Οι ζέστες έχουν πιάσει για τα καλά και την άνοδο της θερµοκρασίας της ατµόσφαιρας ακολουθεί η θερµοκρασία της θάλασσας! Όµως άνοδος της θερµοκρασίας των υδάτων ισοδυναµεί µε µετατόπιση του θερµοκλινούς, µία ζώνη όπου αποτελεί πόλο έλξης για τα µικρόψαρα. Όπου λοιπόν «µετακοµίσει» το θερµοκλινές, εκεί θα κινηθούµε και εµείς. Σε ζώνες πιο ρηχές, προκειµένου να δελεάσουµε τις µεγάλες συναγρίδες που ενεδρεύουν. Ώρα για Heavy Casting!
Ένα ψάρι «ξεχωριστό»
Σίγουρα κάποια στιγµή του ψαρευτικού µας βίου, θα έχει τύχει σε όλους µας η συνάντηση µε ένα ψάρι ξεχωριστό. Με ένα ψάρι που θα χαραχτεί βαθιά µέσα στην µνήµη µας, είτε λόγω του µεγέθους του, είτε της ιδιαίτερης όψης του, είτε του τρόπου µε τον οποίο πιάστηκε, είτε, είτε, είτε… Η παρακάτω ψαρευτική αφήγηση, αποτελεί το δικό µου παράδειγµα για ένα ψάρι «ξεχωριστό», κυρίως εξαιτίας της συµπεριφοράς του! Όλα ξεκίνησαν µία Τρίτη ξηµερώµατα, όπου για µία ακόµα φορά παρέα µε τον φιλαράκο µου τον Γιώργο, ετοιµάζαµε τον εξοπλισµό µας µπροστά στην θάλασσα, προκειµένου να αναζητήσουµε τις συναγρίδες της περιοχής. Για όσους έχουν ασχοληθεί µε το συγκεκριµένο ψάρεµα, σίγουρα θα γνωρίζουν ότι οι συναγρίδες κάνουν την εµφάνισή τους τις µεσηµεριανές ώρες συνήθως. Ωστόσο, λόγω του ότι είχαµε εξασφαλίσει το δόλωµα αποβραδίς, ξεκινήσαµε το ψάρεµα πολύ νωρίτερα απ’ ότι είχαµε σχεδιάσει, κυρίως για να διατηρήσουµε τα δολώµατα ζωντανά µέσα στην θάλασσα. Με τις αισθήσεις ακόµα µουδιασµένες από το πολύ πρωινό ξύπνηµα, κινήσεις αργές αλλά και πολύ καλή διάθεση, αρµατώσαµε τα καλάµια µας µε ανθεκτικά παράµαλλα, δολώσαµε ότι ζωντανό είχαµε διαθέσιµο και σιγά-σιγά ξεκινήσαµε το ψάρεµα. Η ώρα έδειχνε 09:00 το πρωί και έχοντας όλα τα καλάµια στηµένα πάνω στις βάσεις να αναζητούν κάποιο µεγάλο θηρευτή του βυθού, καθόµασταν µπροστά στην παραλία και κάναµε ελαφρύ spinning για καµιά περαστική ζαργάνα. Σε αντίθεση όµως µε άλλες φορές που το ψάρεµά τους είναι άκρως διασκεδαστικό και αποδοτικό, τη µέρα εκείνη οι ζαργάνες δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται. Είτε δεν είχαν όρεξη να φάνε, ή γιατί για κάποιο λόγο δε βρίσκονταν στην γύρω περιοχή. Ρίχναµε και ξαναρίχναµε, αλλά οι προσπάθειές µας ήταν εντελώς άκαρπες. Απογοητευµένοι πλήρως, αποφασίσαµε να χαλαρώσουµε και να απολαύσουµε τη ζεστή µέρα.
Για καλή µας όµως τύχη, δεν προλάβαµε να ηρεµήσουµε και πολύ. Αν και παράδοξο για αυτή την ώρα, ένα βίαιο τράβηγµα στα καλάµια µας σήµανε κόκκινο συναγερµό! Η εικόνα γνωστή και άκρως διασκεδαστική: το καλάµι σε έντονη παραβολή, ο ειδοποιητής καρφωµένος στους οδηγούς και τα φρένα να ηχούν «τη µελωδία της ευτυχίας». Έτρεξα προς το καλάµι, κάρφωσα µε δύναµη, και το ψάρι αντέδρασε αστραπιαία! Ένα βίαιο τράβηγµα προς τα ανοιχτά τράνταξε την µύτη του καλαµιού, ενώ κάθε σκέψη για φρενάρισµα του ψαριού θα ήταν σίγουρα καταστροφική. Πριν το ψάρι αποφασίσει να ηρεµήσει και να απολαύσει τον ξεχωριστό µεζέ, τραβάει ξανά µία δεύτερη και κολλητά µια τρίτη φορά προς τα βαθιά, περιορίζοντας το ρόλο µου στο κοντράρισµα µε το καλάµι, όσο πιο ψηλά µπορούσα για να µη βραχώσει. Μόλις το πρώτο ξάφνιασµα πέρασε και ξαναβρήκα φυσιολογικό σφυγµό, βρήκα και το θάρρος να σταµατήσω την ξέφρενη πορεία τους και να αρχίσω την ανάκτηση, η οποία από τα πρώτα κιόλας µέτρα προδίκαζε δύσκολη συνέχεα. Το ψάρι «µουλάρωνε» συχνά, και χρειαζόταν να ζορίσω πολύ το καλάµι προκειµένου να µπορέσω να κερδίσω κάποια µέτρα πετονιάς. Την αγωνία µου από την αθρόα έκκριση αδρεναλίνης εξαιτίας της αβέβαιης έκβασης της µάχης, εξισορροπούσε η ικανοποίηση να µπορώ να κοντράρω στα ίσια ένα τέτοιο αντίπαλο! Έντονη πίεση το ψάρι, άλλο τόσο ζόριζα εγώ, έχοντας εµπιστοσύνη στην ποιότητα και την αξία του εξοπλισµού µου. Βέβαια, υποσυνείδητα σε κάθε ανάκτηση ο νους πήγαινε από µόνος του στο κακό, αλλά όσο το ψάρι πλησίαζε, έπαιρνα κουράγιο.
Είχαν περάσει αρκετά λεπτά και το ψάρι δεν είχε ακόµα «σκάσει». Η συµπεριφορά του µε έκανε να σκεφτώ πως επρόκειτο για κάτι το διαφορετικό. Ίσως κάποιο ωραίο µανάλι ή κάτι άλλο παρόµοιο, αλλά σίγουρα όχι συναγρίδα! Μέχρι και στα τελευταία µέτρα το ψάρι έδινε τον δικό του αγώνα, και λίγο πριν το βγάλω στην στεριά ξεκίνησε να πηγαίνει δεξιά-αριστερά. Έντονα προβληµατισµένος, συνέχισα σταθερά την ανάκτηση και σε λίγο είδα µία µπλε ράχη να έρχεται από τα βαθιά. Τελικά, ήταν τελικά συναγρίδα! Το ψάρι ακόµα δεν είχε σκάσει και ερχόταν έξω µε κανονική πορεία, παρόλο που είχε διανύσει µία µεγάλη απόσταση, ξεκινώντας από αρκετά µεγάλο βάθος. Με ήρεµες κινήσεις στα τελευταία µέτρα, το ψάρι έφτασε αισίως στην ακτή. Αντικρίζοντας την αγέρωχη, δυνατή κορµοστασιά του, ασυναίσθητα κούνησα το κεφάλι καταφατικά στη σκέψη ότι επρόκειτο σίγουρα για την πιο αποφασιστική συναγρίδα από όσες είχα καταφέρει να πιάσω φέτος. Τα έντονα µπλε χρώµατα στη ράχη, εκτός ότι της χάριζαν µία ξεχωριστή µαγεία, πρόδιδαν και τη δύναµη που έκρυβε µέσα της. Από πληροφορίες προερχόµενες από ψαροτουφεκάδες, έµαθα ότι σε περίοδο αναπαραγωγής οι χρωµατικές αποχρώσεις των συναγρίδων πλησιάζουν το κόκκινο, ενώ όταν τα ψάρια βρίσκονται σε περιόδους αναζήτησης τροφής, οι χρωµατισµοί τους αλλάζουν προς το µπλε. ∆εν γνωρίζω κατά πόσο αληθεύει η συγκεκριµένη πληροφορία, αλλά µέχρι αποδείξεως του εναντίου δε µπορώ παρά να την αποδεχτώ. Να είστε όλοι σας καλά.
Καταλληλότερα δολώµατα
Η συναγρίδα είναι ένα πολύ λαίµαργο ψάρι και όταν αποφασίσει να κυνηγήσει θα το κάνει χωρίς αναστολές, µε µεγάλη επιτυχία. Πολλοί ψαράδες την παροµοιάζουν ως την «σαβούρα» της θάλασσας, θέλοντας έτσι να εκφράσουν την µεγάλη επιθυµία της για τροφή. Τροφή κάθε είδους : διάφορα µικρόψαρα, µικρά χταποδάκια, µοσχιοί, σουπιές και καλαµάρια, ακόµα και κοπάδια από γαρίδες ή διάφορα οστρακοειδή συµπεριλαµβάνονται στην τροφική της πυραµίδα. Όσο µεγαλύτερη είναι όµως η γκάµα τροφής του ψαριού, τόσο δυσκολότερα µπορούµε να καταλήξουµε στο καταλληλότερο δόλωµα. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να κινηθούµε λαµβάνοντας υπόψη δύο βασικές παραµέτρους-ιδιότητες των υποψήφιων δολωµάτων, δηλαδή την ανθεκτικότητα τους και την πλούσια θρεπτική τους αξία. Αναµφισβήτητα η σουπιά και το καλαµάρι τοποθετούνται στην κορυφή της πυραµίδας και αποτελούν την βέλτιστη επιλογή, µιας και µπορούν να δουλέψουν εξίσου καλά είτε ζωντανά είτε νωπά. Η θρεπτική τους αξία είναι µοναδική, ενώ το µελάνι τους αποτελεί πρώτης τάξης µαλάγρα για τα ψάρια της περιοχής! Ως δεύτερη επιλογή θα διάλεγα το φρέσκο γαύρο και την σαρδέλα. ∆ολώµατα οικονοµικότατα, πολύ γευστικά, εύκολα προµηθεύσιµα όλους τους µήνες του χρόνου και µε δυνατότητα να ψαρεύουν και να µαλαγρώνουν ταυτόχρονα. ∆εν είναι λίγα τα ψάρια που έχω καταφέρει να πιάσω µε δόλωµα σαρδέλα ή γαύρο και ας είχα µαζί µου θεωρητικά καλύτερα δολώµατα! Το µόνο τους µειονέκτηµα είναι η µαλακή σάρκα τους, η οποία δεν αντέχει στις µικροτσιµπιές, ενώ αποτελούν ξεχωριστό έδεσµα για τους ανεπιθύµητους κάθε περιοχής, δηλαδή τα µουγκριά και τις σµέρνες. Εξαιρετικά δολώµατα είναι επίσης η ζωντανή καλόγρια και η γόπα. Πρόκειται για πολύ ανθεκτικά δολώµατα, και επειδή βρίσκονται σε αφθονία κοντά στις ξέρες και τα ναυάγια, αποτελούν συχνές λείες των συναγρίδων της περιοχής. Ειδικά η καλόγρια, είναι η καλύτερή µου επιλογή ανάµεσα στα µικρόψαρα. Είναι ευρέως γνωστό ότι οι συναγρίδες λατρεύουν τους γύλους, τις βασιλοπενταριές και τα χανάκια! ∆ολώµατα µε εξίσου µεγάλη αντοχή, αλλά και το µεγάλο µειονέκτηµα να τρυπώνουν όταν νιώθουν κίνδυνο. Για το λόγο αυτό, θα σας πρότεινα να µην τα χρησιµοποιείτε σε βραχώδεις περιοχές. Τέλος, ένα δόλωµα µπαλαντέρ, το οποίο µπορεί να µας προσφέρει πολλές δολωσιές, είναι το φρέσκο χταπόδι. Μπορούµε να το δολώσουµε είτε ολόκληρο -αν είναι µικρό- ή να χρησιµοποιήσουµε το κάθε πλοκάµι του χωριστά, αν είναι µεγαλύτερο. Πολλοί ψαράδες έχουν την αντίληψη ότι δουλεύει καλύτερα αν του αφαιρέσουµε εξωτερικά την πέτσα και δολώσουµε µόνο την λευκή του σάρκα. Ωστόσο εγώ έχω να σας προτείνω και κάτι ακόµα : δολώστε τα γλυκάδια από την κουκούλα του χταποδιού, µαζί µε τον λωλό φυσικά. Αν δεν το δει κάποια περαστική συναγρίδα, µη σας φανεί περίεργο αν πιάσετε καµιά ξεχασµένη τσιπουράκλα! Απλά το λατρεύει!
Ψαρότοποι
Ένα άλλο πολύ σηµαντικό κεφάλαιο, είναι η εύρεση του κατάλληλου ψαρότοπου. Η συναγρίδα αρέσκεται να κυνηγάει κοντά σε απότοµα σηκώµατα του βυθού, ξέρες, ναυάγια και γενικά σηµεία όπου µαζεύεται µικρόψαρο (µε λίγα λόγια τροφή…). Τέτοια σηµεία είναι επίσης οι λιµενοβραχίονες, οι τσιµεντένιοι ντόκοι, οι κυµατοθραύστες, καθώς και παραλίες µε ενδιαφέρουσες βυθοµετρικές διακυµάνσεις. Τέτοια σηµεία µπορούµε να βρούµε άπειρα, αλλά πρέπει να προσέξουµε να εντοπίσουµε εκείνα όπου τα ψάρια θα βγουν οµαλά, χωρίς απώλειες. Είναι κρίµα να πιάσουµε ένα ωραίο ψάρι και να το χάσουµε σε κάποιο χαράκι του βυθού. Με τον τρόπο αυτό, και το ψάρι µπορεί να χαλάσουµε αλλά και να πονηρέψουµε τον τόπο γενικότερα! Φυσικά, οι περισσότεροι ψαράδες κρατούν τα σηµεία µε συναγρίδες σαν επτασφράγιστο µυστικό και δεν τους κατηγορώ καθόλου. Μιλάµε για ψάρια τρόπαια! ∆οκιµή λοιπόν και παρατήρηση, µέχρι να µπορέσουµε να βρούµε και το δικό µας «παράδεισο». Μπορούµε αρχικά να κινηθούµε σε σηµεία ευρέως γνωστά και να ψαρεύουµε κοντά σε άλλους ψαράδες, αποκοµίζοντας µυστικά και εµπειρίες. Στη συνέχεια, αποκτώντας τις απαραίτητες πληροφορίες, εικόνες και βιώµατα, θα µπορούµε να διακρίνουµε και άλλα σηµεία που κρατούν ψάρια.
Αρµατωσιές ανά συνθήκη & δολώµα
Μία άλλη σπαζοκεφαλιά, είναι η επιλογή της αρµατωσιάς µε το αποτελεσµατικότερο κάρφωµα στις τσιµπιές των ψαριών. Είναι πολύ σηµαντικό να καταφέρουµε να πιάσουµε όποιο ψάρι επιτεθεί στο δόλωµά µας, διότι µιλάµε για µία τεχνική όπου οι συνολικές τσιµπιές είναι ελάχιστες, για να µην πω µηδαµινές! ∆οκιµάζοντας πολλές ιδέες πάνω στο θέµα αυτό, σας προτείνουµε τέσσερες αποτελεσµατικότατες αρµατωσιές, ανάλογα µε το µέγεθος των προσδοκόµενων ψαριών και του επιλεγµένου δολώµατος.
1. Αρµατωσιά για πονηρεµένα ψάρια
Όταν τα ψάρια δεν τρώνε καλά, βρίσκονται σε περίοδο αναπαραγωγής ή είναι αρκετά µικρά, η αρµατωσιά αυτή µπορεί να µας δώσει σχετικά εύκολα ψάρια, ακόµη και αν τσιµπούν τροµερά µίζερα. Κατάλληλη για καλαµάρι και σουπιά. Το συρόµενο αγκίστρι καρφώνεται στην ουρά και τα δυο σταθερά στα πλοκάµια.
2. Αρµατωσιά για µεγάλα θηράµατα
Όταν τα ψάρια είναι ιδιαίτερα µεγάλα, η συγκεκριµένη αρµατωσιά θα καταφέρει να τα συλλάβει και να τα φέρει µε ασφάλεια στην ακτή. Εδώ µπορούµε να δολώσουµε καλαµάρι, σουπιά ή ψάρι.
3. Αρµατωσιά για ζωντανό ψαράκι
Όταν δολώνουµε µικρόψαρα, η αρµατωσιά αυτή µε ένα αγκίστρι και µάλιστα κυκλικό, θα καταφέρει να αγκιστρώσει στα σίγουρα όποια συναγρίδα αποφασίσει να γευτεί το δόλωµά µας.
4. Αρµατωσιά τελεφερίκ
Καινοτοµία της ότι πετάµε το βαρίδι µας σκέτο στο νερό και στη συνέχεια στέλνουµε το δόλωµά µας στο βυθό µε τη βοήθεια παραµάνας. Το στόπερ θα αναλάβει να το σταµατήσει στο επιθυµητό βάθος. Αρµατωσιά κατάλληλη για µακρινές βολές, αφού όταν τη ρίχνουµε στο νερό δεν υπάρχει το δόλωµα για να προβάλει αντίσταση στον αέρα και να κόψει µέτρα.
