Μεγάλες σφυρίδες στο μολύβι φύλακα. Μπορεί το πιάσιμο ενός μεγάλου μαυρόψαρου να αποτελεί επιτυχία για τον κάθε ψαρά, όμως ειδικά η σύλληψη μιας ιδιαίτερα μεγάλης σφυρίδας, αποτελεί κατόρθωμα και πιστοποίηση των αλιευτικών μας ικανοτήτων. Η δύναμη και η εξυπνάδα της σε συνδυασμό με το μέγεθός της, μπορούν να μας προσφέρουν αξέχαστες, δυνατές συγκινήσεις και να συνεισφέρουν σημαντικά στην απόκτηση εμπειρίας και γνώσης.
Τόσο ο ροφός, όσο και η στήρα, η πίγκα, ο βλάχος, προτιμούν άγριους, βραχώδεις βυθούς. Η σφυρίδα αντίθετα, αρέσκεται σε αμμουδερούς και λασπώδεις. Βρίσκει ένα μεγάλο βράχο, μια πλάκα, μια σχισμή για ορμητήριο κι από εκεί εξορμεί. Όμως η μικρή υψομετρική διαφορά του θαλαμιού της σε σχέση με τον υπόλοιπο βυθό, δύσκολα μπορεί να εντοπιστεί από το μέσο ψαρά, ο οποίος δε γνωρίζει άριστα την παρατήρηση του βυθομέτρου. Χρειάζεται λοιπόν προσεκτική παρακολούθηση, ζουμάρισμα στο βυθό και πορεία με συγκεκριμένο πλάνο. Οι σφυριδότοποι δε βρίσκονται κατ’ ανάγκη μακριά. Πολλές φορές βρίσκονται μέσα στα πόδια μας, αλλά η δυσκολία εύρεσης της «φωλιάς» τους μας οδηγεί σε παροπλισμό της περιοχής.
Ο φύλακας, αποτελεί την τεχνική εκείνη που θα μας δώσει σχετικά εύκολα μεγάλα ψάρια. Όμως υπάρχουν σημαντικές λεπτομέρειες και αν ο ψαράς δεν τις προσέξει, θα σέρνει για ατελείωτες ώρες το δόλωμά του, χωρίς να νιώσει το παραμικρό άγγιγμα.
Ψάρεμα σούρουπο – ξημέρωμα
Είναι γεγονός, ότι τόσο το σούρουπο, όσο και το ξημέρωμα, αποτελούν τις καλύτερες ώρες, για τις περισσότερες από τις τεχνικές ψαρέματος, με φυσικό αλλά και τεχνητό δόλωμα. Η δυσκολία προσαρμογής στις νέες φωτιστικές συνθήκες, δηλαδή από το φως στο σκοτάδι και αντίστροφα, κάνει τα ψάρια να αφήνουν για λίγο τις επιφυλάξεις τους και να ορμούν με μανία στα δολώματά μας. Δε θα μπορούσε λοιπόν το ψάρεμα της σφυρίδας να αποτελέσει εξαίρεση. Σε γενικές πάντα γραμμές, γιατί υπάρχει μια μικρή διαφοροποίηση.
Ενώ στη συρτή βυθού με τεχνητό ή μπακακάκι, οι περισσότερες τσιμπιές και τα πιο πολλά ψάρια έρχονται με το σούρουπο, στο φύλακα με δόλωμα καλαμάρι ή σουπιά, τα ψάρια χτυπούν καλύτερα στο ξημέρωμα. Επίσης, παρατηρείται ότι τις μεγάλες σφυρίδες θα τις πάρουμε τις μεσημεριανές ώρες κι εφόσον έχουμε στην αρματωσιά μας κάποιο ιδιαίτερα μεγάλο δόλωμα, γι’ αυτό ας μην τοποθετούμε στο περιθώριο το μεσημεριανό ψάρεμα. Τώρα που χειμωνιάζει, η μέρα μικραίνει και ο καιρός κρυώνει, το μεσημεριανό ψάρεμα είναι μια πολύ καλή πρόταση.
Μεγάλο βαρίδι – φύλακα
Η σφυρίδα κινείται πολύ κοντά στο βυθό και σπάνια κάνει εξορμήσεις προς τα ψηλότερα. Αυτό σημαίνει ότι το δόλωμά μας πρέπει να κινείται όσο γίνεται χαμηλότερα. Για να το καταφέρουμε θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε πολύ μεγαλύτερο μολύβι φύλακα από ότι χρησιμοποιούμε σε ίδιο βάθος για διαφορετικά θηράματα, ενώ το παράμαλλο του μολυβιού γίνεται πολύ κοντό (ένα μέτρο είναι υπεραρκετό). Έτσι, καταφέρνουμε να περάσουμε το δόλωμα πολύ κοντά στο βυθό, ενώ συγχρόνως μπορούμε να κινηθούμε και λίγο γρηγορότερα με αποτέλεσμα την κάλυψη μεγαλύτερης έκτασης του βυθού.
Το τμήμα της αρματωσιάς που φέρει τα αγκίστρια, διαφοροποιείται από το υπόλοιπο παράμαλλο. Επειδή το διπλάρωμα δεν αρκεί για να αποφύγουμε τα κοφτερά της δόντια, τοποθετούμε γύρω στο μισό μέτρο με ογδόντα εκατοστά, χοντρό νήμα και πάνω του δένουμε τα αγκίστρια μας. Έπειτα, το νήμα συνδέεται με το υπόλοιπο παράμαλλο με τη βοήθεια ενός μικρού, αλλά μεγάλης αντοχής, στριφταριού.
Αγκίστρια με χοντρό στέλεχος
Το ότι τα αγκίστρια μας πρέπει να είναι κοφτερά δε χωρά αμφισβήτηση, οπότε δεν αξίζει να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με αυτό. Η λεπτομέρεια όμως που ίσως μας διαφεύγει, αφορά στο πάχος των αγκιστριών. Η σφυρίδα, όπως γνωρίζουμε, είναι ένα πολύ δυνατό ψάρι και τα αρχικά κεφάλια της μετά τη σύλληψη, δοκιμάζουν τις αντοχές ολόκληρου του συνόλου καλάμι-μηχανισμός-αρματωσιά.
Ο αδύναμος κρίκος σε αυτό τον αγώνα επιβίωσης για το ψάρι και καταξίωσης για τον ψαρά, είναι τα αγκίστρια στην άκρη της αρματωσιάς κι εκεί πρέπει να δώσουμε τη πρέπουσα σημασία. Ξεχνάμε λοιπόν τα μικρά ή λεπτά αγκίστρια και επενδύουμε σε αυτά με το χοντρό στέλεχος. Με τη συγκεκριμένη επιλογή μας εξασφαλίζουμε τη μέγιστη σκληρότητα στο υλικό κατασκευής, η οποία εγγυάται αποφυγή του ανοίγματος και κατ’ επέκταση ξεψαρίσματος, αλλά και λιγότερα σχισίματα σε συλλήψεις από τον κορμό.
Καλορυθμισμένα φρένα
Ο μηχανισμός μας είναι γεμισμένος με νήμα και ρυθμισμένος αρκετά κάτω από το όριο θραύσης του, πριν καν αγγίξει το νερό. Τώρα το πόσο σφιχτά ή χαλαρά είναι τα φρένα θα μας το υποδείξουν οι συνθήκες μετά τη σύλληψη, η συμπεριφορά και το μέγεθος του ψαριού, οπότε και θα καταφεύγουμε σε ανάλογες ρυθμίσεις τους. Αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι –ειδικά στην αρχή – το ψάρι αντιδρά με δυνατά κεφάλια και φευγιό προς το βυθό.
Κοντράρισμα στην αρχή
Όσο λασπώδης και αν είναι η περιοχή, με το που πιαστεί μια μεγάλη σφυρίδα, θα προσπαθήσει να κρυφτεί στο θαλάμι της ή σε παρεμφερή σημεία. Το βράχωμα του ψαριού και το τρίψιμο του παράμαλλου σε σκληρό, τραχύ πολλές φορές σημείο (πλάκα, βράχο κτλ) είναι συχνό φαινόμενο και πρέπει οπωσδήποτε να το εμποδίσουμε.
Το δυνατό κοντράρισμα του ψαριού στην αρχή του καρφώματος, σε συνδυασμό με τη μετακίνηση του σκάφους, θα το οδηγήσουν σε «ακίνδυνο σημείο» (πχ. αμμουδιά) απ’ όπου το ανέβασμά του στην επιφάνεια είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου.
Το μέγεθος του δολώματος θα παίξει καθοριστικό ρόλο, προκαλώντας το να τσιμπήσει αποφασιστικά ή να αδιαφορήσει τελείως. Το μικρό δόλωμα, απ’ ότι έχουμε διαπιστώσει, περνά απαρατήρητο στις σφυρίδες. Αντίθετα το μεγάλο έως πολύ μεγάλο δόλωμα προσελκύει τα ψάρια από μακριά, απομακρύνοντας δισταγμούς και αναστολές, τα προκαλεί να του επιτεθούν με μανία και να το καταπιούν με βουλιμία. Προσέξτε ιδιαίτερα αυτή τη λεπτομέρεια και φυλάξτε τα μεγαλύτερα δολώματά σας για τις σφυριδοπεριοχές. Οι πιθανότητες επιτυχίας σας θα αυξηθούν λογαριθμικά.
Σφυρίδες στο βυθόμετρο
Οι σφυρίδες προτιμούν τους λασπώδεις και αμμώδεις βυθούς, όπου υπάρχουν διάσπαρτες πέτρες. Στην πιο πάνω εικόνα διακρίνουμε ένα μικρό κοπάδι από 6 σφυρίδες ! Το βάθος είναι 29 οργιές και η ταχύτητα του σκάφους 0,9 κόμβοι. Ο βυθός εμφανίζεται σκληρός, αμμώδης, με συστάδες από πέτρες και κοραλάκια. Ανάμεσα σε μια τέτοια συστάδα, εντοπίζονται τα ψάρια που βλέπουμε. Το έντονο πράσινο στη συγκεκριμένη χρωματική παλέτα, σε συνάρτηση με το «πλάτος» των στόχων, υποδηλώνει ψάρια μεγάλα σε όγκο.
Δημήτρης Σπύρου
Μικρή ταχύτητα & μεγάλο δόλωμα
Η σφυρίδα είναι ένα από τα καλύτερα ψάρια που αναζητάμε με την τεχνική του φύλακα. Βέβαια μιλάμε για ένα αρκετά καχύποπτο ψάρι που δε θα ορμήσει σε οτιδήποτε και ιδιαίτερα αν δεν είναι κάτι πολύ προκλητικό και δελεαστικό.
Αρκετοί ψαράδες θεωρούν πως η καλύτερη τεχνική για τη σφυρίδα είναι η συρτή με μπακακάκι, όμως η τεχνική του φύλακα θα μας αποδώσει τα μέγιστα, αν την ψαρέψουμε με το σωστό τρόπο.
Καταρχήν πρέπει να ξέρουμε κομμάτια που κάνουν σφυρίδες, γνωστά σε πολλούς, αλλά και κομμάτια που αν τα βρούμε, θα πρέπει να τα σημαδέψουμε με ακρίβεια στο όργανο. Όταν λοιπόν κυνηγάμε αυτά τα ψάρια στα σωστά σημεία, το σκάφος μας κινείται με μικρή ταχύτητα (ένα από τα βασικά μυστικά του ψαρέματος αυτού). Δεύτερον, το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι μεγάλο. Όσο πιο μεγάλο καλαμάρι -για παράδειγμα- δολώσουμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να μας χτυπήσει ένα καλό ψάρι. Αν σέρνουμε ένα μικρό δόλωμα σε ένα τόπο γεμάτο σφυρίδες, τότε ακόμα και αν ξεγελαστεί κάποιο από τα ψάρια της περιοχής, να είστε σίγουροι ότι θα είναι μικρό. Άρα μικρή ταχύτητα και μεγάλο δόλωμα, είναι τα μυστικά της επιτυχίας για το ψάρεμα της σφυρίδας με μολύβι φύλακα.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται επίσης την ώρα που το ψάρι θα αρπάξει το δόλωμα, γιατί μπορεί να μας βραχώσει. Πολλές φορές, όταν βγάλουμε το ψάρι θα δούμε ότι έχει γδαρθεί στην προσπάθειά του να βραχώσει.
Κώστας Φωτάρας
Η τελευταία σκηνή στο πιάσιμο ενός μεγάλου ψαριού, είναι το αγκίστρωμα με τον γάντζο, που πάντα φροντίζουμε να υπάρχει στο σκάφος σε βολικό σημείο, έτοιμο προς χρήση όταν ζητηθεί.