Τεχνικές Ψαρέματος: Συνδυασμός τεχνητού και νωπού δολώματος, Δολωμένη σιλικόνη για ψάρεμα
Όπως όλοι µας γνωρίζουµε, η εύρεση ζωντανού δολώµατος δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Υπάρχουν εποχές όπου ψαρεύουμε έναν αρκετά ικανοποιητικό αριθµό ζωντανών δολωµάτων σχετικά γρήγορα, και άλλες που ακόμα και το ένα θεωρείται επιτυχία.
Αυτό σηµαίνει ότι το ψάρεµά µας δεν πρέπει να εξαρτάται πάντα από την ύπαρξη ή όχι ζωντανού, αλλά ανάλογα µε τις εποχές, θα πρέπει ο ψαράς να προσαρµόζεται στις υπάρχουσες καταστάσεις, µε εναλλακτικά δολώµατα και εναλλακτικές τεχνικές. Εµείς θα προσπαθήσουµε να δούµε πως θα µπορέσουµε µε κάποιες τεχνικές και το σωστό συνδυασµό τεχνητού και νωπού δολώµατος, να πάρουµε αρκετά και αξιόλογα θηράµατα.
Σιλικονούχο καλαµάρι και κεφάλι θραψάλου ή καλαµαριού
Πρόκειται για ένα συνδυασµό ικανό να κάνει τη διαφορά, αν πραγµατοποιηθεί σωστά. Φαγκριά, συναγρίδες, µεγάλες σκορπίνες, κοκκινόψαρα, σκαθάρια, δύσκολα θα του αντισταθούν κι εύκολα θα αγκιστρωθούν. Αρκεί ο ψαράς να µπορέσει να δώσει την αρµονία που χρειάζεται στην κατασκευή, ώστε να µπορέσει αυτή να εµφανιστεί ελκυστική στα ψάρια κι όχι αφύσικη και αποκρουστική. Η επιλογή των κατάλληλων υλικών, το αρµάτωµα, η δόλωση, το κατέβασµα στο βυθό και η οµαλή πλεύση της όλης κατασκευής, θα φέρουν το επιθυµητό αποτέλεσµα.
Υλικά
Η αρµατωσιά µας κατασκευάζεται από ένα σιλικονούχο καλαµάρι, ένα συρόµενο βαρίδι τύπου ελιά, δυο αγκίστρια, λίγο νήµα κι ένα στριφτάρι. Το σιλικονούχο καλαµάρι µας έχει µήκος 10-18 εκατοστά, ανάλογα µε το µέγεθος και το είδος των ψαριών στα οποία απευθυνόµαστε. ∆ιάφανο, φωσφορίζον ή χρωµατιστό, αφήνεται στην επιλογή µας, αφού και τα τρία µας έχουν δώσει αξιόλογα ψάρια. Το διάφανο είναι προτιµητέο σε ρηχά νερά, ενώ οι έντονοι χρωµατισµοί και τα τεχνητά µε φθορίζουσες ιδιότητες αποδίδουν καλύτερα στα βαθιά. Το βαρίδι µας έχει συνήθως σχήµα ελιάς, βάρος 50-150 γραµµάρια, και τρύπα στη µέση για να µπορεί να αρµατωθεί. Πάντως κάνει για το σκοπό µας και το στρογγυλό, αν δε µπορούµε να βρούµε ελιά. Τα αγκίστρια µας είναι µεγέθους 2/0-6/0. Τα 2/0 προορίζονται για τα σκαθάρια και τα µικρά τσαούσια, ενώ τα 6/0 για τα φαγκριά και τα µαύρα. Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας, τόσο για να καρφώνουν, όσο και για να µην ανοίγουν ή σπάνε στα ζόρια και στα κεφάλια ενός µεγάλου θηράµατος. Η ύπαρξη κρίκου για το δέσιµό τους είναι προτιµότερη από την παλέτα. Το νήµα (60-100 λιµπρών) θα το χρειαστούµε για τα δόντια του φαγκριού, της µεγάλης συναγρίδας, της σφυρίδας. Αν δεν απευθυνθούµε σε αυτά τα είδη, τότε και η απλή πετονιά διαµέτρου 0,60 χιλιοστών είναι υπεραρκετή. Τέλος, το στριφτάρι είναι αυτό που θα ενώσει την αρµατωσιά µε το παράµαλλο του µηχανισµού µας.
Αρµάτωµα
Σε ένα κοµµάτι νήµα γύρω στα 30 εκατοστά, δένουµε στη µία του άκρη το ένα από τα δυο αγκίστριά µας. Στη συνέχεια δένουµε το δεύτερο σε απόσταση τριών περίπου εκατοστών από το πρώτο αγκίστρι. Περνάµε την ελεύθερη άκρη του νήµατος από το εσωτερικό του σιλικονούχου καλαµαριού µε φορά από το κεφάλι προς την ουρά, και τη δένουµε πάνω στο στριφτάρι φροντίζοντας τα αγκίστριά µας να βρίσκονται στο τελείωµα των πλοκαµιών. Η αρµατωσιά µας είναι έτοιµη.
∆όλωση
Για δόλωµα θα χρησιµοποιήσουµε το κεφάλι από ένα θράψαλο ή καλαµάρι, νωπό ή κατεψυγµένο. Αν µας έχουν τελειώσει τα κεφάλια, τότε µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε και το υπόλοιπο σώµα του νωπού ή κατεψυγµένου δολώµατος, κοµµένο σε µεγάλες και φαρδιές λωρίδες. Το ένα αγκίστρι το περνούµε στο κεφάλι ανάµεσα στα µάτια και το άλλο στα πλοκάµια.
Τρόπος ψαρέµατος
Κατεβάζουµε τη δολωµένη αρµατωσιά µας στο βυθό, µε τη βοήθεια ενός καλαµιού κι ενός µηχανισµού γεµισµένου µε νήµα διαµέτρου 0,18-0,23 χιλιοστών.
Μετά το νήµα, καλό είναι να υπάρχει ένα παράµαλλο µήκους 5 µέτρων από πετονιά διαµέτρου 0,47-0,62 χιλιοστών, και στη συνέχεια να ακολουθεί η αρµατωσιά µας. Αυτό θα λειτουργήσει σαν αµορτισέρ στα κεφάλια του ψαριού που θα τσιµπήσει, αλλά και θα µας ειδοποιεί ότι η αρµατωσιά µας έφτασε στην επιφάνεια κατά το ανέβασµά της.
Μόλις πατώσει στο βυθό, την ανασηκώνουµε µισό περίπου µέτρο και την κρατούµε σταθερή περιµένοντας τον ερχοµό της τσιµπιάς. ∆εν τραβούµε στις µικροτσιµπιές γιατί µπορεί να προέρχονται από µικρά σκαθαράκια, αλλά περιµένουµε την καλή.
Τότε µόνο θα καρφώσουµε δυνατά, για να αγκιστρώσουµε στα σίγουρα το ψάρι που λογικά έχει το κεφάλι του δολώµατος µέσα στο στόµα του, και θα αρχίσουµε να λεβάρουµε. Αν δεν πάρουµε τσιµπιές, ανασηκώνουµε λίγο το δόλωµά µας και αρχίζουµε να το κατεβάζουµε αργά-αργά µέχρι το βυθό. Συνήθως το τσίµπηµα πραγµατοποιείται στο κατέβασµα του δολώµατος. Σε βαθιά νερά που τα ψάρια είναι πιο δύσκολα να µαζευτούν, ίσως χρειαστεί να ανασηκώσουµε µερικές φορές τη µύτη του καλαµιού γρήγορα, προσδίδοντας έντονη κίνηση στο δόλωµα.
Αυτό που θα χρειαστεί, είναι να λεβάρουµε αµέσως µόλις καταλάβουµε ότι το ψάρι είναι καρφωµένο στα αγκίστριά µας, για να το αποµακρύνουµε από το βυθό που µπορεί να εγκυµονεί κινδύνους, όπως βραχώµατα στην περίπτωση µαυρόψαρου, ή κόψιµο του παράµαλλου σε έναν άγριο βυθό και σε ναυάγια. Ας µην ξεχνάµε ότι οι αναζητήσεις ψαριών γίνονται τις περισσότερες φορές σε άγριους τόπους, µε µεγάλες αυξοµειώσεις βάθους.
