Match fishing: Μαλάγρα για τις τεχνικές εγγλέζικο και μπολονέζ
Συχνά βλέπουµε να φτάνουν στους τόπους ψαρέµατος, ψαράδες µε µεγάλες ποσότητες µαλάγρας, να τις υγραίνουν, και να τις ρίχνουν στη θάλασσα ή τις λίµνες και τα ποτάµια «κατά ριπάς», πιστεύοντας έτσι ότι θα έχουν τα επιθυµητά αποτελέσµατα. ∆ηλαδή, ότι θα µαζέψουν και θα κρατήσουν τα ψάρια µέσα στην ψαρεύτρα τους, στο επιθυµητό πεδίο δράσης.
∆υστυχώς η αποτυχία είναι δεδοµένη, τα αποτελέσµατα θα είναι εξ ολοκλήρου αντίθετα από τα αναµενόµενα και µόνο η θεά τύχη µπορεί να βοηθήσει αυτούς τους ψαράδες. Αν κάποια φορά συµβεί να έχουν θετικό αποτέλεσµα, αυτό θα είναι καθαρά περιστασιακό. Το µαλάγρωµα και η επιλογή της µαλάγρας, είναι µια τέχνη µε συγκεκριµένους κανόνες, οι όποιοι πρέπει να τηρηθούν µε τη µεγαλύτερη ακρίβεια. Ο ψαράς πρέπει να γνωρίζει τις προτιµήσεις των ψαριών (µε κριτήριο τον τόπο, την ώρα, την εποχή, και το σπουδαιότερο, τις καιρικές συνθήκες), τις ιδιότητες των υλικών κατασκευής της µαλάγρας (του καθενός ξεχωριστά), και πως συµπεριφέρονται τα υλικά όταν αναµειχθούν µεταξύ τους. Εκτός από την ποιότητα και τη γεύση, το άρωµα, και τα διατροφικά και χρωστικά συστατικά (χαρακτηριστικά) των υλικών αυτών, τα διάφορα άλευρα που χρησιµοποιούνται για την παραγωγή της µαλάγρας, έχουν διαφορετικές ιδιότητες, είτε µεµονωµένα, είτε όταν αναµειχθούν.
Ποτέ δεν πρέπει η γεύση και το άρωµα του ενός υλικού (όταν πρόκειται για µαλάγρα µε περισσότερα του ενός υλικών), να καλύπτει την γεύση και το άρωµα των άλλων, αλλά να δηµιουργεί µια τέτοια οσµή και χρωµατισµό, ώστε να είναι αρεστή από τα ψάρια και να ερεθίζει το πεπτικό και γευστικό σύστηµά τους. Η µαλάγρα και το δόλωµα, είναι οι πιο σηµαντικοί παράγοντες για να έχουµε τα αναµενόµενα και επιθυµητά αποτελέσµατα σε ένα ψάρεµα. Σκοπός της µαλάγρας, είναι να συγκεντρώσει και να διατηρήσει τα ψάρια µέσα στην ψαρεύτρα. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει η µαλάγρα να χρησιµοποιηθεί µε τον κατάλληλο τρόπο. Σε γενικές γραµµές, οποιοσδήποτε τύπος µαλάγρας και αν χρησιµοποιηθεί, θα φέρει κάποια αποτελέσµατα, θα έρθουν δηλαδή κοντά κάποια ψάρια. Τα αποτελέσµατα όµως, δε θα είναι αυτά που θέλουµε, αφού θα είναι τυχαία και περιστασιακά.
Γενικά όµως, υπάρχει πολύ µεγάλη διαφορά από το να χρησιµοποιήσουµε ένα οποιοδήποτε µίγµα µε αλλοπρόσαλλα υλικά, σε τυχαίες αναλογίες, µέχρι το να διαλέξουµε µε µεγάλη προσοχή και να αναµίξουµε τις σωστές ποσότητες από κάθε υλικό, καταλήγοντας σε ένα ισορροπηµένο τελικό µίγµα, στην κατάλληλη δηλαδή µαλάγρα. Ακόµα και ο τρόπος που θα µαλαγρώσουµε έχει σηµασία. Γιατί άλλο να µαλαγρώσεις µε τακτική και σχέδιο, συγκεκριµένα σηµεία, µε τις σωστές ποσότητες από µπάλες, και άλλο να ρίξεις ότι να ‘ναι, όπου να ‘ναι και όσο να ‘ναι. Επιλέγοντας σωστά δε θα µαζέψουµε απλά µερικά ψάρια, αλλά θα φέρουµε κοντά µας πολλά ψάρια, µε τα διατροφικά τους ένστικτα σε διέγερση και φυσικά θα τα κρατήσουµε στο πεδίο ψαρέµατος πολύ περισσότερο.
Συστατικά
Πριν αναλύσουµε την τεχνική του µαλαγρώµατος, καλό θα είναι να αναλύσουµε τα συστατικά (βασικά και προσθετικά), βάσει των οποίων παράγονται οι µαλάγρες, καθώς και τους τύπους της µαλάγρας, διότι είναι άρρηκτα συνδεδεµένα µε την τεχνική του µαλαγρώµατος. Εκτός από τις διατροφικές ιδιότητες των συστατικών αυτών -σηµαντικές ή λιγότερο σηµαντικές-, την ποιότητα δηλαδή και τη γεύση ή το άρωµά τους, θα πρέπει να δώσουµε ιδιαίτερη προσοχή στη «συµπεριφορά» των συστατικών αυτών, είτε µεµονωµένα, είτε συνδυασµένα µεταξύ τους. Μετά την ύγρανσή τους, τα υλικά αντιδρούν διαφορετικά, άλλες φορές σφίγγοντας την µαλάγρα, και κάποιες άλλες διαλύοντάς την εύκολα, είτε ακόµα κάνοντάς την να επιπλέει. Η σωστή αναλογία σε µια ισορροπηµένη µαλάγρα, βάση της οποίας είναι τα άλευρα δηµητριακών, το ψωµί, η σαρδέλα ή το τυρί, και έχει εµπλουτιστεί µε πληθώρα άλλων συστατικών (υλικά µε ενισχυτικές και προσθετικές ιδιότητες ή αδρανή υλικά), είναι αυτή που µας δίνει τα σωστά αποτελέσµατα.
Τα υλικά που χρησιµοποιούνται για µια ισορροπηµένη µαλάγρα, διακρίνονται σε ενεργά και αδρανή. Τα ενεργά είναι τα υλικά που δίνουν γεύση, άρωµα και χρώµα. Επειδή τις περισσότερες φορές είναι συµπυκνωµένα ή δε µπορούν να χρησιµοποιηθούν αυτούσια, είναι απαραίτητο να αναµιχθούν µε αδρανή υλικά (συνήθως άλευρα δηµητριακών), που αποτελούν την βάση της µαλάγρας. Ισορροπηµένη είναι η µαλάγρα µε γεύση και χρώµα που προκαλεί το πεπτικό και γευστικό σύστηµα των ψαριών αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου τα υλικά από τα οποία παράγεται είναι σε τέτοια αναλογία, ώστε µε την κατάλληλη ύγρανση να διαλύεται στο επιθυµητό βάθος (επιφάνεια, µεσόνερα, βυθός). Οι εταιρείες παραγωγής µαλάγρας, έχουν πραγµατοποιήσει και πραγµατοποιούν συνέχεια έρευνες και δοκιµές για τις αναλογίες, τις γεύσεις, τα συστατικά και την απόδοση των προϊόντων τους και µε αυτόν τον τρόπο εξάγουν χρήσιµα συµπεράσµατα για την τελική του διαµόρφωση.
Έτσι, µπορούµε να θεωρήσουµε ότι οι µαλάγρες του εµπορίου είναι ισορροπηµένες και προσελκύουν τα ψάρια. Σύµφωνα µε αυτά που αναγράφονται στη συσκευασία τους, η ποιότητα των υλικών, η σύσταση και η ισορροπία της µαλάγρας, κάνουν τη διαφορά απόδοσης ανάµεσα στις µαλάγρες που παράγουν οι εταιρείες.
Κατηγορίες-Είδη
Οι µαλάγρες διακρίνονται ανάλογα µε την σύνθεσή τους σε: πολτό, ηµίυγρη, άλευρα, pellets. Ο πολτός και τα άλευρα, επιδέχονται προσµίξεις µε διάφορα υλικά, όπως ενισχυτικά και προσθετικά γεύσης. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε τον πολτό µε πρόσµιξη µαλάγρας σε µορφή αλεύρων, πρωτογενή άλευρα τυριού, σαρδέλας ή ρέγκας ή ακόµα και να τον εµπλουτίσουµε µε λάδι, αίµα και διάφορα άλλα προϊόντα. Οι µαλάγρες σε µορφή αλεύρων, επιδέχονται εµπλουτισµό µε ενισχυτικά ή/και προσθετικά υλικά. Τα προσθετικά υλικά, είναι αυτά που προσθέτουν «πινελιές γεύσης» στις ήδη υπάρχουσες γεύσεις της µαλάγρας. Π.χ., έχουµε µαλάγρα τυρί-γαρίδα και θέλουµε να προσθέσουµε γάλα. Τα αυξητικά υλικά, είναι αυτά που αυξάνουν την ήδη υπάρχουσα γεύση και πρόκειται κυρίως για αµινοξέα, π.χ. λυσίνη, γλουταµίνη, Gusto piu. Ένα ουδέτερο ενισχυτικό υλικό που µπορούµε να το πούµε και προσελκυστικό, είναι η φεροµόνη, η οποία προσθέτει ένα δικό της στοιχείο προσέλκυσης για τα ψάρια. Τα ενισχυτικά και τα προσθετικά, λειτουργούν µε τέτοιον τρόπο ώστε να προσελκύουν τα ψάρια, διεγείροντας το πεπτικό τους σύστηµα ή ερεθίζοντάς τα οπτικά.
Το πεπτικό σύστηµα διεγείρεται µε τα ενισχυτικά και τα προσθετικά, ενώ η οπτική διέγερση είναι δουλειά καθαρά των προσθετικών. Π.χ. η γεύση της σαρδέλας και του τυριού ερεθίζουν το πεπτικό σύστηµα, ενώ η νέφωση που προκαλείται από το γάλα, ερεθίζει οπτικά. Οι ηµίυγρες µαλάγρες χρησιµοποιούνται αυτούσιες. Μόνο ένας τύπος ηµίυγρης µαλάγρας µπορεί να χρησιµοποιηθεί σε προσµίξεις, το Revolution Mare, το λεγόµενο σαλάµι (λόγω του σχήµατος της συσκευασίας του που προσοµοιάζει στο σχήµα του σαλαµιού) και µόνο σε ειδικές συνθήκες και µε συγκεκριµένη επεξεργασία. Τα pellets είναι µία µορφή µαλάγρας έτοιµη για χρήση και διαθέτει σχήµα µικρών κυλίνδρων ή µικρών σφαιριδίων. Το µαλάγρωµα µε pellets, µπορεί να γίνει είτε µε το χέρι, αν θέλουµε να µαλαγρώσουµε κοντά, είτε ακόµα και µε τη σφεντόντα, για αποστάσεις µαλαγρώµατος µεγαλύτερες ακόµα και από 50-60 µέτρα (υπάρχουν και οι καταπέλτες, µε ακόµα βεληνεκές άνω των 100 µέτρων, αλλά και πολύ µεγαλύτερη αξία). Επίσης µπορούν να χρησιµοποιηθούν µέσα σε διχτάκι για κοντινή χρήση ή χρήση από βάρκα και σε συνδυασµό µε υδροδιαλυτά σακουλάκια ή δίχτυ (από 0,3 mm και πάνω), για µαλάγρωµα δίπλα στο δόλωµά µας. Στο εµπόριο υπάρχουν pellets στις βασικές γεύσεις τυριού, σαρδέλας και γαρίδας, ενώ µπορούν να χρησιµοποιηθούν στη θάλασσα κάποια pellets για γλυκά νερά, όπως τα halibut pellets ή αυτά µε γεύση µύδι.
Οι µαλάγρες επίσης διακρίνονται ανάλογα και µε τη χρήση τους σε: επιφανείας, µεσόνερων, βυθού. Αυτό επιτυγχάνεται: 1. Με το ειδικό βάρος των συστατικών τους: οι εταιρείες κατασκευής βάζουν τέτοια υλικά, ώστε να έχουν ειδικό βάρος µεγαλύτερο του νερού και να φτάνουν γρήγορα στο βυθό, ή να έχουν ειδικό βάρος ίσο ή µικρότερο του νερού, και να διαλύονται στην επιφάνεια ή τα µεσόνερα, 2. Με την ύγρανση της µαλάγρας: µε µεγάλη ύγρανση, η µαλάγρα φτάνει στο βυθό, µε µικρότερη ύγρανση, διαλύεται στα µεσόνερα και µε ακόµα λιγότερη ύγρανση, διαλύεται στην επιφάνεια, 3. Με συνδυασµό των δύο παραπάνω. Αναλυτικότερα, ο καιρός δεν επηρεάζει την γεύση των ψαριών, παρά µόνον την όρεξή τους. Οι διατροφικές συνήθειες των ψαριών είναι τέτοιες, που οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, οι βασικές γεύσεις µαλάγρας µπορούν να τα προσελκύσουν. Π.χ. η γαρίδα υπάρχει πάντα, το τυρί τα προσελκύει µόνιµα. Στις περιόδους αναπαραγωγής των ψαριών, χρειάζονται πιο έντονες γεύσεις.
Έτσι, το χειµώνα και γενικά τις κρύες περιόδους του χρόνου (ας µην ξεχνάµε ότι τα νερά είναι πιο κρύα τον Απρίλιο, παρά τον Ιανουάριο), χρησιµοποιούµε πιο δυνατές και πικάντικες γεύσεις, µε µαλάγρες που είναι εµπλουτισµένες µε πικάντικο τυρί, καυτερή πιπεριά και σκόρδο. Επίσης, πολλές φορές το χειµώνα, είναι ανάγκη να χρησιµοποιούµε µαλάγρα µε πιο χοντρό κόκκο, έτσι ώστε να µένει κάτι στον πυθµένα και να το βρίσκει το ψάρι. Ανάλογα µε τα ψάρια που στοχεύουµε, χρησιµοποιούµε και τις κατάλληλες γεύσεις µαλάγρας. Οι διατροφικές συνήθειες των ψαριών, είναι λίγο-πολύ γνωστές σε όλους. Σα βάση µπορούµε να πούµε ότι ο κέφαλος θέλει τυρί και ψωµί, το µελανούρι τυρί, ψωµί, και γάλα για το οπτικό ερέθισµα, ενώ ο σαργός και τα λοιπά αρπακτικά ψάρια θέλουν σαρδέλα και αίµα, δηλαδή πρωτεΐνη. Την πρωτεΐνη την βρίσκουν περισσότερο στα bigattini. Μην ξεχνάµε ότι µπορούµε να µαλαγρώνουµε και µε σκέτα µπιγκατίνι, τα οποία εκτός από δόλωµα λειτουργούν και σα µαλάγρα. Η τσιπούρα είναι µια κατηγορία από µόνη της. Η «κυρία» όπως την αποκαλούµε, µπορεί να γράψει βιβλίο µε τη συµπεριφορά της και τις διατροφικές της συνήθειες. Σε γενικές γραµµές, µπορούµε να πούµε ότι θέλει µαλάγρα µε βάση τα όστρακα και τα σκουλήκια. Το λαβράκι θέλει σαρδέλα, ρέγκα και αίµα, αλλά οπωσδήποτε συνεχές µαλάγρωµα µε µπιγκατίνι.
Επιλογή µαλάγρας ανάλογα µε τον τόπο
Πως επιλέγουµε τη µαλάγρα που θα χρησιµοποιήσουµε, σε έναν τόπο τον οποίον επισκεπτόµαστε πρώτη φορά; Υπάρχουν διάφορα σηµάδια-µπούσουλας για τα πιθανά είδη των ψαριών που κυκλοφορούν στον τόπο. Σύµφωνα λοιπόν µε τη µορφολογία της ακτογραµµής, δηλαδή αν πρόκειται για λιµάνι, βραχώδη ακτή ή αµµουδιά κλπ., µπορούµε να ξέρουµε περίπου, τι ψάρια κρατάει ο τόπος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η µορφολογία της ακτής συνεχίζεται και µέσα στη θάλασσα. Έτσι, σε βραχώδη ακτή περιµένουµε πάντα να υπάρχουν σαργοί (και ειδικά όταν τα βράχια της ακτής έχουν χαράκια), σε βραχώδη ακτή που τη χτυπάει το κύµα, πάντα υπάρχουν µελανούρια -στην εποχή τους-, ενώ στο λιµάνι θα βρούµε πάντοτε κέφαλους, και στις περισσότερες περιπτώσεις και λαβράκια.
Ξεκινάµε µε µία µαλάγρα γενικής χρήσης, η οποία είναι ενδεδειγµένη για το κάλεσµα των ψαριών. Με τα πρώτα ψάρια, µπορούµε να δούµε τι κρατάει ο τόπος και να αποφασίσουµε κατόπιν τι γεύση θα χρησιµοποιήσουµε. Σε βράχια µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µία µαλάγρα µε βάση τον αχινό, και επιπλέον τυρί, αίµα ή γαρίδα. Στο λιµάνι µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µία µαλάγρα µε βάση το τυρί και επί πλέον γαρίδα. Όλα αυτά µε την προϋπόθεση τα ψάρια που κυκλοφορούν, δεν είναι δραπέτες ιχθυοτροφείου (τσιπούρες και λαβράκια). Σε αυτήν την περίπτωση τα ψάρια θα φάνε την ώρα που θέλουν, ότι θέλουν (συνήθως είναι ψαροτροφή), και όποτε θέλουν. Ακόµα και άγρια ψάρια τα οποία ενδηµούν κοντά σε ιχθυοτροφεία, συνήθως είναι εθισµένα στην ψαροτροφή. Αν τα ψάρια έχουν εθιστεί σε ψαροτροφή, πολύ σπάνια θα φάνε κάτι άλλο.
Παρασκευή µαλάγρας
Η παρασκευή της µαλάγρας από τον ψαρά, είναι ένα πολύ σηµαντικό βήµα. Η µαλάγρα δεν πρέπει να έχει σβώλους, διότι όταν πέσουν στο νερό δε διαλύονται και τα ψάρια θα βρουν τροφή. Η µαλάγρα έχει σκοπό να καλέσει τα ψάρια, αλλά να µην τους δώσει τροφή, ώστε αυτό που θα βρουν να φάνε να είναι το δόλωµά µας. Η µαλάγρα πρέπει να διαλύεται στο νερό, σχεδόν σε ιχνοστοιχεία.
Το πρώτο βήµα για την παρασκευή της µαλάγρας, είναι η προετοιµασία. Παίρνουµε έναν µεγάλο κουβά ή λεκάνη. Ρίχνουµε µέσα την ποσότητα της µαλάγρας που θέλουµε και προσθέτουµε σιγά-σιγά νερό, ανακατεύοντάς την και τρίβοντάς την στα τοιχώµατα του κουβά, έτσι ώστε να γίνει ένα οµοιόµορφο µίγµα µε υγρασία. Αφήνουµε τη µαλάγρα για πέντε έως δέκα λεπτά να αναπαυθεί και να οµογενοποιηθεί.
Το δεύτερο βήµα είναι το κοσκίνισµα. Παίρνουµε µία σίτα µε λεπτά µάτια (υπάρχουν εξειδικευµένες στο εµπόριο), τη βάζουµε πάνω σε ένα δεύτερο κουβά και ρίχνουµε τη µαλάγρα από τον πρώτο κουβά σιγά-σιγά, σε δόσεις. Με το χέρι µας την τρίβουµε πάνω στη σίτα, έτσι ώστε να περάσει από τις τρύπες της και να πέσει στο δεύτερο κουβά. Όσοι σβώλοι δεν τρίβονται και δεν περνούν από τη σίτα, πετιούνται. Το αποτέλεσµα είναι ένα αφράτο µίγµα, σχεδόν διπλάσιο σε όγκο από το µίγµα του πρώτου κουβά. Το τρίτο βήµα είναι η ωρίµανση. Αφήνουµε τη µαλάγρα για δεκαπέντε περίπου λεπτά στον κουβά, για να ωριµάσει και µεταδοθούν τα αρώµατα και οι γεύσεις σε όλο τον όγκο του υλικού. Η µαλάγρα θα ηρεµήσει και θα φουσκώσει. Το αποτέλεσµα είναι ένα αφράτο µίγµα, σχεδόν διπλάσιο σε όγκο από το µίγµα του πρώτου κουβά, το οποίο όταν πέσει στο νερό, διαλύεται µε µεγάλη ευκολία σε ιχνοστοιχεία. Η ηµίυγρη µαλάγρα, χρησιµοποιείται αυτούσια, όπως δηλαδή βγαίνει από τη συσκευασία της. Η υφή της είναι αρκετά σφιχτή και καταλήγει στο βυθό. Ενώ η µαλάγρα αλεύρων διαλύεται σχεδόν αµέσως στο νερό, στην υµίυγρη υπάρχει συγκεκριµένος χρόνος διάλυσης. Η υµίυγρη µαλάγρα χρειάζεται γενικά αρκετά περισσότερο χρόνο για να διαλυθεί. Όταν τη ρίχνουµε στο νερό, κάνουµε µικρές µπαλίτσες, στο µέγεθος ενός βερίκοκου. ∆ε χρειάζεται πλεονασµός, φτιάχνοντας µεγάλες µπάλες µαλάγρας. Τη ρίχνουµε σε τακτά χρονικά διαστήµατα και σε µικρές µπάλες. Όταν η µπάλα φτάσει στο βυθό, το νερό εισχωρεί σιγά-σιγά µέσα της απελευθερώνοντας τις γεύσεις, και η µπάλα τελικά διαλύεται.
Οι γνώµες των ψαράδων για τη χρησιµότητα του συγκεκριµένου τύπου µαλάγρας, είναι διχασµένες. Έτσι κάποιοι θεωρούν ότι επειδή διαλύεται αργά, το ψάρι θα αρχίσει να τρώει τη µαλάγρα, αγνοώντας το δόλωµα, ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι φτάνοντας το ψάρι στη µαλάγρα, µπορεί αρχικά να δοκιµάσει λίγο, αλλά τελικά θα πάει να φάει το δόλωµά µας. Τα αποτελέσµατα έχουν δείξει ότι ισχύει περισσότερο η δεύτερη άποψη. Συνήθως στην τεχνική του εγγλέζικου και του µπολονέζ, ψαρεύουµε µε δόλωµα µπιγκατίνι. Το συγκεκριµένο δόλωµα δεν έχει γεύση και οσµή, παρά µόνον κινητικότητα. Εποµένως πρέπει να δούµε τι διεγείρει περισσότερο τα ψάρια, η οσµή ή η κινητικότητα. Η οσµή καλεί τα ψάρια και η κινητικότητα τα προκαλεί. Η καλύτερη χρήση της ηµίυγρης είναι σε βραχώδεις περιοχές. Όποια εκδοχή ισορροπηµένης και κατάλληλα παρασκευασµένης µαλάγρας επιλέξετε και όποια τακτική µαλαγρώµατος και αν χρησιµοποιήσετε, θα διαπιστώσετε ότι τα αποτελέσµατα της ψαριάς σας θα αυξηθούν σηµαντικά. Κάποιοι ίσως να σκεφτείτε ότι η επιλογή ποιοτικής πρώτης ύλης για τη µαλάγρα και ο εµπλουτισµός της µε καλά προσθετικά και ενισχυτικά υλικά, θα αυξήσουν αρκετά τον προϋπολογισµό των ψαρεµάτων σας. Μην ξεχνάτε όµως, ότι τα οφέλη από τη χρήση της µαλάγρας είναι πολλαπλά και οι ψαριές σας θα αυγατύνουν ποσοτικά και θα πλουτίσουν ποιοτικά, οπότε αξίζει κάθε σεντ που θα σπαταλήσετε για την αγορά ή την κατασκευή της!
Μπιγκατίνι
Το µπιγκατίνι είναι αναπόσπαστο µέρος του µαλαγρώµατος. Επίσης η ποσότητα του µπιγκατίνι που θα ρίξουµε µέσα στη µαλάγρα, καθορίζει το βάθος που θα σπάσει η µπάλα, αφού µε την κινητικότητά του καταστρέφει τη συνοχή του µίγµατος. Εάν θέλουµε να σπάσει στο βυθό, προσθέτουµε λίγο µπιγκατίνι, αν µας ενδιαφέρει να σπάσει στα µεσόνερα ή κοντά στην επιφάνεια, βάζουµε πολύ περισσότερο. Υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις σχετικά µε το µαλάγρωµα µε µπιγκατίνι. Η πρώτη συστήνει χρήση του µε «φειδώ», πραγµατοποιώντας αραιές σφεντονιές, µε πολύ σκουλήκια κάθε φορά. Η δεύτερη συστήνει τακτικές και συνεχείς ρίψεις κάθε λίγα λεπτά, µε αρκετές προνύµφες στο χωνί της σφεντόνας.
Σαλάµι
Ένας τύπος ηµίυγρης µαλάγρας, ο οποίος είναι από µόνος του µια κατηγορία, είναι το «σαλάµι». Οι ψαράδες το αποκαλούν έτσι λόγω του σχήµατός της συσκευασίας του, που µοιάζει µε σαλάµι. Το σαλάµι είναι µία υπερσυµπυκνωµένη µαλάγρα, που δεν έχει σχεδόν καθόλου υγρασία. Οι χρήσεις της είναι δύο: ή την κόβουµε σε µικρά κοµµάτια και την ρίχνουµε αυτούσια στο νερό ή τη διαλύουµε σε νερό. Μπορούµε να βάλουµε µία ποσότητα µαλάγρας σε ένα µικρό κουβαδάκι, και να προσθέσουµε σιγά-σιγά νερό ώστε να αποκτήσει υφή πηχτού χυλού, κάτι δηλαδή σαν την υφή του µελιού. Κατόπιν τη ρίχνουµε σε µία µαλάγρα αλεύρων σαν προσθετικό. Όµως έχει και µία άλλη χρήση, στο ψάρεµα του σαργού και του µελανουριού στα βράχια, ειδικά µε φουσκοθαλασσιά. Σε τέτοιες συνθήκες, ο σαργός και το µελανούρι δε θέλουν µαλάγρωµα µέσα στη θάλασσα, αλλά εκεί που σκάει το κύµα, δηλαδή πάνω στα βράχια. Έτσι, διαλύουµε το σαλάµι σε έναν κουβά µε νερό, για να αποκτήσει υφή σαν του µελιού. Κατόπιν ρίχνουµε µε ένα κουτάλι µικρές ποσότητες εκεί ακριβώς που σκάει το κύµα, για να την παρασύρει. Το ψάρι αισθάνεται την οσµή, η οποία είναι πάρα πολύ έντονη και πλησιάζει το σηµείο που µαλαγρώνουµε.
