, που µπορεί να σε πετάξει στα βράχια αν δε µετρήσεις σωστά. Τα βαθιά κοµµάτια, πέρα από τη θολούρα, έχουν ένα απόκοσµο στρώµα κάποιων µέτρων όπου δε βλέπεις τίποτα, πολύ πηχτό πριν το βυθό.
Η θάλασσα δε µε τροµάζει ποτέ. Μπορώ να πω ότι ο ωκεανός µε µάγεψε. Ήταν παντοδύναµος, άγριος και πανέµορφος.
– Κατέκτησες τη 4 θέση ανάµεσα σε σπουδαίες αθλήτριες. Ήταν µια εξαιρετική εµφάνιση από εσένα, η οποία µας έκανε όλους περήφανους. Πώς αισθάνεσαι γι› αυτό;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Η αίσθηση µετά το τέλος του Παγκοσµίου είναι σίγουρα ικανοποίηση για µια καλή θέση σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, µε αθλήτριες υψηλού επιπέδου, συνηθισµένες στα νερά του Ατλαντικού και µε καλή γνώση των τόπων, αλλά και µια λίγο πικρή γεύση που δεν κατάφερα να κάνω τον αγώνα που ήθελα και µπορούσα, διεκδικώντας µε καλύτερες πιθανότητες ένα µετάλλιο.
– Θα ήθελες να λάβεις µέρος ξανά σε αγώνα Παγκόσµιου επιπέδου;
Ένας αγώνας σε Παγκόσµιο επίπεδο είναι µια κορυφαία αθλητική στιγµή, που σε γεµίζει µε πολύ χαρά για όλους τους ανθρώπους που συναντάς και γνωρίζεις, για τη δυνατότητα να δοκιµάσεις τις δυνάµεις σου, να γνωρίσεις καινούργιους τόπους, να γίνεις καλύτερος αθλητής και να κάνεις αυτό που αγαπάς. Με πολύ χαρά θα ήθελα να λάβω µέρος στο επόµενο -καλύτερα οργανωµένο- Παγκόσµιο Πρωτάθληµα και να βοηθήσω κι εγώ µε τις µικρές µου δυνάµεις στην προώθηση της γυναικείας παρουσίας στο χώρο της υποβρύχιας αλιείας. Βεβαίως αυτό προϋποθέτει ένα µεγάλο οικονοµικό κόστος, που αποτελεί τροχοπέδη µιας και δεν υπάρχει κάποια ενίσχυση από τους επίσηµους φορείς.
Φοίβη Σκοτιδά
Φοίβη, Θα θέλαµε να σε ευχαριστήσουµε που θέλησες να µιλήσεις στο περιοδικό µας και δεύτερον να σου δώσουµε τα συγχαρητήριά µας για τη συµµετοχή σου στο 1ο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Γυναικών της CMAS, που έγινε στην Πορτογαλία τον περασµένο Σεπτέµβριο.
– Πριν µιλήσουµε για τον Παγκόσµιο αγώνα, θα ήθελα πρώτα να µάθουµε µερικά πράγµατα για σένα. Πόσα χρόνια ασχολείσαι µε το ψαροτούφεκο και πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη για σένα;
Ψαρεύω περίπου 20 χρόνια. Όλα ξεκίνησαν απλά και φυσιολογικά, κάπου εκεί µετά τις σπουδές, όταν άρχισα να ανακαλύπτω τι πραγµατικά µου αρέσει. Είχα ήδη τριβή µε τη θάλασσα και οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές (παραθαλάσσιο εξοχικό, άφθονος ελεύθερος χρόνος, παρατηµένο ψαροτούφεκο πατέρα στην αποθήκη).
– Ποιο είναι το αγαπηµένο σου θήραµα;
Έχω εµµονή µε το λαβράκι (αδιακρίτως προέλευσης και τόπου, άγριο, λιµανίσιο, ακόµα και σκαστό ιχθυοτροφείου). Και µε τους σηκιούς έχω προηγούµενα!
– Σε πόσους αγώνες έχεις συµµετάσχει; Ποιος αγώνας σου έχει µείνει στο µυαλό και γιατί;
∆ε µου έχει µείνει κανένας αγώνας στο µυαλό. Είναι εµπειρίες που έρχονται και παρέρχονται. Ίσως κάποια στιγµιότυπα, πχ. ένα καταδυτικό ρολόι που έχασα στην Αίγυπτο, µια θεϊκή µπριζόλα µετά τον αγώνα στη ∆ανία, κάποια γαλαζοπράσινα µάτια στη Σύρο κτλ.
Έχω συµµετάσχει σε αρκετούς αγώνες στο παρελθόν, κυρίως ελεύθερης κατάδυσης, αλλά και ψαροτούφεκου κι υποβρύχιας σκοποβολής.
– Πόσο εύκολη είναι για µια γυναίκα η υποβρύχια αλιεία; Σκέφτηκες ποτέ να σταµατήσεις;
Για µια γυναίκα, αλλά για ποια γυναίκα; Εξαρτάται από το είδος. Αν µπορεί να εξισώσει, φαντάζοµαι εύκολο θα είναι. Θέληση να υπάρχει. Ένα σωρό γυναίκες κατά καιρούς µου έχουν ζητήσει να τους δείξω πώς να ψαρεύουν, αλλά µετά το ξεχνούν. Από την άλλη, γιατί να σταµατήσω1 Τι άλλο θα κάνω; Είναι πολύ βαρετά αν δεν ψαρεύεις…
– Η απόφασή σου για τη συµµετοχή στην Πορτογαλία πάρθηκε αµέσως; Με ποιον το συζήτησες για να αποφασίσεις;
Ήταν αλλόκοτο το ότι συµµετείχα. Συνήθως ισχυρίζοµαι ότι οι αγώνες ψαροτούφεκου -κι οι αγώνες γενικότερα-, η έννοια του βάθρου και της επιβράβευσης, είναι στοιχεία που πλέον δε µου ταιριάζουν. “Don’t do anything to make people applaud”, είχα διαβάσει κάπου κάποτε. Για την Πορτογαλία, µου έταξαν 6κιλα λαβράκια µε κύµα και θολούρα-η αδυναµία µου, και προφασίστηκα ότι αυτό από µόνο του είναι ένας πολύ καλός λόγος για να συµµετέχω.
– Κατέκτησες την 11η θέση ανάµεσα σε σπουδαίες αθλήτριες. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; Αν γυρνούσες πίσω το χρόνο, θα άλλαζες κάτι κατά τη διάρκεια του αγώνα;
Είναι απαίσιο. Κάνω πως δεν ήµουν εγώ. Θα άλλαζα σχεδόν τα πάντα κατά τη διάρκεια του αγώνα, πριν τον αγώνα και µετά τον αγώνα. Θα είχα χειριστεί πολύ διαφορετικά πολλές καταστάσεις, ώστε να µην αποβεί σε τραυµατική εµπειρία όπως συνέβη.
Στα θετικά πάντως του καταστροφικού όλου, ήταν η Χρύσα Νταλάκα, ένας υπέροχος άνθρωπος που σέβοµαι κι εκτιµώ. Πολύ ευχάριστη έκπληξη επίσης οι Αµερικανίδες και οι Ισπανίδες αθλήτριες. Στο Νίκο Καµπάνη χρωστάω πολλά. Τέλος, Γιώργο ∆ούναβη, Αλέξανδρε Σαρασίτη, Βασίλη Ζωνοµέση, σας ευχαριστώ πολύ µέσα από την καρδιά µου! Και αντρική εθνική οµάδα ευχαριστώ πολύ, κυρίως για την αγκαλιά όταν έβαλα τα κλάµατα!
– Θα ήθελες να λάβεις µέρος ξανά σε αγώνα Παγκόσµιου επιπέδου;
Θα ήθελα να έχω αρκετά χρήµατα ώστε να µπορώ να αποφασίσω αν θέλω να λάβω µέρος ξανά σε αγώνα παγκοσµίου επιπέδου. Εφόσον είναι κάτι που περνά από το χέρι µου, µάλλον ναι, θα ήθελα.