Νέο παγκόσμιο ρεκόρ συναγρίδας 12,7kg από τον Δήμο Αδάμη
Το υποβρύχιο ψάρεµα είναι ένα υπέροχο χόµπι και ταυτόχρονα η µέθοδος αλιείας µε το µικρότερο οικολογικό αποτύπωµα! Απ’ όπου περάσει ψαροτουφεκάς, δε µένουν πίσω ούτε πετονιές, ούτε σχοινιά, ούτε µολύβια. Το υποβρύχιο ψάρεµα γίνεται µε το κράτηµα της αναπνοής στο περιβάλλον του ψαριού.
Η χρήση αναπνευστικής συσκευής στην υποβρύχια αλιεία, είναι απλά και µόνο µια ακόµα µορφή παράνοµης αλιείας. Το ψαροτούφεκο αντιπροσωπεύει κάτι εντελώς διαφορετικό και ευγενές. Το ψαροτούφεκο είναι οι στιγµές που περνάµε µε τους φίλους µας στη θάλασσα. Oι χαρές και οι λύπες που µοιραζόµαστε κάθε φορά που τραβιόµαστε κοντά της. Στο ψαροτούφεκο δε χωρούν εγωισµοί και ανταγωνισµοί!
17 Μαρτίου 2015
Bρισκόµαστε µε τον Αντώνη σε ένα κοµµάτι µου, και αφού του «δίνω» τη βουτιά, καταφέρνει να βαρέσει µια συναγρίδα 10 κιλών. Πιθανότατα παγκόσµιο ρεκόρ για την εποχή, αλλά το ψάρι δε δηλώθηκε ποτέ.
14 Απριλίου 2018
Bρισκόµαστε µε τον Αντώνη και τον Τάσο σε ένα κοµµάτι που βρήκε πέρσι ο Αντώνης. Μου «δίνει» τη βουτιά και καταφέρνω να βαρέσω µια πολύ µεγάλη συναγρίδα, που αυτή τη φορά κατοχυρώνεται σαν παγκόσµιο ρεκόρ στα 12,7kg! Η σπάνια σύλληψη καταγράφεται ευτυχώς σε βίντεο, στο οποίο πρέπει να παρατηρήσουµε κάτι επίσης πολύ σηµαντικό! Η σύλληψη έγινε σε βάθος 34 µέτρων, περίπου ένα µίλι ανοιχτά από την ακτή. Είµαστε η µόνη χώρα της Ευρώπης όπου επιτρέπονται οι µηχανότρατες, και αυτό υπό χρονικούς περιορισµούς και σε απόσταση άνω των 2µιλίων απ’ την ακτή, όχι σε βάθος µικρότερο των 50 µέτρων. Η ύπαρξη µεγάλων αυλακιών µε άµµο στη φυκιάδα και το κοµµένο τρατόδιχτο απλωµένο στο βυθό στο συγκεκριµένο τόπο, µαρτυρούν το σχεδόν βέβαιο όργωµα του µέρους κατά καιρούς! Βλέποντας όµως κάποιος το λίγων δευτερολέπτων βίντεο, είναι πολύ εύκολο να θεωρήσει πως ήταν µια εύκολη και απλά τυχερή σύλληψη. Τα πράγµατα όµως δεν είναι έτσι ακριβώς… Να ξεκινήσω µε το ότι το κοµµάτι αυτό βρίσκεται στη Ζάκυνθο και εµείς µένουµε Αθήνα. Οπότε το να βρεθείς εκεί προϋποθέτει 3.5 ώρες οδήγηση, µιάµιση ώρα καράβι, µισή ώρα ακόµα οδήγηση µέχρι τη γλίστρα και τέλος κάνα 45λεπτο πορεία µε το σκάφος. Οπότε έχουν προηγηθεί πολλά πράγµατα µέχρι να φτάσουµε και µόνο στον τόπο, µε ότι αυτό συνεπάγεται. ∆εν έτυχε απλά να βρισκόµαστε εκεί, αλλά ήταν κάτι προσχεδιασµένο λεπτοµερώς. Το κοµµάτι αυτό έχει ολόκληρη ιστορία πίσω του, καθώς έχουν βγει και άλλα καλά ψάρια εκεί στο παρελθόν! Ανάµεσα σε αυτά και µια συναγρίδα άνω των 9 κιλών, που βρήκε ψαράς στην επιφάνεια. Το ψάρι είχε επιχειρήσει να φάει ένα µουγγρί και του είχε περάσει ανάµεσα απ› τα βράγχια. Το αποτέλεσµα ήταν το ψάρι να µη µπορεί να αναπνεύσει και να βγει φούσκα στην επιφάνεια. Ο λόγος που το αναφέρω αυτό, είναι γιατί εύκολα µπορεί να συµπεράνει κάποιος πως τα ψάρια δίνουν µάχη για να καταπιούν το φαγητό τους! Γι’ αυτό και πολλές φορές τα βρίσκουµε νωχελικά ή και εντελώς ακίνητα! Σίγουρα ένα ζωντανό µεγάλο χταπόδι, δεν είναι κάτι που καταπίνεται εύκολα!
Η ιστορία της σύλληψης
Έχουµε αρχίσει το ψάρεµα καµιά ώρα και δε βλέπουµε λέπι… Απανωτές βουτιές κάτω από τα 30 µέτρα, κόντρα στο ρέµα και την πατωτή θολούρα, µέχρι να φτάσουµε τελικά στην βουτιά αυτής της «εύκολης» σύλληψης. Ακόµα και άλλος να είχε κάνει τη βουτιά, δεν είναι σίγουρο ότι θα είχε πάρει κάποιο απ› τα δύο ψάρια… Όταν απ’ τα µεσόνερα είδα το δίχτυ, κατάλαβα ότι είµαι ακριβώς στο ίδιο σηµείο που είχα δει τις συναγρίδες πέρσι. Έτσι κινήθηκα προς την ίδια κατεύθυνση και όχι στην τύχη. Άλλος ίσως να µη µπορούσε να κάνει τη βουτιά σε αυτές τις συνθήκες, άλλος ίσως να είχε κινηθεί σε διαφορετική κατεύθυνση, κάποιος τρίτος ίσως να είχε τροµάξει τα ψάρια λόγω ταχύτητας καθόδου και ένας τελευταίος ίσως να είχε απλά αστοχήσει. Κανείς δε µπορεί να πει µε βεβαιότητα ότι αν είχε βουτήξει κάποιος άλλος στη θέση µου, θα ήταν ίδια η κατάληξη. Το µόνο τυχερό, θεωρώ πως ήταν το ίδιο το µέγεθος του ψαριού, που έτυχε να είναι αρκετά µεγάλο. Η σύλληψη αυτού του ψαριού οφείλεται στις εµπειρίες και τα βιώµατα όχι µόνο ενός, αλλά δύο ατόµων. Αν δεν είχα πάει τον Αντώνη στο µέρος µου τότε, ίσως να µην µε είχε φέρει και αυτός στο δικό του. Αν δεν είχα δει πέρσι που κινούνται οι συναγρίδες, ίσως να είχα κινηθεί σε διαφορετική κατεύθυνση φέτος. Τίποτα δεν είναι σίγουρο στη θάλασσα και αυτή ακριβώς είναι η µαγεία της. Το µυστικό είναι να προσπαθείς να είσαι κοντά της, όσο πιο συχνά γίνεται, ώστε να συλλέξεις γνώσεις και εµπειρίες! Να µοιράζεσαι µε τους φίλους σου και να εκτιµάς τη συνεισφορά τους, στην επιτυχία σου και αντίστροφα! Αν το κάνεις αυτό, οι επιδόσεις και τα ψάρια, πίστεψε µε, θα έρθουν µόνα τους µε το χρόνο. Έχουν βγει και θα ξαναβγούν ψάρια τρόπαια στα 4-5 µέτρα νερό, αρκεί να είσαι εκεί και όχι στον καναπέ σου!
Δείτε το βίντεο στο κανάλι Youtube του Δήμου Αδάμη: Spearfishing Life
