Καταδύοµαι σε ένα κοµµάτι που γειτνιάζει µε τα βαθειά. Στα χαρακτηριστικά µονόπετρα του τόπου επικρατεί ιδιαίτερη ηρεµία. Μόνο καλογρίτσες κινούνται, κι αυτές αρκετά νωχελικά. Όµως στη ρίζα µιας πέτρας, βρίσκεται ένας µεγάλος ροφός κρυµµένος στη σκιά. Εκεί έχει στήσει το καρτέρι του, αναµένοντας τη λεία του. Τον εντοπίζω έγκαιρα καθώς καταδύοµαι. Ωστόσο πριν ακουµπήσω στο βυθό, περιστρέφοµαι µήπως φανεί και κάτι άλλο. Μάταια, το πεδίο γύρω µου είναι καθαρό. Ακουµπώ στον πυθµένα. Με ένα απότοµο τίναγµα της ουράς του, ο ροφός θα χαθεί πίσω και προς την άλλη µεριά του βράχου. Έρπω προς τα εκεί µε την ελπίδα πως θα τον ξαναδώ. Πράγµατι, καθώς ξεπροβάλω τον βλέπω να συνεχίζει την κίνησή του διακριτικά και µε σπουδή προς ένα παρακείµενο χαµηλό φρύδι. Συνεχίζω τη βουτιά προς το άκρο όπου τον είδα να κατευθύνεται. Είναι πράγµατι εκεί, σε µικρή απόσταση από εµένα, και µοιάζει κάπως αναποφάσιστος για την επόµενη επιλογή του, ενώ η εµφάνισή µου δείχνει να τον σαστίζει ακόµα περισσότερο. Το τρικ του µε τη διπλή αλλαγή σηµείου µάλλον δεν έπιασε αυτή τη φορά και πλέον είχαν όλα κριθεί. Μια καίρια βολή δεν αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης στο µεγάλο ψάρι, και έτσι σύντοµα θα βρεθεί στην επιφάνεια.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
Στον ίδιο τόπο, περίπου δύο µήνες αργότερα… Τα νερά αισθητά πιο ζεστά και το ψιλό πολυπληθές και νευρικό. Είναι µάλλον ευνόητο πως ο ροφός που χάθηκε γρήγορα µέσα στο µεγαλύτερο από τα µονόπετρα, δεν είναι το µόνο µεγάλο ψάρι της περιοχής (είναι και ο λόγος που αλιεύω αυτά τα ψάρια σε τέτοια σηµεία, αφού η γρήγορη αναπλήρωσή τους είναι εφικτή λόγω των βαθιών παρακείµενων ζωνών). Κακαρέλοι και σαργοί σεβαστού µεγέθους κάνουν επίσης αισθητή την παρουσία τους. ∆εύτερη κατάδυση, και καθώς πλησιάζω στον πυθµένα, ξεπροβάλει από µια σχισµή το κεφάλι µιας στήρας. Αποφασίζω πρώτα να ακουµπήσω κάτω και στη συνέχεια να επιδιώξω µια πιο σίγουρη βολή. Η σκέψη µου τελικά δεν υλοποιείται ποτέ, αφού ένας έντονος γδούπος από ουρές και το σπάσιµο του ψιλού µε προϊδεάζουν ανάλογα… Ελάχιστα δεύτερα αναµονής στο βυθό, είναι αρκετά για να µε κυκλώσει το πολυπληθές κοπάδι των µαγιάτικων. Όλα τα ψάρια είναι ανάλογου µεγέθους, και πλησιάζουν διερευνητικά και µε κυριαρχική διάθεση. Αφήνοµαι να τα χαζεύω για λίγο… Μόλις ο µεγαλύτερος όγκος του κοπαδιού προσπερνά, διαλέγω το πλέον βολικό και κάνω µία σίγουρη βολή. Η µάχη που ακολουθεί είναι ελεγχόµενη και σύντοµη, ενώ κάποια από τα µέλη του κοπαδιού συνοδεύουν το σύντροφό τους, σα να του αποδίδουν τον ύστατο φόρο τιµής. Σε λίγο το ένα µου χέρι αρπάζει την ουρά του, και το άλλο µπαίνει µέσα στα βράγχια παραλύοντάς το. Όλα έχουν πλέον κριθεί. Η στήρα τη γλύτωσε για σήµερα!
