Οι περισσότεροι ψαράδες έχουν συνδυάσει τα καλαµάρια µε τη νύχτα και τα ρηχά. Τη µέρα όµως τι γίνεται; Μπορούµε να έχουµε και τότε επιτυχίες ή τελικά το ψάρεµα των καλαµαριών είναι αποκλειστικά νυχτερινό;
Όσοι ασχολούνται µε τεχνικές όπου το καλαµάρι αποτελεί το βασικό δόλωµα, ξέρουν πολύ καλά ότι βρίσκουµε καλαµάρια και τη µέρα. Έτσι, αν γνωρίζουµε τις κατάλληλες µεθόδους, µπορούµε να βγάλουµε εύκολα και ξεκούραστα αρκετά κοµµάτια. Ικανά να καλύψουν τις ανάγκες µας σε δόλωµα και να µας εξασφαλίσουν έναν πλούσιο «µεζέ». Πώς; Θα το δούµε στη συνέχεια.
Αρµατωσιά µε καλαµαριέρες δεµένες µε παραµάνες κατευθείαν πάνω στη µάνα της αρµατωσιάς.
Που τα βρίσκουµε
Όταν µια περιοχή κρατά σε κάποια ρηχά σηµεία καλαµάρια το βράδυ, σίγουρα θα υπάρχουν τριγύρω και τη µέρα. Τη µέρα όµως δε θα τα συναντήσουµε στα ρηχά-γιατί εκεί είχαν βγει απλά για να κυνηγήσουν-αλλά σε κοντινά κοµµάτια µε µεγαλύτερο βάθος (35-80 µέτρα ή ακόµη βαθύτερα, εξαρτάται από την περιοχή). Συνήθως βρίσκονται µετά την αποχή, σε ισιάδες και βυθούς µε λάσπη ή ψιλό µαρουλάκι και λασποτραγάνα. Επιλέγουν να κινούνται κοντά σε τούφες από φύκια και κάποια µικρή προεξοχή. Για τον απλούστερο λόγο ότι εκεί βρίσκουν καταφύγιο τα µικρόψαρα που κυνηγούν. Σηµεία µε συχνούς «θαµώνες» γόπες, τσέρουλες, µαρίδες, είναι τα ιδανικά.
Η «καλή» καλαµαριέρα δεν πρέπει µόνο να πιάνει τα καλαµάρια, αλλά να καταφέρνει να τα φέρνει στην επιφάνεια ακόµη και αν είναι ιδιαίτερα µεγάλα.
Πως τα βρίσκουµε
Το βυθόµετρο θα µας οδηγήσει µε ακρίβεια στα καλαµάρια. Εµείς µπορεί να γνωρίζουµε τη γύρω περιοχή, αλλά δεν ξέρουµε το ακριβές σηµείο. Το σηµείο που θα ψαρέψουµε θα το δούµε στην οθόνη και τα καλαµάρια γίνονται αντιληπτά σαν κάθετες γραµµές. Γιατί δεν έχουν νηκτική κύστη όπως τα ψάρια τα οποία απεικονίζονται σαν καµπύλες. Ακόµη και να µη µπορούµε να τα ξεχωρίσουµε, η ύπαρξη µικρόψαρων είναι αρκετή για να επιχειρήσουµε κατέβασµα της αρµατωσιάς µας. Παλιά στίγµατα µε σηµεία που είχαµε πιάσει καλαµάρια, µπορούν να µας βοηθήσουν στην ακόµη ευκολότερη ανίχνευσή τους.
Λίγη προσοχή χρειάζεται στο ξενέρισµα του καλαµαριού όταν έρθει κοντά στο σκάφος.
Τρόπος ψαρέµατος
Η καθετή σίγουρα είναι η πλέον κατάλληλη τεχνική. Αφού τα καλαµάρια βρίσκονται συγκεντρωµένα και όχι διάσπαρτα για να τα αναζητήσουµε µε συρτή, ενώ και το βάθος είναι αρκετά µεγάλο. Η αρµατωσιά µας κλασική, µε 3 ή περισσότερες καλαµαριέρες επάνω, µε παράµαλλα ή χωρίς (εξαρτάται από το είδος της καλαµαριέρας). Και ένα βαρίδι στο τελείωµα, το βάρος του οποίου θα εξαρτηθεί από το βάθος, τα ρέµατα και τις καιρικές συνθήκες. Καλάµι και µηχανισµός είναι µάλλον απαραίτητα και µάλιστα στο µηχανισµό χρειάζεται να έχουµε τυλίξει λεπτό νήµα διαµέτρου 0,14-0,18 χιλιοστών. Και όχι πετονιά, για καλύτερη αίσθηση του «κολλήµατος» του καλαµαριού.
Μόλις ανακαλύψουµε το σηµείο µε τα καλαµάρια ή αυτό που υποθέτουµε ότι µπορεί να κρατά καλαµάρια, ρίχνουµε την αρµατωσιά µας στο νερό και περιµένουµε να πατώσει. Με αργά ανεβοκατεβάσµατα ή µικρά και συνεχόµενα προσπαθούµε να προσελκύσουµε τα καλαµάρια. Αν κάποιο αρπάξει τις καλαµαριέρες µας, θα το καταλάβουµε αµέσως από την απότοµη αύξηση του βάρους της αρµατωσιάς µας. Τότε, µε σταθερή ταχύτητα και χωρίς διακοπές στην ανάκτηση θα φέρουµε την αρµατωσιά µας στην επιφάνεια. Όπου και θα πάρουµε το καλαµάρι ή τα καλαµάρια που πιάστηκαν σε αυτή.
Τι να προσέξουµε
• Όσο πιο χαµηλά βρίσκεται ο ήλιος, τόσο ρηχότερα αναζητούµε τα καλαµάρια. Όταν ο ήλιος ψηλώνει, τότε πάµε σε ακόµη βαθύτερα σηµεία.-Αν η καλαµαριέρα µας γεµίσει µελάνια ή βλέννες από καλαµάρια, πρέπει να την καθαρίσουµε γιατί δεν πρόκειται εύκολα να ξαναπάει καλαµάρι πάνω της. Μια οδοντόβουρτσα είναι το πλέον κατάλληλο εξάρτηµα για το καθάρισµα των ακίδων, και ένα πανάκι για το καθάρισµα του σώµατος της καλαµαριέρας ή της πετονιάς µας.
• Υπάρχουν δυο βασικά είδη καλαµαριέρων: οι επιπλέουσες και οι βυθιζόµενες. Προκειµένου η αρµατωσιά να εµφανίζει µια αρµονικότητα και να φαίνεται σα σύνολο µικρόψαρων που κινούνται σε φυσιολογικό ρυθµό, ο ψαράς τοποθετεί µόνο ένα είδος στην αρµατωσιά του.
• Η αρµατωσιά µε βυθιζόµενες καλαµαριέρες κατασκευάζεται συνήθως χωρίς παράµαλλα, αλλά αυτή που αρµατώνεται µε επιπλέουσες διαθέτει παράµαλλα. Οι βυθιζόµενες χρειάζονται συνεχές «παίξιµο» για να αποδώσουν τα µέγιστα, ενώ οι επιπλέουσες µπορούν να ψαρευτούν και στάσιµα, όπως µια απλή καθετή για ψάρια.
• Από τις καλαµαριέρες προτιµούµε τις τύπου γουρουνάκι, οι οποίες κάνουν για ψαρέµατα σκάφους, και όχι τις τύπου γαρίδας (µε το µολύβι στο κάτω µέρος), οι οποίες είναι καλύτερες για ψαρέµατα ακτής ή συρτής.
• Αξίζει να επιλέξουµε γνωστές επώνυµες και σκληρά δοκιµασµένες καλαµαριέρες που πιθανόν είναι λίγο ακριβότερες, παρά να ασχοληθούµε µε ανώνυµες και αµφιβόλου πλεύσης, έστω και αν είναι πολύ φθηνότερες.
• Στο εµπόριο θα συναντήσουµε διάφορα υγρά και σπρέι µε οσµές για την εµπότιση. Κάποιες φορές αυτά µπορούν να δώσουν αναπάντεχα καλά αποτελέσµατα.
• Στα µεγάλα καλαµάρια θα πρέπει οι ακίδες των τεχνητών µας να είναι σκληρές και να µην ανοίγουν, για να µην έχουµε ξεψαρίσµατα. Πέρα από το ότι θα χάσουµε το καλαµάρι, υπάρχει κίνδυνος να τροµάξουν και τα υπόλοιπα και να µην πλησιάζουν στην αρµατωσιά µας.
Στο βυθόµετρο
Το καλοκαίρι πέρασε και ήρθε η εποχή που όλοι περιµέναµε. Τώρα τα καλαµάρια θα κάνουν δειλά-δειλά την εµφάνισή τους στις ακτές και τις οθόνες τον βυθοµέτρων µας. Λόγω της έλλειψης νηκτικής κύστης και της κατασκευής του σώµατός τους θα επιστρέψουν αδύνατο σήµα, µε αποτέλεσµα τις περισσότερες φορές να απεικονίζονται σα διακεκοµµένες, κάθετες γραµµές, µε «µαλακούς» χρωµατισµούς. Αυτό το χαρακτηριστικό αλλά και η κίνησή τους, κάνει την ανεύρεσή τους ξεχωριστή. Δημήτρης Σπύρου