Ένα από τα πιο πολυπόθητα ψάρια στην τεχνική ιντσίκου, είναι το φαγκρί. Αυτό το αγριόψαρο του βυθού, «µαγεύει» µε την σθεναρή αντίσταση που προβάλλει όταν αντιληφθεί τη σύλληψή του.
Πόσα και πόσα ψάρια δε χάθηκαν από λανθασµένες επιλογές εξοπλισµού, πρόχειρα φτιαγµένες αρµατωσιές ή έλλειψη σωστού και δυνατού καρφώµατος; Το βέβαιο είναι ότι ο «δαγκανιάρης» της τραγάνας θα φτάσει τον εξοπλισµό µας στα όριά του και αν είµαστε ανέτοιµοι θα µας «τιµωρήσει». Σπασµένα ή ανοιγµένα αγκίστρια, κοµµένα νήµατα ή πετονιές, ακόµα και τσακισµένα καλάµια, είναι κάποια από τα «σουβενίρ» που άφησαν τα µεγάλα του είδους, σε όσους προσπάθησαν να έρθουν αντιµέτωποι µαζί τους µε λάθος εργαλεία.
Όπως λοιπόν σε όλες τις τεχνικές ψαρέµατος που απευθύνονται στο φαγκρί, έτσι και στο ιντσίκου απαιτείται σωστή επιλογή εργαλείων. Μηχανισµοί µε δυνατά φρένα, καλάµια µεγάλης αντοχής, σωστά νήµατα, και «φρέσκιες» αρµατωσιές µε αιχµηρά, καλής ποιότητας αγκίστρια. Αν µάλιστα λάβουµε υπόψη µας ότι ο εξοπλισµός του ιντσίκου πρέπει να είναι ιδιαίτερα «ελαφρύς», η προσοχή στην επιλογή του αλλά και τον τρόπο ανάκτησης του ψαριού, έχουν µεγάλη σηµασία για την επιτυχηµένη έκβαση της εξόρµησής µας.
Παρακάτω θα επισηµάνουµε όσες λεπτοµέρειες πρέπει να γνωρίζετε, για να µπορέσετε να ανακαλύψετε τα όµορφα αυτά θηράµατα.
Όταν δούµε στο βυθόµετρο τα φαγκριά µόλις βγάλουµε το πρώτο θα έχουµε την ευκαιρία και για ένα δεύτερο αν ρίξουµε γρήγορα ξανά τον πλάνο µας στο συγκεκριµένο κοµµάτι.
Εξοπλισµός
Στο ψάρεµα του inchiku για µεγάλα και δυνατά ψάρια όπως είναι τα φαγκριά, όλα τα µέρη του εξοπλισµού έχουν ιδιαίτερη σηµασία. Το καλάµι µας θα εξυπηρετήσει δύο σκοπούς: πρώτον να µπορέσει να δώσει ζωή στο τεχνητό µας, δηλαδή τον πλάνο του ιντσίκου, και δεύτερον να «δουλέψουµε» το ψάρι απορροφώντας τα απότοµα κεφάλια, να το κουράσει µε τη συνεχή ένταση, και το κυριότερο να µην το αφήσει ποτέ λάσκα.
Αυτό θα έδινε στο φαγκρί µεγάλες πιθανότητες να απαγκιστρωθεί, αφού το βάρος του πλάνου που βρίσκεται έξω από το στόµα του, και τα απότοµα κεφάλια διευκολύνουν την «απόδραση». Θα χρειαστούµε λοιπόν ένα καλάµι µήκους ως και 2,4 µέτρα, αρκετά ελαφρύ, µε medium-fast action (ηµιπαραβολικό), το οποίο θα βοηθά στο να «χτυπά» σωστά πλάνους από 150 ως 240 γραµµάρια. Φυσικά εξυπακούεται ότι θα είναι επίσης πολύ δυνατό και ποιοτικό. Ο µηχανισµός επιλέγεται όσο γίνεται πιο µικρός σε µέγεθος-βάρος, αλλά πολύ δυνατός στην ανάκτηση.
Η σχέση µετάδοσης θα πρέπει είναι στο 5:1 και άνω και τα φρένα ιδιαίτερα δυνατά. Προσωπικά προτιµώ οριζοντίου τυµπάνου (βαρελάκι) µε level drag, ο οποίος να χωρά στο χέρι µου και να προσφέρει άµεση επαφή µε το φρένο και τη µποµπίνα, αλλά αρκετά συχνά ψαρεύω και µε ηλεκτρικό µηχανισµό, αφού κάνει τις εξορµήσεις µου ξεκούραστες και την επαφή µε το ψάρι καλύτερη κατά την ανέλκυση.
Όποιος δεν έχει µηχανισµό περιστροφικού (οριζοντίου) τυµπάνου ή ηλεκτρικό, µπορεί να ψαρέψει µε κάποιο δυνατό µηχανισµό σταθερού τυµπάνου (spinning) µε δυνατά, εµπρόσθια φρένα, αλλά σύντοµα θα αισθανθεί την ανάγκη να πάρει ένα µικρό και δυνατό µηχανισµό βαρελάκι. Το νήµα µας εξίσου ποιοτικό, 0,18–0,22 mm, αρκετά λεπτό δηλαδή σε σχέση µε τα ψάρια που απευθυνόµαστε, ώστε να µην επηρεάζεται από τα ρεύµατα και να αφήνει τον πλάνο να «κολυµπήσει» πιο ελεύθερα.
Τα φαγκριά έχει παρατηρηθεί ότι χτυπούν περισσότερο σε ροζ, χρυσά και µπλε ιντσίκου ανάλογα την τοποθεσία και τις διαθέσεις τους.
Παράµαλλο
Στο προηγούµενο τεύχος, είδαµε αναλυτικά πως θα αρµατώσουµε το ιντσίκου µας µε καλύτερα αγκίστρια και πιο δυνατό assist hook. Οι περισσότερες εταιρίες, εφοδιάζουν ακόµα και τους πολύ ακριβούς πλάνους ιντσίκου µε αγκίστρια και νήµατα που δεν αρµόζουν στο ψάρεµα ενός µεγάλου φαγκριού.
Άρα, θα πρέπει πριν ψαρέψουµε να τα αντικαταστήσουµε µε αγκίστρια jigging, δηλαδή ελαφριά, µε µεγάλο άνοιγµα και κοντό κορµό (συνήθως διατίθενται χρυσά, κόκκινα ή ασηµί), σε νούµερο 3/0. Αυτά τα δένουµε σε dacron ή dyneema. Στο παράµαλλό µας (fluorocarbon 0,50–0,60 mm, µήκους 15 περίπου µέτρων) δένουµε κατευθείαν το πλάνο του ιντσίκου, χωρίς στριφτάρι. Αν και κάποιοι χρησιµοποιούν στριφτάρι στο δέσιµο του πλάνου, εγώ δεν το προτιµώ.
Πριν χρησιµοποιήσουµε ένα καινούριο ιντσίκου αντικαθιστούµε τα αγκίστρια ώστε να αντέξουν στα σκληρά σαγόνια του φαγκριού.
Τι να προσέξουµε
Μόλις το ψάρι χτυπήσει καρφώνουµε γερά (το φαγκρί έχει τα πιο σκληρά σαγόνια, αφού µε αυτά θρυµµατίζει ολόκληρα κοράλλια) και προσπαθούµε να πάρουµε άµεσα καµιά 10αριά µέτρα για να µη µπλεχτεί στο βυθό. Το φαγκρί σπάνια «βγάζει φούσκα». Η νηκτική κύστη, η οποία στα µαύρα κάνει το ανέβασµα από το βυθό παιχνιδάκι, εδώ δε θα µας βοηθήσει. Στο φαγκρί δε θα δούµε τη φούσκα, αφού και να βγάλει, τα αιχµηρά του δόντια θα την τρυπήσουν.
Έτσι θα παλέψει σθεναρά, µε κεφαλώµατα ακόµα και λίγο πριν το απόχιασµα, και θεωρούµε ότι το έχουµε σιγουρέψει µόνο όταν µπει στη βάρκα µας µε τη βοήθεια απόχης ή γάντζου. Ο γάντζος θα πρέπει να είναι σε ετοιµότητα, γιατί ποτέ δεν ξέρουµε πότε θα χτυπήσει το µεγάλο φαγκρί. Το ιντσίκου µας ψαρεύει αδόλωτο.
Το αναφέραµε και σε προηγούµενο τεύχος, το δολωµένο ιντσίκου είναι ένας µύθος και έχει παρατηρηθεί πως µόνο µικρά ψάρια θα χτυπήσουν. Με το δόλωµα στα αγκίστρια, το σιλικονούχο χταποδάκι χάνει τη φυσική του κίνηση και θα προκαλέσει υποψίες στα µεγάλα και καχύποπτα φαγκριά.
Inchiku
Εδώ χρειάζεται πειραµατισµούς και ο κάθε τόπος έχει τα «δικά» του χρώµατα, τα οποία εναλλάσσονται ανάλογα την ηµέρα, την ώρα και την διάθεση των ψαριών. Γι’ αυτό, µια κασετίνα µε διάφορα χρώµατα και βάρη τεχνητών είναι απαραίτητη, καθώς και πολλές αλλαγές µέχρι να δούµε σε ποιο τρώνε τα ψάρια.
Για το φαγκρί έχω παρατηρήσει πως προτιµά το ροζ, το χρυσό και το µπλε. Το βάρος κυµαίνεται από τα 160 ως τα 240 γραµµάρια, ανάλογα µε το επιθυµητό βάθος ψαρέµατος, τις καιρικές συνθήκες και το ρεύµα που επικρατεί.
Τρόπος χειρισµού inchiku
Όπως είχαµε αναφέρει στο τεύχος Ν.9, για τα φαγκριά, τα τσαούσια και τις συναγρίδες κάνουµε µικρές και γρήγορες κινήσεις. Η κίνηση στην µύτη του καλαµιού να µην ξεπερνάει τα 40 εκατοστά πάνω–κάτω, ενώ ταυτόχρονα µαζεύουµε συνεχώς µε το µηχανάκι. ∆εδοµένου ότι τα φαγκριά κινούνται κοντά στο βυθό, ανεβάζουµε το ιντσίκου µέχρι 20 µέτρα, απελευθερώνουµε τα φρένα και «ξαναχτυπάµε», επαναλαµβάνοντας την διαδικασία.
Τόποι ψαρέµατος
Η ανακάλυψη ενός σωστού τόπου, µε τοπιάρικα ή περαστικά από εκεί φαγκριά, είναι η µισή επιτυχία. Το βυθόµετρο είναι απαραίτητο σε κάθε περίπτωση, ώστε να µην ψαρεύουµε στην τύχη χάνοντας χρόνο. Ο τόπος του φαγκριού γνωστός: προτιµά τραγάνες ή αποχές, µετά από µεγάλα, βαθιά και µεσοπέλαγα κεφάλια. Συνήθως τα συναντάµε από τα 100 ως τα 150 µέτρα, αλλά και τα ρηχά κρύβουν καµιά φορά εκπλήξεις.
∆εν έχουν ιδιαίτερη προτίµηση στην ώρα, αλλά αν ξεχωρίζαµε κάποια σαν καλύτερη, αυτή είναι το σούρουπο. Επίσης, το ξηµέρωµα είναι εξίσου αποδοτικό αν ανήκετε στους «πρωινούς τύπους». Όλες οι εποχές µπορεί να είναι κατάλληλες για να αναζητήσουµε τα φαγκριά. Σε κάποιους τόπους κάνει φαγκριά όλο το χρόνο, ενώ σε άλλους είναι απλά περαστικά. Γενικά, ο χειµώνας και η άνοιξη θεωρούνται καλύτερες εποχές, όπου πιάνονται και τα µεγαλύτερα του είδους.
