Mια «συνεργατική» στρατηγική προσέγγιση του LRF
Yπάρχει µια λαϊκή παροιµία που λέει πως ο άνθρωπος «µόνος ούτε στον Παράδεισο». Αυτή η κουβέντα θέλει να τονίσει τη σηµασία της παρέας που είναι ικανή να οµορφύνει τα πάντα ακόµα και σε µια δύσκολη στιγµή. Ενώ όταν λείπει είναι ικανή να µας κάνει να νιώθουµε άσχηµα ακόµα και στις πιο ιδανικές συνθήκες.
Yπάρχει µια λαϊκή παροιµία που λέει πως ο άνθρωπος «µόνος ούτε στον Παράδεισο». Αυτή η κουβέντα θέλει να τονίσει τη σηµασία της παρέας που είναι ικανή να οµορφύνει τα πάντα. Ακόµα και σε µια δύσκολη στιγµή, ενώ όταν λείπει είναι ικανή να µας κάνει να νιώθουµε άσχηµα. Ακόµα και στις πιο ιδανικές συνθήκες. Για πολλούς από εµάς η παρέα είναι ένα από τα απαραίτητα συστατικά ενός καλού ψαρέµατος.
Ο λόγος είναι γνωστός. Η ανθρώπινη επαφή γεννάει πάντοτε την κουβέντα, το αστείο στηρίζει ψυχολογικά, δίνει διεξόδους πρακτικές και συναισθηµατικές. Εκεί που η µοναξιά δε µπορεί παρά να µας δυσκολέψει και να µας µελαγχολήσει. Η ανθρώπινη συνάφεια στη θετική της διάσταση εµπνέει, οδηγεί σε πειραµατισµούς και σε συλλογική πρόοδο. Ο άνθρωπος είναι αφηγηµατικό oν, και η αφηγηµατικότητα που τον διέπει. Αν και µπορεί να είναι ένας µοναχικός εσωτερικός διάλογος, χρειάζεται διάδραση για να ανθίσει! Με λίγα λόγια, θέλει «πάρε -δώσε»!
Βέβαια ο καθένας απόλαµβάνει αλλιώς το ψάρεµά του, για τους δικούς του λόγους και µε τους δικούς του τρόπους. Υπάρχουν και οι µοναχικοί λύκοι που αρέσκονται στην παρέα του εαυτού τους. Υπάρχουν και οι φορές που απλά θέλουµε να µείνουµε µόνοι µας. Σε αυτό το άρθρο δε θα ασχοληθούµε τόσο µε τα ψυχολογικά προτερήµατα που έχει το ψάρεµα µε καλή παρέα, αλλά θα προσπαθήσουµε να περιγράψουµε τα πρακτικά. Υπάρχουν στρατηγικά πλεονεκτήµατα που µπορεί να προσφέρει. Επίκεντρο της συζήτησής µας το LRF, αυτό το πολύ τεχνικό και διασκεδαστικό παρακλάδι του spinning.
Το άρθρο αυτό, αν και σε καµιά περίπτωση δεν µπορει να αποτελέσει µια «Βίβλο» στρατηγικής, ελπίζουµε να διαβαστεί και να αποτελέσει αφορµή για τους δικούς σας πειραµατισµούς. Εδώ θα περιγράψουµε τη στρατηγική που έχει δουλέψει σε εµάς, και από εκεί και πέρα είναι στο χέρι σας να πάτε ένα βήµα παρακάτω. Υιοθετώντας ή ακόµα και αναιρώντας πολλές από τις επιλογές που θα παρουσιάσουµε! Άλλωστε η κάθε καλή παρέα είναι όµοια και συνάµα διαφορετική, όπως είναι εξάλλου και ο καθένας από εµάς…
Ψαρεύουµε µαζί περίπου εφτά χρόνια µε την τεχνική του spinning και τα παρακλάδια της. Πίσω µας έχουµε και άλλα χρόνια µε casting, αφρωτό και άλλες τεχνικές. Με τον καιρό, είτε βαστάς επαφή µε µια παρέα, είτε απλά την αφήνεις πίσω σου προσπαθώντας να κρατήσεις µόνο τις καλές στιγµές. Είναι ο τρόπος που λειτουργεί η κοινωνική µας διάσταση και ο τρόπος για να δεχτούµε πως δεν µπορούµε να ταιριάξουµε όλοι µε όλους. Μετά από εφτά και πλέον χρόνια, αυτό που κάνουµε έχει ξεφύγει από τα όρια της αλιείας αναψυχής. Αγγίζει πλέον τα όρια της αθλητικής αλιείας, ότι και να σηµαίνει για εµάς. Στο δικό µας λεξιλόγιο το ψάρεµα απαιτεί δέσµευση, ώρες πολλές, αναζήτησεις στον χώρο του εξοπλισµού, των ψαρότοπων και των τεχνικών. Σωµατική καταπόνηση, πνευµατική εγρήγορση. Πάνω από όλα αναζήτηση νοήµατος.
Η είσοδός µας εδώ και µερικά χρόνια στην αρθρογραφία, περιπλέκει τα πράγµατα περισσότερο µε τα θετικά και τα αρνητικά που ενέχει. Σε κάθε περίπτωση, το ψάρεµα µε αυτήν την παρέα έχει βοηθήσει σηµαντικά και τους δύο µας. Πάντοτε γίνεται µε καλή καρδιά, µε πολύ γέλιο, µα κάθε φορά έχει ένα συγκεκριµένο προσανατολισµό. Τη βελτίωσή µας. Κάτι στο οποίο συµφωνούµε και µας έχει βοηθήσει να προχωρήσουµε και να αντέξουµε στον χρόνο, είναι πως ο µόνος ανταγωνισµός που έχουµε να αντιµετωπίσουµε δεν είναι του ενός µε τον άλλον, παρά µε τον πήχη µέσα µας. Αντίπαλός µας δεν υπάρχει εξωτερικά. Όχι γιατί δεν υπάρχουν καλύτεροι ψαράδες εκεί έξω, αλλά γιατί η βελτίωση είναι πάντοτε ένας εσωτερικός αγώνας εναντίον του κακού µας εαυτού. Και ακόµα επειδή στο καλό ψάρεµα ξεπερνάµε αυτόν τον κακό εαυτό. Για να γυρνάµε στο σπίτι πιο γαλήνιοι, πιο ειρηνικοί.
Έτσι, λοιπόν, µετράµε την επιτυχία ή την αποτυχία της εξόρµησης πάντα µε το «εµείς» και όχι µε το «εγώ». Αν πιάσει έστω ένας ψάρι, λέµε πως «πιάσαµε», πως πήγε καλά, και είµαστε ευχαριστηµένοι. Αν µάθουµε κάτι καινούριο, το µοιραζόµαστε. Υπάρχουν φορές που έχουµε ευχαριστηθεί περισσότερο ψάρι του άλλου, παρά το δικό µας. Όπως και αψαρίες που µας έχουν διδάξει περισσότερα από µέρες µε πολλά ψάρια!
Προετοιµασία για βραχότοπους
Στη Λέσβο οι βραχότοποι είναι αρκετοί. Αποτελούν ένα τεράστιο κοµµάτι της ακτογραµµής το οποίο χαρακτηρίζεται από ρηχοπατιές και σχετικά µικρό βάθος. Κρατούν όµως πολύ καλούς σαργούς, µελανούρια, καθώς και άλλα ψάρια του LRF. Χωρίς να λείπουν και οι εκπλήξεις όπως φαγκρόπουλα, µεγάλες χειλούδες, λυθρίνια και άλλα ψάρια. Οι βραχότοποι όµως είναι επικίνδυνοι, όπως παντού άλλωστε. Κάθε πτώση κοστίζει σε εξοπλισµό και µπορεί να στοιχίσει τροµερά σε τραυµατισµούς.
Μια παρέα που εµπιστευόµαστε, µπορεί να αποδειχθεί ακόµα και σωτήρια για τη ζωή µας. Εµείς προσπαθούµε κάθε φορά να φτάσουµε µακριά, σε «εκείνον» τον κάβο. Σε αυτήν την πέτρα στην άκρη-άκρη της ρηχοπατιάς, να πάµε εκεί που δεν πάει κανείς και να ρίξουµε στο σηµείο που µας φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Αυτό θέλει «ακροβατικά», πολύ κουβάληµα, αναρριχήσεις και καταβάσεις. Περπάτηµα σε ρηχοπατιές στις οποίες κρύβονται παγίδες. Θέλει µερικές φορές να ριψοκινδυνέψεις. Χρειάζοµαστε πάντα κάποιον σε αυτές τις περιπτώσεις.
Προσοχή! Κανένα ψάρι δεν αξίζει να χάσουµε ότι έχουµε και να κάνουµε τους δικούς µας να στεναχωρεθούν. Η αλληλοβοήθεια µας κάνει όχι µόνο να είµαστε ασφαλέστεροι. Αλλά συνεισφέρει επίσης στην προσέγγιση τόπων που δε θα τολµούσαµε να πλησιάσουµε µόνοι µας. Αυτό όµως προϋποθέτει δύο ανθρώπους µε σοβαρότητα, επικοινωνία και καλή συνεννόηση, δίχως να χρειάζονται πολλά λόγια. Αυτό για να προκύψει θέλει ζύµωση για πολλά χρόνια µεταξύ των ανθρώπων. Έχουµε πάει ψάρεµα µε παρέα που έχουν ξεχάσει ο ένας το φακό, ο άλλος νερό, ο τρίτος τις παραµάνες. Ενώ κάποιος τελευταίος έκρυβε τα τεχνητά του για να µην τα δούµε, κρατούσε µυστικές τις σκέψεις του. Όλα αυτά τα πράγµατα δηλαδή που θυµίζουν παιδάκια σε περίπατο.
Εκεί δεν ψαρεύεις, εκεί νιώθεις ότι βγάζεις το νηπιαγωγείο βόλτα. Αυτά δε µπορούν να γίνουν αποδεκτά σε µια παρέα µε στόχο την τεχνική της βελτίωση και την αναζήτηση εσωτερικής γαλήνης. Κάλλιστα όµως δίνουν έναν προσανατολισµό στο γέλιο, στην πλάκα… και στο ξεκαθάρισµα.
Όταν ξεκινάµε για ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον, τα πράγµατα πρέπει να είναι απλά, λιτά, να κουβαλάµε µόνο τα απαραίτητα και να υπάρχει σαφής προσανατολισµός. Όσες φορές έχουµε φανεί αχόρταγοι και θελήσαµε να κουβαλάµε σε βράχια µαζί µας από LRF µέχρι µεσαίο και βαρύ spinning εξοπλισµό, έχουµε µπερδευτεί. Έχουµε κουραστεί και έχουµε χάσει χρόνο, χρήµατα και εµπειρίες. Ξεκινάµε λοιπόν να προσεγγίσουµε τους δύσκολους βραχότοπους, ξεκαθαρίζοντας τα πράγµατα στο µυαλό µας. Πρώτον ξεχωρίζουµε τις µέρες και τις τεχνικές. Σήµερα είναι η µέρα για LRF και τέλος.
Σε δύσκολο πεδίο
Μαζί µας έχουµε όσο το δυνατόν λιγότερο βάρος. Φροντίζουµε να έχουµε ξεχωριστό κινητό ο καθένας, αρκετό νερό, ένα µικρό σνακ. Ενώ τώρα τελευταία, εφόσον η αποσταση από το αυτοκίνητο είναι πάνω από µισή ώρα ποδαρόδροµος, έχουµε µαζί µας και ένα πολύ µικρό πακέτο πρώτων βοηθειών που µας έχει φτιάξει φίλος φαρµακοποιός. Το οποίο περιέχει πολύ βασικά πράγµατα για να µας βοηθήσουν σε έκτακτες ανάγκες, σε τσίµπηµα φιδιού ή ερπετού, σε πτώση και σε ανάγκη ραµµάτων. Ή ακόµα τραυµατισµού µε αγκίστρι. Αυτά τα πράγµατα είναι τα βασικά και πολλές φορές µας στερούν κάποιον επιπλέον εξοπλισµό (τεχνητά, εφεδρικά καλάµια, πολύ φαγητό). Όµως δεν τίθεται συζήτηση ως προς την αξία τους.
Σε βραχότοπο για LRF, έχουµε µαζί µας δύο καλάµια ο καθένας ώστε να καλύπτουν ένα εύρος c.w. από κλάσµα του γραµµαρίου έως το πολύ 15 γραµµάρια. Τα καλάµια, είτε τα έχουµε µαζί µε δέστρες, είτε στερεωµένα σε πολύ βολικά βαλιτσάκια τύπου Run ‘n Gun. Στα οποία έχουµε βάλει και τον υπόλοιπο εξοπλισµό.
Αυτή η προσέγγιση µε το βαλιτσάκι, µας επιτρέπει να έχουµε έτοιµα στηµένα τα καλάµια. Να κάνουµε γρήγορα βολές εναλλάξ µε το ελαφρύ ή το βαρύτερο, ξεκούραστα. Δίχως να σκεφτόµαστε που θα ακουµπήσουµε το καθένα και έχοντας όλο τον ψαρευτικό εξοπλισµό σε ένα µέρος. Η ευκολία µετακίνησης και η ταχύτητα στο ψάρεµα που προσφέρει ένα βαλιτσάκι τύπου Run ‘n Gun στο LRF, είναι µοναδική. Μια τηλεσκοπική, πολύ ελαφριά απόχη, είναι βεβαίως στα απολύτως απαραίτητα. Το χειµώνα προτιµάµε γαλότσες. Καθώς σχεδόν πάντοτε οι βραχώδεις ρηχοπατιές θα µας βρέξουν τα πόδια στις µετακινήσεις ανάµεσα στα παραθαλάσσια βράχια.
Σε πολύ άγριο τόπο, όπου ξέρουµε πως είναι δύσκολη η προσέγγιση, παίρνουµε µαζί ένα καλάµι και αφήνουµε ένα ακόµα στο αµάξι. Συνήθως ένα καλάµι µε c.w. max 10gr, το οποίο γνωρίζουµε πως έχει ευαισθησία για να παίξει σιλικονάκια και βιοδιασπώµενα. Αλλά και νεύρο για να δώσει ζωή σε πλανάκια, και κυρίως έχει τα απαραίτητα «κότσια» στο κάρφωµα. Για να διαχειριστεί ένα µεγάλο σαργό ή ένα «µαύρο» πατόψαρο.
Τέτοια καλάµια υπάρχουν αρκετά αξιόπιστα στην ελληνική αγορά και έχουν αναβαθµίσει πολύ τις επιλογές του Έλληνα που αγαπά το LRF. Τα τεχνητά µας κυµαίνονται στα αντίστοιχα γραµµάρια. Ο βραχότοπος στα µέρη µας είναι το πλέον ενδιαφέρον πεδίο στο LRF. Παρότι έχει πολλές παγίδες στην προσέγγιση, «σηκώνει» εξερεύνηση µε κάθε είδους τέχνασµα.
Στους βραχότοπους µε ρηχοπατιές, συνήθως δεν αποµακρυνόµαστε πολύ ο ένας από τον άλλο. Οι πρώτες µας βολές είναι συνήθως µε πλανάκια ή µικρά minnows και έχουν σκοπό ένα γρήγορο σκανάρισµα του «αφρωτού» πεδίου. Είναι, λοιπόν, βολές όσο το δυνατόν πιο µακρινές, και χαρακτηρίζονται από µεγάλη ταχύτητα στην ανάκτηση και έντονα χτυπήµατα. Αυτές είναι οι αποδοτικότερες βολές που ξεκλειδώνουν τα περισσότερα ψάρια µε το «καληµέρα».
Στις αµέσως επόµενες βολές αφήνουµε τα πλανάκια ή τα βυθιζόµενα minnows να ψάξουν χαµηλότερα στην υδάτινη στήλη. Ενώ δίνουµε περισσότερο χρόνο στις ιδιότητές τους στο «πέσιµο» και στα κοντινότερα σε εµάς, ρηχότερα σηµεία. Ακολουθούν βολές µε σιλικονάκια και βιοδιασπώµενα τύπου shad ή worm. Ακόµη χαµηλότερα στην υδάτινη στήλη, µε πιο οµαλές ταχύτητες και πιο ήπια χτυπήµατα (jerks, twitches) και σκοπό όχι πλέον τόσο την βίαιη, ενστικτώδη και βασισµένη στη διεκδίκηση ζωτικού χώρου αντίδραση του ψαριού. Αλλά την πείνα του και άλλες ζωτικές λειτουργίες ή ένστικτα ανάλογα µε την εποχή. Είναι φυσικό πως σε ρηχούς βραχότοπους το «χαµηλότερα» δεν αντιστοιχεί σε λίγα µέτρα βάθος. Οπότε δε µιλάµε για κάτι χρονοβόρο ή τόσο εύκολα διακριτό. Μίλαµε σίγουρα για κάτι που θέλει προσοχή στα σκαλώµατα!
Έτσι ο καθένας µας εξαντλεί µέσα σε λιγότερο από δέκα βολές όλες τις πιθανές περιπτώσεις επίθεσης. Από αυτές που οφείλονται στην κίνηση, µέχρι εκείνες που χρεώνονται στην όσφρηση και τη γεύση. Εκεί τίθεται το ερώτηµα αν µένει κανείς στον ίδιο τόπο ή αν µετακινείται.
Στο LRF, η δική µας εµπειρία έχει δείξει ότι τα µεγαλύτερα ψάρια πάρθηκαν στις πρώτες βολές µετά την αλλαγή τόπου. Ενώ όταν είπαµε πως θα µείνουµε κάπου συνεχόµενα, άργησαν να έρθουν. Ανάλογα µε τις δυνάµεις µας, είτε θα κάνουµε µια «περπατητή» εξόρµηση καλύπτοντας µεγάλα κοµµάτια ακτογραµµής. Είτε θα επενδύσουµε σε στατικό ψάρεµα σε ένα σηµείο. Στη δεύτερη περίπτωση χρησιµοποιούµε προοδευτικά και µε προσοχή βιοδιασπώµενα µε γεύσεις και αρώµατα, δολωµένα πλανάκια ή πλανάκια και σιλικόνες στα οποία έχουµε προσθέσει πάστες επάληψης ή σπρέυ. Τα ρέµατα στους ρηχούς βραχότοπους της Λέσβου είναι πιο ήπια. Σίγουρα µπορούµε να µιλάµε για ενός είδους µαλάγρωµα της περιοχής, αν και η συζήτηση µεταξύ µας πάνω σε αυτό ακόµα συνεχίζεται.
Το σίγουρο είναι αν παραµείνουµε και προσεγγίσουµε σε βάθος χρόνου έναν τόπο, εφόσον το µεγάλο ψάρι δεν πιάστηκε µε τις πρώτες βολές, θα έρθει συνήθως µετά από ώρα. Και κατόπιν µίας σειράς συλλήψεων µικρών, πάνω στις εναλλαγές των τεχνητών. Η δική µας προσέγγιση σε βραχότοπο είναι συνήθως πιο ενεργητική, και χαρακτηρίζεται από συνεχή κίνηση και επένδυση στις πρώτες βολές σε κάθε καινούριο µέρος. Έχουµε αποφασίσει πως τουλάχιστον για τους βραχότοπους δε χρειάζεται να «κουράζουµε» τον τόπο µε πολύωρη παραµονή.
Στις γρήγορες µετακινήσεις, πολλές φορές επενδύουµε µόνο σε πλανάκια και σε πολύ ενεργητικό ψάρεµα. Σε τρεις βολές ο καθένας σε κάθε µέρος, µια αφρωτά, µια µεσόνερα και µια πιο πατωτά, ενώ ξεκινάµε αντίστροφα. Ο ένας θα ρίξει πατωτά και ο άλλος αφρωτά. Ενώ αν υπάρξει strike µεταβαίνουµε και οι δυο άµεσα στην προσέγγιση που έφερε αποτέλεσµα, ή αποφασίζουµε να ρίξει ο ένας πλανάκια slim ανακτώντας µε φουλ ταχύτητα. Και ο άλλος πλανάκια τύπου «φυλλαράκι» µε παύσεις, πολύ πιο ήπια. Καταλαβαίνει κανείς πως έτσι γλιτώνει χρόνο και είναι πιο σίγουρος ότι «είδε» καλύτερα το κάθε µέρος.
Πλέον µετά από τόσα χρόνια, αυτές µας τις κινήσεις τις «συµφωνούµε» µε ένα νεύµα. Καθώς πια γνωρίζουµε ο ένας το στυλ του άλλου. Οι βραχότοποι µας έχουν δώσει τεράστιες συγκινήσεις, και όσο συστηµατικά και αν τους προσεγγίζουµε, πάντα κρύβουν κάτι για να µάθουµε. Πάντα µας διδάσκουν, παρότι αποτελούν το δυσκολότερο πεδίο. Μπορεί να µας παίρνουν εξοπλισµό (πόσα πλανάκια έχουµε κλάψει σε σκαλώµατα και πόσα καλάµια σε τούµπες), µπορεί ακόµα να µας εξαντλούν σωµατικά. Αλλά αυτές οι εσχατιές αξίζουν και µε το παραπάνω τις απαιτήσεις τους.
Στρατηγική λιµανίσια!
Το λιµανίσο LRF µε παρέα, αν και απαιτεί και αυτό συντονισµό, είναι πολύ πιο βολικό και ξεκούραστο. Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι : δεν υπάρχει περπάτηµα, συνήθως στο λιµάνι και στον ντόκο αράζουµε σχετικά κοντά το αυτοκίνητο, κουβαλάµε ευκολότερα περισσότερο εξοπλισµό µε λιγότερο κόπο και κίνδυνο… Αυτό δε σηµαίνει µε τίποτα πως το LRF σε λιµάνια έχει λιγότερο ενδιαφέρον. Αντίθετα, ένα νέο πεδίο ανοίγεται µπροστά µας, µε τις προκλήσεις και τις επιλογές του!
Προκειµένου να εντοπίσουµε τα ψάρια στα λιµάνια και να αναµετρηθούµε µαζί τους, κρατάµε συνήθως αρκετή απόσταση µεταξύ µας. Ακολουθούµε αρχικά ένα µοτίβο σκαναρίσµατος του νερού (το οποίο εδώ πλέον είναι πολύ πιο βαθύ από τους βραχότοπους), από τα πάνω προς τα κάτω, και από σκληρότερα δολώµατα στα soft baits. Στα λιµάνια µας στη Λέσβο, τα σκαθάρια, οι ζαργάνες, οι σαργοί, οι µπαλάδες, οι γόπες, οι σάλπες, τα µελανούρια, οι µένουλες, οι τσιπούρες και οι µικρές συναγριδούλες, είναι συνηθισµένοι κάτοικοι και αποδέκτες του LRF.
Ανάλογα µε το είδος τους και την εποχή, τα ψάρια µπορεί να τρώνε κυριολεκτικά οπουδήποτε και οτιδήποτε στην υδάτινη στήλη, συνήθως όµως υπάρχει µια «λογική» στον τρόπο που γίνεται αυτό, καθώς και στον τρόπο που µεταβάλλεται όσο προχωράει η µέρα. Για παράδειγµα µπορεί να βρούµε µελανούρια αφρωτά που να κυνηγούν σε πλανάκια µε γρήγορη ανάκτηση, και µετά να κόψουν και να µετακινηθούν πιο βαθιά, οπότε και θα ενδιαφερθούν σε βιοδιασπώµενα ή σε σιλικονάκια.
Μπορεί όµως και να συµβεί ακριβώς το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση είµαστε σε επαφή, ενώ παράλληλα φροντίζουµε παρατηρώντας και ενηµερώνοντας ο ένας τον άλλο, να ψαρεύουµε µε διαφορετικό τρόπο, τεχνητό και σε διαφορετικό βάθος ο καθένας, µέχρι να καταλάβουµε τις κινήσεις των ψαριών εκείνη τη µέρα.
Μία από τις πρώτες µας µέριµνες στο λιµανίσιο LRF, είναι να κατανοήσουµε τη φορά των ρεµάτων. Πάνω στις δίνες του ρέµατος θα φάνε τα ψάρια! Έχουµε πια µάθει αρκετά καλά το ρέµα σε κάθε λιµάνι ανάλογα µε τον καιρό, πότε όµως δε µπορεί να είναι κανείς σίγουρος.
Έτσι πολλές φορές ο ένας θα ρίξει στην εσωτερική και ο άλλος στην εξωτερική πλευρά ενός µώλου, για να εντοπίσουµε σε κάθε σηµείο τα ρέµατα σαν πρώτη-πρώτη έγνοια. Στο εντονότερο σε κάθε πλευρά ρέµα, συνήθως θα παίξει το «µεγάλο» παιχνίδι. Η µεγάλη µας χαρά στα λιµάνια είναι τα πλανάκια στα µεσόνερα και οι µολυβοκεφαλές από 0,8 του γραµµαρίου έως 5gr., αρµατωµένες κυρίως µε βιοδιασπώµενα και σιλικονάκια εµποτισµένα. Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον κοµµάτι, είναι τα µικρά σιλικονάκια τύπου shad λίγο πάνω από την ποσειδωνία!
Τα λιµάνια όπου κανείς πατάει γερά και µπορεί να επιµείνει για ώρα σε ένα σηµείο, προσφέρονται για ένα πιο ήρεµο και δίχως πολλές βιασύνες ψάρεµα. Μην έχοντας να αντιµετωπίσει ιδιαίτερη κόπωση ή να βασανίζεται από την έγνοια που να πατήσει δίχως να πέσει, µπορεί κανείς να επικεντρωθεί σε καθαρά τεχνικά κοµµάτια και να έχει πιο καθαρό µυαλό για να προτείνει στρατηγικές.
Στα λιµάνια έχουµε χρόνο να συζητήσουµε καλύτερα και πιο χαλαρά τις επιλογές µας ως παρέα, και να κάνουµε πειραµατισµούς σε όλη την υδάτινη στήλη. Όταν µετά από το σκόρπισµα βγάλουµε ορισµένα συµπεράσµατα, είναι ευχαρίστηση να ψαρεύουµε κοντά-κοντά µε µικρές µετακινήσεις ή στατικά, και να συζητάµε τις ιδέες µας. Όταν µερικές από αυτές πιάνουν τόπο, η χαρά είναι πολύ µεγάλη!
LRF από παραλία!
Tέλος, το LRF από παραλία έχει πάλι την δική του οµορφιά και τις δικές του προκλήσεις. Όταν µιλάµε για µεγάλη σε µήκος παραλία, συνήθως ακολουθούµε την ενεργητική και γεµάτη µετακινήσεις στρατηγική προσέγγιση που εφαρµόζουµε στους βραχότοπους. Πολύ σηµαντική η µακρινή βολή! Ας µην νοµίζει κανείς πως το να βαδίζεις πάνω σε άµµο είναι εύκολη και ξεκούραση υπόθεση.
Παρόλα αυτά, είναι ευκολότερη από τα βράχια και εννοείται δυσκολότερη από το λιµάνι. Στη Λέσβο υπάρχουν και βαθιές και ρηχές παραλίες. Πολλές από τις ρηχές µας προσκαλούν να τις ψαρέψουµε LRF µε wadders, πράγµα που έχει αποδώσει πολύ, ειδικά τους χειµερινούς µήνες, µε µικρά minnows. Στις παραλίες πάντως έχουµε δώσει µια παραπάνω έµφαση, παρατηρώντας το ψιλό που µαζεύεται τριγύρω στις µικρές σιλικόνες και στα βιοδασπώµενα. Έχουµε έρθει αντιµέτωποι µε καλές εκπλήξεις σε µια δεύτερη στρατηγική, αυτήν την στατικότητας, όταν δίνουµε χρόνο σε βιοδιασπώµενα και ενισχυµένες σιλικονίτσες, πάνω στα οποία αρχικά χτυπάνε µικρά και αργότερα µεγαλύτερα ψάρια, όπως µουρµούρες, τσιπούρες, ακόµα και λαβράκια!
Σε αυτή την περίπτωση συνήθως στεκόµαστε σε κοντινή απόσταση και ρίχνουµε τα δολώµατά µας σχετικά κοντά το ένα στο άλλο, προκαλώντας µια συγκέντρωση τροφής που τραβάει ψάρια. Είµαστε πολύ προσεκτικοί και κάνουµε πάντα ησυχία, χωρίς να τσαλαβουτάµε, ειδικά όταν φοράµε wadders. Boλές όχι µόνο ευθεία, αλλά αριστερά, δεξιά, παράλληλα µε την ακτογραµµή, ακόµα και πίσω µας, από την παραλία προς τα εµάς!
Στην παραλία γενικά, είτε µε wadders, είτε όχι, µας έχει αποδώσει µια στρατηγική συγχρονισµού. Επειδή έχουµε να κάνουµε µε ένα ανοιχτό πεδίο µε λίγες µορφολογικές ιδιοµορφίες, προσπαθούµε να φτιάξουµε από µόνοι µας µια ιδιοµορφία εύκολα αντιληπτή για τα ψάρια. Συγκεντρώνουµε ταυτόχρονα τις βολές µας σε ένα σηµείο µε ίδια προσέγγιση, πχ. ταυτόχρονες βολές µε πλανάκια, minnows ή βιοδιασπώµενα ίδιου τύπου, προκειµένου να στηριχθούµε στην ποσότητα και στην ψευδαίσθηση ενός κοπαδιού λείας. Άλλες φορές ξεκινάµε πάλι µαζί από το µέσον της παραλίας και προχωράµε προς αντίθετες κατευθύνσεις, για να εξερευνήσουµε την παραλία. Σκοπός µας δεν είναι να πιάσουµε ψάρι, αλλά να καταλάβουµε τι συµβαίνει, να βγάλουµε συµπεράσµατα απτά και παρουσιάσιµα.
Οι απολαβές της παρέας
Θα µπορεί κανείς να σκεφτεί πως έτσι που τα περιγράφουµε είναι σα να µιλάµε για… βιοµηχανικό, αυτοµατοποιηµένο ψάρεµα. ∆εν έχει καµιά σχέση όµως. Πολύ απλά γιατί ο σκοπός µας είναι η κατανόηση και η τεχνική κατάρτιση, και όχι το πλήθος των ψαριών. Ο ένας µε τον άλλο σε αυτήν την παρέα λειτουργεί συµπληρωµατικά, και συντελεί σε µια συρρίκνωση του χωροχρόνου, η οποία µας οδηγεί γρηγορότερα και εις βάθος σε µεγαλύτερη ποικιλία εµπειριών και συµπερασµάτων.
Είναι δύσκολο να «δέσει» τέτοιο µίγµα, θέλει καιρό και κυρίως διάθεση για µοίρασµα. Φυσικά και τα πράγµατα δεν πάνε κάθε φορά περίφηµα. Ο καθένας µας κουβαλάει τις ανησυχίες, τις αδυναµίες και τα προβλήµατά του. Οι κοινοί µας στόχοι όµως είναι κάτι σηµαντικό, το ίδιο και η ειλικρίνεια. Στην τελική έχουµε µάθει να περνάµε καλά και να κάνουµε πολύ πλάκα, ακόµα και σε αυτήν την σοβαρή, αθλητική προσέγγιση του ψαρέµατος. Είµαστε βέβαιοι πως υπάρχουν πολλές και καλές παρέες που γράφουν την δική τους ιστορία και µοιράζονται εµπειρίες, είτε τεχνικές, είτε συναισθηµατικές.
Μακάρι να πάρουν κάτι και από τη δική µας εξιστόρηση, έστω και κάτι ελάχιστο. Ότι και να γίνει, όσο και να κρατήσει η δική µας παρέα, έχουµε πάρει από αυτήν εµπειρίες ζωής, που απλά γίνονται πιο δυνατές όταν τις µοιραζόµαστε. Άλλωστε το µοίρασµα δρα πάντοτε σαν πολλαπλασιαστής.
Σε όλα αυτά τα χρόνια και σε ότι έχουµε προσπαθήσει, ένα πολύ σπουδαίο πράγµα µας απασχολεί από κοινού και αποτελεί συνδετικό µας κρίκο : ο σεβασµός στη θάλασσα. Ξεκινήσαµε κάνοντας τις δικές µας χαζοµάρες και ασχήµιες. Έχουµε κάνει και υπερψαριές, έχουµε πέσει και στην νοοτροπία ότι το «πετυχηµένο» ψάρεµα µετριέται σε κιλά. Εδώ και πολλά χρόνια όµως, µοιραζόµαστε ένα πράγµα, την προσήλωση να δείξουµε µέσα από το παράδειγµά µας έναν πιο άξιο δρόµο, τον οποίο έχουν χαράξει άλλοι πριν από εµάς και τον ακολουθούν πιο έµπειροι ψαράδες στην Ελλάδα και παγκοσµίως.
Αυτός ο δρόµος εξασκεί το c&r και τις απελευθερώσεις, σέβεται µε κάθε δυνατό τρόπο τη θάλασσα που υποφέρει, αρκείται στο να γεµίσει την καρδιά του και το µυαλό του και όχι το τηγάνι του. Προβάλλει τα αλιεύµατα όχι ως αυτοσκοπό, τον θάνατό τους ως όχι ως αυθύπαρκτη καταξίωση, τα ίδια τα ψάρια όχι ως νεκρή σάρκα, αλλά ως πλάσµατα µε τα οποία συνυπάρχουµε στον κύκλο της ζωής. Αυτός ο δρόµος που επιλέξαµε µας έχει φέρει σε αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, κυρίως από δικά µας λάθη. Το δίχως άλλο, έχουµε τόσα πράγµατα ακόµα να διδαχθούµε… Αν κάτι µας κάνει να συνεχίζουµε, είναι η γνώση πως έχουµε βάλει το µικρό µας, ελάχιστο λιθαράκι στην οικολογική συνείδηση της κοινότητας των Ελλήνων ψαράδων.
Αν κάτι στέκεται σαν αντίδωρο, είναι το ότι κατά καιρούς βλέπουµε τις προσπάθειές µας να στρέφονται πίσω σε εµάς, µε ένα «ευχαριστώ» σε διάφορες µορφές. Αυτό είναι η ίσως από τις µεγαλύτερες απολαβές της παρέας µας και της κοινής µας πορείας.
Καλά να περνάτε!
