Η αξία των χειμερινών μηνών στο ψαροτούφεκο
Σίγουρα η εποχή που διανύουµε και οι µήνες που θα ακολουθήσουν, είναι από τις πιο δύσκολες του χρόνου!
Η µέρα είναι η µικρότερη όλης της χρονιάς, έχοντας σαν αποτέλεσµα να µην προλαβαίνουµε και πολλά πράγµατα. Πού να προλάβεις να κάνεις κάτι που θέλει χρόνο, υποµονή και αυτοσυγκέντρωση… Πόσο µάλλον όταν τα ψάρια έχουν λιγοστέψει και πονηρέψει. Αν κάποιος δεν δώσει το µέγιστο από αυτά που απαιτούνται, δύσκολα βλέπει στο ψυγείο του κάποιο αξιόλογο ψάρι.
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσµα και µόνο στη σκέψη του να σηκωθείς µέσα στο κρύο και να πάς για βουτιά µε τις χαµηλότερες θερµοκρασίες νερού της χρονιάς, να κάνει τους περισσότερους σιγά σιγά να αποµακρύνονται από το υποβρύχιο κυνήγι.
Έτσι, τους χειµερινούς µήνες προσπαθούν να κρατήσουν απλά µία καλή φυσική κατάσταση και µόλις ζεστάνει ο καιρός να ξεκινήσουν τις βουτιές. ∆εν τον κατακρίνω αυτόν τον τρόπο σκέψης, έχει και τα δίκια του. Αλλά σε αυτό το άρθρο θα σας καταγράψω τους λόγους που µε κάνουν να µην σταµατώ καθόλου, ακόµα και αυτούς τους δύσκολους µήνες.
Όσοι µε βλέπτε µέσα από τα βίντεο στο Youtube, αλλά και τη σελίδα µου στο Facebook, να ξέρετε ότι σε ένα µεγάλο βαθµό οι χειµερινοί µήνες ευθύνονται για τις επιδόσεις, την καλλιέργεια του ενστίκτου, αλλά και την ευθυβολία µου. Αν απουσίαζα αυτούς τους µήνες, είναι σίγουρο ότι δεν θα ήµουν ο ίδιος, ακόµα και αν προσπαθούσα µε οποιοδήποτε άλλο άθληµα να εξισώσω την κατάσταση. Σαν την εξόρµηση στη θάλασσα, δεν υπάρχει τίποτα!
Τους χειµερινούς µήνες λοιπόν, εκτός από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, λιγοστεύουν και τα ψάρια, τα οποία κατεβαίνουν σε βάθη µεγαλύτερα από τα 40-50 µέτρα, όπου οι θερµοκρασίες είναι σταθερές.
Από την άλλη όµως, ψάρια όπως τα µελανούρια, οι σαργοί, οι πελαγικοί κέφαλοι, οι τσιπούρες και τα λαβράκια, γιαλώνουν σε µόλις µερικά µέτρα νερό. Είναι µέρες που τα ρηχά κατρακύλια γεµίζουν µε αυτά τα ψάρια, δίνοντας πολύ πλούσιες εικόνες, µιας και οι χειµερινοί µήνες συµπίπτουν µε τις αναπαραγωγικές τους περιόδους.
Έτσι, παγωµένα όπως είναι από τα κρύα νερά και απορροφηµένα στο πώς θα γεννήσουν ή θα φάνε αυγά άλλων ψαριών, πιάνονται εύκολα από κάποιον που βρίσκεται στο σωστό µέρος, την κατάλληλη στιγµή! Το ότι επί το πλείστον τα µαύρα ψάρια και τα πελαγίσια φεύγουν για τις βαθύτερες ζώνες, δε σηµαίνει πως δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Ψάχνοντας για σαργούς και µελανούρια σε ρηχά κατρακύλια, έχω βρεθεί µπροστά σε κεφαλές µεγάλων ροφών, που έχουν ανέβει από τα βαθιά για να επωφεληθούν αυτής της κατάστασης. Όπως επίσης, έχω πάρει µοναχικές συναγρίδες καρτερεύοντας!
Ιστορία πρώτη
Ψαρεύω µε ένα φίλο Γενάρη µήνα, µε βαθύ καρτέρι για κάποιο µαυρόψαρο ή κάποια συναγρίδα. Από τις πρώτες βουτιές, κρυµµένος πίσω από κάποιον βράχο, καταφέρνω να δω στο ηµίθολο περιβάλλον µία ουρά συναγρίδας να φεύγει, και αυτό ήταν όλο κι όλο σε 5 ώρες ψαρέµατος. ∆εν είχαµε δει λέπι…
Αποφασίασαµε να αλλάξουµε τρόπο ψαρέµατος, παίρνοντας τα κοντά όπλα και ψάχνοντας τα καλύτερα µονόπετερα της βαθιάς αποχής. Νέκρα, ούτε µία τουφεκιά… Όπως είχαµε οπλίσει τα ψαροτούφεκα το πρωί, έτσι παρέµεναν ακόµα… Είµαστε εξουθενωµένοι από τις βαθιές και στατικές βουτιές, χώρια που η ψυχολογία µας ήταν και αυτή χάλια.
Ήθελε πια κανένα µισάωρο για να νυχτώσει και ανεβήκαµε στη βάρκα για να φύγουµε. «Ρε συ, πάµε σε αυτό το ρηχό κατρακύλι; Χειµώνας είναι, µπορεί να υπάρχει κανένα ψαράκι», είπα στο φίλο µου.
Το λοιπόν… Το κατρακύλι δεν φαινόταν από την ποσότητα των ψαριών! Ένα κοµµάτι 100 µέτρων µε 20 πλάτος, έβραζε στην κυριολεξία! Χιλιάδες µελανούρια ανακατεµένα µε χοντρούς σαργούς, να µπαινοβγαίνουν ήρεµα! Στη σκέψη βουτιάς, µε είχε κυκλώσει ένα τεράστιο κοπάδι από καµιά 200αριά χοντρές, πελαγικές µπάφες, και όλα αυτά σε βάθος µέχρι 8 µέτρα!
Το υπόλοιπο 20λεπτο που µας είχε µείνει, μαζί με τα μελανούρια πιάσαμε και δύο χοντρές άγριες τσιπούρες, που βρέθηκαν µπροστά µας ψάχνοντας το κατρακύλι.
Η ψυχολογία µας εκτινάχθηκε στα ύψη! Αλλά εκτός από αυτήν, για ένα περίεργο λόγο είχε ανέβει και η θερµοκρασία µας, από εκεί που ακροβατούσαµε στα όρια της υποθερµίας. Την ηµέρα αυτή θα τη θυµάµαι πάντα όταν δυσκολεύοµαι κάποια χειµωνιάτικη ηµέρα να σηκωθώ και να πάω στη θάλασσα!
Ιστορία δεύτερη
Η πρόγνωση έδειχνε ότι την επόµενη ηµέρα θα έκοβε η βροχή και ο καιρός θα ήταν µπουνάτσα. ∆ιάλεξα ένα βαθύ κάβο, ο οποίος έκανε πολλά ψάρια στα βαθιά του. Στο γύρισµά του έκανε ένα ρηχό κατρακύλι, µε βάθος όχι µεγαλύτερο από τα 12 µέτρα. Μικρό κοµµάτι, που σε ένα µισάωρο -το πολύ- έχει ψαρευτεί µε όλες τις τεχνικές.
Ξεκίνησα κάνοντας κάποιες βουτιές, στην αρχή σε µεσαία βάθη και µετά βαθύτερα, µην τυχόν και εντοπίσω κάποιο ψάρι, αλλά δεν έφτασα στο ρηχό κατρακύλι, έχοντας την ψυχολογία πεσµένη και χωρίς να περιµένω τίποτα το ιδιαίτερο.
Με το που έστριψα, λοιπόν, τον κάβο, πήγε να µου φύγει ο αναπνευστήρας από το στόµα! Ένας ροφός 15 κιλών καθόταν στην άµµο στα 12 µέτρα βάθος, µε καµιά 30αριά χοντρούς σαργούς να γυρνούν σαν µέλισσες από πάνω του! Μετά από κανένα µισάωρο, ο ροφός, τρεις σαργοί και µία τσιπούρα, κοσµούσαν το ψυγείο µου!
Αυτές οι δύο ιστορίες είναι κλασσικές χειµωνιάτικες, ικανές να µε ζεστάνουν ακόµα και τις πιο κρύες ηµέρες και να µε κάνουν βγαίνοντας από τη θάλασσα να κάνω σχέδια για την επόµενη εξόρµηση.
