Νέες τεχνικές: Στατικό ψάρεμα με το μάτι της θάλασσας, με ζωντανό δόλωμα για μεγάλα θηράματα
Το ψάρεµα συνεχώς αλλάζει, τα ψάρια αποκωδικοποιούν τις τεχνικές µας και µάς αναγκάζουν να ψάχνουµε συνεχώς κάτι νέο. Έτσι ανακαλύψαµε µία νέα τεχνική, στατικό ψάρεμαμε το μάτι της θάλασσας που χρησιµοποιείται σε συνδυασµό µε ζωντανό δόλωµα.
Με τη πρώτη µατιά θα µας θυµίσει κοντοφύλακα, αλλά έχει σηµαντικές διαφορές όπως θα δείτε παρακάτω.
Το Μάτι της θάλασσας είναι ένα περαστό µολύβι µε τρισδιάστατα (3D) µάτια, επινικελωµένο (µε αντοχή στα χτυπήµατα) και δυνατότητα να χρησιµοποιηθεί ποικιλοτρόπως µιας και κυκλοφορεί σε µεγέθη από 60 ως 250 γραµµάρια. Αυτό όµως που θα περιγράψουµε σε αυτό το άρθρο, είναι µία τεχνική στατική, µε την οποία καταφέρνουµε να φέρουµε το ζωντανό δόλωµα κοντά στα θηράµατα, χωρίς να του χαλάµε τη φυσικότητα. Το αφήνουµε δηλαδή να κινηθεί όπως συµπεριφέρεται όταν βρίσκεται στο φυσικό του χώρο. Το αρµάτωµα είναι απλό: στο νήµα του µηχανισµού µας δένουµε ένα παράµαλλο µε µήκος 5 – 7 µέτρα και διάµετρο 0.70mm, περνώντας την άκρη του στο Μάτι της θάλασσας.
Η ένωση φυσικά γίνεται νήµα – πετονιά µε κόµπο PR. Από την άλλη πλευρά, δηλαδή µετά το Μάτι, θα δέσουµε ένα στριφτάρι αξιόλογου µεγέθους (αντοχής 220 κιλών). Το βασικό είναι το σύρµα του να έχει ένα σηµαντικό πάχος, ώστε η πετονιά που θα δέσει πάνω του να µην τσακίζει. Στην άλλη πλευρά του στριφταριού δένεται µία πετονιά από 0.42 ως 0.62mm και µήκους 3 µέτρων, όπου θα προσαρµόσουµε τα αγκίστριά µας µε αρµατωσιά της αρεσκείας µας (κατά τα πρότυπα του µολυβιού φύλακα). Στο παράµαλλο καλό θα είναι να έχουµε διπλαρώσει την πλευρά που δένονται τα αγκίστρια. Σηµείωση: αν µετά από κάποιο ψάρι δούµε την άκρη της διπλαρωµένης πετονιάς να έχει φθαρεί, τραβάµε το συρόµενο αγκίστρι και δένουµε το/τα σταθερό/ά πιο µπροστά. Η πετονιά µας θα µπορεί να χρησιµοποιηθεί µέχρι τα 2 µέτρα.
∆ιαφορές σε σχέση µε άλλες τεχνικές που χρησιµοποιούν ζωντανό δόλωµα
Πιστεύω ότι θα πρέπει να συγκρίνουµε το στατικό ψάρεµα µε το Μάτι της θάλασσας σε σχέση µε µε τις κλασικές τεχνικές ψαρέµατος µε ζωντανό δόλωµα, ώστε να καταλάβουµε ποια είναι τα πλεονεκτήµατά του. Ας αναφερθούµε στο µολύβι φύλακα και το κοντοφύλακα.
Μολύβι φύλακας
Είναι ουσιαστικά µία από τις πιο πολυψαρεµένες τεχνικές στην Ελλάδα. Με ζωντανό καλαµάρι ή σουπιά, η συρτή φύλακας (όπως πιο σωστά λέγεται) έχει δώσει πολλά ψάρια και φυσικά συνεχίζει να δίνει. Να δούµε όµως κάποια προβλήµατα που δηµιουργούνται από τη φύση της τεχνικής και τον τρόπο που στήνεται η αρµατωσιά µας.
Όπως θα δείτε και στο σχέδιο, το µoλύβι φύλακας στέκεται αρκετά µακριά από το δόλωµα. Η γωνία που δηµιουργεί αποτελεί ένα µειονέκτηµα όσον αφορά στο κάρφωµα. Η ανταπόκριση στο κάρφωµα είναι αργή, σε δεύτερο ή και τρίτο χρόνο, αφού το νήµα και η πετονιά βρίσκονται σε µία γωνία αν όχι 90 µοιρών, σίγουρα µεγάλη. Θα πρέπει λοιπόν το µολύβι, και το blow back του νήµατος να ευθυγραµµιστούν, για να δηµιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις καρφώµατος.
Το δεύτερο πρόβληµα είναι ότι πολλές φορές τα ψάρια βρίσκονται στο δόλωµά µας και το τσιµπολογούν, χωρίς να γίνεται άµεσα αντιληπτό, είτε γιατί ακολουθούν τη φορά της βάρκας, είτε γιατί το παράµαλλό µας είναι λάσκα λόγω του δολώµατος που βλέπει το θηρευτή να το κυνηγά και κινείται προς το µολύβι µας. Το τρίτο θέµα που δηµιουργείται, είναι η παρουσίαση του ζωντανού, το οποίο δεν κολυµπά µε δική του θέληση, αλλά σέρνεται, µε αποτέλεσµα να περιορίζονται οι φυσικές κινήσεις που θα έκανε στο χώρο.
Κοντοφύλακας
Ο κοντοφύλακας λύνει το πρόβληµα του καρφώµατος, αφού η απόσταση του µολυβιού µε το δόλωµα είναι µικρότερη. Όµως η παρουσίαση του ζωντανού συνεχίζει να µην είναι φυσική, ενώ και η «ειδοποίηση» ενός µικρού τσιµπήµατος ή τα τραβήγµατα του δολώµατος όταν αντιληφθούν θηρευτή, αποσβένουν στο δετό µολύβι και δε µας δίνουν επαρκές πληροφορίες. Άλλο ένα σηµαντικό µειονέκτηµα της τεχνικής αυτής, όσο και της προηγούµενης, είναι ότι δεν µπορούµε να παρακολουθήσουµε τα εργαλεία µας στο βυθόµετρο. Ένα καλά ρυθµισµένο βυθόµετρο, θα µας αποκαλύψει εκτός από την αρµατωσιά µας, την κατάσταση του δολώµατος και τη συµπεριφορά του. Για παράδειγµα, αν αρχίζει και στέκεται ψηλότερα, σηµαίνει ότι κάποιο ψάρι που παραµονεύει στο θαλάµι του το έχει τροµάξει.
Πώς θα ψαρέψουµε στατικά µε το Μάτι της Θάλασσας;
Όπως περιγράφει και ο τίτλος της τεχνικής, βασική προϋπόθεση είναι να ψαρέψουµε κάθετα, οπότε και τα βάρη που θα χρησιµοποιήσουµε είναι πιο ελαφριά, αφού δεν κάνουµε συρτή. Η αναγνώριση του τόπου ή των ψαριών θα πρέπει να γίνει πριν ρίξουµε το δόλωµά µας. Όταν βρούµε το στίγµα µας, ρίχνουµε το δόλωµα και διορθώνουµε µε τη µηχανή, για να µείνουµε στον τόπο και να έχουµε τις αρµατωσιές µας όσο γίνεται πιο κάθετα. Με αυτόν τον τρόπο το δόλωµα µας είναι διακριτό στην οθόνη του βυθόµετρου.
Η µαγεία του στατικού ψαρέµατος ξεκινά από την στιγµή που καταλάβουµε ότι το δόλωµα κινείται ανεξάρτητα, δηλαδή άλλες φορές βρίσκεται πιο χαµηλά από το Μάτι (µολύβι) άλλες φορές ανεβαίνει και άλλες βρίσκεται στο ίδιο ύψος. Αυτά είναι σηµάδια που πρέπει να αποκωδικοποιήσουµε. ∆ηλαδή, όταν το καλαµάρι ψοφήσει, θα αρχίζει να βυθίζεται. Αν συνεχίζει να είναι ζωντανό και βυθισµένο, µάλλον η περιοχή δεν έχει κάποιο ψάρι και θα πρέπει να δοκιµάσουµε κάπου αλλού ή να µετακινηθούµε λίγο πιο κάτω. Αν δούµε το καλαµάρι να ανεβαίνει, σηµαίνει ότι κάποιος θηρευτής το έχει τροµάξει.
Εξοπλισµός
Για τον εξοπλισµό θα χρησιµοποιήσουµε καλάµι και µηχανισµό αντίστοιχα µε αυτά που ψαρεύουµε στη συρτή φύλακας. Για να είµαστε πιο ακριβείς, θα χρειαστούµε ένα καλάµι 20 -30 λιµπρών και ένα δυνατό µηχανισµό, fluorocarbon πετονιές, ισχυρό στριφτάρι και Μάτι της Θάλασσας βάρους ανάλογου µε το βάθος και τα ρεύµατα. Πιο συγκεκριµένα, για ένα βάθος 60 µέτρων θα χρησιµοποιήσουµε 200 γραµµάρια (όλα αυτά όµως έχουν να κάνουν µε τα ρεύµατα και τις καιρικές συνθήκες).
Συµπερασµατικά
Η τεχνική αυτή προσφέρει αµεσότητα στην επαφή µας µε το δόλωµα (µιας και το νήµα συνδέεται σχεδόν απευθείας µε τα αγκίστρια µας), ενώ το κάρφωµα είναι ισχυρό και ουσιαστικό (προσοχή: θα πρέπει να γίνεται δυνατά, στο πρώτο strike, για να εξασφαλίσουµε ότι τα αγκίστρια έχουν καρφωθεί στο ψάρι και δεν έχουν απλά κρυφτεί µέσα στο δόλωµά µας καθώς το ψάρι το παίρνει στο στόµα του). Η οµορφιά της τεχνικής οφείλεται σε ένα µεγάλο βαθµό και στο βυθόµετρο, όπου θα µπορούνε να παρατηρούµε τη συµπεριφορά του καλαµαριού και των ψαριών.
Ελπίζω να σας βοήθησα και περιµένω τις απορίες ή τις παρατηρήσεις σας! Καλές θάλασσες!
